|
พูดได้ไหม? Can you speak?
ป้าโอ้ทอยากเล่าเรื่องหลังภาพ ภาพนี้
เมื่อวันเช้าวันที่ 23 พย 56 ที่ดอยผ้าห่มปก เชียงใหม่ หลังจากแช่น้ำแร่ร้อนกันแล้ว ป้าโอ้ท มิสเตอร์ น้องชาย หลานสาว พากันเติมพุงที่ร้านอาหารในอุทยานฯ ระหว่างนั้นมีหญิงชราชาวเขาแต่งตัวชุดชาวเขา พูดไทยไม่ชัด มาขายของ หญิงชราคนนี้เดินสวนกับเราตอนเดินจากที่พัก ไปจุดแช่น้ำแร่ ป้าโอ้ทเดาว่าคงเฝ้ามองกระทั่งเราออกมา แล้วเดินมาหา เพราะวันนั้นในอุทยานมีมิสเตอร์เป็นชาวต่างชาติคนเดียว
ป้าโอ้ทอุดหนุนเป็นของฝากหลานสาวของมิสเตอร์ที่อเมริกา เด็กน้อยในภาพนี้เดินมายืนมองหน้าป้าโอ้ทแบบดุๆ ไม่พูดไม่จา ไม่ยิ้มด้วย มิสเตอร์ถามป้าโอ้ทว่า ชีต้องการอะไร ป้าโอ้ทตอบไป ยูเฉยๆไม่ต้องสนใจเดี๋ยวเด็กก็ไป แต่ไม่เป็นอย่างที่ป้าโอ้ทคิด เด็กหญิงจ้องป้าโอ้ทตาเขม่งประหนึ่งจะเอาเรื่อง ป้าโอ้ทอยากถ่ายภาพเด็ก แต่คิดอีกทีช่วยเด็กสักนิดดีกว่า สบายใจกว่าถ่ายรูปเด็กเฉยๆ
ป้าโอ้ท: พูดได้ไหม
เด็กตอบแบบห้วน:ได้
ป้าโอ้ท:ขายอะไร
เด็ก:ข้าวหลาม
ป้าโอ้ท:อันเท่าไร
เด็ก:หนึ่งบาท
ป้าโอ้ท:ถ่ายรูปด้วยได้ป่าว ให้ห้าบาท ไม่เอาข้าวหลาม
เด็ก:ได้
แล้วป้าโอ้ทก็ให้น้องชายถ่ายภาพนี้ให้ ตลอดระยะเวลาที่สนทนากัน เด็กยังคงหน้าบึ้ง ป้าโอ้ทสังเกตว่า ที่สนามด้านนอกมีเด็กอีกสองคนนั่งอยู่ พ่อป้าโอ้ทบอกว่าเด็กพวกนี้น่าสงสาร อยากเล่นสนุกตามประสาเด็กๆ แต่ถูกผู้ใหญ่บังคับให้มาเดินขายของ
ป้าโอ้ทภาวนาให้เด็กๆ เหล่านี้มีอนาคตและชีวิตที่ดีกว่านี้เมื่อเขาโตขึ้น มัดกระบอกข้าวหลามไม่เบานะคะ เด็กต้องเอาเชือกมัดแล้วคล้องคอ ตัวเท่านี้ ป้าโอ้ทถือมือเดียวยังไม่หนักเลย
I have a story behind this picture to share.
It was in the morning at Doi PhaHomPok National Park Cheingmai ,Thailand in the in Nov 23 2013. After we had done from sitting in hot spring, we had breakfast. There was a hill lady ( I do not know what to call people live on the hill and do not speak Thai as well) came to us. She was selling handmade stuff . I bought some for gifts. This girl (in the photo) walked there and stood, looked at me without say word. Mister asked if she wanted anything? I told him to ignore and she will walk away but it did not like I thought. She looked at me un-friendly. I wanted to take a photo of her and walked away but I changed my mind.
Me : Can you speak?
Girl : Yes (un-friendly voice)
Me: What are you selling?
Girl: Sticky rice in bamboo?
Me: Let's me look.
She had hard time to take a bunch of bamboo out of her neck that I helped her.
Me: how much?
Girl : one baht each
Me: can I take a photo with you then I will give five baht and I do not want sticky rice in bamboo.
Girl : OK
this in only one photo I let my brother took . I noticed that there were couple children in the yard not far from us. They were poor kids. My dad said" they are not happy because they want to play as regular kids but adult force them to work"
I wish they have better life when they grow up.
| Create Date : 07 มกราคม 2557 |
|
0 comments |
| Last Update : 20 พฤศจิกายน 2565 3:56:20 น. |
| Counter : 1399 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
