ชีวิตแม่บ้า(น)….ของขวัญจากโรงเรียน
เมื่อวันพุธที่แล้วอากาศที่ Wellington แปรปรวนมาก ฝนตกแต่เช้าตรู่ เราเดินไปโรงเรียนกันตามปกติ แต่เคหลิบมีอาการโยเย แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตอนที่ต้องส่งตัวให้กับครู เคหลิบก็ร้องตาม เราเลยรีบวิ่งหนีออกมา
ช่วงที่อยู่บ้านก็กระวนกระวายใจ ไม่รู้ว่าลูกจะเป็นไงบ้าง ไปโรงเรียนตั้งหลายครั้งแล้วไม่เคยโยเย คำถามในหัวมีมากมาย แต่เราก็หันมาวุ่นวายกับน้องลู้คต่อไป ที่ช่วงนี้ฟันซึ่ที่ 4 กำลังขึ้นพร้อมๆกับยืนเองได้ และชอบรื้อค้นเพิ่มไปเรื่อยๆ เลยทำให้เราเหนื่อยๆกว่าปกติ
พอใกล้ๆจะเที่ยงครึ่งก็ไปยืนรอรับลูกตามปกติ แอบส่องดูก็เห็นว่าเคหลิบนั่งตัก ครู Linda ช่วง Mat Time พอคลาสเลิกเคหลิบก็วิ่งมาหาแม่ พร้อมกันสร้อยข้อมือเล็กๆในมือ “เคหลิบให้แม่”
ช่วงนั้นเคหลิบก็วิ่งไปหยิบ Lunch Box ไปใส่เป้ เราก็รีบไปถามครูว่าอาการวันนี้แย่มั้ย ครูบอกว่า “วันนี้เคหลิบอารมณ์ดีมาก เข้าห้องน้ำเอง 2 ครั้ง ขอเพลงเปิดเต้นเอง แล้วก็ร้อยลูกปัด ทำอะไรหลายอย่างร่วมกับเพื่อนๆ จริงๆแล้วจะว่าไปวันนี้ถือเป็นการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี ที่สำคัญเคหลิบพูดเก่งแล้วก็รู้คำศัพท์เยอะ จนครูแปลกใจ” ไม่ใช่แค่ครูหรอกจ้ะ แม่ก็งงรับประทาน….อะไรกันฟะเนี่ย เมื่อเช้ายังร้องตามแม่อยู่เลย สงสัยเคหลิบคงซึมซับความเป็น Wellington เข้าไปซะแล้ว เอาแน่เอานอนไม่ค่อยจะได้ แต่เอาน่า…อยางน้อยก็ทำให้แม่อารมณ์ดีในวันมึนๆได้ก็แล้วกัน
Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2552 |
|
12 comments |
Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2552 6:03:16 น. |
Counter : 987 Pageviews. |
|
|
|
น้องลุ๊คอ่ะดูแกหน้าเหมือนเด็กฝรั่งมาก น่าจุ๊ฟฟฟฟฟฟ ให้ทีน๊า
แม่อวนกลับไทยเมื่อไรค่ะต้นเดือนนี้เหรอ
เรื่องหนังสือเก็บเอาไว้ก่อน่ะ
ให้แม่อวนว่างๆก่อน
เราจะบินออกนอกเทศอีกสองเดือน อิอิ ไปนิวซี่แลนด์ค่ะ
เอาไว้คุยกันเนอะ ว่างๆจะโทรไปเม้าท์ด้วย