Dogs are children with fur who make your hearts open a little wider
Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2550
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
8 กรกฏาคม 2550
 
All Blogs
 
~~ แล้วจะเรียกคืนที่ใคร ~~

แล้วจะเรียกคืนที่ใคร...
แล้วจะขอพ่อคนเดิมคืนจากไหน...

ตลอดเวลา 8 เดือนหลังจากเกิดอุบัติเหตุขณะที่ครอบครัวของฉันเดินทางโดยรถปรับอากาศ 2 ชั้นเพื่อไปเที่ยวงานราชพฤกษ์โดยซื้อแพคเกจจากบรัษัททัวร์แห่งหนึ่ง..

มีหลายคนถามฉันว่า ใครจะรับผิดชอบ...

มีเพื่อนๆถามว่า หลังจากเกิดเหตุการณ์แล้ว คนคนนั้นเข้ามาให้ความช่วยเหลือและดูแลพวกเราอย่างไร..

เป็นคำถามที่ครอบครัวเราเจ็บปวดมาก..
มีคนบอกฉันว่า คนคนนั้นพูดว่าพ่อฉันแก่ที่สุดก็เลยเจ็บหนักที่สุด
มีคนบอกฉันว่า คนคนนั้นพูดว่าดูแลครอบครัวฉันเต็มที่แล้ว
มีคนบอกฉันว่า คนคนนั้นพูดว่าครอบครัวฉันพูดจาไม่รู้เรื่อง
มีคนบอกฉันว่า คนคนนั้นพูดว่าเขาเป็นคนดูแลให้พ่อย้ายโรงพยาบาลและติดต่อโรงพยาบาลเองทั้งหมด
มีคนบอกฉันว่า คนคนนั้นพูดว่าพวกเราเรื่องมาก
มีคนบอกฉันว่า คนคนนั้นพูดว่าพวกเราไม่รู้จักคำว่าพอ
มีคนบอกฉันว่า คนคนนั้นพูดว่า....

อีกมากมายที่คนคนนั้นพูด ...แต่ฉันขอบอกว่าไม่เป็นความจริง

ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุ คนคนนั้นเคยมาเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาล 2 ครั้ง ในเวลา 4 เดือน ครั้งเเรกในคืนเกิดเหตุ คนคนนั้นบอกว่าดูแลเต็มที่ ไม่ต้องกังวลเรื่องอื่น เมื่อเราขอย้ายพ่อไปโรงพยาบาลเอกชนที่ภูเก็ต คนคนนั้นบอกว่า ได้เลย..แล้วแต่เราจะจัดการ แต่คนคนนั้นกลับไปพูดกับคนอื่นว่าพวกเราหัวสูง ไม่ยอมไปโรงพยาบาลรัฐบาล...

หลังจากย้ายกลับมาที่ภูเก็ต พนักงานของบริษัททัวร์มาเยี่ยมผู้บาดเจ็บคนอื่น ซึ่งเป็นญาติกับฉัน เขาฝากนมตราหมีให้พ่อฉัน 1 โหล....

ฉันไม่ได้ต้องการของเยี่ยมไข้นะ...ฉันอยากได้กำลังใจ และน้ำใจจากพวกเขา...

ครั้งที่ 2 ที่คนคนนั้นมาเยี่ยมพ่อคือวันที่เราโทรไปตามให้เขามาเจรจาตกลงเรื่องค่าใช้จ่าย หลังจากยอดค่ารักษาสูงเกือบ 8 แสนแล้ว เขามาพร้อมทนาย...เขาไม่เข้าไปดูพ่อในห้องไอซียู แต่รอพบหมอ เมื่อเจอหมอเจ้าของไข้ คำแรกที่เขาถามคือจะย้ายโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่...

ไหนเขาบอกว่า แล้วแต่เราจะจัดการละ
ไหนเขาบอกว่าค่ารักษาเต็มที่ละ.....

หลังจากเราไม่ยอมย้ายโรงพยาบาล คนคนนั้นไม่เคยมาเยี่ยม ไม่เคยแม้แต่จะโทรมาถามอาการของพ่อเลย...พอโรงพยาบาลติดต่อหรือพวกเราติดต่อให้มาจ่ายค่ารักษา คนคนนั้นก็ปิดโทรศัพท์ ที่สำนักงานก็ไม่อยู่...

แล้ววันหนึ่ง ทนายของคนคนนั้นก็บอกพวกเราว่า ถ้าเกินวงเงินประกัน...ก็จะไม่จ่าย อยากได้ให้ไปฟ้องเอาเอง....

แล้วชีวิตพ่อเราละ...
แล้วครอบครัวเราละ...
แล้วเราจะทำยังไงกันต่อไป

ก่อนจะย้ายโรงพาบาล ยอดค่ารักษาของพ่อ หนึ่งล้านสองแสนบาท พวกเราทำทุกทางเพื่อขอลดราคาค่ารักษา หลังจากหักประกันพรบ.ของรถบัสแล้ว ฉันต้องหาเงินอีกเจ็ดแสนกว่าบาทมาจ่ายค่ารักษา...ทำไมต้องเป็นหน้าที่ของเราละ....

เจ็ดแสนกว่าบาทที่ฉันจ่ายไปจริงอยูว่าสามารถเรีกร้องจากบริษัทประกันชีวิตได้ แต่มันควรจะเป็นหน้าที่ของคนคนนั้นไม่ใช่เหรอ...

เมื่อไม่กีวันมานี้ ทนายเพื่อนของอา ที่อาไปขอร้องให้ช่วยพวกเรา เพิ่งจะยื่นสำนวนต่อศาลแพ่งเพื่อเรียกร้องค่าใช้จ่ายที่ต้องใช้ในการดูแลพ่อ...

พวกเราไม่มีใครอยากฟ้องร้องคนคนนั้นหรอก แต่พวกเราก็ใช่ว่าจะมีเงินทองที่ไหนมากมาย ทุกวันนี้ค่าใช้จ่ายในการดูแลพ่อแต่ละเดือนก็มากพอสมควร ลำพังเงินบำนาญและเงินเก็บของพ่อกะแม่ก็ไม่ได้มากนัก...พวกเรากำลังเดือดร้อน...

พวกเราไม่รู้ว่าจะได้เงินหรือปล่าว แต่พวกเราก็ต้องทำ มันมีทางเลือกให้พวกเราเหรอ...

ฉันรู้ว่า อุบัติเหตุไม่มีใครอยากให้เกิด ทุกวันนี้ครอบครัวเราไม่เคยคิดโกรธคนขับรถบัสคันนั้น...แต่ในเมื่อมันเกิดเหตูการณ์นี้แล้ว พวกเราก็หวังแค่ความช่วยเหลือและน้ำใจจากผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องบ้าง...

แต่พวกเราไม่เคยได้รับมัน...กลับได้รับแต่ความเจ็บช้ำน้ำใจจากคนคนนั้น....

แล้วพวกเราจะทำอะไรได้อีก....






Create Date : 08 กรกฎาคม 2550
Last Update : 8 กรกฎาคม 2550 17:56:06 น. 2 comments
Counter : 782 Pageviews.

 
เจ๊ ถ้าเจ๊ไม่อยากเอ่ยชื่อ ก็ไม่เป็นไร แต่เราเกลียดมันขอเราประกาศให้โลกรู้เหอะนะ

>> บริษัททัวร์ไร้ความรับผิดชอบนี้คือ "บริษัท รางวัลทัวร์"

>> เจ้าของบริษัทรางวัลทัวร์ ซึ่งไร้ความรับผิดชอบยิ่งกว่า ชื่อ "นายอานนท์"
เป็นคนไร้ความรับผิดชอบอย่างไม่น่าให้อภัย

ฟ้องให้มันล้มละลายไปเลยเจ๊ สิ่งไหนที่ไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวมัน มันไม่รู้หรอกเจ๊ ว่าความรู้สึกของคนที่โดนกระทำจะเป็นยังงัย

ขอให้กรรมตามสนองมันเร็วๆ


โดย: NiD (น้องจีน นู๋ชาช่า ) วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:47:27 น.  

 
as his request...

แม่จ๋า ... เพื่อแม่นะ

กว่าห้าปีแล้ว หลังจากเหตุการณ์ผ่านไป และ กว่าสองปี ที่พ่อจากไป...

หลังจากยื่นเรื่องในชั้นศาล ผู้พิพากษาได้ทำการไกล่เกลี่ย ผลออกมาว่า ให้ฝ่ายจำเลย ซึ่งแบ่งเป็นเจ้าของบ.ทัวร์และคนขับรถ รับผิดชอบชดเชยแปดแสนบาท..

ถามว่า พอมั๊ย...มันไม่พอในความรู้สึกหรอกนะ แต่ก็จบดีกว่า...เบื่อเต็มที...

หลังการไกล่เกลี่ยในต้นพย.52 จำเลย ต้องจ่ายงวดแรกสามแสน แล้วผ่อนส่งอีกเดือนละสองหมื่นห้าอีกยี่สิบเดือน ทุกอย่างทำผ่านศาล

แต่ทว่า เราได้งวดแรกแค่สี่หมื่น ( หลังจากผ่านไปหลายเดือนและทำการยื่นเรื่องบังคับคดี แต่ยังไม่ทันเสร็จสิ้น ) คนขับรถหายไปเลย เจ้าของทัวร์ให้มาเท่านี้ บอกว่า ไม่มี ขอผ่อน... และที่ต้องให้รายเดือนก็ขอแค่เดือนละหมื่น... เราก็ยอม คิดซะว่า ช่วยกัน

ทุกวันนี้ ผ่านมาปีนึง จากวันไกล่เกี่ย คิดว่า ได้มาไม่ถึงแสน ( ก็ยังดีกว่าไม่ได้วะ )....นำใจคน ยากหยั่งถึง...

เราคิดว่า เราทำได้ดีที่สุดแล้ว ช่วยเค้าได้แค่นี้ ... อยู่ที่เค้าว่าคิดจะช่วยเราบ้างมั๊ย....

ทุกเดือน พี่เราต้องโทรตาม โทรทวงเงิน ยังกะเราเป็นขอทาน...กลายเป็นพี่ เป็นแม่ เราที่เครียด...

บางทีโทรตามก็ไม่ยอมรับสาย บ้างก็ปิดเครื่องหนี โทรไปออฟฟิตพนง.ก็ว่าเจ้านายไปตจว.ติดต่อไม่ได้..( ไม่รู้ว่าส่วนไหนของประเทศนะที่ไม่มีสัญญาณ ถึงมีจริง ก็ไม่ทราบว่า นายคนนี้เค้าไปทำอะไร )...

เบื่อเต็มที...

ปล. ก็ยังดีกว่าไม่ได้ละวะ...

หวังว่าคงเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่มาพบเห็นข้อความเหล่านี้นะคะ




โดย: เด็กชายมะลิ วันที่: 22 ธันวาคม 2553 เวลา:14:17:53 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

เด็กชายมะลิ
Location :
ชลบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เริ่มต้นจากเรื่องของพ่อที่เราอยากเขียนถึง.....ทำให้มีบลอคนี้...ถึงวันนี้ เรื่องสำคัญในชีวิตก็ยังเป็นเรื่องของพ่อเสมอ
Friends' blogs
[Add เด็กชายมะลิ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.