Bloggang.com : Pradu_IBM : กรกฎา-สิงหา 53

กรกฎา-สิงหา 53

เหตุการณ์เกิดขึ้น วันที่ 17 กรกฎาคม 2553
วันที่ 08 สิงหาคม 2553 ปรับความเข้าใจ

ความรักต้องจบลงแล้วเหรอคะ
ใจยังยอมรับกับสิ่งที่จะเปลี่ยนแปลงไม่ได้
กลัวความเจ็บปวด กลัวการเปลี่ยนแปลง เพราะยังผูกผันกับความทรงจำ ที่เคยที
การได้คุยกับคนที่เราชอบเค้า ได้พบเจอ แม้ความรู้สึกที่ได้รับกลับมาไม่เท่ากับที่เราให้ไปก็ตาม
แต่เราก็มีความสุข
แต่ถ้าวันนั้น วันที่ไม่มีคำว่า “พี่” ไม่ได้เรียก คำ ๆ นี้ เหมือนกับว่าชีวิตเราได้ขาดหายอะไรไป
พี่เค้าบอกว่า ดีกว่าเสียเวลา เพราะกลัวว่าเราจะรับในวสิ่งที่เค้าเป็นไม่ได้
กลัวว่าเราจะรับเค้าไม่ได้เมื่อเค้าพูดจาไม่เพราะกับเรา “ดีกว่าเสียเวลา”
ณ วันที่เค้าพูดเราไม่เจ็บนัก
เพราะก่อนหน้านั้น 2 สัปดาห์ที่ไม่คุยกัน โทรไป ค่ำ ๆ พี่เค้าก็ปิดเครื่องแล้ว สิ่งที่เราคิดคือ เราโดนหลอกหรือนี่ เพียงเพราะเค้าได้ใกล้ชิดเรา เค้าเบื่อเราแล้วงั้นเหรอ บวกกับเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นวันนั้น วันที่เค้าไปส่งเราเรียนแล้วเราบอกทางพี่เค้าไม่ถูก ต้องเลยออกไปหลังมหาวิทยาลัย เลี้ยวรถกลับมาส่งใหม่เราก็ยังบอกไม่ถูก เพราะเส้นทางในมหาวิทยาลัยวกวนจริง ๆ คะ พี่เค้าบอกว่าเดินไปก็น่าจะไม่ไกล ในความคิดเรามันก็ไม่ไกลมาก แต่เราก็อยากให้เค้าส่งเราถึงตึกที่เรียนมากกว่า ถือเป็นการวัดใจด้วยทางหนึ่ง ปรากฏว่า พี่เค้าบอกให้เราเดินไปแล้วกัน เราเองก็ไม่ได้ซีเรียสก็เลยลงจากรถด้วยความเต็มใจ (ไม่ได้งอลนะคะ) แต่ในใจคิดว่า เพียงแค่นี้เค้ายังทำให้เราไม่ได้ และความรู้สึก ลึก ๆ ของเราเองเราก็รู้สึกว่าเราหมั่นไส้เค้าจริง ๆ เหมือนกับว่าพูดจากวนเราอยู่ตลอดเวลา ณ ตอนนั้นคิดอยู่ในใจ ว่า “เราจะเข้ากันได้จริงหรือ เราจะทนเค้าได้จริงเหรอ” เพราะตอนนั้นความรู้สึกมันบอกว่า ฉันจะไม่ทนถ้าเค้ากระทำกับฉันมากไป ฉันจะเข้มแข็ง ไม่เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
และแล้วสิ่งที่ฉันคิดไว้ในใจลึก ๆ ก็กลับกลายเป็นความจริง ความรู้สึกของเราสามารถถ่ายทอดให้เค้าสามารถรับรู้ได้ ในสิ่งที่เราคิดและรู้สึก หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป สองสัปดาห์ผ่านไป พี่เค้าไม่โทรมา และเราก็ต้องโทรไป และเรื่องราวเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในความคิด ณ ตอนที่โทรไป และไม่คิดจะรื้อฟื้นถึงเรื่องราวในวันนั้นเลย แต่สิ่งที่เราคิดมันกลับเลวร้ายมากกว่าเรื่องนั้น เรากลัวว่าพี่เค้ามองเราว่าเราเป็นผู้หญิงที่ง่าย แต่เราอยากให้พี่เค้ารู้ว่า เราชอบและรู้สึกดีกับพี่เค้าจริง ๆ โปรดอย่ามองว่าฉันเป็นคนอย่างนั้น เราเป็นคนมีหัวใจ และจงรักภักดีกับความรู้สึกตัวเองเสมอ ได้โปรดอย่ามาทำร้ายกัน อย่ามาย่ำยีหัวใจกันอย่างนี้ วันที่โทรไปแล้วปิดเครื่อง พอสองวันต่อมาพี่เค้าก็โทรมาแต่ฉันไม่รับสาย แล้วอีกสองวันฉันก็โทรไป ปรากฏว่าปิดเครื่องเหมือนเดิม โทรไปใหม่ อีกวันจึงได้คุยกัน เราบอกว่าพี่ปิดเครื่องหนีเราใช่ไหม ไม่อยากคุยด้วย ใช่ไหม ทำไมหายไปเลย (แต่ก่อนหน้านั้นเราได้ส่งข้อความไปหลายข้อความมาก – เมื่อไรจะได้คุยกัน พี่ไม่ต้องกลัวว่าน้องจะพูดถึงพี่ในทางที่ไม่ดี พี่ไม่ต้องพูดขอโทษน้อง เพราะน้องผิดเอง แต่สิ่งที่อยากให้พี่รู้ ถ้าพี่ไม่ได้รู้สึกอะไร พี่มายุ่งกับน้องทำไม) ความรู้สึกของเราเราคิดว่าเราถูกหลอก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเพียงความพลั้งเพลอของเค้าเท่านั้น เค้าไม่ได้อะไรกับเรา เราเป็นเหมือนอะไรสักอย่าง เป็นอะไรสักอย่างที่ไม่มีชีวิตไม่มีหัวใจ คิดว่าเราเป็นผู้หญิงที่ง่ายในเรื่องอย่างนั้นหรือ(ไม่ได้ถึงขั้นสูญเสียคะ)
ความคิดตอนนั้นมีแค่นี้จริง ๆ แต่คำพูดที่เราได้ยิน ส่งข้อความอะไรมาอธิบายมาด้วย (อันนี้ฟังแล้วรู้สึกดีมาก เหมือนเค้าแคร์ความรู้สึกเรา)พี่เค้าบอกว่าส่งมาทำไมเยาะแยะ คนอ่านรู้สึกไม่ดี เราก็อธิบายไปว่า ส่งไปเพราะอยากให้พี่ได้รับรู้ความรู้สึก เพราะคิดว่าพี่ไม่อยากคุยด้วย ปิดเครื่องตลอด รู้นะว่ากลัวว่าเราจะโทรไปรำควาญ ไม่ต้องกลัวนะคะน้องไม่เป็นอย่างนั้นแน่ แต่ต้องการความสบายใจ น้องไม่สบายใจ ที่โทรมาอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น พี่เคยบอกว่า พี่จะโทรหาเราอย่างน้อยอาทิยต์ละครั้ง แต่นี่มันสองอาทิตย์แล้วพี่ไม่โทรมา พี่คิดอะไร
พี่เค้าบอกว่า พี่ไม่อยากให้เราเสียเวลา น้องเองก็เสียเวลา พี่เองก็จะเสียเวลา พี่ว่าน้องน่าจะรับในสิ่งที่พี่เป็นไม่ได้ ถ้าวันนึงพี่พูดจาไม่เข้าหูน้อง น้องน่าจะรับพี่ไม่ได้ ขนาดเรื่องที่ไปส่งแค่นี้ น้องยังดูไม่ค่อยพอใจที่พี่ส่งไม่ถึง น้องก็ว่าเหมือนว่าแค่ไปส่งน้องแค่นี้พี่ยังส่งน้องไม่ได้แล้วเรื่องอื่นละ พี่นะตั้งใจไปส่ง แต่จะให้พี่เวียนกี่รอบละ รอบที่สองแล้วน้องยังบอกทางไม่ได้ แค่บอกทางแค่นี้ยังทำไม่ได้ และฉันเลยพูดว่า อืม แค่บอกทางยังบอกไม่ถูก แล้วจะทำอะไรได้ (พี่เค้าข้ออ้างเรื่องของอารมณ์ของเค้าและเรื่องการบอกทางของเรามาเป็นเหตุผลในการปฏิเสธเรา) พี่ว่าเราทั้งสองคนจะได้ไม่เสียเวลา เราว่าพี่เค้าพูดมีเหตุผลมากในเรื่องของการเสียเวลา เพราะถ้าคนสองคนไปด้วยกันไม่ได้หรือยอมรับในสิ่งที่เป็นไม่ได้ ก็ควรที่จะไม่ต้องเสียเวลา แต่นี่ไม่ใช่คะ ความรู้สึกฉันว่า ฉันถูกกล่าวหา ฉันยังไม่เคยมีความรู้สึกรับไม่ได้ในสิ่งที่พี่เป็นสักครั้ง ฉันรับได้ทุก ๆ อย่าง ฉันไม่เคยเรียกร้องอะไร ไม่เคยเรียกร้องว่าต้องไปกินข้าวด้วยกันต้องมารับฉันไปกินข้าว ต้องทำโน่น นี่ นั่น ให้น้อง สิ่งที่ต้องการเพียงแค่ความรู้สึกดี ๆ ความรัก ความจริงใจที่พี่มีให้เท่านั้นพอ เพราะหลาย ๆ สิ่งที่พี่ให้นั้นเป็นสิ่งที่น้องรู้สึกดีเสมอทุกๆเรื่อง แต่พี่กลับเอาเรื่องนี้มาเป็นเหตุผลในการปฏิเสธ ฉันคิดว่าน่าจะมีเหตุผลอื่นที่ดีกว่านี้ น้องจะรับได้ทุกอย่าง พูดมาได้ไหม เพื่อเป็นการรับรู้ในสิ่งที่ตัวเองเป็น ถ้าเป็นสิ่งไม่ดีน้องจะได้ปรับปรุงตัวเองเท่านั้นเอง ฉันถามว่าน้องไม่ดีตรงไหน พี่เค้าบอกว่า อย่าคิดว่าตัวเองไม่ดี อย่าคิดแบบนั้น แล้วถ้าพี่หายไปไม่ต้องแปลกใจนะ เรายังคุยกันได้ มีอะไรก็โทรหาพี่ได้
และฉันก็โทรหาสองวันต่อมา
วันอังคารที่ 10 ส.ค. อยากรู้เหตุผลเพิ่มเติมอยากรู้เหตุผลมากกว่านี้ จะได้วิเคราะห์ได้ว่าเพราะอะไร น้องไม่สวยพอ เบื่อน้องแล้ว หรือว่าเรื่องอะไร คุยกันได้ไม่นาน เราบอกว่าเราไม่เป็นอะไร แต่อยากคุยให้เคลียร์ แล้วจะเอาทุเรียนทอดไปฝาก พี่ได้ไปบ้านพี่สายันต์ไหมเด๋วฝากไว้กับพี่จอยนะ พี่เค้าบอกว่าไม่ได้ไปหรอกบ้านพี่สายันต์ เด่วพี่ไปเอาเอง พี่เค้าบอกง่วงนอนค่อยคุยกันใหม่ วันอื่น
วันเสาร์ที่ 14 ส.ค. โทรหาพี่เค้าตอนเช้าถามว่าว่างไหม ไปไหนป่าว เด๋วน้องเอาทุเรียนทอดไปให้ที่พักและขอคุยด้วย พี่เค้าบอกว่า มาทำไม แล้วบอกว่าพอดีมีเพื่อนมาหา ถ้าเสร็จกี่โมงแล้วพี่จะโทรหา และตั้งแต่วันที่ 14 พี่เค้าก็ยังไม่โทรมาบอกเลย ว่าว่างที่จะให้เราคุยด้วยไหม

Create Date : 10 ธันวาคม 2553

Last Update : 10 ธันวาคม 2553 7:28:59 น.

1 comments

Counter : 681 Pageviews.

สวัสดีค่ะ

ชีวิตต้องดำเนินต่อไป

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

โดย: LoveTurJang

วันที่: 10 ธันวาคม 2553 เวลา:13:01:24 น.