จะอะไรหนักหนา...

ช่วงสองอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสไปดูหนังที่โรงหนัง ซึ่งหลังๆช่วงจังหวะเวลาไม่อำนวยมากนักจึงห่างหายไปนาน...

เรื่องแรกคือลัดดาแลนด์ หนังที่ผมโดนหลอก...หลอกว่าเป็นหนังผี แต่นั่งดูไป..ดูไปกลายเป็นหนังชีวิตไปซะอย่างนั้น ก็กลายเป็นว่าตัวผมนั้นยิ่งสนุกกันไปใหญ่เพราะจริงๆแล้วอยากจะไปดูการแสดงของนักแสดงอยู่แล้ว



เมื่อไปถึงที่โรงหนังในห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน(เดินไปได้พอมีเหงื่อซึมๆ) จริงๆแล้วถ้าเป็นไปได้ผมจะเลี่ยงการไปดูที่นี่เพราะว่ากลุ่มคนที่มาดูนั้นส่วนใหญ่จะเป็นเด็กวัยรุ่น...ที่ซึ่งสมัยนี้เขาเรียกว่า "เกรียน" หรือจำเป็นก็จะเลือกรอบดึกๆที่คนน้อยๆ อ่าาา..คนเต็มโรงเลยแต่เอาหน่าไม่มีเวลาจึงตัดสินใจดูที่นี่ล่ะหว่า...ในใจภาวนาตอนเลือกที่นั่ง ขอให้คนที่นั่งรอบตัวไม่คุยกัน ไม่งอแง ไม่โวยวาย หลังจากหลับตาบริกรรมแล้วก็เป่าเพี้ยงงงง เลือกไป!!

สรุปว่าผมได้รับฟังการวิจารณ์หนังสดๆจากในโรงหนังเลยครับพากย์อีกเล็กน้อย ด่าพระเอกด้วย... แถมคนด้านหลังก็เอาเข่ามากระแทกเบาะนั่งบ่อยมาก...

หากเป็นเมื่อหลายปีก่อน ผมอาจจะหันหลังไปหาเรื่อง(เจ็บตัว..) หรือชะโงกหน้าไปด้านข้างปรามว่าไม่ได้อยู่บ้านนะน้อง!!

แต่ด้วยความเย็นของใจที่มีมากขึ้นตามจำนวนปีของชีวิต...(รวมถึงประสบการณ์เจ็บตัวในบางครั้ง) ทำให้อดใจไว้เพ่งสมาธิไปที่หนังมากกว่าและนั้นทำให้ผ่านพ้นมาได้สำเร็จ เมื่อไฟเปิดสว่างขึ้นหลังหนังจบผมก็รู้ทันทีว่าตัดสินใจได้ถูกต้องแล้ว เพราะทั้งด้านหลังและด้านข้างเขามาเป็น "เกรียนแก๊ง" เลยทีเดียว

รอดตัวไปครับ (ที่ห้างฯนี้เคยมีหนุ่มเกรียนขอเบอร์สาวแล้วสาวไม่ให้แถมด่ากลับ สาวเจ้ากับทอมคู่กายเลยโดนเกรียนแก๊งรุม"กระทืบ!!" ไม่น่าเชื่อใช่ไหมครับแต่มันเกิดขึ้นจริงๆ)

เรื่องที่สอง Thor ผมเปลี่ยนจากโรงหนังใกล้บ้านไปดูที่ห้างไฮโซ สยามพารากอน...เนื่องจากไม่มีรอบฉายที่ตรงกับเวลาที่สะดวกครับ ที่นี่ผมค่อนข้างสบายใจในระดับหนึ่งเพราะเหล่าเกรียนแก๊งทั้งหลายย่อมจะมีอยู่ทุกที่ แต่ที่นี่ก็ไม่ เถื่อน โหด เหมือนแถวบ้าน อันนี้ไม่ต้องบริกรรมครับ เลือกจิ้มๆเอาเลย ปรากฎว่า คนที่นั่งด้านข้างก็ยังเป็นเด็กรุ่นกำลัง "เกรียน" ครับ นั่งคุยกันไม่สนใจคนรอบข้าง แต่ก็ไม่ถึงกับพูดตลอดเวลาเหมือนที่โรงแถวบ้าน...แต่หามีไม่กับคำว่า เกรงใจคนข้างๆ(ผมเอง) จะพูดก็พูด



ส่วนเรื่องสุดท้าย คิดการใหญ่ไปดู "Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides" ที่โรง IMAX!! นานๆจะมีหนังที่อยากดูที่โรงนี้สักที เสียเงินตั้งแพงโรงหนังทำที่นั่งได้ห่วยมาก แคบสุดๆสงสารคุณฝรั่งที่นั่งข้างๆ เหมือนนั่งที่นั่งเด็กเลยทีเดียว...ส่วนตัวผมเองก็พยายามไม่ไปกระแทกเก้าอี้ด้านหน้า ซึ่งก็ทำได้โดยเพ่งสมาธิไปที่ตัวหนังเช่นกัน คือขยับตัวน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้...ปรากฎว่าน้องเสื้อชมพูด้านหน้า(ผู้ชาย) ดันขยับตัวบ่อยมาก อันนี้ก็พอเข้าใจได้..แต่เขาไม่รู้หรือว่าทุกครั้งที่เขาขยับเบาะ(ยิ่งมายิ่งแรง) มันกระแทกกับเข่าคนด้านหลัง ผมส่งสัญญาณเล็กน้อยว่ามีขาอยู่นะ น้องเขาก็คล้ายกับตอบกลับว่ารู้...คือกระแทกให้แรงขึ้นอีก!! จนผมเกือบไม่สนุกกับหนังไปช่วงหนึ่ง...ซึ่งแย่มากกับตัวผมเอง กลั้นหายใจจดจ่อกับหนังต่อไป และแล้วก็ผ่านพ้นมาได้อีกครั้ง





จากประสบการณ์ที่ผ่านมาในรอบสองอาทิตย์ ผมสงสัยใจ...

นี่ผมเริ่มแก่ หรือว่า "มารยาท" มันสวนทางจากไปในตอนที่ "ความมั่นใจของวัยรุ่นสมัยนี้" พุ่งตรงเข้ามาแทนที่

จะอะไรหนักหนาเราเนี่ยย!! หรือเราจะแก่จริงๆ...

Create Date : 22 พฤษภาคม 2554		1 comments
Last Update : 23 พฤษภาคม 2554 20:27:25 น.
Counter : 1225 Pageviews.
Share Tweet