วันหยุดที่ไม่ได้หยุด
วันหยุดที่ไม่ได้หยุด ทำไมคนอื่นปิดเทอมเค้าได้พักได้ไปเที่ยวนู่นนี่นั่น ทำไมๆๆๆๆ ฉันถึงไม่ได้ไปไหนมาไหนกับใครเค้าบ้าง(ตอบว่าเพราะหล่อนเพิ่งไปเที่ยวกลับมาเมื่อเดือนก่อนนี่ไง) จริงๆแล้วก็ไม่รู้จะบ่นทำไมวันก่อนเพิ่งพูดไปหยกๆว่างานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลได้ทุกอย่าง แต่มันเวียนหัวตาลายคล้ายจะเป็นลม วันหนึ่งนั่งจ้องอยู่หน้าจอนานเป็นสิบชั่วโมง โอย เพลีย พอช่วงที่ว่างก็ว่างจนไม่รู้จะทำอะไร ช่วงที่ยุ่ง ก็นับเวลานอนเอาได้วันหนึ่งไม่ถึง 4 ชั่วโมง เฮ้อ...เหนื่อยใจ นิยายจ๋าอยากแต่งนิยายในโหลดองต่อให้มันเสร็จ แต่ เปิดเวิร์ดขึ้นมาทีไร โทรศัพท์เข้าข้อความดัง งานมาตลอดๆ ฮือๆ...นิยายฉันจะจบมั้ย รีบเคลียร์งานให้ด่วนๆๆๆๆที่สุดพอว่าง แต่งนิยาย เอาลงเน็ต อ่านไปอ่านมา ไม่ถูกใจคนอ่าน โดนสับซะแหลกเลยยิยายนะไม่ใช่หมู - -ไม่ได้คิดถึงอิคนเขียนเลยว่ากว่ามันจะได้มาแต่ละบรรทัด ยากเย็นแค่ไหนใครว่าเขียนนิยายมันเขียนง่ายๆ มาลองดูเหอะ เพื่อนโทรมา..ไปเที่ยวกันโอ๊ย โคตะระอยากจะไปเลย แต่งานตูไม่เสร็จ จะทำยังไงล่ะ อยากจะกรีดร้อง มีเงินแต่ไม่มีเวลาจะใช้เงิน ว๊ากกกก...จะทำไปทำไมวะคะงานเนี่ย แถมก็ปากหนักปฏิเสธใครก็ไม่เป็นก็เลยต้อง อ่ะค่ะ ได้ค่า ส่งมาเลย...เบื่อตัวเองจริงๆวุ้ย บ่นๆๆให้พี่ชายฟังมันบอกว่า ก็จัดระเบียบชีวิตตัวเองซะใหม่สิ เออ..ก็ดีเนอะต่อไปนี้จะทำงานตามเวลาราชการบ้างและ ปิดมือถือหลังเวลาราชการคงจะดีจะได้มีเวลาพักผ่อนบ้าง เฮ้อ... ทั้งหมดที่บ่นมาแค่จะบอกว่า วันนี้วันหยุด งดทำงานทุกประเภท จะบันเทิงบ้าง ดองหนังดองหนังสือไว้หลายเรื่องแล้ว หุหุ เจอกันใหม่วันที่15 นะงานจ๋าเพราะหนูน้ำผึ้งจะอู้งานวันจันทร์อีกหนึ่งวัน จะนอนซะให้ชุ่มปอดเลย!!!
Create Date : 12 พฤษภาคม 2555 |
|
1 comments |
Last Update : 12 พฤษภาคม 2555 14:23:37 น. |
Counter : 518 Pageviews. |
|
|
|
สวัสดีวันเสาร์ค่ะ
ได้พักกันอีกแล้วนะคะ พักผ่อนให้เต็มที่นะคะ
กุหลาบแดงหอมทรวงหลอนลวงขวัญ
ท่ามตะวันทอทาบเกิดภาพหวาน
เพียงลมพักโพล้เพล้ทะเลลาน
ใจก็ชาญเชยช้ำลืมค่ำคืน
เคียงคลอเคลียใกล้ชิดร้อยฤทธิ์กล่อม
หลงนัยตรอมระทมลึกรู้สึกขื่น
เนิ่นนานวนลำนำครวญคร่ำกลืน
หมองเหมือนหมื่นรานรสเพียงพจน์เมิน
หนาวในอกระทดระทวยปวดป่วยเปลี่ยว
คราใจเหลียวเดียวดายให้ขายเขิน
ดาษดื่นมานทอดทุกข์เกินรุกเดิน
ระบำเพลิงรุกช่วงโชติล่วงใจ
กุหลาบแดงเจ็บแจงแถลงถ้อย
พจนาร้อยร้าวรานขนานไหว
สนองนัยตรมจ่อมเก็บคอยเหน็บใน
มองเหม่อไหม้เผลอผ่าวคราหาวแปร
กุหลาบหอมในดงให้หลงฝัน
เป็นรางวัลผ่านร้าวเรียงผ่าวแผล
ยอมแล้วยอมระทมล่วงในดวงแด
ไม่มีแม้ทิ้งไกลจิตใคร่รอ