นัน จ้า ห้า ห้า ห้า หัวเราะได้ทั้งวี่ทั้งวัน อิอิ

 
มิถุนายน 2550
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
12 มิถุนายน 2550
 

บินเดี่ยวครั้งแรก Part2

ตอนนี้เป็นช่วงที่จากนาริตะไปดีทรอยต์นะ

พอขึ้นเครื่องไปได้ก็จัดแจงหาที่นั่ง คนค่อนข้างเต็มแล้ว ที่เก็บกระเป๋าบนหัวก็เต็ม เลยต้องเก็บช่องถัดไป งวดนี้คนทีนั่งข้างๆ เป็นผู้หญิงฝรั่งตัวโตๆ ดูชอบพูดชอบคุย เพราะคุยตลอดเลย ม่ายได้คุยกะเรานะ คุยกะคนข้างๆ เค้า แล้วก็ข้างหลัง แล้วก็คนข้างๆ เรา แบบว่าคุยข้ามหน้าเราอ้ะ เรานั่งริมทางเดินตรงกลาง พี่แกคุยกะคนที่น่งริมทางเดินฝั่งริมหน้าต่าง แต่เราก้อเฉยๆ นะ ม่ายได้รำคาญ ก้อโอ ม่ายเงียบเหงาดี ตรงนั้นเหมือนเป็นกลุ่มทัวร์กำลังจะกลับประเทศ ดูแบบรู้จักกันไปหมดทุกคนอ้ะ แล้วคนตรงนั้นก็แบบมีหลากหลายมากๆ ทั้งหญิง ชายแท้ และไม่แท้ วัยทำงาน วัยใกล้จะเลิกทำงาน หลากหลายๆ

พอนั่งที่เรียบร้อยก็นึกว่าเครื่องจะออก แต่ก็ไม่ออกซักที ต้องรออีกสองชั่วมงได้กว่าจะได้ออก นานมาก ร้อนๆ ด้วย กัปตันก็มีระกาศบอกนะว่าเพราะอะไร แต่อย่าคิดว่าเราจะฟังรู้เรื่อง ก้อเลยเลยตามเลย นั่งไปเรื่อยๆ มีหลายๆคน ลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำ ลุกจากที่นั่งไปยืนคุยกัน ดูเพลินดี เราก็เลยหยิบพี่ภัทร์มาอ่านมั่ง ชิๆๆ ม่ายง้อฝรั่งหรอก

เครื่องขึ้นไปได้นิดนึง ก็ตกหลุมอากาศ วูบๆ ตลอดเลย ทำท่าเหมือนจะนิ่งๆ ก้อตกใหม่ ประมาณเกือบๆ สองชั่วโมงได้ ระหว่างนั้นเราก้อท่องนะโม ในใจไปตลอดทางเลย มีเผลอๆ หลับมั่งนิดๆ หน่อยๆ แต่เราอ้ะ เมื่อยคอมากๆ นอนไม่สบายเอาซะเลย พอดีเมื่อยๆ ต้งแต่ก่อนจะมาแล้ว ช่วงที่ใกล้จะถึงก็มีตกหลุมอากาศอีก คราวนี้ประกอบกับแอร์เป่าเราด้วยมั้ง ตัวเราสั่นมากๆ เลย รู้สึกแบบไม่มีเรี่ยวแรงด้วยอ้ะ แขนขาสั่นไปหมด เราเลยต้องพยายามนั่งนิ่งๆ แล้วเอาขายันพื้น ให้มันมั่นคงหน่อยๆ ก่อนลงจากเครื่องฝรั่งที่นั่งข้างก็หันไปถามว่าเราไปที่ไหน ทำรายงี้ด้วยนิดนึง ช่ายๆๆ บนเครื่องเค้ามีแจกฟอร์มให้กรอกด้วยสองใบ เราก้อหยิบโพยที่ติดมา ช่วยในการกรอกด้วย ทำตามคำแนะนำที่บอกให้ติ๊ก no no ไปเหอะ

พอลงจากเครื่องเราก็เดินตามๆ คนอื่นไป รอผ่านด่านคนเข้าเมือง แล้วทีนี้เราก็เอ๋ออีกแล้ว เราไม่เห็นป้ายที่เค้าแปะไว้ว่า Visitor เราพลัดหลงไปอยู่กะพวก Green card แป๊บนึง แต่ได้ยินเสียงบอกงัย ก็งงๆ ว่ามันแบ่งยังงัย เพราะมันหลายช่องมากๆ เราก็เห็นนะว่าเค้าชี้ทางเราเป็น Green card แต่เราเข้าใจว่า ตรงนั้นมันอาจจะหมายถึง Green card แค่สี่ห้าแถวรายเงี้ย เราก้อเลยเดินไปถามคนที่ตะโกนอรกที ถึงค่อยได้เห็นป้ายเบ้อเริ่มว่า Visitor เลยจัดแจงย้ายแถว ตอนชวงต่อแถวเลยได้เจอคุณลุง คุณป้าคนไทยอีกรอบ ด้วย กำลังกรอกฟอร์มอยู่เลย มีพี่ผู้ชายใจดีช่วยสอน พอดีคุณลุงคุณป้าไม่ค่อยรู้ภาษาอังกฤษเท่าไหร่ ถามไถ่ได้ใจความว่า มาเยี่ยมพี่สาว

ระหว่างต่อแถว เราก็โทรไปหาณัฐว่า เรามาถึเมกาแล้วน้า ม่ายได้พลัดหลงไปประเทศอื่น แต่ว่าเรากลัวเปลี่ยนเครื่องม่ายทัน เหลือเวลาแค่ชั่วโมงเดียวเอง เราเห็นแถวมันยาวมากๆ เลย แถมเรายังม่ายรู้ว่าต้องไปเจออะไรอีกเยอะ ขนาดไหน ทางเดินไกลมากรึเปล่า เพราะที่จริงตามแพลนเดิมเราต้องมีเวลาที่นี่สามชั่วโมงอ้ะ

พอถึงช่องผ่านด่าน เค้าก็ให้เราแปะนิ้วชี้แล้วก็ถ่ายรุป แล้วถามว่าเราอาเงินมาเท่าไหร่ อึ้งเลย ตอบม่ายถูก แต่ที่อ่านๆ มาเค้าบอกให้ตอบน้อยๆ เราเลยตอบไปห้าสิบดอล เค้าได้ยินว่าสิบห้า เลยถามย้ำเราตั้งหลายรอบ กะว่าอีนี่โกหกชัวร์ๆ ฮาาา แต่พอคุยกันรู้เรื่องว่าห้าสิบก้อปล่อยผ่าน

ออกมาได้ก็เห็นรถเข็นฟรีพอดีเลย เลยจัดการเข็นไปเอากระเป๋า โชคดีรอแป๊บเดียวกระเป๋าก็มาเลย ที่จริงคงจะเป็นเพราะเราค่อนข้างรั้งท้ายแล้วอ้ะ เราก็เข็นๆ ไปเรื่อยๆ ทำตามคนอื่นๆ อ้ะ เตรียมต่อเครื่อง โชคดีไม่โดนตรวจกระเป๋าเดินทาง

ช่วงนี้ช่ายมะ เราก็ต้องผ่านด่านอีกด่านนึง แบบว่าเค้าจะดู Boarding Pass เรา แล้วให้เอากระเป๋าไปไว้ช่องโน้นช่องนี้ เราก็เดินตามเค้าบอก ทีนี้พอเข้าไปถึงเราก็โง่ๆ อีกแล้วอ้ะ เพราะไอ้คนนั้นมันบอกเราว่าให้ไปช่อง Aงัย เขียนไว้ที่Boarding passเลยนะ แต่ตรงที่ให้วางกระเป๋ามันมีแต่ช่องที่เป็นตัวเลข ก็เลยเดินไปถามเจ้าหน้าที่แถวนั้นอีก (ไม่เข้าใจว่าทำไมเรามีปัญหาคนเดียว ฮา) เค้าก็เลยจัดแจงช่วยเรายกกระเป๋าใบนึงลงตรงนั้นแหละ เราก็เลยจัดแจยกอีกใบวาง เสร็จแล้วเราก็เดินตัวปลิวพร้อม Carry on โดยทิ้งรถเข็นไว้ตรงนั้น ฮาาาาาา เลยไม่รอดเลย ไอ้คนด้านหน้ามันตะโกนให้เราเข็นรถเข็นไปด้วย มีที่เก็บด้านหน้างัย กว่าจะคุยกันรู้เรื่อง ต้องมีคนช่วยดึงรถเข็นมาให้ดูว่า นี่นะ เอาไปเก็บซะ แหะๆๆ อายจัง

ด่านต่อไปก็คือตรวจของของเราอ้ะ ต้องถอดรองเท้าอีกแล้ว เราเห็นว่าของเยะแยะพะรุงพะรัง เลยจัดแจงเก็ยตั๋วเครื่องบินลงกระเป๋าก่อน ที่ไหนได้ ตรงที่ scan กระเป๋า เค้าจะเอามาดูด้วย โง่อีกแล้วเรา ฟังคำว่า ticket ม่ายออก ม่ายอยากเชื่อตัวเองเลย โดนเจ้าหน้าที่บ่นๆ ใส่นานมาก ไอ้คนข้างหลังเลยหยิบตั๋วมันให้เราดูเป็นตัวอย่าง อูยยยย ยิ่งเล่ายิ่งอาย

ผ่านพ้นช่วงนั้นมาได้ ก็จัดแจงไปดู Gate ที่ทอทัด หาอยู่สองสามรอบ ไม่เจไฟลท์ตัวเอง ตกใจมากมาย มาเจอเอารอบที่สี่ที่ห้าได้ ดีใจโคตรๆ เลย

ทีนี้ก็เดินยาวเลยอด กว่าจะไปถึง Gate ได้ ร้อนเหงื่อตก มีทั้งขึ้นบันได้เลื่อนยาวๆ เดินผ่านอุโมงค์ด้วย กะจะถ่ายรุปมาให้ดูแต่ขี้เกียจหยิบมือถือมาถ่าย เพราะปิดเครื่องอยู่ แบบว่าทางเดินที่นี่ มันมีไฟสีๆ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ระหว่างทางก้อพยายามมองหาจอดูเกทอีกรอบแต่ไม่เจอ แบบว่าเป็นโรคจิตเล็กๆ ชอบดูอะไรๆ หลายๆ รอบอ้ะ เพื่อความชัวร์

พอเจอGateปุ๊บ ก็เช็คดูอีกทีว่ามันจะไปที่ ที่เรากำลังจะไปอยู่รึป่าว พอทุกอย่างเรียบร้อยเหลือเวลา ก็จัดแจงไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาหน่อยนึง ห้องน้ำที่นี่มันโหว่ๆ อ่ะตรงประตู มองออกไปเห็นคนสบายๆ เลย เลยรีบๆ เข้า รีบๆ ออก พวกยาสีฟัน โฟมล้างหน้าที่ติดมา ก็ขี้เกียจหยิบออกมาใช้ เกะกะ เสียเวลา เลยแค่ล้างหน้าด้วยน้ำเปล่าให้สดชื่นๆ หน่อย รู้สึกตัวเองเหนอะๆ หึหึ

ชักยาวๆๆ ไว้ต่องวดน้า



Create Date : 12 มิถุนายน 2550
Last Update : 15 มิถุนายน 2550 12:49:11 น. 9 comments
Counter : 371 Pageviews.  
Share
 
 
 
 
รีบๆมาเล่านะ สนุกดีอ่ะ เล่าเก่งจังค่ะ
 
 

โดย: nattabe วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:18:55:51 น.  

 
 
 
โห ลุ้นไม่แพ้part แรก

เอาเหอะ ทั้งหมดนี่เป็นประวบการณ์ชีวิต เหมือนภาพเหตุการณ์มันๆ เลยเนอะ

เดี๋ยวขากลับก็สบายแล้ว เก่งแล้วนี่นา แปะๆๆ ตบมือให้ emo
 
 

โดย: พิมลพัทธ์ วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:19:26:30 น.  

 
 
 
อ่ะนี่ ช้าไปหน่อย แต่จริงใจน้า

happy birthday จ้า

 
 

โดย: พิมลพัทธ์ วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:19:27:48 น.  

 
 
 
เพิ่งรู้ว่าพี่นันไม่ได้อยู่บ้านแล้ว งี๊ดดด (วันนี้กะจะไปเจอนะเนี่ย)

ขอแอดบล็อคนะคร้าบ...
 
 

โดย: ตัว(Z) วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:1:01:10 น.  

 
 
 
งี้ดดดดดดดดด พี่นันไปมะริกาไม่บอกกันเยย

วันนี้ไปหาที่บ้าน นึกว่าจะเจอ...

T-T

คิดถึงมากนะครับ (ขอแอดด้วย อิอิ)
 
 

โดย: waidhaya วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:2:00:57 น.  

 
 
 
มาติดตาม พาร์ท 2 ครับ
หนูนันเป็นเหมือนพี่อย่างหนึ่งแบบว่าวิตกจริต
นี่ชั้นมาถูกที่รึเปล่า ฮ่าๆๆ
 
 

โดย: วลีวิไล วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:9:25:20 น.  

 
 
 
emo สู้ต่อไปนะค้าบ ทาเคชิ (เอ่ ... ต้องเปลี่ยนเป็นนันเคชินี่นา emo อิอิอิ)
 
 

โดย: Akira IP: 58.64.45.158 วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:11:40:40 น.  

 
 
 
55 ปล่อยไก่หลายรอบ แต่มั่ยเป็นรัย เจอกันครั้งเดียว หุหุ ไหนๆก้อถึงเมกาล่ะ เที่ยวหั้ยสนุกนะจ้า HaPPy BirThDaY อีกรอบนะ emo
 
 

โดย: enJOY IP: 58.9.175.79 วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:10:32:51 น.  

 
 
 
nattabe อ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะค๊า ดีใจจังที่อ่านที่เราเล่ารู้เรื่องด้วย emo

พิมลพัทธ์ ใช่แล้ว ขากลับไม่น่าจะลำบาก เค้าคงรีบถีบส่งๆ ให้เรากลับอ้ะ อิอิ อยู่นี่เราก้ได้กินเค้กนะ emo

กิฟ กอล์ฟ แอทได้เลย ไปมิตติ้งแจ่มกันแหงเลย ชิมิๆ

พี่กี้ ฮา ดีใจมีเพื่อนเป็นโรควิตกจริต ท่าทางโรคนี้ก็น่าจะเป็นกันหลายคนน้า แต่คนอื่นเค้าปกปิดได้เนียนกว่า

Akira เดี๋ยวถึงที่ ก็มีคนมารับแระ อิอิ สบายๆ (รึป่าวหว่า?)

enJOY แต้งๆๆ ที่HBDอีกรอบ เด๋วก้อใกล้วันเกิดเทอแล้วน้าเนี่ย ได้กิน S&P แน่ๆ เลย อิอิ
 
 

โดย: nunja555 วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:12:53:17 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

nunja555
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Emo น้องลิง
Emo หัวหอม
Emo เหลืองดุ๊กดิ๊ก
X
X
X
[Add nunja555's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com