ถือ...แม้จะหนัก แต่ทำให้เราเดินได้...เรายอม ณ ส่วนเล็กๆ ส่วนหนึ่ง จากโลกอันกว้างใหญ่ โลกที่พรมแดนที่เคยกันคนเราให้ห่างกันบางลงทุกที เทคโนโลยีได้ย่นทั้งระยะทาง และเวลาในการรอคอยใหสั้นลง แต่ก็ยังไม่ใช่ทุกเรื่อง บ้านหลังนี้เจ้าของบ้านได้ตั้งใจไว้ว่า จะพยายามหาสิ่งต่างๆ หลายด้าน หลายมุม มาฝากกันไว้ โดยหวังว่า จะเป็นประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย หรือเพียงแค่เข้ามาเพื่อฆ่าเวลาได้บ้างก็ยังดี --------------------------------------------------------------------------------- วันนี้บางเรื่อง ยังคงวนเวียนอยู่ในความคิด ทำให้ใจไม่เคยเป็นสุขมานาน ชีวิตอีกด้าน พยายามทำให้ตัวเองปกติ เพื่อบางคนจะได้สบายใจ แต่กับเพื่อนแค่มันได้คุยกับเราไม่กี่คำ มันก็รู้ว่าไม่ใช่เราคนเดิม หลายเวลาที่เราเจอเพื่อน น้ำตามันเอ่อล้นขึ้นมาเอง ไม่มีคำอธิบายว่าเพราะอะไร แต่ความรู้สึกมันบอกว่า ทั้งตื้นตันที่ได้เจอ และอัดอั้นตันในในบางเรื่อง หลายๆ คนเข้าใจเอาเองว่า เวลาจะทำให้เราดีขึ้น แต่เขาหารู้ไม่ว่า เวลาไม่เคยช่วยอะไรให้เราดีขึ้นเลย ซึ่งก็เคยพูดไว้นานแล้วด้วยว่า "หากคิดว่าเวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น ขอบอกไว้เลยว่าเขาคิดผิด" ทุกวันนี้ใจที่เหมือนร่างการที่อมโรค มันอ่อนแอจริงๆ อ่อนแอลงทุกวน ในโลกที่รีบเร่งแข่งขัน มันไม่มีแรงพอที่จะไปแข่งขันกับใคร ทุกวันนี้อยากดึงตัวเองให้หลีกลี้หนีไกลจากสังคมรอบข้าง ไม่ใช่โกรธในสังคมนะ แต่เราเหนื่อยเกินที่จะไปยืนตรงที่เดิม ยาที่ใครเขาว่าดี ที่ใครเขาแนะนำ เราไม่รู้หรอกว่าดีหรือไม่ เพราะใจเราไม่เคยเปิดรับการเยียวยาเลย.... -------------------------------------------------------------------------------- จากชีวิตของคนที่เคยถูกเธอกล่าวหาว่าเห็นแก่ตัว ที่ไม่ยอมปล่อยเธอไปกับเขา แล้วถ้าวันนั้นฉันยอมรับว่าเห็นแก่ตัว แล้วใครกันในเรื่องนี้ที่เป็นคนเสียสละ ช่วยตอบที... -------------------------------------------------------------------------------- หน้านี้...ผมคิดไม่ออกว่าจะแต่งเิติมสีสันใดลงไปให้สวยงาม... ยินดีต้อนรับทุกท่านครับ...มีอะไรเข้ามาพูดคุยกันได้... ----------------------------------------------------------------------------------   Create Date : 18 มิถุนายน 2552 10 comments Last Update : 18 มิถุนายน 2552 7:56:51 น. Counter : 4409 Pageviews. Share Tweet

ถ้าสร้างความงามขึ้นมาไม่ได้ ก็หยุด และซึมซับความงามที่มีอยู่แล้ว รอบตัว ชีวิตไม่จำเป็นต้องทำอะไรตลอดเวลา บล็อกก็ไม่จำเป็นต้อง "อัพ" อยู่ทุกบ่อย ชั่วขณะที่ปล่อยให้ใจตัวเองนิ่ง เห็นความปกติตรงนั้นไหม สัมผัสความสุขเย็น ๆ ตรงนั้นไหม นั่นเป็นอีกมิติหนึ่ง ของความงาม......ของชีวิต. ด้วยมิตรภาพค่ะ   โดย: kangsadal 18 มิถุนายน 2552 7:47:44 น.

ไม่มีอะไรทำให้เราทุกข์ได้ เท่าใจของเรา ปลดปล่อยความทุกข์นั้นออกไปซะ....มันผ่านไปแล้ว มันอาจไม่ง่ายที่จะทำ แต่ก็ไม่ยากเกินความพยายาม ช่วงเวลา 15 วันที่ผ่านมา คิดว่าน้องน่าจะเข้าใจแล้ว ว่า อะไรคือความสุขสงบที่แท้จริง และอะไรคือ หนทางที่จะช่วยให้ ใจสงบได้ ... ยกเว้นเพียงแต่ ..... เราไม่ยอมรับมัน   โดย: ข้าวหน้าตาดี 18 มิถุนายน 2552 22:53:37 น.

ไม่มีสิ่งใด หรือใครจะมาช่วย "ใจเรา" ได้หรอกครับ และไม่มีใครรู้หรอกครับ ว่านานแค่ไหน "ใจเรา" จะแข็งแรงขึ้นดังเดิม เพราะทุกอย่างมันก็อยู่ที่ "ใจเรา" เช่นกันครับ ผมไม่ได้ต้องการจะช่วยอะไร แต่อยากเป็นกำลังใจให้ เพราะที่ผ่านมาผมก็ใช้เวลากว่า 5 ปี ที่จะดีขึ้น แค่อยากบอกว่า ทุกอย่างไม่มีอะไรยืนยาวครัับ สักวัน"ใจเรา"ก็จะดีขึ้นแม้ทุกอย่างจะไม่เป็นเหมือนเดิมครับ   โดย: Dog'pop (Dog'pop ) 28 มิถุนายน 2552 9:28:15 น.

ดอกไม้ที่หนูหล่อไปตั้งกระทู้ถามชื่อนั้น คุณกะไดมาตอบให้ที่บล็อกหนูหล่อแล้วครับ เธอชื่อ ประทัดซีลอน วันนี้มาเชิญไปบ้านครับ แล้วขอแอด บล็อกไปด้วย   โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 7 สิงหาคม 2552 11:11:28 น.

เวลาไม่เคยช่วยให้อะไรดีขึ้น หากใจเราไม่ปล่อยวาง ตั้งสติ แล้วพุ่งเข้าใส่ปัญหาเลยครับ อะไรจะเกิดก็ให้เป็นไป ยอมรับผลของมันด้วย ความรังเลไม่รู้ว่าจะทำอะไร ปล่อยให้ค้างคา ปัญหานั้นก็จะอยู่กับเราต่อไปๆๆ   โดย: endless man 17 กันยายน 2552 11:37:09 น.

เห็นด้วยกับคุณข้างบนค่ะ สติเท่านั้นที่จะช่วยได้   โดย: mutcha_nu 20 ตุลาคม 2552 8:29:32 น.

โลกไร้พรมแดน.... มิตรภาพไร้พรมแดน แวะมาทักทายจ้า   โดย: ดอกไม้หน้าฝน 25 ตุลาคม 2552 22:51:10 น.

แวะมาเยี่ยมครับ   โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 28 ตุลาคม 2552 15:16:41 น.

บางครั้งการรู้สึกว่ามีเราเพียงคนเดียวเท่านั้น.... อาจกัดกร่อนหัวใจ จนเหมือนไร้สุข แต่.....สักวันเราคงได้เจอคนที่รู้สึกใกล้เคียงกับเราที่สุด ที่สามารถส่งและรับความรู้สึกที่เราอยากถ่ายทอดได้ และถึงแม้คนคนนั้นไม่อาจจะเป็นคนที่เคียงข้างเราไปตลอดชีวิตได้ แต่ช่วงเวลาที่ได้รู้จัก และสานมิตรภาพ ก็คงเป็นช่วงเวลาที่สุขและอบอุ่นใจได้ที่สุด.... และคงเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดในช่วเวลาหนึ่ง ที่เมื่อเรานึกถึงเมื่อไร ก็คงอิ่มเอมใจ และอดอมยิ้มไม่ได้   โดย: ดอกไม้หน้าฝน 4 ธันวาคม 2552 12:46:05 น.

แว๊บมาทักทายจร้า นึกว่ามีโฮย่าน่ารักๆให้ชม แต่ชอบห้อง IT อยู่ หุ๊ๆ   โดย: radiergummi 16 มกราคม 2553 14:44:41 น.