โรงเรียนของเคหลิบ @ Wellington, New Zealand เมื่อประมาณปีกว่าๆมาแล้ว เราติดสอยห้อยตามเพื่อนที่สนใจอยากให้ลูกเข้าเรียนโรงเรียนสไตล์วอร์ดอล์ฟ (สไตเนอร์)โรงเรียนสไตล์นี้เป็นโรงเรียนแบบเดียวกับที่ น้องรี่ (บ้านพลอยภูมิ) และ คุณแม่น้องเอื้อ (ปัญโญทัย) พาเด็กๆไปเรียนค่ะ การไปเยี่ยมชมครั้งนั้นเราเองมีความสนใจไม่น้อย แต่ลูกยังไม่ถึงเกณฑ์เลยอาศัยนั่งฟังอย่างเดียว เมื่อไปถึง คุณครูเรียกเราไปนั่งรวมกับคุณแม่ท่านอื่นๆที่สนใจ ครูบอกถึงหลักการสำคัญๆของโรงเรียนแนวนี้ก็คือ การเน้นบทบาทของจินตนาการในการเรียนรู้เพื่อพัฒนาระบบการคิดทั้งในส่วนที่เป็น แบบสร้างสรรค์และเชิงวิเคราะห์ แต่คุณครูเน้นเหลือเกินว่า “ต้องมั่นใจและมั่นคงกับเส้นทางนี้” ครูเล่าว่าผู้ปกครองหลายคนพาลูกออกจากโรงเรียนกลางคัน เพราะถูกกดดันจากเพื่อนบ้านบ้าง ปู่ย่าตายายบ้าง เกี่ยวกับประเด็นอ่านออกเขียนได้ ครูบอกว่าให้กลับไปถามตัวเองให้ชัดก่อน เพราะอยากได้คนที่มั่นใจร่วมเส้นทางเดียวกัน โรงเรียนสไตล์นี้ที่ Wellington มีอยู่ 2 แห่งและมีมานานหลายสิบปีแล้ว ตัวเราก็รู้จักเด็กที่เรียนจบจากโรงเรียนนี้ คอนเฟิร์มว่าเค้าอ่านออกเขียนได้จริงๆ เรียนได้ดีเมื่อเข้ามหาลัย แต่จุดเด่นที่ทำให้พวกเค้าแตกต่างคือ ความสร้างสรรค์ และการมองโลกของพวกเค้าที่เป็นไปในมุมบวก เป็นตัวของตัวเอง แต่เป็นที่น่าเสียดายที่ครอบครัวเราไม่สามารถพาเคหลิบเข้าโรงเรียนนี้ได้ เนื่องจากระยะทางของที่ทำงานของแมทไกลจากที่นั่นมาก สุดท้ายเราจึงต้องพิจารณาตัวเลือกถัดมา “Clyde Quay School” ปัจจุบันมีถึงชั้นม.3 เป็นโรงเรียนแนว Multicultural ซึ่งก็เป็นประมาณโรงเรียนนานาชาติ โดยมีสัดส่วนของนักเรียนที่เป็นชาวนิวซีแลนด์แท้ๆเยอะหน่อย และส่วนที่เป็นชาติอื่นๆเติมเต็มเข้ามา หลักการของเค้าก็คือ เคารพในความแตกต่าง เปิดมุมมองซึ่งกันและกัน โดยทางโรงเรียนจะเน้นให้เด็กที่มีวัฒนธรรมจากต่างชาติมีการเผยแพร่ความเป็น เชื้อชาติของตนผ่านกิจกรรมต่างๆ เพื่อให้ระลึกว่า Difference Is Good ระบบการเรียนการสอนก็จะเหมือนโรงเรียนอื่นๆในนิวซีแลนด์ก็คือ 3 ขวบ จะไปแค่ช่วงเช้าของวันพุธ และ ศุกร์ 4 ขวบ จะไปช่วงบ่ายของ จันทร์ พฤหัส ศุกร์ 5 ขวบ ถึงจะไปเต็มวัน 5 วัน ซึ่งจริงๆแล้วเค้าไม่ได้อยากให้เด็กๆไปเรียนเลยจนกว่าจะ 5 ขวบ เพราะแนวคิดของเค้าต้องการให้เด็กพัฒนาจากครอบครัวเป็นหลัก แต่ในความเป็นจริง มันก็เป็นเรื่องยากของหลายๆครอบครัวที่จะทำอย่างนั้น เนื่องจากความเหนื่อยล้าบ้าง ความจำเป็นที่พ่อแม่อยากกลับไปทำงาน หรือ จำเป็นต้องทำงาน จนทางการของนิวซีแลนด์ก็มีการออกกิจกรรมสำหรับเด็กๆ (คล้ายจิมโบรีที่เมืองไทย) มาแก้ขัดไปก่อน ซึ่งเราก็งงว่าทำไมไม่เปลี่ยนระบบการเรียนการสอนเป็น 5 วันไปเลยสิ้นเรื่องสิ้นราว สำหรับพวกเราก็เห็นข้อดีและข้อเสียของระบบเรียนน้อยแบบนี้… ข้อดีก็คือ เรายังสามารถกลับไปเมืองไทยได้นานๆ เพราะโรงเรียนเค้าไม่เข้มงวดกับการเรียนการสอน ทำให้เด็กๆยังได้คลุกคลีกับครอบครัวที่เมืองไทยได้ด้วย ข้อเสีย เราก็ต้องเหนื่อยมากหน่อย ต้องหากิจกรรมทำกับลูกเยอะๆๆๆๆ มีทั้งแบบในบ้านและนอกบ้านซึ่งตอนนี้ก็จองไว้หลายอย่างแล้ว แต่มันก็แค่ วันละชั๋วโมงเป็นอย่างมากเท่านั้นเอง แล้วแม่ก็ยังต้องประกบอยู่ด้วย เพราะฉะนั้นที่เหลือก็คืออยู่กับแม่ล้วนๆ ส่วนข้อดีข้อเสียตามทฤษฎีเรายังไม่กล้าพูด เพราะมันยังไม่เกิดขึ้น คงอีกหลายปีล่ะ กว่าจะเห็นผล และที่สำคัญ สำหรับคูณเคหลิบผู้ชอบมาเหนือความคาดหมายนั้น ไม่มีทฤษฎีใดฉุดรั้งเธอได้ เพราะฉะนั้น ตอนนี้ก็หาอะไรทำกับลูกต่อไป อย่าตีลูกตายซะก่อนเป็นพอ!! สู้เค้าแม่ลูกกีวี่ส์ !!   Create Date : 14 มกราคม 2552 11 comments Last Update : 14 มกราคม 2552 17:40:58 น. Counter : 1315 Pageviews. Share Tweet

ชอบชื่อลูกฃายจังเลยค่ะ เพราะมากๆเลยค่ะ คมๆด้วย   โดย: chabori 14 มกราคม 2552 17:53:09 น.

แวะมาอ่านก่อนจะเข้านอน เนอะที่นี่ไม่ค่อยมีแบบยูเคเลย ยูเคมีเพลย์กรุ๊ปมากมาย ทั้งไพร์เวทและรัฐบาล เห็นด้วยที่คุณอวนเขียนเลย ยกมือขึ้นสูงๆ สู้ๆเนอะคุณแม่แบบเราๆ ไปนอนก่อนนะว่างๆจะโทรไปคุยด้วย วันนี้ร้อนเนอะ คิดถึงนะ ฝันดีๆนะ   โดย: bagarbu 14 มกราคม 2552 17:58:40 น.

อืม ไม่เคยรู้เลยนะคะเนี่ย ที่นี่ไม่รู้มีแบบนี้รึเปล่า เห็นแต่แบบ Montessory แต่คุณสามีไม่ชอบ   โดย: gadeja 14 มกราคม 2552 18:20:18 น.

อวนไปจองทำกิจกรรมอะไรให้เคหลิบไว้เยอะเลยเหรอ ลองดูกันสักตั้งเนอะ อาจจะเหนื่อยหน่อยแต่ถ้าลูกชอบคงสนุกดีเหมือนกันนะ ของพี่คงรอทำกิจกรรมช่วงซัมเมอร์ทีเดียวล่ะ อยากให้ถึงหน้าร้อนไวๆแฮะ   โดย: พี่เอ๋ IP: 69.250.135.225 14 มกราคม 2552 22:35:53 น.

มาแว้วๆ เพิ่งอัพบลอกเสร็จอ่ะ วันนี้แดดร้อนมากเราเดินเป็นคุณนายเชียว กิ กิ   โดย: bagarbu 15 มกราคม 2552 10:13:10 น.

ตอนนี้ภาษาน้องเป็นไงบ้างคะ คงไม่สับสนแล้วเนอะ แต่ยังไงภาษาไทยต้องสอนบ่อยๆๆหน่อยเราว่า เพราะอยู่ที่นั้นมีแต่ภาษาปะกิต ไว้จะเข้ามาหาใหม่นะคะสุดหล่อเคหลิบ   โดย: ผู้หญิงใจดี 15 มกราคม 2552 10:57:37 น.

คำว่าเพื่อนบล็อกรุ่นเก่า ๆ ฟังดูน่ากลัวจังค่ะ ให้รู้สึกหงา แล้วก็เศร้านิด ๆ ว่าเวลาผ่านไปเร็วจริงหนอ ฟังเรื่องโรงเรียน แล้วรู้สึกว่าเป็น tough choice ของคนเป็นพ่อเป็นแม่จริง ๆ นะคะ ช่วงเริ่มต้นพื้นฐานชีวิตทั้งที และทุกอย่างก็มีน้ำหนักให้เลือกต่างกันจริง ๆ ติดใจสไตล์วอร์ดอล์ฟ อยากดูอยากเห็นความคิดสร้างสรรค์ของเด็ก ๆ ต่อไป แล้วก็สนใจแนวคิดแบบ multicultural approach คงจะดี ถ้าเรารับความแตกต่างของคนอื่น แล้วเคารพมันได้นะคะ ถึงข้อดี จะทำให้เด็ก ๆ จะได้มีเวลาอยู่กับครอบครัวมาก ๆ ก็เถอะ แอบสงสัยว่า ถ้าผู้ปกครองต้องทำงานนอกบ้านทั้งคู่ ใครจะเลี้ยงเด็ก ๆ เหรอคะ สงสัยจริง ๆ เพราะกว่าจะเรียนเต็มวันก็ตั้ง 5 ขวบแน่ะ   โดย: หมาเลี้ยงแกะ 15 มกราคม 2552 20:27:49 น.

พี่อวน แป๊บๆเคหลิบจะไป รร แล้วหรอคะเนี่ย เริ่มเรียนเมื่อไหร่เอ่ย น้ารี่เอาใจช่วยให้เคหลิบรักการไป รร นะครับ เมซี่ รี่ส่งใบสมัครไปเรียบร้อยค่ะ รอช่วงปิดเืืืทอมนั่นแหละที่จะมีต้องเริ่มไปแคมป์ปรับตัว ไม่รู้จะเป็นไงเหมือนกัน ครูคงกระเจิงแน่ๆค่ะ คิดถึงๆๆ ป.ล. แอบไปอ่านบล้อกก่อนหน้า เป็นกำลังใจสำหรับพ้อคเก็ตบุ้คและงานเขียนอื่นๆนะคะ :)   โดย: ShiEri 16 มกราคม 2552 21:40:37 น.

วู้ๆแวะมาทักทายจ๊า คิดถึงๆ ได้บ้านยังเอ่ย ของเราได้แล้วนะเช่าเค้าไปก่อง อิอิ   โดย: bagarbu 18 มกราคม 2552 11:41:51 น.

เหรอๆ คุณอวนแล้วตอนนี้เป็นงัยบ้าง โคเอแล้วนะ น้องเคหลิบซนจังเลย แม่อวนใจหายหมดเลยซิเนี่ย เป็นเราคงวิ่งเต้นหยิบจับอะไรไม่ถูกอ่ะ เหอๆ หวังว่าคงไม่เป็นอะไรมากนะ ทำอะไรอยู่อ่ะ เด็กๆเข้านอนกันหมดยัง ฝันดีนะ อิอิ ขำวันนี้จังเลยเรื่องเราโทรไปอ่ะ ฮ่าๆ   โดย: bagarbu 19 มกราคม 2552 14:59:51 น.

เดี๋ยวจะหาเวลามาแชร์เรื่องเรียนลูกนะคะ ตอนนี้ทั้งงานราษฎร์งานหลวง อีรุงตุงนังเลยค่ะ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะคะ   โดย: แม่เด็กชายเอื้อ (viji ) 22 มกราคม 2552 10:16:07 น.