--- ใครในโรงพยาบาล ---

ไม่ว่าใครจะพูดยังไงก็ตาม แต่สำหรับแพรแล้วแพรคิดว่า วิญญาณมีจริง ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม สิ่งที่แพรเห็นและเจอมานั้น ไม่ได้เป็นเรื่องแต่งเพื่อความบันเทิง แต่เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น หากแพรเลือกได้แล้วนั้น ขอเลือกที่จะไม่เจอเลยดีกว่า

เรื่องมันเริ่มต้นในเดือนพฤษภาคม เป็นช่วงที่เด็กทุกคนต้องไปโรงเรียน ( ตอนนั้นแพรเรียนอยู่ ม 6 ) แต่สำหรับแพรแล้ว เป็นช่วงเวลาที่แพรต้องเข้าทำการรักษาที่โรงพยาบาล หรือที่เรียกกันง่ายๆว่า ต้องทำการผ่าตัดนั่นเอง มันเป็นการผ่าตัดครั้งแรกที่แม้กระทั้งแม่ ก็ไม่กล้าที่จะเซ็นต์ชื่อลงในใบส่งตัว หลายคนพออ่านมาตรงนี้แล้วคงคิดว่าเด็กขนาดนี้เป็นโรคอะไรหรอ ถึงต้องผ่าตัด แพรป่วยเป็นไทรอยด์เป็นพิษ เป็นมากขนาดเครื่องมือวัดค่าฮอร์โมนไม่ได้ ถ้าปล่อยไว้ก็อาจจะส่งผลต่อการทำงานของหัวใจ

แพรก็เป็นเด็กคนนึงนะค่ะ ที่ก็กลัวกับทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตเหมือนกันแต่แพรก็คิดแล้วว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เราห้ามไม่ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่แพรสงสัยมาตลอดคือเรื่องของวิญญาณ ว่าช่วงเวลาที่เราอยู่ในห้องผ่าตัดเป็นช่วงของความเป็นความตายนั้น เราจะเห็นวิญญาณจริงหรือป่าว แพรให้คำตอบได้เลยว่าไม่จริง เพราะเเพรไม่ได้เห็นอะไรเลย

แต่เรื่องที่เกิดขึ้นมันเกิดขึ้นในคืนสุดท้ายก่อนที่แพรจะออกจากโรงพยาบาล แพรนอนห้องรวมนะคะ มีทั้งหมดสี่ 3 บล็อกแต่ละบล็อก มี 8 เตียง แพรนอนเตียงที่ 2 นับจากบานเกล็ด คืนนั้นเพลียด้วยยาสลบนอนตั้งแต่บ่าย 3 ตื่นอีกครั้งก็ ตี 2 เลยทำให้นอนไม่หลับ เลยลุกขึ้นมาหยิบหนังสือนิตยสารมาเปิดอ่านจะได้ง่วงนอน ขณะที่อ่านหนังสืออยู่หางตาก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินอยู่ที่ทางเดิน ตรงไปห้องน้ำ แพรก็นึกว่าเป็นพยาบาลเลยหันไปมองแว็บนึง แต่ก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกันว่าเค้ามีอะไรแปลกๆ เลยหันไปอีกที สิ่งที่แพรเห็นก็คือ เค้ามีมีหัวค่ะ

เเพรเลยว่า คิดว่า

1. ฝันแน่ๆๆ เลยหยิกแขนดู ปรากฏว่าเจ็บนี่หว่า

2. งั้นก็ต้องตาฝาดแน่ๆ เลยขยี้ตาดู แล้วหันไปอีกที ปรากฏว่าเค้าก็ยังไม่มีหัวอยู่ดี
3. แพรเลยคิดว่า ผีแน่ๆๆๆ

หลายคนคงคิดว่า ณ เวลานั้นแพรทำยังไงหรอ สวดมนต์ หลับตา หรือเรียกแม่ที่นอนเฝ้าอยู่ คำตอบคือ ไม่ได้ทำอะไรเลย นิ่งไปเลย สงสัยเป็นเพราะช็อคหรือป่าวก็ไม่รู้ แต่ตาก็ไม่มองไปที่อื่นเลย มองคนไร้หัวคนนั้นเดินเข้าห้องน้ำไป จนแม่รู้สึกผิดปกติเหมือนว่าเราตื่น แม่เห็นเราทำหน้าแปลกๆ เลยถามว่าเป็นอะไร ไมเท้าเย็นเจี๊ยบเลย เราก็บอกว่าป่าว หิวน้ำ แม่ก็เอาน้ำให้กิน และก็ให้เรานอน ก่อนนอนแม่ก็ห่มผ้าให้

แต่เราก็ยังมองที่ที่คนนั้นอยู่ว่าเมื่อไหร่เค้าจะออกจากห้องน้ำมา รอจากตี 2- ตี 5 ก็ไม่เห็นใครออกมาจากห้องน้ำเลย

พอตอนเช้า ก็เกิดเรื่องวุ่นวาย เพราะเกิดมีคนไข้ตาย โดยที่เค้าก็มีเครื่องช่ายหายใจเปิดอยู่ และก็มีญาติมาเฝ้าเยอะ แต่ไม่มีใครเห็นความผิดปกติเลย สิ่งที่เราได้ยินก็คือเค้าบอกว่า คนไข้ตายเมื่อตอนตี 2 กว่าๆ นี้เอง

และหมอก็เดินมาหาแพรบอกว่า.....จะนอนพักที่นี่หรือว่ากลับบ้าน ( ไม่น่าถามเลยหมอ ) แพรก็บอกว่ากลับบ้านค่ะ

ระหว่างที่รอแม่จัดการเรื่องเอกสาร อยู่พนักงานก็เข็นเตียงผ่านหลังเราไป แอบเหลือบไปมอง เป็นคนไข้คนนั้นหรือป่าวก็ไม่รู้ เเต่ที่สงสัยไม่หายทำไมต้องคลุมผ้าสีแดงด้วย และทำไมต้องผ่านทางนี้ด้วยฟ่ะ

Create Date : 08 มิถุนายน 2553 Last Update : 8 มิถุนายน 2553 12:24:24 น. Counter : 221 Pageviews.		6 comments
Share Tweet