วันศุกร์นี่ล่ะ ชี้ชะตาตูอีกรอบ หลายวันก่อน หลังจากที่ผมกลายเป็นละอ่อนน้อยถูกเขาตีตอกกลับ จนต้องนอนครางร้องเป๋งๆๆ ต้องกลับมานั่งข่มอารมณ์อีกครั้ง อาการปวดหัวใจยังคงอยู่ เหมือนแผลเรื้อรังซ่อนพิษรอการอักเสบ กรรมฐานที่ยังปฏิบัติอยู่เหมือนยังไม่ให้ผลเต็มที่ ครึ่งๆกลางๆยังไงชอบกล คืนหนึ่ง ดึกแล้วผมยังนอนไม่หลับ ใจยังเจ็ยแปลบ แต่ไม่รู้สึกทุกข์อะไรมากนัก สติยังอยู่กับตัว เมื่อใช้จิตพิจารณาดูก็ทราบ ก็รู้ว่าอาการแบบนี้เกิดจากอะไรหนอ รักเป็นพิษ ( เฮ้อออ เบื้องหน้าหากยังต้องเวียนว่ายจนกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม ก็ปรารถนาว่าจักขอเป็นเพศบรรพชิต ฤาษีชีไพร อยู่แต่ในพนามิต้องรู้จักความรักระหว่างเพศให้ต้องขื่นขมอีกเลย ) อยู่บ้านไปก็ไม่มีอะไรทำมากนัก นอกจากดูทีวี และรายการทีวีเมืองไทยตอนดึกๆหน่อยก็นะ เอาเป็นว่าผมไม่ชอบใจแล้วกัน ว่าแล้วก็หยิบเงินสัก 150 เดินออกจากบ้านมานั่งรถเมล์เล่น กรุงเทพฯ ยังเป็นเช่นเดิม แม้ดึกดื่นจวบเที่ยงคืน ยังคงคึกคัก ( แล้วแต่ย่านนะ ผมไปเดินที่ตลาดมืด สนามหลวง ) ผมเดินผ่านผู้คนหลากอารมณ์ และหน้าตา ผมอดคิดเล่นๆไม่ได้ว่า เขาและเราคงมีความทุกข์คนละแบบกับเรา หากเสมือนกันคือ เมื่อเรียกว่าทุกข์แล้วก็หมายความว่าเป็นความยากลำบากที่คอยเสียดแทงทั้งสิ้น ทำได้เพียงแค่อดทนฟันฝ่า..........เพื่อผ่านพ้น ผมเดินวนเวียนไปมาราวกับหลงทางได้เกือบชั่วโมง ก็รู้สึกอยากกลับบ้านจึงเดินไปที่ป้ายรถเมล์เพื่อรอสาย 203 ไม่นานผมก็ได้ขึ้นไปนั่ง มองออกไปนอกหน้าต่าง สักครู่อาการปวดแปลบที่อกก็เวียนกลับมาอีก คราวนี้ผมตั้งสติพิจารณาต่อ เราเป็นอะไร............................พิษห้วงสิเน่หากำเริบ ถึงตายไหม...........................ไม่ แต่แค่รบกวนความสงบ ทำไม................................เพราะคิดถึงผู้หญิงคนนั้น ไม่สิคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่เกิดขึ้นมากกว่า แล้วคิดถึงมันมีอะไรดีขึ้นไหม...........................ไม่มี เรื่องที่เกิดขึ้นก็จบไปแล้ว มาถึงตอนนี้ใจผมเริ่มเบาขึ้น ความคิดเริ่มจับเพื่อเพ่งพลิกมุมมองได้บ้าง ทำไมถึงว่าจบไปแล้ว...................................เพราะมันมิอาจกลับคืนมาได้ เธอคนนั้นในอดีตก็เปรียบดุจคนตายไปแล้ว แม้ร้องไห้จนท่วมทั่วสี่มหาสมุทรจนเอ่อล้นท่วมทุกมหาคงคา ทุกผืนดินหย่อมหญ้า กระทั่งกระแสน้ำตาถั่งโถมล้นไปถึงเขาพระสุเมรุแลเขาไกรลาส คนตายก็มิอาจฟื้นคืน!!!! ดุจสายฟ้าฟาดเปรี้ยงปลุกสติของผม ใช่สินะ คนในอดีตมีค่าเพียงคนตาย ความสงบควบคู่สติ ปัญญาบางส่วนเริ่มฟื้นมาบ้างดุจหญ้าแพรกเหี่ยวเฉาแล้วฟื้นคืนเขียวสดด้วยได้น้ำฝนมาประพรมให้ผลิใบอีกครา แล้วเธอในตอนนี้คือใคร.............................คือคนแปลกหน้า แม้ใบหน้าเดียวกัน พูดด้วยน้ำเสียงเดียวกัน สำนวนวิธีพูดแบบเดียวกัน ทว่าในใจเปลี่ยนไป มิผิดหากจะกล่าวอ้างว่าเป็นคนแปลกหน้า แล้วอยู่ดีๆไปบอกรัก บอกชอบคนแปลกหน้าน่ะมันจะได้ผลไหม...........................ในกรณีของผม ซึ่งเธออาจไม่มีใจให้อยู่แล้ว มันก็แห้วเป็นเรื่องปกติสิ ใจมันเบาขึ้นๆเหมือนปลดภาระได้บางส่วน ความกล้าหาญและปฏิภาณในการวิเคราะห์เริ่มมาหนุน ผมไม่ทิ้งโอกาสนี้ล่ะ ผมคิดว่าที่เหตุการณ์มันเป็นเยี่ยงนี้ อาจเป็นไปได้ว่าในอดีตผมเคยทำให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจหลายครั้งหลายหนวนเวียนไป ในที่สุดวิบากย่อมตกถึงผม และกลายเป็นความทุกข์กัดกินใจผม เป็นความย้อนแย้งที่ครั้งนึงเธอเคยมีความรู้สึกดีๆให้แล้วผมไม่สนใจ แล้วกลับเป็นว่าในตอนนี้ความรักที่มีให้เธอเต็มหัวใจคอยกัดกร่อนให้ผมต้องเจ็บปวด ด้วยว่ามิใช่สิ่งที่เธอต้องการจากผมอีกแล้ว เหมือนว่าผมเป็นหนี้เธอ ต้องคอยเชือดเชือนตัวเองให้เจ็บปวด และโศกเศร้าเพื่อชดใช้ความผิดที่ได้ทำร้ายทำลายความรู้สึกของผู้หญิงคนนึงในอดีต แล้วตอนนี้ล่ะเธอเป็นเช่นไรบ้าง.............................เท่าที่รู้มา เธอก็ โอลัลล้า มีความสุขดีนี่ ปึ๊ดดดดดดดดดด อ้าวว เว้ยย แล้วตูจะมานั่งบ้าใช้หนี้อะไรอีกเนี่ย เรื่องจบแล้วเฟ้ย ใช้หนี้ด้วยความรู้สึกรักปนเศร้าเคล้าน้ำตา จนต้องใช้เมรัยมาบำบัดแบบนี้เป็นเวลา 5 เกือบหกปีมันก็นานพอแล้วนี่หว่า พอ แล้ว เลิกแล้ว เลิกโง่ได้แล้วเฟ้ยยยยย คล้ายว่าจิตผมเบาจนโล่ง จนไม่รู้สึกถึงความปวดแปลบ แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าสภาพจิตใจมันหายดีไหม รู้แค่ว่าพอยิ้มออกมาได้ในหลายรอบปี เฮ้อออ แต่ข่าวที่ผมรู้มา งานวันศุกร์ที่ผมจะไป ผมมีโอกาสจะได้เจอเธอ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอารมณ์มันจะเป็นอย่างไร ดุจนักรบที่ได้ฝึกเพลงอาวุธอีกครั้งเพื่อจะลองให้รู้ว่า จักรอดในสมรภูมิสนามรบหรือไม่   Create Date : 06 สิงหาคม 2551 8 comments Last Update : 6 สิงหาคม 2551 1:51:36 น. Counter : 527 Pageviews. Share Tweet

นอกจากความรักและความดีแล้ว ความเมตตาก็เป็นสิ่งหนุนความดีและทำให้เราทุกคนมีความสุขเช่นกันค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาทักทายกันน้าคะ สำหรับคืนนี้ฝันดีน้าจ้า และยายแก้มก็ขอให้วันนี้และทุกๆวันของคุณมีความสุขมากมากน้าคะ   โดย: ยายแก้มนิ่ม 6 สิงหาคม 2551 2:00:38 น.

ปล.อีกที ได้อ่านบลอคของคุณแล้ว ยายอยากบอกว่า ขอเป็นกำลังใจให้คุณ สู้ๆน้าคะ   โดย: ยายแก้มนิ่ม 6 สิงหาคม 2551 2:03:04 น.

วินาทีเดียวที่รัก ทั้งชีวิตกว่าจะลืมใครสักคน   โดย: บุปผาลีลาวดี 6 สิงหาคม 2551 2:20:52 น.

โชคชะตามักเล่นตลกกับเราเสมอ โดยเฉพาะเวลาที่หัวใจกำลังอ่อนแอ และอยู่คนเดียว   โดย: บุปผาลีลาวดี 6 สิงหาคม 2551 2:45:32 น.

คนบางคนสมควร...ใส่ใจ คนบางคนสมควร...ปล่อยไป   โดย: i_am_np 6 สิงหาคม 2551 15:30:51 น.

ค่อยๆควบม้าฝึกเพลงอาวุธละค่ะ ค่อยๆ.....ควบช้าๆ....มองท้องฟ้าบ้าง...ต้นไม้บ้าง... ระหว่างทางอาจพบลำธาร....อย่าลืมดื่มด่ำกับความเย็น แล้วอย่าลืมให้ม้าที่ควบดื่มน้ำบ้างละ :) ค่อยๆนะค่ะ....เดียวจะตกม้าตายซะก่อน :)   โดย: ท้องฟ้าเสียงเพลงทะเล 8 สิงหาคม 2551 5:41:44 น.

แวะมาส่งคนดีบ้านนี้ให้เข้านอน พร้อมกับอวยพรให้นอนหลับฝันดี เพื่อที่จะได้ตื่นมาในวันพรุ่งนี้ พบกับสิ่งที่แสนดีในชีวิต ฝันดีน้าคะ   โดย: ยายแก้มนิ่ม 8 สิงหาคม 2551 21:55:31 น.

:) วันศุกร์ผ่านไป เพลงอาวุธที่ฝึกเป็นเช่นไรบ้าง   โดย: ท้องฟ้าฯ IP: 90.149.104.26 9 สิงหาคม 2551 5:36:13 น.