สวัสดีค่ะ

บ้านพี่หมอหลอนี่ เก็บของเก่าดีแท้ๆ

น่าจะ พ.ศ. 2500 ....คนเล่า ตอนนี้ไม่พูดกับใคร อยู่ปริวาสที่วัดค่ะ

ญาติผู้ใหญ่เป็นหมอ..บ้านนอก...
คนขึ้นมาก วันหนึ่งมีคนไม่สบายเป็นไข้ตัวเหลืองมาให้รักษา

นอนอยู่ที่บ้านหมอ 4 วัน ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเงินอยู่ 4 บาท ก็เทกระเป๋าให้ หมอสงสาร บอกไม่เอาหรอก เก็บไว้ใช้เถอะ

สมัยนั้นคุณยายเล่าว่า ก๋วยเตี๋ยวชามละ 1 บาท

เขาเลยให้ล็อตเตอรรี่ 1 เสี้ยว...ราคาห้าบาทเหมือนกัน แต่คนไข้ไปแล้ว อยู่ไหนก็ไม่ทราบค่ะ

ถูกรางวัล สองแสนห้าหมื่นบาท ประกาศให้คนไข้มารับก็ไม่มาสักที...

หมอเลยไปขึ้นเงินที่จังหวัด
แล้วเข้ากรุงเทพ ไปซื้อรถจี๊ปวิลลี่ ราคาคันละ สองหมื่นห้าพันบาทค่ะ ทำบุญ ...แจกคน...

กล้วยปิ้งสมัยนั้น 10 ใบ 1 บาท ซื้อหมู 1 บาท ผัดกับข้าวได้ 1 ที่ คือซื้อถั่วงอกหนึ่งสลึง เต้าหู้แผ่นละสลึงค่ะ มีอีกค่ะ....

กรี๊ดดดดด
มะน่าเชื่อ ส่งเสียงมาจากต่างเมือง
เราก็ไม่ถนัดเรื่องล๊อตตารี่เท่าไหร่อะ
เคยเกือบถูกคนขายตบ
เพราะดันไปบอกเค้าว่า
"ไม่ซื้อ รวยอยู่แล้ว..." กร๊ากกกก

หลังๆ เลยต้องเปลี่ยนเป็น
"ไม่ซื้อ ไม่เสียเหงื่อ"

พ.ศ.นั้น
ทองบาทละ 80 บาท...ค่ะ

คุณยายไปพักบ้านหัวหิน มีคนมากับเรือแตก เป็นแขก มีพลอยมา 1 ถุง ขอร้องให้ช่วยซื้อหน่อย สมบัติทั้งตัวเหลือแค่นี้...

บอกว่ามีมากแล้ว ไม่ซื้อหรอก เขาก็อ้อนวอน อยากได้เงิน ...คุณยายให้คนตักข้าวมาพูนจาน มีผัดผัก กับไข่ต้มให้ 1 ฟอง กับน้ำดื่มในขันเงินขนาดหกนิ้ว 1 ใบ

เขาดื่มน้ำหมดขันค่ะ...
แล้วตั้งนาน ถึงค่อยๆทานข้าว ไม่เหลือเลยสักเม็ด

เขาบอกซื้อไปเถอะพลอยเนื้อดี ขอสิบบาท พอเข้ากรุงเทพได้เท่านั้น ค่ารถเข้ากรุงเทพ 7 บาทค่ะ พอดีที่บ้านเข้ากรุงเทพ เลยให้เขานั่งรถไปด้วย...

พอลงรถ เขาควักทับทิมยัดเยียดให้ 1 เม็ด ลุงศักดิ์เรียกคืน เขาก็รีบเดินหนีไป...

พลอยร่วงถุงนั้น มีอัญมณีหลายอย่าง
"หยาดน้ำผึ้ง" ไม่ทราบว่าควรเรียกอะไร ไม่ใช่มุกดาหารหมอกมัว มิใช่แดงสลัวเพทาย...แต่เป็นระหว่างสองสิ่งนี้ผสมกันแล้วหารสองเป๊ะ...

คุณยายทำสร้อยคอยาวถึงหว่างอก 1 เส้น ทำข้อมือใช้พลอย 9 เม็ด 1 เส้น...เป็นแบบลายประจำยาม...ทำแหวนหัวไขว้กันสองเม็ด 1 วง มีเพชรลูกติ่งไว้สองปลายเม็ดพลอย...

เมื่อคุณแม่ไปเรียนต่างแดน คุณยายบอกให้เอาไปใช้กับชุดไทย...

วันหนึ่งในงานชาว Harvardian คุณแม่เป็นสาวน้อย ใช้ชุดไหมไทยสีทองอมนวล กับเครื่องทองชุดนี้...จนท.ชาวศรีลังกาบอกว่า เป็นพลอยเมืองรัตนปุระ พลอยที่อยู่กลางนา เนื้อดีมาก

หากเบื่อเมื่อไร โปรดกรุณาขายให้เขา เขาสู้ราคาเต็มที่...

ทับทิมที่ลุงศักดิ์จำต้องรับมาเม็ดนั้น...
นอนอยู่ในกล่องหลายปี

วันหนึ่งคุณยายเปิดดูเลยไปทำแหวน ล้อมเพชรสับหว่างสองชั้น...มันสวยมาก...

เมื่อศูนย์การค้าริเวอร์ซิตี้เปิด
มีคนเชิญคุณยายไป เป็นร้านขายเครื่องประดับ
คุณยายใช้แหวนวงนี้ ที่ใช้ เพราะผ้าไหมปูมชุดนั้นมันออกแดง...
คุณยายไม่ค่อยชอบใช้ เพราะมันใหญ่ไปนิด คุณยายแก่แล้ว ผอมลง นิ้วมือบาง แหวนจึงมักจะเลื่อน เพราะมันหนัก คุณยายก็เผลอจับแหวนเรื่อย...


แอ่นแอ๊น...มีไฮซ้อคนหนึ่ง คุ้นเคยกัน...
กระซิบว่า "คุณพี่วิขา...555 คุณยายก็ชื่อวิ...น้องอยากกราบขอไปใช้บ้าง เพราะคุณพี่ผอมไปนิด...มันหลวมนะคะ น้องฝันถึงนานแล้ว ...ฯลฯ..."

คุณยายหัวเราะ บอกของคุณก็มากมาย อันนี้จะไว้ให้หลานค่ะ....555

ไฮซ้อคนนั้น กระซิบว่า น้องสู้เลขเจ็ดหลัก เลขตัวแรกไม่ใช่หนึ่ง....ค่ะ

แค่ช่วยคนเรือแตกคนหนึ่ง...ด้วยสงสาร
วันนี้เหลือกิน เหลือใช้...เพราะของที่เขาตอบแทน


พี่หมอหลอขา...หนูตกยาก อยากทานกล้วยปิ้ง โปรดเม็ตตาซื้อมาฝากสักร้อย แล้วเหาะมานะคะ หนูจะตอบแทนด้วยพลอยร่วงที่เหลือค่า...5555...ก้าบ..ก้าบ...

เห็นแก่พลอย เดี๋ยวพี่ไปซื้อกล้วยปิ้ง 55
ช่วยโอนค่าเรือเหาะมาก่องได้ป่ะ

ล็อตเตอรี่เล่มหนึ่งมี 100 คู่
สมัยที่คู่ละ 40 บาท

มีคนมายัดเยียดให้ 1 เล่ม
ขอเพียง 3850 บาทราคาทุน
เพราะขับรถชนคน ...
ขาดเงินอีกสามพันห้าร้อย
ที่ต้องทำขวัญเขา

คุณปู่...ฝันแบบเคลิ้ม...
เผื่อจะถูกรางวัลบ้าง...

ครั้นวันหวยออก...
ถูกเลขท้ายสองตัว ...แปดหก...
ใบเดียวเจ้าค่ะ...


ก็คนไม่มีโชค....

มานั่งฟังคุณวิเล่าซะลืมเม้นท์เลยค่ะ
ชีวิตเราคล้ายคุณยายพี่หนูหล่อจังเยย

เกือบหมดตัวล้มละลาย เพราะคนในครอบครัว
เราต้องไปตามใช้หนี้ เพราะคนที่ยอมให้ยืมน่ะ
เขาเห็นแก่เรา คิดว่าครอบครัวเราเดือดร้อน

เงินทองของนอกกาย เราใช้ให้จนหมดตัว
แต่ก็คุ้มค่าต่อการลงทุน ที่มาบัดนี้
ความดีส่งผล ให้คนนั้นสำนึกได้ หยุดสุ่มเสี่ยง
คิดจะรวยแบบรวดเร็ว เกือบสาย เกือบสูญเสียทุกสิ่งอย่าง

แอมอร

ซื้อตั๋ว สิงคโปร์แอร์ไลน์มานะคะพี่หมอหลอขา ถูกกว่าการบินไทย 4500 บาทค่ะ ไปต่อที่ชางฮี ไปแวะฉู่ฉี่ซักสามรอบค่อยบินต่อน้า...

ห้องน้ำ...อยากมีมากกว่าสุวรรณภูมิ กว้างกว่า สะอาดกว่า
ไปใช้ห้องน้ำให้หายแค้นค่ะ...

เครื่องออก 1700 น. ถึงบริสเบน 0615 วิจะไปรอรับนะคะ...

กล้วยปิ้งห่อด้วยฟลอยสองชั้นนะคะ ไปแวะหาพี่หมอที่โรงพบาล... จะทำใบปะหน้า ว่าเป็นอาหารเสริม สำหรับคนไข้ให้ และจะซีลแบบสูญญากาศให้ค่ะ

รอน้าค้า...

เราก็ไม่ซื้อหวยค่ะ ด้วยสงสารคนที่ซื้อเบอร์เดียวกันกลัวว่าจะไม่ถูกรางวัล

เฮียเคยถูกรางวัลที่ 4 ได้ 2 หมื่นบาทเมื่อปี 2540 ตอนนั้นเฮียลาออกจากที่ทำงานเดิมเพราะสอบเข้าราชการได้ จากที่ได้เงินเดือนมากมายมากินเงินเดือน ๆละ 5180 บาท ภรรยาก็ท้องแก่ ดังนั้นเงินจำนวนนี้จึงมีค่ามาก

เฮียถูกได้อย่างไร?

ด้วยพี่สาวเฮียชวนไปเที่ยววัดหลวงพ่อบ้านแหลม สมุทรสงคราม เฮียกับภรรยาก็เลยติดรถไป ด้วยเป้นคนชอบเช่าพระ ก็เลยเดินไปดูที่ตู้เช่าพระในอุโบสถ ใจก็อยากได้เหรียญสักเหรียญเพื่อบูชา และเท่าที่ดูก็พบว่าราคามีตั้งแต่ 100 บาทขึ้นไป จึงได้หันไปถามภรรยาเฮียว่า เรามีเงินอยู่เท่าไหร่

ทั้งเนื้อทั้งตัวสองคนรวมกัน 220 บาท เท่านั้นและไม่มีที่อื่นเลย

เฮียเลยตัดสินใจนำเงิน 20 บาท เช่าธงติดรถ 2 ผืนผืนละ 10 บาท ผืนหนึ่งเพื่อตัวเอง และอีกผืนหนึ่งเพื่อคนอื่นเป้นของฝาก และอธิฐานต่อหน้าหลวงพ่อบ้านแหลมดังนี้

ลูกจนเหลือเกิน ลูกไม่มีปัญญานำท่านกลับบ้านในรูปแบบอื่นนอกจากธงสองผื่นนี้ หากลูกมีบุญมีโชคลาภลูกจะมานิมนต์เป็นองค์ท่านกลับบ้าน

จากนั้นเฮียกับภรรยาก็ออกรอบพระอุโบสถ และเห็นร้านขายล็อตเตอรีจึงเดินเข้าไปดูด้วยอยากจะซื้อแต่คงไม่มีปัญญา พอดีพี่สาวเดินตามมาเขาอยากซื้อด้วย เฮียเลยอาศัยบารมีร่วมแบ่งกัน

773546 นี่คือเลขที่เฮียเลือก ..รางวัลที่ 4

หลังจากที่ได้รับเงินรางวัลแล้วเฮียกลับไปที่วัดบ้านแหลมอีกครั้ง

หลวงพ่อครับ ผมมาเช่าบูชาพระ เฮียบอกพระสงฆ์ที่ทำหน้าที่ให้บูชา

โยมจะเอาองค์ไหนล่ะ

องค์ที่ใหญ่ที่สุดครับ

องค์ทองเหลือง 2500 บาทโยม เข้ามาเลือกเลย องค์ใหญ่

ไม่เลือกครับ หลวงพ่อหยิบให้ผมเลย

จากนั้นเฮียก็นำท่านวางตรงหน้าองค์จริง แล้วกล่าวว่า หลวงพ่อ วันนี้ผมมานำท่านกลับไปเพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตนและครอบครัว ขอให้ท่านปกป้องคุ้มครองเพื่อให้ผมได้สร้างความดีตลอดไปด้วย

..................

ปาฏิหาร มักจะเกิดเสมอด้วยแรงศรัทธาอันบริสุทธิ์

อยากเล่าอีกน่ะ มันเหงาปาก ไปไหนไม่ได้เลยค่ะ
ล็อตเตอรี่นี่ มีเรื่องเล่าเยอะ...

ย่า..คนที่เล่าเรื่องงานพี่ก๋าแล้ววิจินตนาการเขียนน่ะ..ทำงานรัฐวิสาหกิจหนึ่งมาตั้งแต่เรียนจบ

เพื่อนร่วมคณะ เรียนมากกว่านิดนึงเลยได้เป็นด็อค...แล้ววัยใกล้เกษียณก็เป็นใหญ่ในอีกรัฐวิสาหกิจหนึ่ง..

วันดีคืนสุดดี เพื่อนแก่ๆกลุ่มนี้ ก็ชวนกันไปทำบุญที่สำนักสงฆ์แห่งหนึ่ง รถออกเย็นวันศุกร์หลังเลิกงาน ถึงวังน้อย แวะชวนเพื่อนๆทานอาหารร้านอร่อยมาก..มีคนมายัดเยียดขายล็อตเตอรี่ ทุกคนซื้อ นอกจากย่า...เพราะไม่ชอบซื้อค่ะ

ถึงวัดกลางดึก ปีนขึ้นสำนักสงฆ์ ไหว้พระสวดมนต์นอน ใครอยากอาบน้ำก็เชิญ แต่ส่วนมากทำความสะอาดร่างกายมาแล้ว...อากาศเย็นมาก ไม่มีน้ำร้อนอาบ...

สองวันเสาร์-อาทิตย์ ก็นั่งสมาธิ สวดมนต์ ถวายผ้าป่า..ฯลฯ จนกลับวันอาทิตย์บ่าย...

ก่อนขึ้นรถ มีงูตัวใหญ่มาก เลื้อยปร๊าดผ่านหน้าไป ย่ากลัวงูมาก ...ตกใจแทบสิ้นสติ

เพื่อนย่า บอกว่า เออ... เธอมีลาภ เขามาให้ลาภ วันนี้วันที่ 28 เธอซื้อหวยสิ..ย่าเฉยๆ

ทุกคนขอแวะกราบพระพุทธชินราช..
ย่าก็เสี่ยงเซียมซี เพราะทนเพื่อนคะยั้นคะยอไม่ไหว
ได้เลข 28...

เมื่อแวะทานอาหารเย็นในเมืองสองแคว ร้านข้าวต้ม เขามีผัดผักบุ้งไฟแดงลอยฟ้าโชว์ด้วย ก็ไปทานร้านนั้นแหละค่ะ...

มีคนมาขายล็อตโต้ สามใบสุดท้าย ...นายขาช่วยซื้อหน่อยค่ะ จะไปเยี่ยมลูกที่โรงพบาล...จะนำเงินนี้ซื้อของกินไปฝากลูกค่ะ ...ย่าสงสาร เลยช่วยซื้อไว้ เพื่อนดีงไปดู อ๊ะ เลขท้าย 28...

ย่าทำงานไปตามปกติ จนวันหวยออก
ใกล้เลิกงาน มีคนโทรมาบอกว่า ย่าถูกเลขท้ายสองตัว 28 ย่าก็ควักจากกระเป๋าถือมาดู...อืม 28 จริงๆด้วย

ทำบุญแล้วถูกหวยทันตาเห็นเลยนิ...

ครือว่า...แม่ชีนุ่งผ้าสีกรัก...คือ สบงเก่าของพระ เพราะความจำเป็น

ไม่มีของที่จำเป็นต้องใช้ส่วนตัว เพราะเคร่ง ไม่จับเงิน ฉันสำรวม ทั้งพระและชี ไม่มีข้าวพอ ก็หุงเผือกมันปนเอา ไม่มีน้ำปลา มีแต่ถั่วเน่าหมักเกลือ......

ย่าถามถึงจึงทราบว่า ขึ้นมาทำวัดมิได้... ย่าสลดใจนัก

เมื่อเช้าย่าทำบุญไปแล้วสองพัน จึงชวนเพื่อนๆออกเงิน ย่าประเดิม 1 พัน ให้คนไปจัดการซื้อ "วันเบาๆ วันมากๆ ผงซักฟอก กกน." มาให้แม่ชีใช้...


แล้วย่าก็ถูกสองตัวสามใบ ได้เงินคืนสามพัน ทำบุญโชคเหาะมาเร็วรี่ด้วยปะการะฉะนี้....ถูกหักไปสามสิบบาทเองค่ะ...

ดีจังเลยเฮีย หนูหล่อดีใจที่เฮียมาเล่า
ความตั้งใจอันเกิดจากแรงศรัทธาบริสุทธิ์
เป็นตัวอย่างเปรียบเทียบกับประสบการณ์
ของคุณตาของเรา

ภายหลังจากที่คุณตาของเราประสบเคราะห์กรรม
หลังถูกรางวัลใหญ่คราวนั้นแล้ว ท่านก็มีสติเรื่อง
การเสี่ยงโชคที่เราได้ฟังจากท่านไม่น้อย
ประสบการณ์ของผู้ใหญ่สอนอะไรเรามากมาย
ถ้าเรารู้จักเก็บมาเป็นข้อเตือนใจ ซื้อได้ พอ
ประมาณ ถูกแล้วทำบุญทำทาน เก็บไว้เพื่อตัว
เองพอสมควร ไม่หลงมัวเมาหวังรวยจนทุ่มเท
หมดตัว 55 พรุ่งนี้ออกแล้วครับ เมื่อเช้าพาไอ้ปู่ป๋อง
ไปหาหมอที่ร.พ.สัตว์เล็ก มีคนมาขายหวยรัฐ
ถามว่ามีใบที่จะถูกรางวัลที่หนึ่งป่ะ เจ้าหล่อน
หน้างอเดินไปเลย 55

เพิ่งกลับไปอ่านบ้านตนเองค่ะ
อยากกวาดบ้าน แต่เสียดายเพลง...ค่ะ

ไม่ทราบว่า...คนใจดี....
เขาจะมานิรมิตให้อีกรึเปล่าค่ะ...อิอิ

ให้ครับ น้องวิ เดี๋ยวหาก่องน้า
รับรองมีไปแปะแน่ๆ

มาต่ออีกหน่อย ที่เล่ามาไม่ใช่สลากกินแบ่งรัฐบาล
แต่ออกกำลังขาเดือนละสองครั้ง5555
วิ่งแบบขาดสติ โถมซื้อแบบหวังได้ แต่ในใจกลับกลัวเสีย

พลังศรัทธาเวลาซื้อ เขาเชื่อว่าถูกตั้งแต่แรก
บางคนจึงมีโชคทางนี้
แต่บางคนกลัวตั้งแต่ซื้อ เสียไปตั้งแต่แรกคือใจไม่เชื่อตั้งแต่แรก

บางคนเล่นพนันแบบสนุกๆกลับได้
บางคนเล่นเพื่อหวังได้เลยเครียด กลับเสีย

งงมั๊ยคะ เขียนเองอ่านเองยังเพลีย อิ อิ
ไปหม่ำอะไรก่องดีก่า จะแวะไปดูร้านด้วยค่ะ



แอมอร

คือโชคดี ได้ภาพงาน 500 กว่าภาพมาค่ะ
ดูท้ายๆ มีคนชุดขาวๆ ครีมๆ เลยนึกว่าพี่หมอหลอค่ะ

เพราะพี่ก๋าบอกว่า ปริศธรรมสุดท้าย...
มาถามว่า...ทายซิว่าใคร...5555
ต่างคนต่างเดา...

เพิ่งเก็บบ้านเสร็จค่ะ

ไม่งงครับ น้องแอม เห็นด้วยทุกประการ
แต่ยังงัยก็อย่ามีพลังศรัทธาบ่อยนัก
ก็แล้วกันเนอะ แบ่งให้คนอื่นเค้ามั่ง

ไปร้านไอติมเหยอ อยากไปมั่งจัง ร้อนๆงี้
ร้านไอติมน่าจะบันเทิงที่สุด

แล้วที่นั่นมีเจ้าที่ป่ะ เจ้าที่มีเลือดมีเนื้ออะนะ
คริ คริ

แวะเอาเรียงเบอร์มาขาย ตรวจซะ เพื่อฟลุคอีกรอบ

...

ยกน้ำมาเสริฟค่ะ
บ้านนี้คุยกันเก่ง เดี๋ยวคอจะแห้งไป ไม่ดีๆ



อ่านเรื่องคุณตาคุณยายแล้วซึ้งใจค่ะ
ปลายเกิดมาไม่ทันได้เจอคุณยาย ท่านเสียในต้นปีที่เราเกิดพอดี ...

ส่วนเรื่องสลากอะไรนั่น
พอจะรู้แต่ว่า ถ้าออกสลากในช่วงวันโกน วันพระนั้น มักจะมีเลขเบิ้ล
ชอบเลขในรูปสลากสุดท้ายนั่นจัง
ใครถูกต้องเลี้ยงด้วยนา 55555

มัวแต่งึมงัม..ฮึมฮัมตาม... Unchained Melody...
สงสัยอยู่รออั๊พบล็อกได้ค่ะ...555

แอบมาจิบน้ำข้างบนนั่น อร่อยชื่นใจจังค่ะคุณปลาย
คุณวิคะคอแห้งมั๊ย มามะคนละแก้ว
แล้วเจ้าของบ้านยกในเหยือกให้ไปละกัน
เชียร์ค่ะ ชื่นใจจัง อิ อิ

ที่ร้านมะมีเจ้าที่ค่ะ มาช่วยน้องหน่อยจิ
แล้วจะให้หม่ำติมฟรี อิ อิ

แอมอร

ไปอ่านหนังสือมารอบนึงแล้วครับ
กลับมาเดินผ่านคอม ไม่แวะกลัวจะน้อยใจ

น้องวิต้องอัพบล็อกหลังสองยามเมืองไทย
หรือครับ นอนดึกเกินไปหรือเปล่า เดี๋ยว
คอลลาเจนไม่ได้ทำงานน้า เอิ๊ก

มาขอบพระคุณแล้ว ..
บล็อกมันหายไปไหนล่ะคะ
ขอบพระคุณมากนะคะ

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

อ้าว มาถามอารายป่านนี้ ปิดร้านแล้ว
ไม่ใช่เหรอครับ น้องแอม

พี่ซ่อนเพลงไว้ในเม้นท์ ราตรีสวัสดิ์น่ะครับ
น้องวิ จะได้ไม่เปลืองที่

ไม่เป็นไรมิได้ครับ พี่ก็ฟังๆแล้วเก็บมา
ไม่ได้ลำบากอะไร

ชาลีก็ไม่ค่อยได้ซื้อเลยค่ะ

แต่ใบ้ให้คนอื่นถูกอยู่เรื่อยแบบไม่ตั้งใจ

ทั้งเลขท้ายมอเตอร์ไซค์ ทั้งเลขทะเบียนรถ

เลขที่บ้าน .. คนอื่นรับทรัพย์กันหม๊ดดดด 555+



แวะมาทักทายนะคะ

สดชื่นๆ ค่ะ พรุ่งนี้มีวันที่สดใสๆ

ตอนนี้ก็หลับๆ ตื่นๆ ค่ะ แทนที่จะท่อง...

อิติปิโสภัคคะวา อะระหังสัมมา...

กลับไปนึกถึง โอ..มายเลิฟ มายด้าหลิ่ง.ไอมฮังเกอร์ยัวร์โซมัช...


ขอบคุณคุณแอมค่ะ วิชอบน้ำดำค่ะ
คุณแอมดื่มให้หมดกระหายเลยค่ะ

ขอบคุณ คุณมัจฉา ที่มาห่มผ้าให้เมื่อวานค่ะ...
ขอบคุณตะวันตาหวานตุ๊กติ๊ก...ที่ส่งส่วยนะคะ

ขอบคุณแอ๊ปเปิ้ลน้อยๆ ส่งนางฟ้ามาทั้งวิมานค่ะ
วันนี้ มัวไปช้อปปิ้งอยู่หรือไร เหตุไฉนจึงยังไม่มาคะ

ขอบคุณเทวดาใจดี นิรมิตเพลงให้ฟังอย่างมีความสุข ด้วยเพลิดเพลินนัก...

เทวดาอยากพบเจ้าที่มีเลือดมีเนื้อ...
ขอให้ได้พบชีชีแปะแป๊ะ พ่อแม่แบ๊ะแบ๊ะ
ปล่อยให้พี่หมอหลอไปแซะสาวน้อยคนสวย...555


คอลลาจ้งลาเจ้นไม่สนค่ะ
ใช้ครีมชนิดที่ผลิตมาจากหมูตายในท้องหมา
เอารกมันมาทำ หน้าเด้งค่ะ...555

ชีชีแปะแป๊ะมะมีคะคุณวิ มีแต่แม่ประแดะหูกลวงดวงสมร
นั่นแหละสเป็คท่านเทวดา555555
ว่าแล้วก็วิ่งหนีไปนอน ก่อนจะโดนมิช่ายน้อย อิ อิ

ราตรีนี้อีกยาวไกลถ้าพรุ่งนี้ยังมีลมหายใจ
ได้พบกันใหม่แน่เอย อิ อิ

แอมอร

สวัสดียามเช้าครับพี่หนูหล่อ

สังเวียนคน

ตอน 16. เฮือกสุดท้าย




เฮือกสุดท้าย?

เฮือกสุดท้ายของใคร?

หรือว่าไอ้ตงจะแพ้เสียแล้ว....?

แวะมารายงานตัวก่อนละกันค่ะ เดี๋ยวเป็นห่วง อิ อิ
เช้านี้ยังมีลมหายใจ ก็เลยแวะมา 5555

แหม แหม จะอยู่กะคราย
พูดไปได้ แต่ก็น่าฟัง อิ อิ อิ


แอมอร

ใช่แล้วครับ น้องวิ ต้องสเป๊กแม่ประแดะเท่านั้น
เคยมีคนมายื่นใบสมัครแล้วครับ เธอว่าเธอ
ใช่เลย ประมาณเนี้ย

สูงระหงทรงเพรียวเรียวรูด
งามละม้ายคล้ายอูฐกระหลาป๋า
พิศแต่หัวตลอดเท้าขาวแต่ตา
สองแก้มกัลยาดังลูกยอ
คิ้วก่งเหมือนกงเขาดีดฝ้าย
จมูกละม้ายคล้ายพร้าขอ
หูกลวงดวงพักตร์หักงอ
ลำคอโตตันสั้นกลม
สองเต้าห้อยตุงดังถุงตะเคียว
โคนเหี่ยวแห้งรวบเหมือนบวบต้ม
เสวยสลายาจุกพระโอษฐ์อม
มันน่าเชยน่าชมนางเทวี

เสียแต่เธอยืยยันว่า ของเธอไม่ได้

สองเต้าห้อยตุงดังถุงตะเคียว
โคนเหี่ยวแห้งรวบเหมือนบวบต้ม

55 ผิดสเป๊กสำคัญสุดเลยนะนั่น เอื๊อก
ใบสมัครเลยต้องลงตะกร้าไป แล้วเมื่อไหร่
จะมีผ่านมาอีกน้อ...


สีซอร้องเพลงขอข้าวสารไปพลางๆก่อนละกัน

...สุวรรณหงษ์ถูกหอก ถูกหอกๆๆๆๆ เอ๊ยยย
อย่าบอกครายๆๆๆๆ...

ใช่ๆเนอะ โลกจินตนาการ อะไรน่าฟังก็พูดกัน
ไป เรื่องไม่น่าฟังบาดใจไร้ทางออกก็อย่าพูด

สิบโมงอีกแล้ว ยังไม่ได้ทำงานเลยสักจึ๊ก
ต้องไปสีซอจริงแล้วมั้งตรู

สายสวัสดิ์ภุมวารค่ะพี่หมอหลอคะ เพื่อนๆขา

เดินสายตอบคอมเมนท์ค่ะ...555
พืดให้มันโก้ไปงั้นเองค่ะ

เพื่อนๆ มาหลังบ้านหลายคน
โถ ลำบากมาก
ต้องตอบกันให้ชื่นใจทุกผู้ทุกนามน่ะซีคะ


จาปั่นเม้นท์ละน้า....

แม่ประแดะหูกลวงดวงสมร..

วิเปล่าพืดน้า
คุณแอมเธอมาเล่าให้วิฟังเองน้า...พี่หมอหลอขา

ตอนนี้ คอมเมนท์ยาวๆ ไม่ไปค่ะ
คนพืดมาก ...
ต้องเจียมบอดี้สังขารกระบาลเฮด

เลยกล่าวถ้อย ทีละน้อย
ปล่อยคอมเมนท์ถะหวาย...พระพี่ยาค่ะ

2310>>>>>...

สมัยคุณพุ่มน้าน...ยังมิมีศอกโก้ ทรายอ้ำ กุนนะสัตตรี เวียนหน้า เสนไม้เกิน ฮ่องกรงบะราซะเอีย...

แม่ประแดะ จึงมิสามารถเก็บไว้ ให้..มิด..ซิด..ซิด
ธรรมดา แกพาดไว้ที่บ่าทั้งสองข้างค่ะ...6666

ถึงจะเหี่ยวเป็นถุงตะเครียว...เคียว...
หัวจายที่มีตะรีน...ก็ยังนำพาให้ป๊ะกับภัสดา ตัวที่สองน้า...

ดีกว่าใครบางคน ที่สองโหลแล้ว
ยังเพิ่งได้โพ๊บ พระเอกในขวาน ชื่อว่า...กาก้า
พอเอาไว้คิดถึงใบหน้าค่ะ...ก้าก ก้าก...

พอท้าวระเด่นลันได ตกกะได ใกล้ซี้ม่องเซ็ก...

แม่ประแดะ ก็รีบเช็คบทจรทางเดิน ว้า...
ท้าวประดู่ ... ผู้สะง่า น่าสวาดิ ด้วยพิลาสใจดวงจิตเหลือเกิน...

ท้าวเธอ...จะเหินเหาะย่างเหยาะระหว่างมรรคา
มาเพ-ลาใด..
จะได้ รีบหาเหา เกล้าผมมวย
แว่บไปฉวยมาดามงามเกร๋กร๋อ
แห่งสวนพี่หมอหลอ..เอ๊ย หมอหลอ..

มาติดต่อดอกจำปี...ศรี กระ...บาน...ฮิฮิ

พิมพิลาไลยใจน้อยละห้อยเศร้า
นั่งจ้ำเบ้าเคล้าน้ำตา คราออดอ้อน...

ถอนสะอื้นกลืนน้ำตา สุดอาวรณ์
กล่าวสุนทรอ้อนชู้รัก...สุดหักใจ ว้า...

"โอ้พ่อพลายสายสวาดิของพิมเอ๋ย
กระไรเลยห่างเหเสน่หา
พี่เคยนอนกับน้องสองเวลา...."


แต่พรักพริ้งจันทราดวงแดประแดะศรี มิมีหมอง...
ลันไดไป ....
ประดู่ย่องขึ้นมาหา....

อย่าอิดสา ..ห้ามตาร้อน สาวๆจ๋า....

โฮย...กว่าจะกลับมาหลังคอมเมนท์
วัยสะรุ่นใจร้อน แทบมะโห..

ดูเวลาดิ...ห่างกันซ้า..

สิบมวงพี่หมอหลอ ทำรายค้า...
สีซอ...ซัดหอก...คร่อกๆ ร้องเพลง..

สุวรรณหงษ์ ทรงถูกหอก
หลบหลีกดอก รอดตายมาหลายหน
เอ็งซัดมา ข้ามุดหลบกำบังตน

จับกี่คน คนที่เกี่ยวกะคุณเบี้ยวเอ็มเจะสิก้าว...ฮ้า

เมื่อคืน ไปเที่ยวบ้าน เฮียเทียน บนนี้แหละค่ะ
เพราะชอบดอกพยัพหมอกมาก
สีสวยจริงๆ สวยได้ใจค่ะ

ธรรมชาติเสกสรรค์แท้ๆ
ฟ้าอมเทาแกมขาวเจือม่วงคราม

งามประหลาดล้ำ...

หลายปีมาแล้ว อ่านนิยายเรื่องนึง นางเอกชื่อตู๋ สรารมย์ เป็นเด็กแก่นๆ
พระเอกคราวคุณอา น้องคนติดพ่อ...555 ชอบ...

นางเอกใส่ชุดสีพยัพหมอก...แน่ละ พระเอกวัยพ่อซื้อให้...ด้วยเม็ตตา

ก็อยากทราบเหลือเกิ้น ว่า...สีพยัพหมอก คือจะใด
ข้างบ้าน ริมรั้ว มีกอแอหนังเป็นแถวเป็นแนว...

คุณย่า กับย่า และพี่นี ก็มาจูงไปดู
และบอกว่า เติมฟ้าลงอีกนิด เติมม่วงครามอ่อน ลงอีกหน่อย...

มันก็ลางเลือนค่ะ

เห็นดอกของเฮียเทียน เลยกระทบใจดังปั๊ก กระแทกใจดังปึ้ง...
แจ่มแจ้งค่ะ...ขอบคุณนะคะ....

เคยซื้อเล่นเล่น...ถูก1,000 เลี้ยงเพื่อนซะ 3,000
....ขาดทุนยับ......

โฮย...ยู๊ฮู.ๆ.ๆ.ๆ.ๆ
เพื่อนของตรูไปไหนหมดวะคะ

คุณเปิ้ลขา...เลิกช็อปปิ้งเถอะ
มาคุยกันดีก่า...น้า..
คิดถึงค่ะ คิดถึงเจงๆ มิกอหอก...666

คุณตุ๊กติ๊กตาหวานตะวันจ๋า
หมดวันลาแล้ว รีบมาทำงานน้า...

พี่หมอหลอทวงภักษาหารหวานเค็มเปรี้ยวแล้วค่า
เดี๋ยวจะลมตีสะว่านขึ้นมาอีกน้า...555

คุณแอมขา กะทิ 1 ที่ ใส่เม็ดบัว ลูกชิดเม็ดแข็งๆ
ข้าวโพดซูเปอร์สวีท เอาจากสวนหลวงสุวรรณปากช่องนะคะ เจ้าอื่นมิอร่อยค่ะ

ถั่วแดงสักห้าเม็ดพอค่ะ สับปะรดเชื่อม มะม่วงเชื่อม มันเชื่อม โอเคค่ะ

ไม่ใส่นมสดค่ะ วิไม่ชอบ

มันล้นถ้วยรึคะ
อ๋อ เปลี่ยนเป็นชามโคมเลยค่ะ
กะทิอีกสองก้อนนะคะ ฮิฮิ...

คุณมัจฉาขา สุขสบายดีฤาไฉนคะ...

เลิกงานแล้วค่ะ
ขอไปทำธู่ระอื่นๆก่อนนะคะ

แล้วฉันจะกลับมา...ฮัม....

49 ค่ะ ยังมิ 50
แถม ๆ ๆ ๆ

ว๊าว ว๊าว คอมเมนท์น้อย กลับเร็วค่ะ
50 แล้วหนา พี่หมอหลอเจ้าขา

อนุญาตให้ลาพักร้อนได้สองวันครับ น้องวิ
ให้คนอื่นมาปั่นมั่ง เอิ๊ก ทำงานหนัก เดี๋ยวตัว
เหลือเท่าตะเกียบ คุณย่าจะมาผางพี่

แต่ข้าว่านะ หนูหล่อ น้องวิเธอเขมือบไอติม
ขาม"โครม"นั้นก็มาไม่ไหวแล้ว หนักพุงหลับ
โครมคาชามไปเยย

ไปก่องนะครับ น้องสปุ๊กกี้สั่งให้ทำปุ๋ยใช้เอง
หูยยย ดูเอา น้องแต่ละคน เฮอะ ออกแต่คำสั่ง

ตามนั้นเลยค่ะคุณวิขา แถมบานาน่าอีกถ้วยน่าจะยังไหว อิ อิ

มุดฉาบ่นปวดเอว มะรู้ว่าหักโหมไรมากไปรึป่าว
หักโหมขุดดินถางหญ้าปลูกต้นไม้ไง
พี่ชายอมยิ้มไรคะ

ตุ๊กติ๊กกะคุณปลายไปไหนกันนะ
เดี๋ยวจะแวะไปดู

เขียนผิดก็ทำไม่เห็นก็ได้ค่ะ
น้องถอดความแล้วเข้าใจก็พอ ดีนะไม่พิมพ์เป็นคอควาย
นี่ผู้ตรวจการคงจะคิดว่าเป็นฟักแฟงแตงโมไชโยโห่ฮิ้ว

ในเรื่องที่บ้านกระทันหัน กะผันวรรณยุกต์ใส่ไม้เอกมั่ง
ไม่ใส่มั่งหลายจุด คุณครูมะเคยสนใจไปตรวจให้บ้างเล๊ย

แอมอร

ไม่ได้อมยิ้มครับ ขมวดคิ้วอยู่ โด่ ไม่ได้
มองหน้ามองตากันเลย อิอิ แล้วมันจา
คิดอารัยได้มากก่านั้นเหรอครับ 55
แบบว่า ไม่ค่อยรู้เรื่องอะจิ

การบ้านนั่น อ่านได้จบก็บุญหลายแล้วเน้อ
ที่อ่านได้จบก็เพราะอยากรู้ว่าจะเข้ารกเข้า
พงไปได้ถึงไหน 55 พิมพ์ซะไฟเฟยดับไปเลย

เม้นท์นี้ห้ามขโมยไปแปะที่อื่นนะคร้าบบ
กระผมเจ้าหนี้เยอะ ตรงนี้ยอมให้ป๊ะก๋าไล่
เตะคนเดียว.. เกาหัวนะเนี่ย ไม่รู้เขียนอะไรกัน

ค๊าคุณพี่หนูหล่อขา คิดไม่ทันขมวดคิ้วอยู่
คิกขุ ตาใสเห็นๆเลยนะเนี่ย อิ อิ


แอมอร

ในโลกนี้ไม่มีอะไรงดงามเท่า
คนที่รู้ว่าเราคิดอะไรอยู่ ชิมิ พี่น้อง
55 รู้จริงแน่หรือ