วาเลนไทน์หฤโหด..
บล็อคนี้ ยาวหฤโหด พอๆ กะชื่อน่ะ ไม่โหดได้ไง...ลองดูละกัน รวบยอดล้านแปดเรื่องในคราวเดียว
คืนก่อนวันวาเลนไทน์....หลักจากเสร็จงานแถวๆชลบุรี ก็พาเจ้ามิวมิวไปนั่งชิวๆ รีมหาดบางแสน เล่นน้ำทะเลนิดหน่อยพอเป็นกระสัย เพราะน้ำสกปรกเหลือเกิน (แต่เจ้ามิวมิวดั้นน ไม่ยอมเลิก เลยเล่นซะตัวเหี่ยว พออุ้มขึ้นมาบนหาดปุ๊บ หันหลังเดินตูดบิดลงทะเลไปใหม่อยู่ 3 รอบ ) จากนั้นก็ไปหาไรกิน ร้าน รีแลกซ์ แหลมแท่น กินลม ชมทะเล..สบายใจ
เมนูนี้ กินมาหลายวันติดละ
ฉลองวันวาเลนไทน์ล่วงหน้า..ด้วยบรรยากาศแบบนี้...ฮิฮิ
กว่าจะถึงบ้าน ปาเข้าไป 3 ทุ่ม..เจ้ามิวมิวหลับตุนมาในรถ พอถึงบ้าน..เหมือนได้ชาร์จแบทกลับมาคึกต่อ...เฮือกกก..กว่าจะได้นอน
เช้าวันเสาร์ ต้องตื่นเช้าเป็นประวัติการณ์ กลัวไม่ตื่นจะแย่ เลยนอนหลับๆ ตื่นๆ ออกจากบ้านแปดโมง ถึง รร. 9 โมง อบอุ่นมากหลาย...ทั้งรู้จักและไม่รู้จัก มีจิระจิระ พราวลี่สวยศรี ข้าวสวย ปลาวาฬ บันบัน น้องพล และอื่นๆ อีกมากมาย คิดๆ อยู่ ว่าจะเป็นไงหนออวันนี้ มิวมิวก็ตื่นเช้าเกิ้นน..ยังซะลึมซะลือ...นมก็ไม่ค่อยได้กิน ข้าวเช้าก็ไม่ได้กิน มีแววหงิกแดกแน่ หุหุหุหุหุ
พอส่งลูกวัว ลูกลิงทั้งหลายเข้าอ้อมอกคุณครู...แม่วัวทั้งหลาย ก็ลั่นล๊า(เกินเหตุ) ไปนั่งเม้าส์แตก ร้านกาแฟแถวๆนั้น จนลืมเวลา ลืมลูกไปเลย...โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (บ้านอิชั้นยังไม่เท่าไหร่...บางบ้านที่ถึงขั้น..ป่ะ..ไปดูหนังกัน..ได้ทีสลัดลูกไว้กะครูปุ๊บ เอาซะ..ขอหน่อย..5555555) ไม่ได้ห่วงลูกเล้ยยย -_-''
พอถึงเวลาก็ไปรับ...มีแม่ๆ ที่ไปรับก่อนแล้ว เห็นลูกน้อยกระจองอแง...เอาแล้วซิ..ลูกกรูจะเป็นไงเนี่ย แม่ๆ แถวนั้นบอกว่า..ร้องกันหมดเลยค่า..มีคนนึงร้องเยอะๆ รู้สึกจะชื่อน้องมิวมิวนะค๊า....
แว๊กกกกกกก........
ไปถึง เจอมิวมิวยึดตักครูบัว...นั่งง๊องแง๊งเบะเบะ..เลยถามครูบัวว่า...มิวมิวเป็นไงบ้างคะ... อ่อ...ประเดิมร้องหาแม่คนแรกเลยค่ะ..จากนั้น คนอื่นเห็นร้อง ก็ร้องตามๆกันมา..ปาเข้าไปครึ่งห้อง ไปๆมาๆ ร้องกันเกือบหมดเลย..
แป่วววว........ซะงั้น
(มารู้ทีหลังว่า..ไอ่คนที่ว่าร้องๆตามกันมาเนี่ย..รายต่อมา ก็จะใครที่ไหน...ลิงหล่อจิยะจิยะ เห็นมิวมิวเปิดฟลอร์ ร้องเรียก แม่..แม่...ลิงหล่อได้ยินคำว่าแม่ปุ๊บ...เลยเซนซิทีฟ ตามกันมาติดๆ แต่ดีกรีจอมพลังนี่ได้โลห์ไป คนอื่นๆ ก็ร้องกันพอเป็นพิธี..ทั้งข้าวสวย และน้องพราว ดูจะเข้าใจสถานการณ์โดนทิ้งได้ดี เห็นคุณครูว่า ร้องเป็นพักๆ ก็หยุด เห็นจะมีลูกอิชั้นนี่ ติดอันดับต้นๆ หรือไม่ก็เอาเหรียญทองไปครองล่ะนะ)
ครูบัว : แถมยังสร้างวีรกรรมด้วยค่ะ...เดินไปซนโน่นนนี่ แถมเดินไปเปิดก๊อกน้ำเล่นอีก...นึกได้ก็ร้องไห้เป็นพักๆ
เอ่ออ.......
นึกถึงตอนเอามิวมิวไปฝากไว้บ้านพ่อเราเลย...ร้องทั้งวัน ร้องเป็นพักๆ..แล้วจากนั้นน่ะหรอ..พอไปรับ ก็ลั่นลีาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น..แต่สุดท้าย จากนั้นมา ไม่ยอมให้พ่อเราอุ้มอีกเลย..เห็นหน้าปุ๊บร้องๆ
แต่พอเจอหน้าแม่แล้ว ก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น..หม่ำๆข้าว เดินตรวจเขต เล่นกระต่าย ซนโน่นนี่ ร่าเริงเหมือนเดิม ดีแล้ว ที่ไม่ได้มาเห็นตอนร้องไห้ ไม่อย่างงั้นแล้ว อาทิตย์ต่อๆ ไป ถ้าไม่มีแม่มาอยู่ในคลาสด้วย จะเป็นไงก็ไม่รู้ หวังว่าเด็กๆ จะค่อยๆ ปรับตัวและสามารถเรียนรู้การห่างพ่อแม่ระยะเวลาสั้นๆ ได้เอง....
อัพดูด 16/2/09 หลังจากกลับจากบ้านครูบัว...ตอนแรกก็ตั้งใจไว้ว่า..โอเค ค่อยๆ ฝึกให้เค้าเข้าใจว่า ไป รร. มีเพื่อน มีครู แค่ 2 ขม. เดั็ยวแม่ก็กลับมารับ ้เพราะนี่ก็ขวบครึ่งแล้ว เด็กบางคนไปเนริสจนโปรแล้ว
ไปๆมาๆ...2 วันมานี้..มิวมิวออกอาการ "กลัวแม่หาย" อย่างเห็นได้ชัด
ไม่ว่าจะเดินไปไหน จะเดินตามมานัวเนีย พันแข้งพันขาตลอด และ มูํดดี้มากๆๆ ถ้าเราเดินหนี(จริงๆคือตะเดินไปทำธุระโน่นนี่ แป๊บนึง โดยไม่สามารถอุ้มเค้าไว้ได้) ร้องไห้เวอร์ โดยเฉพาะเวลาเราทำท่าจะกระดิกไปไหน หันหลังให้ หรือทำงานยุ่งๆ อยู่แล้วไม่สนใจเค้า ให้พ่อดูแทนแป๊บนึง....เข่น ตอนตื่นนอน มิวมิวจะรีบตาลีตาเหลือก ลุกทั้งๆที่ยังงัวเงียอยู่ กระโดดเกาะหลังเรา แล้วพูดว่า "เกาะ เกาะ เกาะ" ทั้งเกาะทั้งหนีบ แน่นมากก เป็นตุ๊กแกเบน...
แล้วพอแม่แต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอกเท่านั้นแหละ...มิวมิวจะเดินตามติด ประชิด จะต้องให้อุ้ม หนีบเอวไว้แน่น ไม่ยอมให้วาง บอกให้รอแป๊บนึง เดินไปหยิบของ เอาของในรถ นอกบ้านหน่อยไม่ได้เลย....ง๊อกแง๊งสุดๆ...เลยคิดว่า..สงสัยอาทิคย์นี้ ไปรร.อีก..มิวมิวจำได้แน่ๆๆๆๆ ถ้าหันหลังเดินออกมาล่ะก้อ.....หึหึหึหึหึ
จริงๆ อย่าได้คิดว่าจะก้าวขาหรือหันหลัง..รับรอง มันหนีบไปปล่อยตั้งแต่ถึงประตูบ้านครูบัวแน่ๆ เผลอๆ จะพาลไม่เข้าบ้านซะนี่...เอากะเค้าซิ...
เอ้า..ต่อ วาเลนไทน์หฤโหดยังไม่จบ..
จากบ้านครูบัว มิวมิวต้องไปหาหมอต่อ เลยยกโขยงกันไปหม่ำๆที่ติวเฮ้าส์ซะเลย...เพราะรอคิวนานนนนนนน จริงๆ เป็นนัดเจาะเลือด แต่ว่า..นน.มิวมิวขึ้นมาจึ๋งเดียว นน. ปจบ 8.3 กก สูง 74 เซน
ความสูงเพิ่มชึ้นจากเดือนก่อนๆ หลายเซนต์อยู่แต่ นน.ขึ้นนิดเดียว หมอเลยบอกว่า คุณแม่ครับ...ต้องให้เลิกกินนมแม่แล้วนะครับ..เพราะถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ อาหารเค้าไม่พอแน่นอน ดูจาก นน.และส่วนสูง... เกิน 1 ปีแล้ว เด็กบางคนนมแม่ก็พอ แต่กรณีนี้ถือว่าไม่พอ ถ้ายังไง ต้องเลิก หรือไม่งั้นต้องหักดิบแล้ว ไม่งั้นจะส่งผลต่อการเจริญเติบโต... อย่าลืม ไข่แดงวันละ ฟอง ให้ไปสัปดาห์ละ 7-10 ฟอง ตัวหายซีดแล้วธาตุเหล็กไม่ต้องแล้ว ให้กินวิตามินเสริมพอ...ปริมาณ 5 ซีซี นี่ กินติดต่อกันไม่เป็นไร ร่างกายเอาไปใช้หมด ไม่สะสมแน่นอน
รอให้ นน. ดีก่อนแล้วค่อยเจาะเลือด ไม่งั้นเดี๋ยวเจ็บตัวฟรี เพราะใช้เลือดเยอะหลายซีซีอยู่ในแต่ละครั้ง
สรุป...ว่า....ต้องค่อยๆให้เลิกกินนมแม่ซะแล้นนน...หักดิบคงไม่...ต้องลองดูๆๆ ไม่เอาวิธีโหดๆ เด็ดขาด....เพราะเจ้านี่จำแม่น
จากนวบุตร ก็ไปต่อบ้านมี๊ยุ้ย...ปาร์ตี้เนื้อย่าง...
แผนกนั่งให้กำลังใจ
เชฟกะทะเหล็ก...(มีเมียมาคุมด้วย)
ป๋าโอ๋ย่างเนื้อได้หย่อยมากกกกกกกก...(ตังค์ยังไม่ได้จ่าย ชมๆๆ ไว้ก่อน เผื่อได้กินฟรี..กร๊ากกกกกกกกกก) เนื้อนุ่ม ชุ่มกะลังดี หมักได้ที่..จิ้มแจ่ว กะซอสสูตรมั่วของมี๊จีน แผลบๆๆๆ น้ำลายหก
ขนาดหน้าเตา...หน้ายังเด้ง..(จิงๆ เราไม่ได้ช่วยย่างกะเค้าร๊อกก..มัวแต่จับลิง..ปั๋วสั่งเก๊ก..ท่าเลยไม่โปรเท่าเจ๊ ฮ่าๆๆ)
โฉมหน้าเชฟ
หม่ำๆเสร็จ ไปต่อด้วย wii เด็กๆหลับกันหมด...ยกเว้นไอ่เบื๊อกบ้านอิชั้น...เฮไหนเฮนั่นคึกยันตี 1 ก็ไม่หลับ...จนอิแม่มันง่วงนั่งตาค้าง น้ำลายจะไหลไปละ ลูกยังคึกไม่เลิก นั่งเป็นดีเจ กดจิงเกิ้ลเพลง อยู่ระหว่างกลางมวยคู่ ป๊าจิระจิระ กะป๊ามิวมิว พอหมดยก..ตึ่ง ตึง ตึ๊ง.....
ก่อนกลับบ้าน อิแม่โดนจับกันคิ้ว ปาดหน้าทาปากด้วยฝีมือมี๊จีนก่อนกลับ..กะจะให้ไปสวยแถวๆ ร้านกระเพาะปลา ข้าวต้มกุ้ยฉลองวาเลนไทน์ว่างั้นเหอะ
แต่ขอโทด...สลบตั้งแต่ขึ้นรถ จนถึงบ้าน ว่าจะล้างหน้า แต่ไหงรู้สึกตัวอีกที เช้าแล้วก็ไม่รู้... ตื่นมาส่องกระจก..
เฮ้ยยยยยยยย....หลินฮุ่ยยยมาเอง..ฝีมือเมตอัพขั้นเทพ แต่นอนน้ำไม่อาบ น้ำลายไหล ขี้ตาเยิ้ม หัวฟูๆ....จะเหลือเรอะ.....
รูปอื่นๆ หาดูได้จากบล็อคชั้นนำทั่วไป..เด้อ...ไปนอนล่ะ.. นั่งปั่นงานละอารมณ์ค้าง..แวะมาปลดปล่อย....
Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2552 |
|
12 comments |
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2552 5:47:57 น. |
Counter : 2386 Pageviews. |
|
|
|
พี่ขวัญเล่าให้ญาฟังแล้วล่ะว่ามิวมิวเป็นนักร้องนำเลย อิอิ
ว่าแต่ ปจบ. ย่อมาจากอะไรคะ พยายามนึก นึกไม่ออก