ฟังเพลงนี้แล้วคิดถึงสมัยเด็กๆชอบมากเลย
และไม่ได้ฟังนานแล้วด้วย

กลอนเพราะอีกแล้ว
เหงาๆ คิดถึงแฟนหรอคะ
ถึงอารมณ์สุนทรีย์แบบนี้

วันนี้หนูมีผัดไทร้อนๆ
มาฝากค่ะ

สวัสดีค่า แวะมาแล้วได้ฟังเพลงเพราะอีกแล้ว ชอบฟังเพลงเวอร์ชั่นดั้งเดิมค่ะ เอ เพลงนี้เป็นเพลงของคุณสายัณห์ใช่มั้ยคะ แต่คุณอรวีก็ร้องได้ดีนะคะ ชอบเสียงเธอค่ะ เป็นนักร้องรุ่นใหม่ที่ร้องเพลงได้ชัดถ้อยชัดคำ ร้องได้เต็มเสียงดี

ลำนำเพลงที่แต่งก็เพราะมากเลยค่ะ ชอบพระจันทร์ด้วยก็เลยยิ่งชอบใหญ่

ข้าน้อยละเวงวัลลา ณ ดูไบขอแคแรแวะ ซู๊ดดดยอดค่ะทั้งกลอนทั้งเพลง เลยเด้อค่าเด้อ อ้อเดี๋ยวหนูก็ได้ย้ายจากูไบแล้วค่ะอ้ายขรา หนูล่ะมีแฮงหย่าวๆ เลย ค่ะ อิๆ

กร๊าก..ฮ่าๆๆ ลุงเปาเจ้าคะ หนูขอขำก่อนละกัน เหม็นปากเหม็นคอ นึกภาพออกเลย

สมัยยังเด็กหนูเคยได้ยินข่าวบ่อยๆ ที่คนบ้านนอกเราแห่ไปซาอุฯกัน ซึ่งตอนนั้นหนูไม่รู้หรอกซาอุฯคืออะไร และส่วนใหญ่ที่ไปกันก็ต้องเอาที่ไร่ นา ไปจำนองกัน และก็เป็นที่มาของคำว่า ไปเสียนามาเสียเมีย(หมอลำเรื่อง)เหมือนที่ลุงเล่า และก็เพลง น้ำตาเมียซาอุฯ หนูก็โชคดีอยู่บ้างที่มีปั๋วเป็นคนในพื้นที่จึงไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องโดนข่ม ถึงจะมีปั๋วหนูคงยอมเหมือนมันเอาจริง ไอ้ตุ้ยนุ้ยเนี่ย ยังไงหนูขอเป็นกำลังใจให้ลุงเปาด้วย น้ำใจคนไทยไกลบ้านไม่เคยจืดจาง และขอองค์อัลเลาะห์คุ้มครองค่ะ

ปล.แต่งกลอนเพราะมากสงสัยลุงเปาผ่านสมรภูมินี้มา และเพลงนี้ฟังกี่ครั้งๆก็ไม่เบื่อเลย ขอขอบคุณที่ลุงเปานำสิ่งดีๆมาแชร

จริงๆแล้ว ชื่อหนุมานเฒ่าเนี่ย อิอิ
ว่าจะเอาไปลุยๆคุยๆการเมืองในพันทิปอ่ะนะ
ชื่อมันต้องกวนๆเข้าไว้ ฮา ฮา
ลุงเปาเองก็ฮาร์ดคอการเมืองคนหนึ่ง เพราะประเทศชาติเป็นของเรา อยู่ซาอุฯก็ตั้งชมรมชาวไทย คอยช่วยเหลือกัน มีงานแต่ละครั้งก็ช่วยกันอย่างเต็มที่ เห็นหน้าคนไทยด้วยกัน ก็ถามข่าวคราวกัน เหมือนพี่น้อง ลูกหลาน เป็นผู้เฒ่าผู้แก่ ของพวกเขา จึงถือว่ารักชาติไม่แพ้ใครๆเหมียนกัลลล... แต่ไม่เคยรักจนน้ำยายไหยเหมือน นกม. บางตน... แหะๆ
ถ้าบ้านเราได้คนดีๆเข้ามาบริหาร เราก็พลอยโล่งใจ
แต่ถ้าคนไม่มีฝีมือ ดีแต่เล่นการเมือง ทำงานด้วยปาก เราก็เป็นห่วงบ้านเมืองอ่ะนะ เพราะ เราลงเรือชื่อประเทศไทยด้วยกัน มันเป็นยังไงก็กระเทือนกันไปทั้งลำ ช่วงปี40 ต้มยำกุ้งดีซีส แหม... กลัวธนาคารมันล่มจังเล้ยยย..... มีตังไม่กี่ตังหรอก(มีทองเท่าหนวดกุ้ง นอนสะดุ้ง จนเรือนไหว.. เอ.. เถิกเอ๋ย.. มันไหวย้อนหยังน้อ? อิอิ)
เอาไว้ส่งลูกๆเรียนกัน ถ้าเขาเรียนจบก็เหลือมั่งนิดๆหน่อยๆเอาไว้กินตอนแก่ ไอ้จะเอาไปซื้อสวรรค์วิมานในชาติหน้าอ่ะนะ ไม่จำเป็นเลย ขอเพียงชาตินี้เราเอาตัวให้รอด และดูแลคนรอบข้าง พ่อแม่ ลูกเต้าเหล่าหลาน ญาติพี่น้องคนรอบตัวของเรา ที่เขาเดือดร้อย ช่วยไปเถิด จะได้สวรรค์หรือไม่ บ่เป็นหยังดอก.. อิอิ
ไอ้เรื่องจะไปทำบุญเอาหน้าอ่ะนะ มีบ้าง ที่วัดบ้านเกิด ก็ไปร่วมทำบุญสร้างโบสถ์ สร้างซุ้มประตู พอได้มีชื่อ ตระกูล พอให้ลูกหลานอยู่ทางหลังได้เอาอย่างบ้าง แค่น้าน...
ถ้าวัดไหนรวยๆหรือพระไม่ทำอะไรให้ดีขึ้น มีแต่สะสมเอกลาภอ่ะนะ
ทำไปพอเป็นพิธีเท่านั้นแหละ
แต่จะส่งเสริมให้ทุนการศึกษาลูกหลานมากกว่า และช่วยคนเจ็บไข้ได้ป่วย นี่เห็นๆเลย... เนาะ
แหม... วันนี้มาแปลกๆ ไม่แปลกหรอก ปีใหม่ก็อยากให้ข้อคิดแก่ญาติสนิทมิตรสหาย น้องนุ่งลูกหลาน ที่มาเยี่ยมเยียนกันอ่ะนะ
ขอบใจทุกๆคนเลย ที่พออัพบล๊อกปุ๊บก็มาทักทายกันปั๊บ.. เริ่มตั้งแต่เจ้าซาร่าห์ ชื่อนี้ แขกถือว่า เพราะมากเลยนะ... อิอิ
เจ้าปอนด์ รีบเอาผัดไท มาฝาก กลัวลุงเปา จะลืมเมืองไทย ฮา ฮา ไม่เคยลืมเล้ยยย... อยู่ที่นี่กินอาหารไทยตลอด ตำส้มมะละกอใส่ปลาร้า แนวมัก บ่อยๆ ฮา ฮา
คุณไฮกุ ก็มาร่วมฟังเพลงเก่าๆสมัยคุณแม่ยังสาว รำลึกอดีต ด้วยกัน อยากรู้ว่าพ่อกับแม่รักกันยังไง ก็ด้วยธรรมชาติ พระจันทร์กับหมู่ดาวพราวฟ้า นี่แหละ นะครับ
เหอๆๆๆ นางละเวงวัลลา ของพระอภัย หัวเถิกอย่างนี้หรือเปล่าน้อ?? กะตามส่างเถาะเนาะ สิเถิกหยั่งได๋ กะให้สวยๆ เก่งๆเฮงๆเฉลียวฉลาดอย่างเจ้า ก็ดีแล้ว...เนาะ
ซาร่าห์ หนูนันเอ๋ย... แม่นแล้ว เหม็นปากเหม็นคอ สามล้อถูกหวยอ่ะนะ นานๆได้เจอของดีๆก็ต้องรีบๆจิบคำใหญ่ๆซ๊า ฮา ฮา
ลำนำเพลงก็เขียนไปตามจินตนาการอ่ะนะ ม่วนบ่ม่วน ก็ตามอารมณ์ เผลอๆ มันเศร้าหลายๆก็ม่วนบ่ออก อ่ะ เนาะ อิอิ
ขอบใจคุณสวีทซอง เพลงหวานมาเยี่ยมฟังเพลงเก่าๆพร้อมๆกันนะครับ
สุดท้าย ขอบใจเจ้าน้องรัก ที่จัดทำบล๊อกให้อย่างเป็นธรรมชาติๆและยอดเยี่ยมที่สุดคือ นันสะต๊อปนี่แหละ
เหมือนบ้านเจ้าปอนด์เลย....มักหลาย.. ฮา ฮา

ไม่เอาค่ะลุงเปา ไม่กู้หนี้ยืมสินนะ
เราต้องรู้จักอยู่อย่างพอเพียง
ไม่มีก็ไม่ใช้ไง ตามพระราชดำริในหลวงท่านฯ
ที่นี่อากาศหนาวค่ะ หิมะตกตลอดเลย
ทางโน้นเป็นไงคะ รักษาสขภาพด้วย

แวะมารับพรอ้ายค่ะ สาธุหนูช้อบชอบมาแอบฟังเพลงและอ่านกลอนไปนำอีกรอบ อิๆ

ลุงเปาขา
สาคูหนูไม่ดีตรงไหน
ฝรั่งส่ายหน้าเลยค่ะ ฮือๆๆ

ตามมาฟังเพลงแล้วค่ะลุงหนุมาน ปุ้มสงสัยตะหงิดๆอยู่นิสเดียวที่ลุงหนุมานบอกว่าคน(เคย)นอนใกล้ แล้วตอนนี้ลุงหนุมานไปหาที่นอนใหม่แล้วเหรอค่่ะ เอิ๊ก เอิ๊ก วันก่อนปุ้มไปหาเพื่อนที่เป็นหมอสูติ เค้าบลอกว่าปวดก็กินยาแก้ปวดไปก่อน ไว้สัก 45 แล้วค่อยว่ากันอีกทีค่ะ

หวังว่าคงได้ไปอยู่แถวเอเชียค่ะอ้ายแต่จะหยุดพักเมือบ้านเฮาจั๊กเดือนสองเดือนแก้คึดฮอดค่ะอ้ายจะเอาอิหยังจากไทยบ่อคะบอกได้เน้อ อิๆ อ้อยังไงก็มาอนอัวคือเก่าแหละคร่า และที่ดูไบน่ะมีเรื่องให้ด่ากันทุกวันถ้าออกบ้านค่ะเพราะคนมันมาจากทุกชาติเลยรมกันกัด กร๊ากก

หวัดดียามเช้าค่ะลุงเปา

บ้านลุงเปาเช้ารึยังเอ่ย เวลาต่างกันมากมั๊ยคะ ทั้งกลอนทั้งเพลงชวนเหงาจังเลยค่ะลุงเปา ปุ้มว่าถ้าใครคนนั้นของลุงเปามาอ่านเจอ เธอคงสุขใจนะคะที่มุมนึงของใจลุงเปายังสงวนไว้สำหรับเธอเสมอ ใช่คนที่ลุงเปาบอกรึปล่าวคะ ปุ้มคิดว่าผู้ชายจะลืมง่ายเสียอีก

วันนี้เป็นวันเด็กของเมืองไทยค่ะ แดดออกแล้วเพราะฝนตกติดกันมาหลายวัน ที่น่าตลกคือรร.ลุฏสาวปุ้มนัดประชุมผู้ปกครองกัน แต่เราคงไม่ไปหรอกค่ะ ผิดกาละ พาลูกไปเที่ยวดีกว่า ลูกลุงเปาโตกันหมดแล้วใช่มั๊ยคะ ของปุ้มมีไอ้ตัวจ้อยสามขวบเศษอยู่อีกคน คนโตสอบสองแล้วค่ะ เราเคยคิดกันว่าจะมีแค่คนเดียว เลยปล่อยเวลาให้เนิ่นนาน โชคดีที่ยังท้องได้กะใครเค้า เลยได้มาหนึ่งหญิง หนึ่งชายค่ะ

กร๊ากก วันนี้อ้ายเฮาขี่อูฐไปอยู่ระดับเริ่ดๆๆ หนูเห็นด้วยกับอ้ายว่าค่ะ พวกนี้พวกชาวเกาะคนดีๆ ก็มีเยอะ แต่พวกหน้ามึนๆ เนี่ยมันน่านัก เพราะเค้ามาอยู่ดูไบเกือบจะครึ่งเมืองเลยกระมังมันเลยโอหังกัน แต่หนูก็เอามาระบายบล็อกนี่แหละค่ะ กร๊ากกก เพราะทำบล็อกเพื่อด่าพวกบ้าๆ นี้โดยเฉพาะ ซาอุหนาวมั้ยคะ

มาฟังเพลงบ้านลุงเปาค่ะ เพลงเพราะจังเลยค่ะ ลุงเปาสบายดีนะคะ

ไช่แล้ว ปอนด์เอ๋ย...
การไม่เป็นหนี้เป็นสุขอย่างยิ่ง...
หรือถึงจะมีก็มีปัญญาใช้อ่ะนะ อิอิ
สาคูใส้หมูน่าอร่อยจังเลย...
ผักแค่นี้ไม่พอหรอก ฮา ฮา
ฝรั่งไม่ชอบ เพราะคงเหนียวและกลิ่นอ่ะนะ
แต่พวกเราล่ะ ของโปรดกันเลยล่ะ มีอีกไหม? อิอิ
แม่ปุ้มปุ้ยเอ๋ย...
คนเคย(นอน)ใกล้ๆนั้น เดี๋ยวนี้เธอไปดีแล้วล่ะ เราจากกันด้วยดีอ่ะนะ....
คงเข้าตำรา พอมนุษย์พ้นภัย พระเจ้าก็ถูกลืม..คือว่าให้เราทั้งสองคนนั้นแหละ
อยู่ด้วยกันไปนานๆลายมันก็ออก ไอ้ที่เคยทนกันได้ ตดได้ตดปาย....บ่เป็นหยังดอก ฮา ฮา
แต่หลังๆมา เฮ่ย.. มันเหม็นน๊า... ไม่ตดได้หมาย..??
ความอดทนต่อกันก็เริ่มน้อยลงๆ จนถึงขั้นทนกันไม่ได้แล้ว...
ขืนอยู่ด้วยกันต่อไป คงเครียดตายก่อนเป็นแน่.. เรามาปลดปล่อยกันไปเสียเถิด....
พอปล่อยวางกันแค่น้าน....
ส่วงว่ะ ส่วงว่ะๆๆๆๆ เหมือนกับได้ถอนกรึ๊บใหญ่ๆเลย..ถอนรากถอนโคนความอึมครึมทิ้งไปเล้ยย..นี่แหละหนาชีวิต เพราะเราไม่มีลูกเป็นโซ่ผูกพันกันนั่นเอง ไม่เหมือนแม่ของลูกๆที่เราต้องรับผิดชอบร่วมกันสามพระหน่อ ชายหนึ่ง หญิงสอง....
ที่ยังเรียนกันต่อๆไป เพื่อโอกาสทองของพวกเขา จะได้ไม่ต้องระเหเร่ร่อน เหมือนพ่อ เหมือนพวกเราทั้งหลายที่ต้องจากบ้านเมืองมา นี่แหละ เนาะ
แม่ปุ้มก็โชคดีแล้วล่ะ ที่มีชายหนึ่ง หญิงหนึ่งไว้ให้ดูแล แต่อย่าเลี้ยงเหมือนไข่ในหินนะ รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตักเตือน อย่ารักลูกคนเดียว แบ่งให้ลูกๆของเราเป็นคนน่ารักของชาวบ้านบ้าง...
เดี๋ยวมันจะไม่รู้จักพ่อแม่มัน ไปเที่ยวถามเขาไปทั่ว...
มึงรู้ไหมว่ากู ลูกใคร..?? เหอๆๆ
เถิกเอ๋ย.... รู้แล้วยังหนอว่าจะย้ายไปอยู่ไหน?
แต่ที่แน่ๆถึงหัวเถิก แต่มันไม่เน่า ไปอยู่ไหนก็ได้ทั้งนั้นแหละเนาะ ฮา ฮา
ไปพักผ่อนบ้านเฮาให้สำบายใจ ไปชาร์แบตสาเกิ่น แล้วมาลุยกับชะนีตัวต่อๆไป ชีวิตคือการต่อสู้ๆๆกับชะนีนี่แหละเนาะ ฮา ฮา
บ้านลุงเปา เวลาช้ากว่าบ้านเรา4 ชั่วโมงเป๊ะ...

ขอบใจชาวเราทุกๆคนที่เป็นห่วงลุงเปา....
เจ้าปอนด์เอาสาคูใส้หมูมาให้ชิมแต่เช้าเล้ย...น่าอร่อยมาก เพราะเป็นอาหารว่างของพวกเรา แต่ที่ฝรั่งไม่ชอบก็คงเป็นเพราะกลิ่น กับรสชาติไม่ถูกปากของพวกเขา แต่เอามาให้พวกราซี มีอีกไหม? อิอิ
สาคูใส้หมูเป็นอาหารอีกอย่างหนึ่งที่แม่บ้านของไทยเราเอาไปทำโชว์ให่ต่างชาติชิมในงานวันเฉลิมฯ 5 ธันวามหาราช แต่ก็ไม่เป็นที่นิยมเหมือนต้มยำกุ้ง ผัดไท ขนมจีนน้ำยาฯ
ก็อย่าเพิ่งหมดกำลังเลยนะ เอาไว้ทำสู่พวกเรากินกันก็ได้อ่ะนะ...
แม่ปุ้มปุ้ยเอ๋ย... คนที่เคย(นอน)ใกล้ๆ ตอนนี้เธอก็ไปดีแล้วอ่ะนะ
มันเป็นธรรมดามากๆของมนุษย์(ทั้งสองคนนี่แหละ อย่าไปโทษใครเลย มันพอๆกัน อิอิ)ที่พอพ้นภัย พระเจ้าก็ถูกลืม แล้วลายก็เริ่มออก เมื่อใหม่ๆอะไรๆก็ดีไปหมด ทนได้ทั้งนั้น ตดก็ไม่เหม็น .. ฮา ฮา
แต่พอนานๆไป ความอดทนลดลงไปๆ จนทนกันไม่ได้ เกิดการผิดฝาผิดตัวกันเห็นๆเข้ากันไม่ได้ ไม่พอ แต่จะมันกลายเป็นคู่แค้นกันเสียแล้ว จึงมาคุยกันดีๆว่า ถ้ามันเป็นอยู่อย่างนี้ เราจะพากันตายเพราะความเครียด เกลียดชังกันซะเปล่าๆ อย่ากระนั้นเลย เราแยกทางกันไปเสียเถิด....
เมื่อได้แยกทางกันไปแล้วจริงๆ มัน ส่วง ว่ะ ส่วง ว่ะๆๆๆ เหมือนกับเพลง "จั่งซี่มันต้องถอน" เหมือนกับถอนรากถอนโคนความทุกข์ทั้งมวลทิ้งไปเลย....
แต่หน้าที่ๆเรายังมีต่อครอบครัวก็ต้องดำเนินต่อๆไป ระหว่างที่มีคนดูแล เราต่างก็ดูแลครอบครัวลูกๆทางเมืองไทยอย่างดีกว่าเดิมมากๆเสียอีก ลูกเต้าทั้งสองทางได้เรียนสูงๆ เพื่อที่พวกเขาจะได้เป็นคนมีโอกาสในสังคม จะได้ไม่ต้องระเหเร่ร่อนพลัดบ้านเมืองมาเหมือนพวกเราหลายๆคนในที่นี้... อ่ะนะ
ชีวิตของคนเราจึงมีความประทับใจในแต่ละช่วงของชีวิต.. จึงเป็นที่มาของเพลงโปรดของลุงเปา....
แอร๊ยย...เถิกเอ๋ย...ย้ายไปอยู่ที่ไหนส่งข่าวกันมั้งเน้อ... แต่ได้ไปพักชาร์จแบตที่เมืองไทยนะดีแล้ว จะได้ไปอนอัว เอาซีดีไปเปิดให้พวกที่อยากให้ลูกหลานไปได้ปั๋วฝาหรั่งฟังคักๆ เน้อ...
แต่ที่แน่ๆ เจ้าตุ๊กตา ถึงหัวจะเถิก แต่ก็ไม่ได้เน่า จึงไปอยู่ที่ไหนๆในโลกได้อย่างสบายแนๆ เพราะเจ้าทั้งเฉลียว ฉลาด และสู้ๆๆๆ ไม่ต้องไปสู้ไผดอกเนาะ สู้กับพวกชะนีที่เราจะไปอยู่ด้วยนั่นแหละ ให้มนรู้ไปโลดว่าไผเป็นไผ เนาะ อิอิ
ขอบใจแม่นก พาราได๊ซ์ แห่งฟินแลนด์ ฝ่าหิมะมาถามข่าว มาฟังเพลงเพราะๆด้วยกัน....
บ้านลุงเปาทะเลทรายก็หนาวบ้าง แต่ไม่ถึงกับหิมะลงหรอก อย่างมากก็แค่ น้ำค้างกลายเป็นเกร็ดน้ำแข็งเท่านั้น...
เวลาช้ากว่าเมืองไทยบ้านเรา 4 ชั่วโมงพอดีจ้า...

ไม่ได้ยุ่งอะไรเลยลุงเปา ที่บ้านมีโน๊ตบุ๊คตัวเดียวปั๋วมันติดแชทเลยปล่อยมันแชทไปเอาไว้ กลับเมืองไทยเมื่อไหร่จะไปถอยที่บ้านเราดีกว่าคงอีกเดือนกว่าๆก็กลับแล้วว่าแต่ลุงละ เมื่อได๋สิเมือบ้านเฮา รักษาสุขภาพเด้อเดี๋ยวมีจังหว่ะดีๆ สิแวมาหยอซ่วงใหม่ อิๆๆๆ

ลุงเปาขา หนูว่าสาคูหนูมันคงรสชาดไม่เอาอ่าวน่ะหล่ะ ฝรั่งถึงไม่กิน กร๊ากกก

วันนี้มาแก้ตัวใหม่ค่ะ ด้วยเมนูแกะ ไม่รู้จะถูกใจลุงเปาหรือเปล่า

แรกๆหนูก็กินไม่ได้ค่ะ รู้สึกว่ามันเหม็น ไปๆมาๆชักจะชอบ

ทางนี้หิมะหนาเตอะเลย เดินทีก็ต้องระวังลื่นล้ม ลุงเปาอยู่ทางโน้นรักษาสุขภาพนะคะ

บ้านนู๋จะเข้านอน แต่บ้านลุงเปาแดดคงยังแดงแจ๊ดแจ๋ แถวนั้นเวลาหน้าหนาว แล้วหนาวจับจิตจับใจเหมือนยุโรปมั๊ยคะลุงเปา
แล้วลุงเปาได้กลับมาเมืองไทยบ่อยรึปล่าวคะ ถ้ามีโอกาสก็ดิ่งลงมาใต้บ้างนะคะ

ตั้งใจมาสวัสดีปีใหม่ หวังว่าคงยังไม่ช้าเกินไปนะครับขออวยพรให้มีความสุข สดชื่น สมหวังในทุกสิ่งที่พึงปรารถนาทุกประการ นะครับ

กร๊ากก อ้ายขาขอบคุณหลายๆ เด้อค่ะที่ให้กำลังใจไปพักชาร์ตแบตงวดนี้จะกินให้เต็มอิ่มแต่ก็จะมาอนอัวอ้ายคือเก่าแหละคร่า อิๆ ไม่รู้จะได้หยุดนานมั้ยและลุ้นอยู่ว่าจะไหนคร่า เดี๋ยวมาบอกอ้ายแน้นอน จุ๊บๆ

มาสวัสดีตอนบ่ายและขอบคุณลุงเปาที่แวะไปเยี่ยมไม่เคยขาดทำให้รู้สึกว่าความเหงาและคิดถึงบ้านเบาลงไปเยอะเลยขอให้ลุงมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ

อัพบล๊อคภาพวาดจีนหลายวัน เพิ่งว่างแวะมาชวนไปดูค่ะ

ชวนไปฮัมเพลงไป มาบล๊อคลุงเปาแล้วทำให้อารมณ์ดีจริง ๆ ค่ะ

แฮะ แฮะ กลับมาอีกทีแบบเหนียม ๆ ตะกี้กลับไปบล๊อคตัวเอง เห็นลุงเปาแวะไปดูรูปหลายวันแล้ว

ไม่ทันสังเกตุตรง location พออ่านเม้นท์เพื่อน ๆ แล้วถึงได้รู้ว่าคุณลุงอยู่เมืองทะเลทราย ความสัมพันธ์ระหว่างซาอุฯกับไทยไม่ค่อยราบรื่น ไปอยู่ที่โน่นมีปัญหาบ้างไหมคะ

โอ้โห ลุงเปากับลูกๆอยู่กันคนละทวีปเลยนะคะ แต่ก็ดีค่ะจะได้คิดถึงกัน ถ้าอยู่ใกล้กันก็จะมีง้องแง้งกันตามประสาลิ้นกับฟัน

ลุงเปาสัญญานะคะว่าถ้ามีโอกาสแล้วจะดิ่งลงใต้ จากนครไปหาดใหญ่ก็ 2 ชม.เศษค่ะ ปุ้มต้องไปทุกเดือนเพราะพาลูกสาวไปทำฟัน

มาสวัสดีลุงเปาอีกรอบ แวะมาฟังอีกชอบมากเลยอ่ะเพลง ตอนอายุประมาณ ๑๐ ขวบโดนจับประกวดร้องเพลงเพราะร้องเพลงพวกนี้แหละแม่บอกจะซื้อรองเท้านักเรียนใหม่ให้ แต่หนูอายไม่กล้าขึ้นเวทีเลยหนีไปซ่อนตัว แฮะๆๆ ก็คนมันอายนี่

ผู้เฒ่าสักกะเท้าไปเยี่ยมยามถามข่าวตามบ้านน้องนุ่งลูกหลานไม่ทั่วถึงหรอกเน้อ.. เพราะคอมชราภาพ พอปานรถอีเต่าสมัยโบราณเลย....
ยิ่งบ้านคุณ ไฮกุ อ่ะนะ คงจะเป็นแกลอรี่แห่งอ๊าร์ต เลย แต่พอเข้าไปแล้ว สวยงามมากๆ เพลิดเพลินเจริญใจดีเหลือเกิน....
ไช่ครับความสัมพันธ์ไทยกับซาอุฯคงยากที่จะคืนดีกันได้ ก็เพราะเรื่องทั้งหลายแหล่ มันไปชนตอ..!!
ไม่ว่าเทวดาหน้าไหนก็ไม่มีทางแก้ไขได้ ทั้งๆที่คนซาอุฯชอบแรงงานไทยมาก เขาขอให้รัฐบาลของเขาเปิดวีซ่าเสียเถิด แต่...เขาก็ขอเพียงอย่างเดียวว่าให้จัดการเรื่องของเขาให้เรียบร้อยก่อนเถิด...คนหน้ามืด หน้ามึนซะอย่าง... กูจะเอาซะอย่าง....กูไม่คืนซะอย่างไผสิเฮ้ดหยัง??
อีกไม่นานเกินรอ อาถรรพ์เพชรซาอุฯยังไม่จบหรอก....ถ้าเบิง ถ้าเบิ่ง...(คอยดูๆ)อยากหัวจังเลย...
พวกเราอยู่ที่นั่นไม่มีปัญหาไรหรอก มันชินเสียแล้ว ดีกว่าอยู่บ้านเรา เยอะเลย... เพราะเขารักปชช. ของเขา เราก็เลยพลอยได้รับอานิสงส์ไปด้วย....
เจ้าลิงลมจอมซนคนอาภัพรัก หายหน้าหายตาไปซะนาน ได้ข่าวว่าขึ้นเหนือล่องใต้ เพื่อเลียแผลใจ.... เหอๆๆๆๆ คงจะหายดีล้วอ่ะนะ ดีใจด้วย....
แม่ปุ้มปุ้ยพูดถูกแล้ว อยู่ใกล้ๆกันมันง้อง แง้งๆ อยู่ไกลๆกัน นานๆได้เจอกัน ถึงจะดี ลุงเปาจึงอยากอยู่ไปเรื่อยๆไง อิอิ
หนูนันเอ๋ย... พูดถึงขึ้นประกวดร้องเพลงนี่... เกือบไปเหมือนกัลลล...
ถ้าไอ้คนที่มันขึ้นไปร้องก่อน ไม่ร้องดีเหมือนผีเข้า จนเจ้าของเสียงเพลงต้องอายมัน อ่ะนะ ลุงเปาได้ขึ้นไปร้องประกวดแล้ว....
แถมมีบางคนบอกว่า ถ้าได้เป็นนักร้องอ่ะนะ ไม่ได้อยู่โดนป่านนี้ร๊อก...แฟนเพลงรุมแย่งกัน เหยียบลุงเปาตายไปแล้ว...
ขอบใจไอ้คนที่มันขึ้นไปร้องก่อนจริงๆ ให้ดิ้นตาย พับเผื่อย... ฮา ฮา

วันนี้หนูมีหนมมาฝากลุงเปาค่ะ เหงาหรอคะอยู่ทางโน้น

งานยุ่งไหมเอ่ย เหนื่อยนักก็พักบ้าง

มาฟังเพลงเหงาๆบ้านลุงเปาก่อนอาบน้ำนอนค่ะ

วันนี้ทานอะไรเป็นอาหารมื้อเย็นคะ อาหารแถวนั้นเป็นไงบ้างคะลุงเปา สู้ของเราได้มั๊ยเอ่ย

อ้ายหายไปใสคึดฮอดดดดด

มาฟังเพลงเพราะๆบ้านลุงเปา สบายดีมั้ยคะ คิดถึงจึงแวะมาเยี่ยมค่ะ

สวัสดีฮะอาเปา
ขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล๊อกฮะ

ซาร่านัน ขอคาระวะท่านเปา สบายดีบอพ่อใหญ่เปากินข้าวแลงกับหยังน้อ

โอ้ป้าดดดๆๆ หนูไม่ค่อยได้กินอาหารบ้านเราหรอกแต่มีปลาแดกพึ่งไปซื้อมาบ่แซบเลยเค็มปี๋ ฟูล ถั่วเน่ากินทีไรต้องแอนตาซินตามทุกทีหลังๆเลยไม่กินแผ่นแป้งใหญ่ๆ คือ คบุสอิหร่านนี่แน่เลยที่ชอบกินคือซี่โครงแพะย่างอ่ะลุง มันแซบอีหลี แต่ที่แน่ๆรายการอาหารของลุงแลงนี้เป็นตาแซบกว่า อาหารไทยอีสาน นัมเบอร์วันค่า เดือนมีนาหนูก็กลับแล้วไม่รู้แกจะไปด้วยหรือเปล่า คราวนี้คงไม่โดนฟันอีกเป็นครั้งที่สองหรอกลุง คงจำไปนาน ลุงรักษาสุขภาพด้วยนะคะ

มักหลายๆๆ ที่อ้ายเมนต์เดี๋ยวเขียนบล็อกโยนมาให้อ้ายดีกว่า อิๆ

ดีเลยค่ะที่ลุงเปาชอบทานขนมเค้กกับกาแฟ
วันนี้หนูมีเมนูใหม่มานำเสนอ ไม่หวานมากด้วย

อยู่ทางโน้นหาอาหารไทยยากไหมคะ
วันนี้หนูทำอาหารบ้านๆ แต่อร่อยขั้นเทพ ^^
นั่นคือน้ำพริกกะปิค่ะ ทานกับชะอมเทียม
ซึ่งก็คือคะน้าฝรั่งชุบไข่ทอดนั่นเอง
แล้วก็ผัดคะน้าน้ำมันหอย กับปลาอีก1ตัว
อร่อยสุดยอดไปเลย


มาพูดให้อยากกินไปงั้นหล่ะ แล้วก็จะไปนอน

มาบ้านพ่อใหญ่ เจ้ปร้าต๊กใจเลยอะ คือมาโมแลนติกแท้ เจ้าคึดถึงคนเมืองไทยอยู่บ่ แต่ว่าน้องก็คิดว่าคนอยู่เมืองไทย(รึเมืองนอกก็บ่รู้ ) คงคิดถึงอ้ายคือกัน คงรู้สึก หอยเหงาเป็นอย่างยิ่งอิอิอิ

เพลงบล็อคลุงเปาเพราะมากๆลูกสาวชอบมากเลยค่ะ พูดถึงสึนามิทีไรนึกถึงเลข13ลักกี้นัมเบอร์ทุกทีเลยค่ะเพราะว่าวันที่13ธ.ค. นกอยู่ที่เขาหลักพอดีหลังจากนั้นอีก13วันคือวันที่26ธ.ค.สึนามิก็มาถ้าไม่มีเลข13ช่วยนกก็คงไม่รอดเช่นกันนึกถึงทีไรก็หวาดเสียวทุกทีค่ะ