กุ๊ดจัง
Location :
นนทบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 75 คน [?]




ไม่มีสาระ...จริงๆ นะ..

แต่ถ้าหลวมตัวมาแล้ว จะแอบอ่านก้อไม่ว่ากัน ถ้ารับแนวเถื่อนนิดๆ ถ่อยหน่อยๆ แต่จริงใจได้ ^_^

คิดถึง ถูกใจ ก้อเจิมกันสักนิดนุง แต่ถ้าไม่ถูกใจ มาทางไหนเชิญกลับไปทางนั้น ไม่ต้องเม้นไว้ให้เปลืองมือนะ ฮ่าๆๆ
HighStudio

สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์
บทความ โดย littlemiumiu.com อนุญาตให้ใช้ได้ตาม สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 3.0 ต้นฉบับ.
อยู่บนพื้นฐานของงานที่ www.littlemiumiu.com.
การอนุญาตนอกเหนือจากที่ระบุไว้ในสัญญาอนุญาตนี้ อาจมีอยู่ที่ www.littlemiumiu.com
Group Blog
 
 
เมษายน 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
26 เมษายน 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add กุ๊ดจัง's blog to your web]
Links
 

 
บทเรียนประจำวันเสาร์ 25/04/09

วันศุกร์ มิวมิวไม่มีการบ้าน เพราะไปช็อปปิ้งกะแม่...กลับมาเล่นวาดรูประบายสีกันนิดหน่อยละก็สลบ

วันเสาร์ บทเรียนบ้านครูบัว

อาทิตย์นี้ เด็กๆเล่นปั้นแป้งโดว์ เป่าสีน้ำ กรอกน้ำ ซักผ้า-ตากผ้า
ส่วนกิจกรรมสาระ มิวมิวไม่ได้เข้าไปฟัง เป็นเด็กหลังห้องสุดๆ (ไม่รู้จะมาทำไม..-_-'')

ได้ฟังพ่อธีร์มาพูดนิดหน่อย ไม่ถึง 15 นาทีละมั้งนี่
เรื่องกระดานร้อยช่อง เพราะเจ้ามิวมิวไม่ยอมให้เข้าไปฟัง...ได้วิธีการสอนมาใหม่นิดหน่อย..แต่ไว้รออ่านเต็มๆบล็อคแม่ๆคนอื่นน่าจะดีก่า

คร่าวๆ ตามที่เราเช้าใจ (เพราะฟังด้วยระยะเวลาอันน้อยนิดกะปิ๊ดริ๊ด คือ...จริงๆแล้วกระดาน ไม่ต้องฟิกซ์ไว้ที่ 100 ช่อง รูปแบบตารางจะเปลียนไปเรื่อยๆ

1. ในเด็กเล็กๆ ครั้งแรกแม่ควรเริ่มวาง 1-50 ช่องทีเดียวเลย (ทำยังไงก็ได้ให้ลูกอยู่กะเราจนกว่าจะวางเสร็จ วิ่งหนีก็จับมานั่งดูใหม่)
ละดูว่า ลูกจะยอมนั่งดูจนถึงจำนวนเบี้ยกี่ตัว
จากนั้น...ทำตารางขึ้นมาใหม่ ให้มากกว่าจำนวนเบี้ยที่ลูกเรายอมนั่งดูนิ่งๆ
เช่นลูกยอมนั่งดู เราวางเบี้ยบิ่งๆ 15 ตัว

เราก็อาจจะทำตารางขึ้นมาแต่ 30 ช่อง (หรือถ้านิ่งน้อยกว่านั้น ก็อาจจะทำตารางแค่ 10 ช่อง พอ เป็นต้น) ตัดช่องที่เหลือทิ้งไปให้หมดเลยนะ เพื่อป้องกันการสับสน และตารางจะได้เหมาะกับความสนใจของเค้าด้วย

ตาราง 30 ช่องนี้ ยังคงมีขอบสีๆ เหมือนเดิม แต่ขอบก็ลดสแกลลงมา (ถ้า 100 ช่อง จะมีขอบสี 1-10/11 21 31...81/ 91-100 / 5 10 15 .. 30/6 16 26 36 ... ใช่ปะ...พอลดสแกลลงมา...แถบสีๆ ก็จะมาอยู่ที่ 1-10/ 11 15 16 / 21-30 แทน...) เพื่อเป็นการสร้างแผนภาพในหัวเด็ก

2. วิธีเล่น คือ หยิบเบี้ยขึ้นมาแบบสุ่มๆ เจอเลขไหน วางเลขนั้นให้เค้าดู
เวลาให้เค้าลองทำ ก็หยิบสุ่มๆ เหมือนกัน เด็กจะใช้วิธีการเปรียบเทียบตัวเลขบนเบี้ย และตาราง...คือมองเป็นรูปภาพ..ไม่ใช่การอ่านตัวเลข

ทำไปเรื่อยๆ จนเค้าเริ่มคุ้นเคย...
จากนั้นวิธีการทดสอบคือ...สมมติเบี้ย 30 ตัว เราวางสุ่มๆ 20 ตัว อีก 10 ตัวที่เหลือให้ลูกลองวางเอง...
ถ้าเค้าวางถูกซะส่วนใหญ่ ถือว่าผ่านขั้นแรก

3. เพิ่มจำนวนช่อง จาก 30 เป็น 50 วางเบี้ยสุ่มเหมือนเดิม เพิ่มระดับความยาก
พอเค้าคล่องก็ลองดูว่า แม่วาง เบี้ย 30 คัว อีก 20 ตัวให้เค้าวางเอง...เค้าวางถูกซะส่วนใหญ่ไหม..(ไม่จำเป็นต้องถูกหมด พ่อแม่ลองดูความพร้อมของลูกๆละกันนะคะว่าเค้าพร้อมที่จะอัพเลเวลหรือยัง..ถ้ายากไปก็ลองลดลงมา

4. ขั้นต่อมา...หลังจากที่เค้าลดตัวเลขในตารางลง..
เริ่มจากตัวเลข ที่อยู่ตำแหน่งตรงกับแถบสี (ที่เริ่มตรงนี้ก่อนเพราะเด็กจะสามารถจำได้ ง่ายกว่า เพราะมีภาพตารางอยู่ในหัวบ้างแล้ว)
เลขที่อยู่บนแถบสี อาจจะค่อยๆหายไป ทีละแถว..สลับๆ กันไป เริ่มทำทีละซีก...ซ้าย แล้วค่อยมาขวา
เพราะฉะนั้น..ตารางจะมีหลายเวอร์ชั่น ไม่ควรทำแบบถาวรจนเกินไปนัก เพราะต้องเปลี่ยนตัวตารางอยู่เรื่อยๆ
ลองให้เด็กวางเบี้ย เหมือนขั้นที่ 2 ทีนี้ มันจะยากขึ้นเพราะบางแถวไม่มีตัวเลข

หลังจากเลขบนแถบสีหายไปแล้ว....เค้าทำได้..ก็จะอัพเลเวลต่อไป คือ..เลขบนพื้นขาว ตรงกลางเริ่มหายไปบ้าง...

ทำไปเรื่อยๆ

จากประสบการณ์พ่อธีร์ เห็นว่าใช้เวลาเป็นเดือนๆๆ ลูกเล็กๆอย่างเราๆ ก็อาจจะใช้เวลานานกว่า ถึงแม้จะไม่มีตัวเลข พอเค้าวางเริ่มคล่อง ก็ถือว่าผ่าน

5. เลขบนตารางหายไปหมดเลย...
แม่อาจจะวางเบี้ยนำ...และให้ลูกวาง 30/20 ไรงี้..

มาถึงขั้นนี้ เด็กๆจะมีภาพตารางในหัวหมดแล้ว​โดยไม่รู้ตัว

6. พอเค้าวางเบี้ยบนกระดานเปล่าได้แล้ว...เราจะโรลแบค...
คราวนี้ ตารางพร้อมตัวเลขเต็มพิกัดจะกลับมาอีกครั้ง..แต่.แต่...ตัวเลขบนเบี้ยกลับหายไปแทน
วิธีเล่นคือ...เราเอ่ยจำนวนออกมา แล้วให้ลูกวางเบี้ยเปล่าลงบนจำนวนนั้นๆ
ในทีแรกเค้าจะยังงงๆ เพราะไม่รู้จัก...ที่่ผ่านมา...การวางเบี้ยของเด็กๆ เกิดจากการจำภาพจำนวนไว้ในหัว..แต่ อาจจะยังไมรู้ว่า เลข 46 อ่านว่า..สี่สิบหก คือสี่สิบหก

ถ้าเค้างงๆ เราก็บอกเค้า ว่า..อันนี้นะ..คือ สี่สิบหก..
เป็นการหัดให้ลูกเรียนรู้ที่จะฟังคำสั่งไปในตัว..


มาถึงตอนนี้ มิวมิวก็โยเยจนปะป๊าเอาไม่อยู่...ตามยิกๆ

เราก็จบกันซึ่งๆ ประการฉะนี้แล...5555555

ตามอ่านบล็อคชาวบ้านดีกั่ว...





Create Date : 26 เมษายน 2552
Last Update : 26 เมษายน 2552 1:34:08 น. 3 comments
Counter : 431 Pageviews.

 
เอ๊าาาา กะลังเพลินเลยจบซะแล้ว ^^

แต่แค่ 15 นาทีได้มาขนาดนี้ก็แจ่มแล้ว

Thx จ้ะที่มาสรุปให้ฟัง(อ่าน)



โดย: แม่ข้าวสวย กะ น้องชายในพุง (ดวงขวัญ ) วันที่: 26 เมษายน 2552 เวลา:10:45:39 น.  

 
นี่ฟังนิดเดียวได้มาเยอะเลยอะ กิ่งไปนั่งฟังแล้วก็จดๆ พอถึงบ้านพ่อหนึ่งบอก จดไรมาเนี้ยอ่านลายมือไม่ออก หูยเซ็งเลย เห็นมี๊เกดแว็บๆ ไม่ได้ทักเลยค่ะ แล้วก็อดเจอมิวมิวด้วยอะ


โดย: OneDeeK วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:10:10:20 น.  

 
อยากฟังมากอ่ะ แต่ข้าวหอมไม่ให้ความร่วมมือ
นี่ 15 นาที ได้สาระเยอะนะเนี่ย
แอบ print ไปให้ปาป๊าอ่านแล้วล่ะ


โดย: แม่น้องข้าวหอม IP: 58.9.230.218 วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:11:23:32 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.