ทัวร์แม่ลูกอ่อน…First day in Tokyo & Panda On Tour แหม…ตอนแรกก็โล่งไปแล้วว่าลูกชายหลับไปช่วงที่ขับรถจากบ้านไปสุวรรณภูมิ ทีไหนได้พอถึงเวลาเช็คอินเธอก็เด้งขึ้นมาให้เราได้ขวัญผวา กว่าเครื่องจะออกก็ตั้ง 5 ทุ่ม ฉันก็ยังมองโลกในแง่ดีว่างั้นเล่นให้เหนื่อยขึ้นเครื่องจะได้หลับ การมองโลกในแง่ดีของฉันเป็นจริงแค่ 4 ช.ม. จากเวลาเดินทางทั้งหมด 6 ช.ม. ตั้งแต่ก้าวเท้าลงสนามบินฉันก็กังวลว่าเราสามคนจะไปรอดมั้ย กับเมืองที่ไม่น่าจะมีภาษาที่เราเข้าใจเลย ช่วงที่เราไปเที่ยว ญี่ปุ่นเพิ่งออกฎใหม่ว่าต้องมีการตรวจลายนิ้วมือตอนตรวจคนเข้าเมือง ขั้นตอนนี้ทำให้ทุกอย่างช้ากว่าที่คิด เพราะเลเซอร์ตรวจลายนิ้วมือมีจังหวะในการตรวจค่อนข้างช้า นักท่องเที่ยวบางคนก็ดึงนิ้วออกก่อน ทำให้ต้องปั๊มแล้วปั๊มอีกไม่จบไม่สิ้น ฉันเองก็เริ่มเมื่อย ผลัดกันอุ้มลูกกับสามี แต่ไม่ทันไร ก็มีพนักงานญี่ปุ่นคนนึงเข็นเอารถเข็นรถเข็นของลูกมารอใกล้ๆเคาน์เตอร์ต.ม. พร้อมกับใช้ภาษาใบ้พยายามบอกว่า เอามาให้แล้วนะ อยู่ทางนี้ เราใช้เวลารับกระเป๋าไม่นานนัก เพราะเราสามคนมีกระเป๋าใบเล็กๆเพียงใบเดียวเท่านั้น คราวนี้ลูกขวบกว่าแล้ว สัมภาระช่างแตกต่างจากสมัยลูกเล็กๆนัก ไม่แน่ใจว่าฉันเชี่ยวมากขึ้น หรือ ขึ้เกียจมากขึ้นกันแน่ แต่ยังไงซะ มันคงจะไม่สะดวกนักถ้าเรามีกระเป๋ามากกว่า 1 ใบในการเดินทางด้วยรถไฟตลอดทั้งทริป ด่านต่อไปที่ระทึกสำหรับฉันก็คือ การแลก JR Pass เพราะนอกจากจะได้มีโอกาสสื่อสารจังๆกับคนญี่ปุ่นแล้ว ฉันก็กลัวว่าขั้นตอนมันจะยุ่งยากซํบซ้อน ฉันยอมรับว่าตอนอ่านไกด์บุค ฉันก็อ่านข้ามตอนนี้ เพราะยิ่งอ่านก็ยิ่งงง แต่พอเอาเข้าจริงๆ ทุกอย่างก็ตรงกันข้ามกับที่ฉันคิด คำร่ำลือที่ว่าคนญี่ปุ่นสื่อสารกับคนต่างชาติไม่ได้นั้นไม่จริง ถึงแม้ว่าจะใช้ภาษามือและภาษาใจสื่อสารกันแต่ในที่สุดฉันก็ได้ JR Pass ตัวจริงมาใช้อย่างสบายๆ นอกจากนี้ พนักงานแลกตั๋วยังแนะนำสายรถไฟที่ไปถึงโรงแรมได้เร็วกว่าแผนที่ฉันเตรียมมาซะอีก ระหว่างเดินไปขึ้นรถไฟฉันเดินผ่านร้านขายอาหารกล่องหลายร้าน เฉดสีต่างๆในกล่องข้าว ไม่ว่าจะเป็นสีเขียวของสาหร่าย สีสี้มของปลา สีชมพูของผักดอง และ สีขาวของขาว ผสมปนเปกันจนทำให้น้ำย่อยในท้องฉันปั่นป่วน ส่วนราคาของข้าวกล่องเหล่านี้มีให้เลือกตั้งแต่ 300 จนไปถึง 900 เยน ฉันตั้งใจไว้แล้วว่าทริปนี้ยังไงๆก็คงต้องลองกินให้ได้ แต่ตอนนี้ฉันคงต้องรีบไปขึ้นรถไฟก่อน เส้นทางที่พนักงาน JR แนะนำฉันก็คือ ให้เราขึ้นรถไฟสายสีน้ำเงิน หรือ เขียว แล้วให้ไปลงที่สถานี Chiba ที่พักของเราเป็นแบบเรียวกัง หรือ ห้องสไตล์ญี่ปุ่น อยู่ใกล้ตัวเมืองโดยที่ต้องไปลงที่สถานี Koiwa การเดินทางจากสนามบินตามคำแนะนำของพนักงาน JR ก็คือ ให้ขึ้น JR สายสีน้ำเงินหรือเขียวก็ได้ แล้วลงที่สถานี่ Chiba แหล่งชุมทางรถไฟสายต่างๆที่จะวิ่งเข้าเมือง การเปลี่ยนสายรถไฟทำให้เราประหยัดเวลามากขึ้นเพราะความถี่ของรถไฟที่วิ่งจะมีบ่อยกว่าการนั่งรถสายเดียวที่จะนานๆโผล่มาซักคัน หลัง่จากมาลงที่ Chiba เราก็เลือกขึ้นสายสีเหลือง (Chuo Line –Local Train) นั่งไปเรื่อยๆลงที่สถานี Koiwa (小岩) หลังจากนั้นให้เดินออกที่ South Exit. แล้วก็เดินไปตาม Sun Road (サンロード) จริงๆแล้วที่พักนี้ไม่ค่อยสะดวกกับการเดินทางเท่าไหร่นัก แต่เนื่องจากที่พักอื่นๆที่เราเล็งไว้เต็มหมดทุกที่ ทำให้เราต้องอยู่ทีีนี่กันไปก่อน สิ่งที่ทดแทนความลำบากในการเดินทางก็คือ คุณลุงใจดีเจ้าของเรียวกัง และ ห้องที่ใหม่และน่ารัก จุดหมายแรกที่เรามุ่งหน้าไปคือ วัดเซนโซจิ หรือ วัดอาซากุซะ แคนนอน วัดที่เก๋ากึ้กที่สุดในโตเกียว ตามปกติถ้าไปถึงวัดนี้สิ่งที่ทุกคนต้องสะดุดตาคือโคมไฟยักษ์สีแดง แต่ภาพที่ฉันตะลึงงันไปกลับเป็นภาพหัวดำๆของผู้คนจากหลากหลายสารทิศ เพราะวันนั้นเป็นวันอาทิตย์เลยคราคร่ำไปด้วยคนที่ศรัทธาในความศักดิ์สิทธิ๋ของศาลเจ้าในวัด ส่วนแผงขายอาหาร และ ร้านค้าขายของที่ระลึกรอบๆวัด ก็ดึงดูดทั้งชาวญี่ปุ่นและนักท่องเที่ยว ย่าน Asakusa นี้เป็นแหล่งรวมของที่ระลึกสไตล์ยุ่นๆ ถ้าใครคิดจะซื้อของฝากก็น่าจะซื้อซะเลยยตอนนี้ เพราะนอกจากที่นี่แล้ว ของที่ระลึกแนวนี้ก็หายากทีเดียวในเขตอื่นๆของโตเกียว แต่เราเองก็ไม่ได้ซื้อ เพราะห่วงว่ากระเป๋าจะหนักและเต็ม ครั้นจะเดินทางกลับไปทีนี้อีกทีก็สองจิตสองใจ เพราะการเดินทางมาย่านนี้จะว่าง่ายก็ง่าย แต่สำหรับแม่ลูกอ่อนอย่างฉัน ฉันว่ามันลำบากพอตัวเลยทีเดียว ตามปกติถ้าเราเดินทางด้วยรถ JR การเข็นรถเข็นลูกขึ้นลงชานชะลาสถานีเป็นเรื่องง่ายมากๆ เพราะแต่ละสถานีจะมีลิพต์ไว้บริการ แต่การเดินทางไปย่าน Asakusa นั้น เส้นทางที่เร็วคือการนั่งรถไฟใต้ดิน (Subway) ที่ให้บริการโดยบริษัทอื่น เลยไม่ได้มีลิฟต์หรือบันไดเลื่อนให้ความสะดวก ฉันกับสามีต้องแบกเอารถเข็นลูกขึ้นลงบันได หลังจากการใช้ subway ในครั้งนั้น ทำให้การเดินทางของฉันมีอันต้องพึีงรถแทกซี่บ้างเหมือนกัน แต่ก่อนที่จะสลัดความงกท้ิง เราก็ดันทุรังเกาะ subway จนมาถึงย่าน Shinjuku แหล่งชอปปิ้งขึ้นชื่อของโตเกียว เพื่อนแนะนำมาว่าถ้าจะซื้อกล้องให้ไปที่ร้าน Bic Camera ที่อยู่ในห้าง Odaiku Halc ซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับสถานีรถไฟ Shinjuku นั่นเอง พอเราชอปเสร็จ บรรยากาศภายนอกห้างก็เต็มไปด้วยแสงสีถึงแม้ว่าเวลาขณะนั้นจะแค่ 5 โมงกว่าๆ แต่เนื่องจากเรามาเที่ยวกันในช่วงฤดูใบไม้ร่วง อากาศจึงค่อนข้างหนาวและมืดครึ้ม เราเดินลัดเลาะกันมาเรื่อยจนถึงย่าน Shibuya แสงไฟจากตึกและถนนก็อยู่เป็นเพื่อนเราไม่ขาดสาย เป็นภาพแบบญี่ปุ่นๆแบบที่ฉันเคยเห็นมานักต่อนัก แต่แล้วจู่ๆภาพญี่ปุ่นของฉันก็ถูกตัดไปด้วยเสียงเพลงจากร้านขายทีวีแห่งหนึ่ง “ตึ๊ดตะดึด ตึดตือตึดตือ….หมีแพนด้าๆๆ” โหย…ของเค้าแรงจริง วัยรุ่นญี่ปุ่นมุงกันแน่นเชียว หลังจากเถลไถลกันจนเหนื่อยเต็มที่ เราก็กลับเรียวกังเตรียมพร้อมสำหรับการเที่ยว Yokohama ในวันรุ่งขึ้น   Create Date : 10 เมษายน 2551 12 comments Last Update : 10 เมษายน 2551 0:04:54 น. Counter : 1158 Pageviews. Share Tweet

แวะมาดู แม่ลูกอ่อน   โดย: เคิก IP: 124.157.132.20 10 เมษายน 2551 0:49:42 น.

อ่านไปเหนื่อยไปด้วยเลยอ่ะ เฮ่อ! แหมมาตื่นเอาตอนเช็คอินเนี้ยนะค่ะ อยากไปเที่ยวเจเปนจังเลยค่ะ ถ้ามีโอกาสก้ออยากไป อิอิ อ่านในการเดินทางดูๆแล้วก้อเหนื่อยนะค่ะ คือว่านึกภาพตามออกเลยค่ะ ประสพการณ์เหมือนกับครั้งเราไปเที่ยวนิวยอค์เลยค่ะ ฮ่าๆ แบกลูดเข็นลูก ฝากจุ๊ฟฟน้องเคหลิบด้วยน๊า คิดถึงนะค่ะ   โดย: bagarbu 10 เมษายน 2551 1:18:23 น.

แอบอิจฉาเหมือนเคยค่ะ เพราะไอ่ความที่อยากไปญี่ปุ่นมากๆนี่แหละ   โดย: Picike 10 เมษายน 2551 1:23:00 น.

พูดถึงสนามบินสุวรรณภูมิ รี่ยังไม่เคยใช้บริการเลยค่ะ อิอิ แต่เคยไปเดินเล่นแค่ครั้งเดียว (บล้อกภาพถ่ายของโซอี้นั่นแหละ) เห็นภาพแล้วทำให้คิดถึงญี่ปุ่นมากๆ โตเกียวยังดูปรี๊ดปร๊าดเหมือนเดิมเลย เฮ้อๆ อยากไปโกเบอีก ฮือ.. ไม่รู้จะได้มีโอกาสกลับไปมั้ย รอเที่ยววันต่อๆไปนะคะ อิอิ   โดย: ShiEri 10 เมษายน 2551 8:19:16 น.

ตามมาเที่ยวด้วยค่ะ อยากไป๊อยากไปอ่ะ แต่ท่าจะแพงอ่ะ   โดย: BeachBum 10 เมษายน 2551 9:18:23 น.

สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่   โดย: nUtTyOsAt (te@ ) 10 เมษายน 2551 9:42:35 น.

หวัดดีครับ ไม่ได้แวะมาเยี่ยมนานเลย ญี่ป่นเพิ่งไปมาเมื่อปีที่แล้ว ชอบมาก โดยเฉพาะเรื่องของกิน อร่อยทุกอย่าง เรื่องเที่ยวอย่างอื่นไม่ค่อยรับรู้เท่าไหร่ 555555   โดย: fedexfc 10 เมษายน 2551 11:54:22 น.

เข้ามาตอบ พี่ nzmum ครับ ครับว่า ปีนี้ไม่ได้เล็งวีไหนครับ แต่เป็นไฟท์บังคับ อิๆ เพราะน้องที่ผมสนิทด้วย มีพี่รหัสที่โรงเรียน คือ รอน ไปเจอตัวจริงมาแล้วด้วยครับ อัธยาศัยดีสุดๆ เป็นเด็กกิจกรรม ตอนมัธยมได้ข่าวว่าป็อปปูล่ามากๆ บ้านไม่ค่อยรวย รับรองเชียร์ไม่ผิดหวัง ส่วนกี๋ กับ เบนซ์บอกได้คำเดียวว่า "ไม่ธรรมดา" ผมเห็นกับตามาแล้ว เอิ้กสส์ แต่พูดหน้าไมค์ไม่ได้เดี๋ยวโดนแฟนคลับ เค้าตามมากระตื้บเอา 5555   โดย: fedexfc 10 เมษายน 2551 13:58:25 น.

ขอเป็นลูกทัวร์แม่ลูกอ่อนด้วยคนค่ะ   โดย: viji (viji ) 10 เมษายน 2551 15:56:06 น.

อ่านไปตื่นเต้นไป เหมือนได้ไปร่วมทริปด้วยงั้นแหละ ติดตามตอนต่อไปค่ะ ยังไม่เคยไปญี่ปุ่น อยากไปแต่ไม่มีโอกาส ขอตามครอบครัวทัวร์แม่ลูกอ่อนไปด้วยดีกว่า   โดย: ชิงดวง 10 เมษายน 2551 21:29:34 น.

แวะมาชมค่ะ เพิ่งกลับจากญี่ปุ่นเหมือนกันค่ะ ยอมรับว่าเหนื่อยมากๆ ต้องทำการบ้านเยอะหน่อย ดีนะคะที่หาข้อมูลได้ง่ายทั้งในเน็ต และ JNTO ถ้าขยันอ่านก็จะได้อะไรดีๆเยอะค่ะ ขอยกนิ้วให้สำหรับการเดินทางเองพร้อมเด็กเล็กๆ ไม่ทราบว่าไปทานบุฟเฟ่เมนูปูที่ Sunshine city Prince Hotel หรือเปล่าคะ อร่อยมากๆ ค่ะ   โดย: แม่น้ำตาลน้อยที่แสนซน 18 เมษายน 2551 17:18:36 น.

อ่านวันแรกก็สนุกแล้วอ่ะค่ะคุณอวน แต่แอบเหนื่อยแทนเลยเพราะว่าเดินทางเหนื่อย มาก อย่างการเปลี่ยนรถไฟเอย การเอารถเข็น ของน้องเอย ... เรียกว่าทุกอย่างเหนื่อยหมด ไม่รู้นะคะ อ่านแล้ววันแรกเหนื่อย อาจจะเพราะว่า ได้เห็นคุณอวนและครอบครัวเดินกันเยอะมาก แต่ว่ายิ่งอ่านยิ่งสนุก และมาขำเลยกับเพลง "หมีแพนด้า"อ่ะคะ ดังไกลเชียวค่ะ   โดย: JewNid IP: 202.149.24.161 20 เมษายน 2551 10:11:08 น.