Bloggang.com : dark sword : เมื่อชีวิตผมสัมผัสกรรมฐาน และกรรมของตู

เมื่อชีวิตผมสัมผัสกรรมฐาน และกรรมของตู

บาดแผลก็คือบาดแผล

ถ้ามันอยากเรื้อรังนัก ก็ปล่อยมันดิ

อยากกลัดหนองนัก ช่างมันสิฟ่ะ

ไม่อยากหายเหรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า................................

................ฮ่า เอิ๊ก เอิ๊บ โอ้ย เอ๋ง ( อุบส์ สันดานเก่าออกครับ )

เจ็บชิบหงาย เลยครับ ท่านที่เคารพ

บางคนบอกว่า ที่ผมเจ็บมากก็เพราะยึดติดมาก ยึดติดกะตัวตนเก่าๆ เรื่องราวเก่าๆ จะเปรียบก็เหมือนครอบครองเหล็กขึ้นสนิมเกรอะไว้ ทำประโยชน์อะไรมิได้

( ยอมรับแบบจริงใจเลยครับ ว่า " ถูกกกก " )

ผมมีศรัทธา เชื่อว่าโลกุตรธรรมข่มโลกธรรมได้

เอาว่ะ ลองดู ลองดู สมถะแลวิปัสนาคงจะชนะได้ พระพุทธเจ้าและ
พระอริยเจ้าทั้งหลาย ท่านประหารกิเลสน้อยใหญ่เป็นแม่นมั่นแล้ว เราลูกศิษย์พระสมควรจะเจริญรอยตาม ดุจ สุนัขที่เดินตามแนววิถีหนทางแห่งพญาคชสาร

แนวทางที่ผมลองใช้คืออานาปานสติ ควบกับพิจารณาโลกธรรม8และไตรลักษณ์

คนเรามีสุข ก็มีทุกข์
มีสมหวัง ก็มีพลาด
.............................................................
.........พบพาน แล้วจากลา ไม่จีรัง ไม่ยั่งยืน

ทำได้หลายวันก็พอบรรเทาทุกข์ได้บ้าง คิดว่าน่าจะหายช้ำรักแล้วมั้ง เพราะเวลารู้ตัวว่าคิดถึง ก็ไม่ทรมานมากเหมือนแต่ก่อน

ถ้าเปรียบก็คงเหมือนนักรบที่ได้ลองหัดเพลงอาวุธ แล้วใคร่คะนองอยากลองสัประยุทธ์ดูพลังฝีมือตัวเอง

และแล้วฟ้าก็จัดให้ มารเป็นใจ ครูลองทดสอบครับ

ผมเจือกไปเจอ hi5 ของเธอเข้า เพียงได้เห็นรูป ย้ำว่าแค่ได้เห็นรูปน่ะครับ

ความเจ็บที่เคยข่มลง พลันประทุขึ้น ลมหายใจที่เคยสงบเปลี่ยนเป็นติดขัด กลายกลับเป็นปั่นป่วนราวกับมีพายุหมุนวนอยู่ในปอด หัวใจร้าวเหมือนถูกเข็มทิ่มตำ และน้ำอุ่นๆค่อยๆไหลจากดวงตา ผ่านสองข้างแก้ม ( ขี้แยจัง พ่อคุณเอ้ย )

สงสัย ภูมิธรรมผมยังไม่พอ ปัญญายังไม่ถึง วิมุตติจึงมิบังเกิด

ไอ้นักรบที่คึกคะนองอยู่ กลายกลับเป็นละอ่อนน้อยที่ถูกผู้มีฝีมือไล่ตีต้อน เสียเจ็บเจียนตายต้องมานอนกองคราง เอ๋งๆๆๆๆ

หึหึหึ

แต่อย่าคิดว่าผมจะล้มเลิกนะ ขอเลียแผลให้หายก่อนเหอะ

จากนั้นผมก็จะสู้ต่อ สู้จนกว่าจะชนะความเจ็บครั้งนี้ สู้จนกว่าจะคิดได้ว่าการผิดหวังจากรักนี้มันเป็นธรรมดา และปลดปลงได้เพื่อจะติดตามรอยเท้าพระอริยเจ้าท่านต่อไป

ปล.ตอนนี้ก็กำลังรวบรวมพลัง เพื่อจะทำต่อ ตอนนี้ถึงกลุ้มอยู่ ก็ยังเห็นวิถีทางรำไรๆ พอให้ยิ้มได้บ้างครับ

Create Date : 01 สิงหาคม 2551

Last Update : 1 สิงหาคม 2551 2:20:23 น.

6 comments

Counter : 393 Pageviews.

บททดสอบจากฟ้า
พอจะเข้าใจค.รู้สึกลางๆครับ หุหุ

ส่วนชีวาส แซ่บไม่แซ่บ ต้องขอลองครับ
แนะนำมาก็ต้องจัดซะหน่อย 55+src=https://www.bloggang.com/emo/emo13.gif>

บักจอนเค้ารีบผมว่า กินเร็วไม่ได้ ถ้าลมปราณไม่นิ่งพอ
ผมล่ะคนนึง

โดย: ชื่อ-นามสกุล

วันที่: 1 สิงหาคม 2551 เวลา:1:41:01 น.

สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้ แล้วทุกอย่างก็จะผ่านไปค่ะ

โดย: cool mint

วันที่: 1 สิงหาคม 2551 เวลา:1:43:39 น.

ถูกต้องและเห็นด้วยค่ะ "มารไม่มี บารมีก็ไม่เกิด"สาธุ

โดย: จันทร์ไพลิน

วันที่: 1 สิงหาคม 2551 เวลา:5:09:37 น.

หากเกิดพายุ

ข้าพเจ้าเชื่อมั่น ในที่สุดแล้ว พายุคงค่อยทุเลา..

หากไม่เคยมีทุกข์จะลิ้มรสความสุขได้ยังไง?

นี่คงเป็นการทดสอบแก่ท่านกระมัง..........

สู้ๆคะ

โดย: Kaze no Mahou

วันที่: 1 สิงหาคม 2551 เวลา:7:15:27 น.

เคยไปนั่งเหมือนกันค่ะ ทำดีแล้ว สบายใจเช่นนี้เองค่ะ

โดย: NathalieNoelle

วันที่: 1 สิงหาคม 2551 เวลา:13:16:02 น.

หากเธอฝันไว้ว่าได้โผผินบินได้ดุจวิหค
ในนภากว้าง

ตัวฉันก็คงคล้ายกับอาชาดำทะมึนวิ่งห้อตะบึง
บนทุ่งหญ้ากว้าง

จากนั้นก็แหงนมองฟ้า แล้วก็ร้องไถ่ถามทักทาย

" โลกกว้างที่มองบนผืนฟ้า คงงดงามเช่นผืนหญ้ากว้างทีฉันควบผ่านไหม "

=

ลอยๆเคลื่อนไหวตามหมู่เมฆ
ท่องเท่าไหร่ไกลแค่ไหนก็ไม่ทั่วฟ้าซักที
บนท้องฟ้ากว้างใหญ่ไพศารนี้
ได้เลื่อนลอยเที่ยวเล่นก็แสนสุขใจ

ว่างๆก็ลองขึ้นมาเฉยชมพื้นหญ้าบนนี้ซี
สวยงามไม่แพ้โลกความจริง
:)

โดย: ท้องฟ้าเสียงเพลงทะเล

วันที่: 8 สิงหาคม 2551 เวลา:5:31:35 น.