ย้อนกลับไปวันท่ี 10 มกราคม 55 มีเสียงฮือฮาแถวๆบ้านเสียงดังกันทีเดียว ฟังไปฟังมาได้ความว่าถูกหวยปิงปองกันเกือบทั้งซอย(คนที่เล่นกันประจำมั้งครับ --" ส่วนหวยปิงปองเป็นยังไง ใช้ลูกปิงปองในขั้นตอนไหน มีรอบเวลายังไง ผมไม่ทราบครับ ฮาฮา เคยได้ยินบ่อยๆและรู้ว่าเป็นหวยชนิดหนึ่งแค่นั้นเอง เอ่อ และก็มีคนขี่จักรยานคอยบอกตัวเลขสองหลักที่ออกให้ได้ยินกันไปตามจุด :D)  ผมเลยขยายใบหูให้รับฟังคนที่คุยๆกันอยู่จนได้ความว่าเช้ามืดวันนั้น(10 ม.ค.55) มีคนพบร่างผู้ชายห้อยอยู่ที่ริมคลองเล็กๆเส้นนั้นตรงใกล้ๆกับตลาดสดและร้านข้าวที่ผมกินพอดี เบื้องต้นคาดกันว่าน่าจะแขวนคอด้วยตนเองหรือฆ่าตัวตายนั้นเอง แต่ก็มีคนบอกอีกว่าเป็นการฆาตกรรมอำพรางเพราะพบยาเสพติดในกระเป๋าของชายคนนั้น ซึ่งผมก็ไม่ทราบรายละเอียดมากนัก แต่ก็ถือว่าเป็นข่าวสะเทือนขวัญ(กลางแจ้ง)ที่ใกล้บ้านที่สุดครั้งแรกที่เคยมีมาในรอบหลายสิบปีทีเดียว แต่ที่แน่ๆนั้นคือที่เสื้อของชายคนนั้นมีตัวเลขอยู่สองตัวและ...

ครับ...ข่าวมาจากไหนไม่ทราบแต่ซื้อกันเกือบทั้งซอย และหวยปิงปองที่ว่าก็ออกสองตัวนั้นพอดิบพอดี!!

สนุกสนานปากสำหรับคนที่ได้ซื้อและไม่ได้ซื้อ... -..-/

จากน้ันเรื่องราวก็เงียบๆไป เจ้าหน้าที่ตำรวจก็รับเรื่องไปสืบหาข้อเท็จจริงกันไป ผมเองก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกจนกระทั่งไปกินข้าวที่ร้านน้ันซึ่งอยู่ติดกับจุดเกิดเหตุและพบคนยืนกันออ..อย่างที่เล่าตอนต้น

ย้อนกลับไปวันเด็กขณะที่ผมน่ังกินข้าวกับพี่สาว ก็มีหน่วยข่าวชาวบ้านเริ่มรายงานข่าวจริงบ้างไม่จริงบ้างให้กันฟังพร้อมออกความคิดเห็นอย่างเมามันส์(พอดีหูผมไปได้ยิน ฮาฮา)  สรุปได้ว่าคนที่ตายนั้นเป็นคนงานพม่าและโดนฆาตกรรมโดยคนในซอยบ้านผม(ซอยค่อนข้างลึกและทะลุได้เยอะมากจึงไม่รู้ว่าตรงไหนกันแน่..) และตำรวจจับคนร้ายได้แล้วกำลังจะพามาทำแผนฆาตกรรม ...

ข่าวเริ่มจากไหนผมไม่ทราบ และเรื่องจริงเป็นยังไงผมก็ไม่ทราบ และคนมาจากไหนกันผมก็ไม่ทราบ

แค่ผ่านไปชั่วเวลากินข้าวหมด1จานและน้ำหนึ่งแก้ว เช็ดปากและแคะขี้ฟัน... ผมก็เดินออกจากร้าน ปรากฎว่า..จากคนประมาณกว่าสิบคนในตอนแรกกลายเป็นกว่าห้าสิบคน รถผ่านไปผ่านมาก็ชะลอดูว่าเกิดอะไรขึ้น? ทำรถติดไปหมด คนแวะถามกันไปมาว่าเกิดอะไรขึ้น?

"เขามาทำแผนฆาตกรรมวันนั้นไง!" คนหนึ่งว่า

"เห็นว่าฆ่าปิดปากเรื่องยาฯนะ"  อีกคนหนึ่งเสริม

จนกระทั่ง "ข่าวลือแล้ว!!ไม่มีตำรวจมาซะหน่อย มั่วกันเอาเอง" 

และ อีกมากมายและมากมาย ....  

ผมก็เดินกลับบ้านด้วยความฉงนปนขำขันว่า เรื่องจริงเป็นไงกันแน่ยังไม่รู้ แต่รู้ว่าคนเรา(หรือคนแถวบ้านผม..เอ..ผมว่าทั้งโลกอะนะ)ช่างมีจินตนาการกันเสียจริงๆ บางคนเดินมาไม่รู้อะไรเลยก็กลับบ้านไปพร้อมเรื่องราวเหมือนเห็นกับตา ผมเดินสวนกับอีกหลายคนที่รู้จักบอกว่าจะเดินไปดูซะหน่อย...

สรุปว่าวันน้ันก็ไม่มีตำรวจมาสักคน  และเรื่องราวเป็นอย่างไรผมก็ไม่ทราบเพราะไม่ได้ติดตามเท่าไหร่ แต่คิดว่าน่าจะยังไม่มีเรื่องจับคนร้ายได้เพราะหลังจากนั้นก็ไม่มีข่าวลือใดๆออกมาอีก

ที่แน่ๆ วันนั้นผมขำเกือบจะกลิ้งลงพื้นเมื่อมี อาอี้(น้าสาว) ผ่านมาแล้วเดินเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นเต้นพร้อมบอกด้วยเสียงที่ตื่นเต้นมากว่า

"น่่ี! รู้ยังเขามีคนตายกันอีกแล้วนะ ที่เดิม น่าจะเป็นอาถรรพ์แล้วล่ะ!!"  อาอี้ชี้มือชี้ไม้ไปทางคลอง

 ผมกับพี่สาวก็มองหน้ากันด้วยฉงนว่าไม่น่าใช่นะ จากน้ันพี่สาวผมก็บอกตอบอาอี้ไปว่า

"ป่าวนิ เห็นว่าเป็นฆาตกรรมเขาจับคนร้ายได้ ตำรวจจะพามาทำแผนฯ"  

อาอี้ยังไม่ยอมบอกอีกด้วยน้ำเสียงที่ตื่่นเต้นกว่าเดิมว่า "จริงๆ นี่เขาว่าศพลอยขึ้นมาแล้วนั้นน่ะ!" 

ผมถึงกับขำออกมาด้วยแน่ใจว่าต้องเป็นอานุภาพของข่าวลือแน่ๆ จึงรีบเดินออกจากจุดนั้นไปเพราะเดี๋ยวจะเสียมารยาทกับผู้ใหญ่

ข่าวลือกับจินตนาการ...ช่างน่าตื่นเต้นจริงๆผมคิดพร้อมหัวเราะๆดังคนเดียว :D