My culinary dream

Everybody has a dream.

Everybody looks beyond.

As for me, I look beyond also I look back to my childhood where I'm shaped and formed.

I guess I get the cooking habit from my grandmother. From peeling each garlic to cooking each dish. I didn't like being such an assistant. I didn't like peeling stuff. I hated the moment my legs were dead and turned numb from sitting on the floor for a long time. Also, I did not know when it became my passion, my love, my favorite hobby and my hiding place.

Kitchen is where I get to lose myself and be myself. I can be there and think of nothing just creating a dish-a new dish and wait to see my beloved ones eat it and give me comments.

Kitchen still holds its secret why it helps me alot to relieve whether I'm sad or happy.

And my dream is to publish my very own cookbook for my offspring. Something that they will say in the future 'Oh, this is my great grandmother's recipe.'

My dream is to give away my cookbook at my funeral where people don't weep but rejoice when I join with my Maker and where people smile because they get to have my joy when I am alive.

All thanks and praises go to my grandmother, my hero, my idol and the best culinary artist.

ทุกคนล้วนมีความฝัน

ทุกคนล้วนมองไปข้างหน้า
โดยส่วนตัวแล้ว แม่ปูนิ่มมองไปยังข้างหน้าและมองย้อนไปยังวันวานที่ได้หล่อหลอมปั้นและแต่งให้เป็นปัจจุบัน

แม่ปูนิ่มน่าจะติดนิสับการทำอาหารมาจากคุณยาย จากการปอกกระเทียมมาจนเป็นการทำอาหาร แม่ปูนิ่มไม่ชอบการช่วยงานในครัว เกลียดนักเชียวงานปอกเปลือก เกลียดนักเชียวเวลาที่ขาเป็นเหน็บเพราะต้องนั่งพับเพียบเป็นเวลานาน แต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่การทำอาหารกลายเป็นความชอบ ความรัก และงานอดิเรกแสนโปรด และเป็นทั้งที่หลบภัย


ครัว คือสถานที่ที่แม่ปูนิ่มสามารถเป็นตัวของตัวเอง ปลดปล่อยและไม่ต้องทำอะไรนอกจากทำอาหารขึ้นมาใหม่สักหนึ่งจานและเฝ้ามองดูคนที่เรารักได้กินและติชม

ห้องครัวยังคงกำความลับเอาไว้อย่างหนาแน่นว่าทำไมแม่ปูนิ่มจึงรู้สึกผ่อนคลายไม่ว่าจะเศร้าหรือดีใจ
ความใฝ่ฝันของแม่ปูนิ่ม คือการได้มีตำราอาหารเป็นของตนเองเพื่อลูกหลาน อยากจะมีอะไรสักอย่างให้คนรุ่นหลังได้บอกว่า “นี่แหละ สูตรคุณทวดเราเอง”

ออกจะแปลกไปสักหน่อย แต่แม่ปูนิ่มอยากจะแจกตำราอาหารในงานศพของตนเอง เมื่อเวลาที่ทำลาโลกนี้ไปอยู่กับองค์พระผู้สร้าง เพื่อคนข้างหลังจะได้ยิ้มเพราะตอนนี้พวกเขาได้ถือความสุขเมื่อยามมีชีวิตอยู่ของแม่ปูนิ่มเอาไว้ในมือ

ท้ายสุด ขอให้ผู้ที่ได้รับเกียรติจากการติชมบล๊อกนี้ แด่คุณยายของแม่ปูนิ่ม ฮีโร่ ไอด้อล และศิลปินของกิน (Culinary artist) ที่แม่ปูนิ่มชอบใช้เรียกแซวเธอ



p.s. Excuse my language if I put English first. I feel that it's easier writing in English then translate into Thai


ขออภัยที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษก่อนนะคะ ขอกระแดะนิดส์นึง เพราะมันง่ายกว่าเวลาคิดเป็นภาษาอังกฤษแล้วค่อยเกลาเป็นไทยค่า

Create Date : 28 กันยายน 2553		5 comments
Last Update : 29 กันยายน 2553 16:02:53 น.
Counter : 398 Pageviews.
Share Tweet