Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2551
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
3 มิถุนายน 2551
 
All Blogs
 
ชีวิตแม่บ้า(น)… “ครั้งแรก” ไม่เจ็บกว่าเสมอไปหรอก!


คำบอกเล่าที่ว่า “ครั้งสองเจ็บน้อยกว่าและยุ่งยากน้อยกว่า” สำหรับชั้นแล้วมันไม่จริง…ชั้นคิดว่าชั้นคงเป็นคนจำนวนน้อยที่ต้องเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้

ครั้งสอง “คลอดก่อนกำหนดอีกมั้ย”

ตั้งแต่เริ่มท้องครั้งที่สอง ชั้นกับอินเตอร์เน็ตเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนซี้กัน ด้วยความที่ท้องแรกของชั้นมีปัญหาหลักๆคือเรื่องคลอดก่อนกำหนด ใครๆก็บอกชั้นว่า โอกาสที่ท้องนี้จะคลอดก่อนกำหนดอีก็มีเปอร์เซนต์สูง ชั้นจึงหาข้อมูลของคุณแม่ทั้งไทยและเทศ เกี่ยวกับประสบการณ์ของคนที่เคยคลอดก่อนกำหนด แต่ข้อมูลที่หาได้ส่วนใหญ่ก็มีเปอร์เซนต์ใกล้เคียงกัน บางคนก็คลอดตามกำหนด บางคนก็คลอดก่อนกำหนด แต่เพื่อความปลอดภัย ชั้นเลยใช้เวลาส่วนใหญ่นั่งๆนอนๆ ไม่ค่อยได้ออกไปต่อไหน

ครั้งสอง “โดนหลอก”

โดยทั่วไปผู้หญิงส่วนใหญ่จะคลอดระหว่างสัปดาห์ที่ 38-40 ท้องที่แล้วชั้นคลอดตอนอายุครรภ์ได้แค่ 36 สัปดาห์ พอมาท้องนี้ เมื่อย่างเข้าสัปดาห์ที่ 35 ชั้นก็นอยด์มันได้ทุกวันว่าจะคลอดแน่ๆ โดยที่มีอาการ “เจ็บเตือน” ที่สมจริงสมจังมาสบทบอย่างสม่ำเสมอ

ในที่สุดเมื่อถึงสัปดาห์ที่ 36…ความวิตกจริตของชั้นก็พาชั้นไปร.พ.ครั้งแรก เนื่องจากลูกไม่ดิ้นทั้งวัน ชั้นตัดสินใจไปร.พ. ตอนประมาณ 1 ทุ่ม แต่ก็ปรากฎว่าลูกกลับลุกขึ้นมาแดนซ์กระหน่ำเมื่อถึงมือหมอ วันนั้นชั้นจึงต้องกลับบ้านมานอนเหมือนเดิม การไปร.พ.ครั้งนี้ ชั้นถือว่าเป็นการซ้อมไปร.พ. ชั้นลองเอาลูกชายคนโตที่เพิ่งจะ 2 ขวบหยกๆ ติดไปร.พ.ด้วย ผลปรากฎว่ามันเป็นทางเลือกที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง นอกจากอาการเจ็บท้องจะจี๊ดๆกวนอารมณ์อย่างสม่ำเสมอ การที่ได้เห็นลูกตัวเล็กๆวิ่งไปวิ่งมา ดึงนั่นจับนี่ มันทำให้ชั้นนยิ่งเครียดไปหนัก

เมื่อชั้นผ่านเข้ามาถึงสัปดาห์ที่ 37 ความกระวนกระวายก็เพิ่มมากขึ้นไปเรื่อยๆ อาการปวดบีบถื่ๆมาพร้อมๆกับอาการปวดหลัง ชั้นลังเลที่จะไปหาหมออีกครั้ง แต่เมื่อรอดูอาการอยู่ 4 ชั่วโมง ความถื่ของการบีบยังคงสม่ำเสมอ ชั้นตัดสินใจไปเรียกคุณยายของเคหลิบมานอนเป็นเพื่อนหลาน แล้วจึงแบกหน้าที่ยังเย็บไม่สนิทดีไปร.พ.อีกครั้ง คราวนี้ชั้นโดนตรวจภายในเพื่อเช็คดูว่าปากมดลูกของชั้นเปิดรึยัง ผลก็คือ ปากมดลูกเพิ่งเริ่มนิ่ม ซึ่งก็หมายความว่ามันพร้อมจะเปิดได้ทุกเวลาตั้งแต่คืนนี้ หรือ อีกสองอาทิตย์ก็เป็นได้ แต่การตรวจภายในกลับทำให้ชั้นกลับมานอนบ้านเจ็บอย่างทรมานไปกว่าครึีงคืน

2 วันผ่านไปไม่มีอะไรเกิดขึ้น หมอนัดชั้นเข้าไปคุยถึง birth plan ว่าจะทำยังไงกันบ้าง ด้วยความไม่แน่นอนของการคลอดครั้งนี้ คุณหมอได้เสนอการ “เร่งคลอด” ด้วยวิธีกวาดปากมดลูก ซึ่งเป็นการกระตุ้นให้ปากมดลูกเปิดภายในเวลาที่สามารถจำกัดได้ โดยส่วนใหญ่การทำ membrane sweep หรือ การกว่าดปากมดลูกนั้นจะทำให้เกิดการคลอดภายใน 48 ช.ม. ซึ่งจริงๆแล้วทางการแพทย์จะแนะนำให้ใช้วิธีนี้เมื่อเข้าวีคที่ 39 หรือ 40 ส่วนในกรณีของชั้น ถึงชั้นจะอาศัยอยู่กับครอบครัวใหญ่ แต่ตายายของเคหลิบยังไม่เกษียณ ทำให้ทุกคนต้องเข้านอนตามเวลาปกติ การจะต้องขอให้ใครๆมาช่วยดูแลลูกยามค่ำคืนเป็นเรื่องที่ชั้นลำบากใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าการเจ็บครั้งนั้นๆไม่ใช่ของจริง คุณหมอเห็นว่าถ้ามีความจำเป็นทางครอบครัว คุณหมอเลยเสนอทางเลือกนี้มาให้ชั้น

ชั้นกลับไปคิดหนักหลายตลบถึงความเหมาะสมหลายๆด้าน ในที่สุดชั้นจึงเลือกที่จะให้ทุกอย่างเป็นไปตามฤกษ์ของมันดีกว่า อะไรจะเกิดก็ให้เค้ามาเกิดเอง คุณหมอเลยเสนอวิธีการเร่งคลอดแบบธรรมชาติด้วยการ เดิน เดิน เดิน ไม่ว่าจะเป็นการเดินในบ้าน เดินขึ้นบันได หรือ แม้กระทั่งเดินชอปปิ้ง ถึงแม้ว่าช่วงนั้นร่างกายชั้นมันไม่ค่อยจะอำนวยในการเคลื่อนไหวเท่าไหร่นัก แต่การอยู่บ้านเฉยๆ นั่งๆนอนๆเหมือนที่ผ่านมาคงจะทำให้ชั้นประสาทกินมัวแต่นั่งใจจดใจจ่อว่าสัญญาณคลอดที่แท้จริงจะมาเมื่อไหร่

เพื่อนถามชั้นว่า “ทำไมไม่ทำใจสบายๆ รอไปเรื่อยๆจนวีค 40” ชั้นว่าเหตุผลหลักๆก็คือ ร่างกายชั้นมันจะไม่ไหวแล้วน่ะสิ กระดูกเชิงกรานของชั้นก็มีเสียงกร๊อบๆแกร๊บๆเวลาจะลุกจะเดินจะนั่ง แล้วก็ยังเจ็บแปล๊บๆอีกด้วย ซึ่งอาการนี้ชั้นไม่มีเลยเมื่อตอนที่ท้องครั้งแรก

เช้าวันที่ 16 พ.ค. ชั้นเริ่มออกเดินเที่ยวอีกครั้งเป็นเวลาเกือบๆชั่๋วโมง พอกลับมาถึงบ้าน ชั้นอยากจะเข้าห้องน้ำมาก พอถอดกางเกงออกมา ชั้นก็ตกใจมากที่เห็นรอยน้ำวงใหญ่เลอะอยู่ที่กางเกง ชั้นเลยไม่รอช้าที่จะไปร.พ.อีกครั้ง ด้วยความเข้าใจว่าชั้นกำลังอยู่ในอาการที่เรียกว่า “น้ำเดิน”

“ไม่ใช่ค่ะ คุณแม่…มันแค่เป็นน้ำส่วนเกินของร่างกายเท่านั้น” แป่ว….ชั้นหน้าแตกเป็นครั้งที่ 3 บอกตรงๆว่าชั้นเริ่มเบื่อเอามากๆกับการท้องครั้งนี้ หมอนัดตรวจภายในอีกครั้งในอีก 2 วันต่อมา อย่างน้อยผลที่ออกมาก็ทำให้ชั้นตื่นเต้นบ้าง “ปากมดลูกเปิดได้ 3 ซ.ม. แล้วนะ” หมอบอกให้ชั้นเตรียมตัวไว้ คาดว่าภายใน 48 ช.ม. ชั้นและลูกชายคนใหม่คงได้เห็นหน้ากัน

วันที่ 19 พ.ค. ชั้นยังคงออกไปเดินเล่นตามห้าง หม่ำไอติมอย่างสบายใจ โดยที่มีโทรศัพท์จากเพื่อนๆโทรเข้ามาถามเป็นระยะๆ เอาใจช่วยลุ้นไปกับชั้นด้วย หลายๆคนอยากให้ชั้นคลอดวันนั้น เพราะเป็นวันมงคลวิสาขบูชา ชั้นก็อยากอยู่..แต่ก็ไม่เห็นจะมีวี่แวว

แต่แล้วขณะที่ชั้นกำลังนั่งดูบรรดาเหล่า AF 5 ซ้อมเต้นกันในบ้านช่วง 5 โมงเย็น ชั้นก็เริ่มมีอาการปวดเมื่อยแถวหลังด้านล่าง แต่ชั้นคิดว่าชั้นคงนั่งดูทีวีนานไปจึงเปลี่ยนไปเป็นท่านอน 2 ช.ม. ผ่านไป ชั้นว่าชั้นเริ่มดู AF ด้วยความกระสับกระส่าย เพราะอาการปวดหลังมันลามมาที่ท้องน้อย ปวดบีบๆ ถึ่ๆ หนักๆขึ้นเรื่อยๆ ชั้นเริ่มสับสนที่จะคิดว่า “ของจริง” กำลังจะมา…ชั้นไม่อยากหน้าแตกเป็นครั้งที่ 4

คิดแล้วมันก็บ้าจริงๆเชียว ชั้นไม่สามารถวิเคราะห์อาการตัวเอง จนใครๆก็ล้อว่าชั้นเหมือนคุณแม่ท้องแรก ในที่สุดชั้นตัดสินใจว่าชั้นควรจะไปนอนดูอาการที่ร.พ.ดีกว่า ดีกว่าดึกกว่านี้จะฉุกละหุก แถมจะเรียกใครมาช่วยดูลูกคนโตก็จะลำบาก

ชั้นเรียกพ่อของชั้นมารับไปร.พ. ส่วนสามีให้พาลูกเข้านอนก่อนแล้วค่อยมาสับมือเปลี่ยนกันกับพ่อของชั้นทีหลัง เจ็บคราวนี้เล่นเอาชั้นนั่งเงียบไปตลอดทาง ชั้นว่าถ้าคราวนี้ไม่ใช่ อย่างน้อยชั้นว่ามาอยู่ใกล้มือหมอ มือพยาบาลก็น่าจะช่วยให้ชั้นสบายใจมากกว่าอยู่ที่บ้านแล้วกัน

หลังจากนางพยาบาลติดเครื่องไม้เครื่องมือบนพุงโตๆเป็นที่เรียบร้อย คำที่ชั้นอยากได้ยินมา 38 อาทิตย์กับอีก 3 วันก็มาถึง “คราวนี้มาแน่ค่ะคุณแม่ ไม่น่าจะเกินตี 2 นะ” เอาล่่ะ หลังจากนี้ชั้นกำลังจะเข้าสู่ขั้นตอนที่สำคัญอีกครั้งในชีวิตของชั้น…



Create Date : 03 มิถุนายน 2551
Last Update : 3 มิถุนายน 2551 5:10:15 น. 5 comments
Counter : 1002 Pageviews.

 
เสียดายจังที่ฝนไม่สามารถคลอดแบบธรรมชาติได้
พอมาอ่านบล็อกพี่ได้ความรู้มากมายถ้าเป็นไปได้อยากคลอดเองท้องนี้่แต่คงยากค่ะ ไม่รู้ว่าบ้านเราทำหรือเปล่า


โดย: namfonJC วันที่: 3 มิถุนายน 2551 เวลา:7:33:14 น.  

 
สุขภาพแข็งแรงทั้งสอง นะ

เปนกะลังจัยให้จ๊ะ


โดย: บ้าได้ถ้วย วันที่: 3 มิถุนายน 2551 เวลา:11:06:26 น.  

 
เห็นมาอัพบล็อกแบบนี้ ลู้คต้องเลี้ยงง่ายแน่ ๆ เลย


โดย: viji (viji ) วันที่: 4 มิถุนายน 2551 เวลา:9:04:37 น.  

 
ตะกี้เมนท์ไปตอนก่อนหน้านี้แล้ว ตามมาอ่านต่อตอนนี้ลุ้นระทึกไปกับอวนจริงๆ กว่าจะได้เห็นหน้าน้องลู้คสุดหล่อก็หลอกแม่อวนให้ตื่นเต้นเล่นๆไปตั้งหลายครั้งแหน่ะเนอะ

ขอให้อวนน้ำนมกระฉูดเยอะๆเลยนะจ๊ะ


โดย: Aommy IP: 202.183.232.35 วันที่: 4 มิถุนายน 2551 เวลา:16:04:49 น.  

 
มายเจ็บนะจุกมากกว่าอ่ะ


โดย: สองตัวบาท IP: 113.53.66.150 วันที่: 15 ธันวาคม 2553 เวลา:11:11:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

nzmum
Location :
กรุงเทพ New Zealand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




บันทึก...แม่บ้า(น)ตัวอย่าง
ชีิวิตเก่าๆของแม่ลูกสอง ทั้งในและนอกประเทศไทย
หวังว่าวันนึงคงได้กลับมาอยู่บ้านเราอย่างถาวร



+KL and that second (3)+
+KL hours later(2)+
+KL in 24 HRS (1)+
+HBD CALEB 3 YRS OLD+
+ไม่ใช่ตุ๊กตา+
+ของขวัญจากโรงเรียน+
+วีคแรกที่ Kindy+
+Bye Bye Nappy+
+โรงเรียนของเคหลิบ+
+เกมแก้เซ็ง+
+ด้วยเกียรติของแม่บ้า(น)+
+ถึงคราวมีเจ๊ดัน+
+Headline Blog+
+Smile Upon The Sky+
+Caleb’s Language Milestone+
+Snap Shots ริมเจ้าพระยา+
+กลับ!+
+AF5: Me, My Dream & My Producer+
+วีรกรรมทำแสบ+
+Fuji Five Lakes+



+My Book+





Friends' blogs
[Add nzmum's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.