อยากอยู่เป็นโสดแต่ก็ยังอยากมีความรัก ผมได้รับอีเมล์จาก ธรรมะใกล้บ้านซึ่งเป็นผลงานของ mayrin เห็นว่ามีประโยชน์เลยนำมาฝากท่านขอเชิญทัศนา หลายๆ ท่านคงจะเคยมีความรู้สึกสับสน ว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่ เพราะอยากที่จะอยู่เป็นโสด แต่ในขณะเดียวกันก็อยากจะมีความรักด้วย ดิฉันก็เคยคิดเหมือนกันเลยค่ะ ไม่อยากแต่งงาน ไม่มั่นใจในชีวิตในวันข้างหน้าว่าจะเป็นอย่างไร ถ้าต้องไปอยู่บ้านสามี จะเข้ากับครอบครัวเขาได้หรือเปล่านะ ต้องทำทั้งงานข้างนอกและดูแลคนในบ้าน ซึ่งก็ไม่รู้จะทำได้ดีแค่ไหน ถูกใจพวกเขาหรือเปล่า คงน่าเหนื่อยมากเลย เราเคยอยู่ตัวคนเดียว มีอิสระ สบายๆ ทำอย่างไรก็ได้ แต่อยู่คนเดียวนานๆ ก็ชักจะเหงาๆ อยากให้มีใครไว้สักคนหนึ่ง ไว้คอยคิดถึง มีคนคอยเป็นห่วงเรา ไปรับ ไปส่ง เป็นเพื่อนเวลาเดินไปไหนมาไหน ในเวลาที่เราต้องการบ้าง แต่ก็ไม่อยากอยู่ใกล้ชิดกันมาก ดิฉันพบว่า การที่ตัวเองคิดแบบนี้ ก็เพราะกลัวอนาคต วิตกกังวลในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง และที่ไม่กล้าจะอยู่ใกล้ชิดคนที่ตัวเองชอบ เนื่องจากกลัวว่า อิสรภาพที่เคยมีอยู่เต็มที่ จะเริ่มเหมือนมีห่วงมาร้อยรัด และก็จะเกิดความรู้สึกผูกพัน ในแบบที่เราขาดเขาไม่ได้ ในวันหนึ่งเราสูญเสียเขาไป เราคงต้องเสียใจมาก แต่ถ้าเราไปกำหนดกำแพงกั้น หรือบล็อกตัวเอง ว่าต้องมีหรือไม่มีแฟน จิตมันก็เครียด จะเกิดคำถาม อยู่ก็ไม่ได้ ไปก็กลัวไปไม่ถึง ก็เลยพะว้าพะวง เดินเป็นวงกลมเวียนไปเวียนมาอยู่ที่เดิม เหมือนคนที่จะบวชก็กลัวไม่บรรลุ จะมีครอบครัว ก็กลัวทุกข์จากการครองเรือน ปัจจุบันคือเหตุใกล้ของอนาคตค่ะ ถ้าเราทำปัจจุบันของเราให้ดีที่สุดแล้ว อนาคตข้างหน้า เราก็ย่อมได้รับผล ตามเหตุปัจจัยที่ได้กระทำไว้ดีแล้วนั้นค่ะ เรื่องคู่ครองจะแต่งหรือไม่แต่งอย่างไร ก็มองให้เรื่องปกติธรรมดาของชีวิตมนุษย์ทั่วๆ ไป บางคนเขาก็มี บางคนก็ไม่มี เป็นเรื่องของเหตุปัจจัยของคนสองคน ที่เคยร่วมสืบสานสายสัมพันธ์กรรมกันมา ถ้ามีใครเข้ามาในชีวิต คบกันแล้วสบายใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข มีศีล ศรัทธา จาคะ ปัญญา เสมอกัน จะพัฒนาไปถึงขั้นแต่งงาน ก็ให้เป็นเรื่องที่จะดำเนินไปตามวิถีทางที่มันควรจะเป็น แล้วเราก็ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด หมั่นทำแต่กุศลกรรมสม่ำเสมอ เราก็จะเหมือนมีเบาะนุ่มไว้คอยช้อนรับเบื้องหน้า ในอนาคตไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นก็ตาม เราก็ใช้สติปัญญาของเราค่อยๆ พิจารณาแก้ไขไป ถือเป็นบทเรียน เป็นการเก็บเกี่ยว เรียนรู้เพื่อที่เราจะได้พัฒนาตนในอัตภาพมนุษย์นี้ต่อไป แต่ถ้าไม่มีใครเข้ามา หรือไม่มีใครเหมาะสมกับเรา เราก็อยู่คนเดียวของเราไปแบบสบายๆ ดำเนินชีวิตของเราไปตามปกติ ทำการงาน หาเวลาพักผ่อน ไปเที่ยวชมธรรมชาติ มีเวลาก็ไปวัด ไปทำบุญ ปฏิบัติธรรม เพื่อให้จิตใจผ่องใส ถ้าอยากมีใครเป็นที่ปรึกษา เป็นคนพิเศษ ถูกอัธยาศัยใจคอใคร เราก็วางจิตเราไว้ รักษาสัมพันธ์ เป็นกัลยาณมิตร เกื้อกูลซึ่งกันและกันในทางกุศล ดิฉันมั่นใจว่ามีคนที่พร้อมจะเป็นเพื่อน ให้กำลังใจคุณอยู่มากมายค่ะ มีสติอยู่กับปัจจุบัน หมั่นสังเกต รู้ทันกายใจไปเรื่อยๆ ปล่อยวางอดีต อนาคต อันเป็นเครื่องร้อยรัดกังวลทั้งหลาย เราก็จะพบทางสว่างที่มั่นใจ เลือกได้โดยไม่ลังเลใจในเบื้องหน้าค่ะ   Create Date : 23 มิถุนายน 2553 8 comments Last Update : 23 มิถุนายน 2553 15:51:24 น. Counter : 637 Pageviews. Share Tweet

ขอบคุณคุ่ะ   โดย: ต้นข้าว_ต้นนั้น 23 มิถุนายน 2553 16:21:07 น.

ทักทายยามเย็นจ้าา ^^   โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว 23 มิถุนายน 2553 16:25:30 น.

นั่นสินะคะ บางครั้งก็รู้สึกว่าอยู่คนเดียวแล้วมันสบายใจดี แต่บางที่ก็เหงาๆ อยากมีใครซักคนอยู่เคียงข้าง   โดย: babyL' 23 มิถุนายน 2553 17:19:48 น.

เหมือนกันเลยอ่ะ บางครั้ง อยู่คนเดียว มันก้อสบายนะ แต่ก้ออยากมีแฟน   โดย: kwan_3023 23 มิถุนายน 2553 17:35:00 น.

สวัสดีค่ะ ไม่ทันแล้ว... อยุ่คนเดียวไม่ได้แล้ว.... อืมมม เห็นแต่เขาบอกว่า คนในอยากออก คนนอกอยากเข้านะ ธรรมสอนใจได้ดีมากๆเลยค่ะ   โดย: LoveTurJang 23 มิถุนายน 2553 19:20:01 น.

เห็นด้วยทุกประการค่ะ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เเล้วอนาคตจะรักษาตัวมันเอง..... ขอบคุณสำหรับบทความดีๆๆที่ทำให้คิดได้น่ะค่ะ   โดย: ยังไงก็น้อง 23 มิถุนายน 2553 21:03:52 น.

ทุกวันนี้มีความสุขกับการอยู่คนเดียว แต่เวลาท้อ... ก็อยากมีใครสักคนเหมือนกัน   โดย: The Best of Me 24 มิถุนายน 2553 0:21:11 น.

เคยคิดว่า...อยู่คนเดียวก็ได้ แต่ก็เหงาเหมือนกันนะคะ   โดย: หมีพูห์บลูเบอร์รี่ 24 มิถุนายน 2553 22:47:27 น.