นู๋ป่วยค่ะคุณแม่

ตอนนี้ลัลลา อายุ 6 เดือนเต็มแล้ว ตื่นเต้นจังเลยจะได้ทำอาหารให้ลูกกิน จะทำอะไรดีน๊า... มีเมนูน่าหม่ำตั้งเยอะแยะ ตลอด 6 เดือนที่ผ่านมาลัลลากินแต่นมแม่ แม้แต่น้ำก็ไม่เคยให้กิน เวลาเห็นคนอื่นกินอะไร จะมองตามตลอด แล้วก็ทำปากยุกยุกๆ อยากจะกินด้วย ท่าทางจะเป็นเด็กกินง่าย ช่วงแรกๆ ก็ให้กินกล้วย โยเกิรต์ มะละกอ มะม่วงก็ชอบ ส่วนอาหารก็เคี่ยวจนเปื่อย ป้อนหาย ป้อนหาย
ฟังแล้วก็เหมือนกับว่า ไม่มีอะไรน่าห่วง ทุกอย่างก็ราบรื่นไปด้วยดี แต่แล้ววันนึง ลัลลาก็ถ่ายเหลว ถ่ายหลายครั้ง แต่ลัลลาก็ร่าเริงหัวเราะดี เคยได้ยินมาว่าถ้าเด็กป่วยจะร้องไห้ แต่เอ ลูกเราก็ร่าเริงนะ หรือว่าจะยืดตัวอย่างที่โบราณว่า งั้นรอดูอาการก่อน
ถ่ายเหลวขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็เริ่มมีไข้ตอนดึก ตัวรุมๆ คงจะใช่แล้วล่ะ ไปหาหมอดีกว่า ท่าจะไม่ดีแล้ว แล้วก็เก็บอึที่ลัลลาถ่ายล่าสุดไปให้ด้วย แต่ปรากฎว่าใช้ไม่ได้เพราะว่าเกินครึ่งชั่วโมง ตอนก่อนไปก็ยังไม่มีอาการอะไรมาก แต่พอไปถึงโรงพยาบาลสิ ร้องไห้ กล่อมเท่าไหร่ก็ไม่หยุด ร้อง ๆๆๆๆๆ ร้องจนทำอะไรไม่ถูก จะหิวนมก็ไม่ใช่ เพราะว่าไม่ยอมกินนม จนกระทั่งถึงคิวตรวจลัลลา คุยกับคุณหมอเล่าอการให้ฟัง และพอคุณหมอถอดแพมเพิส ออกเท่านั้นแหละ ลัลลาก็อึพุ่งออกมาเลย ก็เลยได้เอาอึไปตรวจพอดี อ๋อที่เค้าร้องไม่หยุดเพราะว่าเค้าคงจะปวดท้องรวนๆ เหมือนเวลาที่เราท้องเสียแล้วปวดท้องก่อนจะถ่ายนั่นเอง พอผลตรวจออกมาปรากฎว่าเป็นเชื้อแบทีเรีย คุณหมอให้ยาไปกิน
แล้วสงครามแม่กับลูกก็เกิดขึ้น กินยาก็ยาก ร้องโยเย แถมไม่ยอมนอน ส่วนอาหารไม่ต้องพูดถึงไม่กินอะไรเลย นอกจากนม ตอนกลางคืนยิ่งหนักไปใหญ่ ร้องหนักมาก ต้องช่วยกันอุ้ม คุณตา คุณยาย น้าตั๊ก ต้องช่วยกันเลี้ยงลัลลา ช่วยกันผลัดอุ้มให้ลัลลาหลับ บางคืน ตี3 ตี4 แถมยังมาตื่นเช้าอีก เด็กนี่ก็แปลก ไม่สบายไม่หลับพักผ่อนหมดเรี่ยวหมดแรงเหมือนผู้ใหญ่ กินยามาได้เกือบอาทิตย์จนยาหมด ท้องก็ยังไม่หายเสีย ยังถ่ายเหลวเหมือนเดิมแต่ว่าไม่มีไข้ ไม่ร้องโยเย แต่พอหายไข้คราวนี้เป็นผดขึ้นเต็มตัวเลย โอยเป็นอะไรอีกเนี่ย หัดรึป่าว แต่คุณยายบอกว่าเป็นสากไข้ แต่ไม่รู้ล่ะ เพื่อให้แน่ใจไปถามคุณหมอดีกว่า สรุปลัลลาเป็นสากไข้ค่อยยังชั่วหน่อย โอ้ย โล่งอก
แต่แล้วอาการก็กำเริบ อาจเป็นเพราะว่ากินก๋วยจั๊บก็เป็นได้ มีเลือด ตับ แล้วก็ไข่แดง คราวนี้ถ่ายเป็นมูกเลือดเลย แต่ว่าอาการอย่างอื่นก็ร่าเริงดี แต่เท่าที่อ่านมาถ้าถ่ายเป็นมูกเลือดต้องรีบพาไปหมาหมอด่วนไม่ได้ ไม่ได้ ต้องรีบไปแล้ว ดีนะที่มีน้าตั๊กไปเป็นเพื่อน ตอนเข้าตรวจคุณหมอก็เล่นกับลัลลาดูว่าเด็กมีอาการซึมมั๊ย แต่คุณหมอก็บอกว่าขี้เล่นนะ ไม่เหมือนเด็กป่วย แต่คราวนี้ต้องรอลัลลาอึ เพื่อเอาไปตรวจดูเชื้อ รอไม่นานลัลลาก็อึ ผลออกมาบอกว่าเป็นเชื้อตัวเดิม แปลว่าลัลลาอาจจะดื้อยาตัวเดิม เลยเปลี่ยนยาตัวใหม่ให้ (แต่คุณหมอคนนี้กับคนแรกคนละคนกัน)
พอกลับมาบ้าน ลัลลาก็เริ่มมีไข้ขึ้นเรื่อย ถ่ายจนหน้าดำหน้าแดง สงสารลูกมากเลย อึทุกครึ่งชั่วโมง ง่วงอยากจะนอนก็ไม่ได้นอน ถ่ายจนหลับไปเลย เช้าแล้วลัลลาก็ยังไม่เลิกถ่าย ทำยังไงดี โทรไปโรงบาลดีกว่า ทำอะไรไม่ถูกเลย
พอดีมีคุณหมอเฉพาะทางเกี่ยวกับลำไส้เด็กอยู่ช่วงเช้าก่อนเที่ยง เค้าบอกให้รีบมา ก็เลยรีบไปเลย พอไปถึงคุณหมอบอกว่าลัลลาดื้อยา ใช้ยาน้ำไม่ได้ผล ท่าทางก็ซึม ดูอิดโรย ต้องให้น้ำเกลือ นอนโรงพยาบาลดูอาการครับคุณแม่
โอ้ย อยากจะร้องไห้ ตัวกระเปี๊ยกแค่นี้ นอนโรงพยาบาล นี่เราเลี้ยงลูกแย่ขนาดนี้เลยเหรอ ลูกถึงได้ป่วยหนักขนาดนี้ คุณแม่สัญญานะลูก ต่อไปนี้จะระวังมากกว่านี้ พูดก็พูดไม่ได้ บอกไม่ได้ว่าเจ็บ ว่าปวดตรงไหน ยังมาป่วยแบบนี้อีก
ระหว่างรอห้องพัก พยาบาลเค้าก็พาลัลลาไปเช็ดตัวเปลี่ยนชุด ลัลลาร้องใหญ่เลยตอนเช็ดตัว พอดีคุณหมอเจ้าของไข้มาเจอ ก็เลยตำหนิคุณพยาบาลว่า ไม่ต้องเช็ดตัวหรอก ไข้ต่ำๆ แบบนี้ ทำเด็กเสียอารมณ์ ดูซิร้องไห้ใหญ่เลย คุณหมอบอกว่าท่าทางอยู่ที่บ้านคงเจ้าอารมณ์น่าดู ร้องจนห้องแตก โวยวายไม่ยอม คุณพยาบาลแก้ตัวว่าลูบแค่ 2 -3 ทีเอง ไม่อยากจะพูดหรอก เช็ดตั้งนานแล้ว เราก็ว่าแล้วจะเช็ดอะไรนักหนา ดีนะที่คุณหมอมาทัน ไม่งั้นก็คงยังเช็ดไม่จบ พาไปเดินเล่นปลอบจนหยุดร้องได้ซักพัก คราวนี้คุณพยาบาลคนเดิมมาอีกแล้ว คราวนี้มาอุ้มลัลลาไปคนเดียว ไม่ยอมให้ไปด้วย บอกว่าให้คุณแม่รอข้างนอก รู้แล้วล่ะว่าจะต้องพาไปทำอะไรซักอย่างที่ลัลลาเจ็บปวดแน่เลย เลยไม่ยอมให้เข้าไป พอเค้าพาลัลลาเข้าห้องไป เค้าก็ปิดประตูเลย ทำไงดีไม่อยากได้ยินเสียงลูกร้องไห้เลย ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า ไม่อยากได้ยินจริงๆ แล้วก็รีบกลับมาหน้าห้อง พอมาถึงเค้าก็บอกว่าคุณแม่เข้าได้ เข้าไปถึงเจอลัลลาร้องไห้ยังไม่หยุด พร้อมกับสายน้ำเกลือ เค้าพาลัลลามาเจาะสายน้ำเกลือ ยิ่งเห็นก็ยิ่งสงสาร คงจะเจ็บมาก ตลอดทั้งวันลัลลาร้องได้ตลอด ยิ่งก่อนจะถ่ายยิ่งร้องโยเยหนัก ตอนดึกน้าตั๊กมานอนเป็นเพื่อน ดีหน่อยมีคนมาช่วย ไม่งั้นเครียดตายแน่
พอวันที่สองอาการดีขึ้น ถ่ายน้อยลง ไม่มีไข้ ร่าเริง อาการเหมือนปกติ แต่หน้าตาโรยๆ แบบเด็กป่วย
พอวันที่ 3 ก็ได้กลับบ้านกัน แต่คุณหมอให้ยาเม็ดลัลลากิน แต่ว่าต้องเอามาละลายน้ำ ลองชิมดูขมมากๆ ขมยิ่งกว่าอะไรที่คิดว่าขม ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าสงสาร แล้วเราจะป้อนได้มั๊ยเนี่ย ขนาดยาหวานยังยาก น้ำเกลือก็ไม่ยอมกิน แล้วขมแบบนี้จะทำยังไงดี
น้าตั๊กกับคุณแม่ต้องช่วยกันป้อน2คนถึงจะสำเร็น วันแรกๆ ป้อนร้องไห้หนักมาก ส่วนวันต่อมาก็ไม่เท่าไหร่ จะยากก็แต่ตอนจะจับใส่ปาก แต่พอใส่ปากแล้วร้องแอ๊กเดียว ไม่ยาวก็หยุด แต่พอน้าตั๊กต้องกลับแล้วทำไงล่ะ ต้องป้อนเองแล้ว ก็ยากนิดหน่อย แต่ผ่านไปได้ด้วยดี แต่พอให้อาม่าช่วยป้อนสิ ยิ่งร้องหนัก คราวนี้เริ่มจับจุดได้แล้ว เค้าจะร้องมากหรือไม่มากขึ้นอยู่กับอาการคนรอบข้าง ไม่ใช่ยา เพราะฉะนั้นป้อนเองดีกว่า เพราะอาม่าโหวกเหวกโวยวาย ลัลลายิ่งกลัวไปกันใหญ่ ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ไม่ร้องไห้ เก่งมากๆ เลยเด็กคนเนี้ย เก่งจริงๆ
แต่พอยาหมดลัลลาก็ไม่ถ่ายปกติซักที เพราะว่าก่อนจะป่วยลัลลา ถ่ายวันเว้นวันเป็นก้อน แต่ตั้งแต่หายจากเข้าโรงพยาบาลเนี่ย ถ่ายวันละสองครั้งเป็นก้อนนิ่ม ก็ไม่แน่ใจ เพราะว่าลัลลาไม่กินข้าว กินแต่ผลไม้ เลยทำให้ถ่ายบ่อยรึป่าว บางวันก็ถ่ายเหลวหลายครั้ง แต่ก็ไม่มั่นใจอีก เพราะไม่กินอะไรนอกจากนม ก็เลยถ่ายไม่เป็นก้อนรึป่าว บางทีก็เป็นสีเขียวปี๋เลยเหมือนตะไคร่ บางทีก็เขียวอ่อน บางทีก็เหลือง
เมื่อวานไม่กินอะไรเลยนอกจากนม เอาข้าวโพดให้กินปรากฎว่าอ๊วกทั้งวันเลย แต่ก็ไม่ได้กินอะไรมานะ กินแค่2-3เม็ดเอง แต่คราวนี้ถ่ายเหลวหลายครั้ง ตอนแรกก็ว่าจะไปหาหมอแล้ว แต่รอดูอาการก่อน ก็เลยซื้อน้ำเกลือมาชงให้กิน คราวนี้ค่อยยังชั่วหน่อย ยอมดูดน้ำเกลือ (พอดีว่าไปซื้อขวดนมเสมือนนมแม่มาให้ลัลลาใช้ ถึงจะแพงไปหน่อยแต่ลูกกินก็ไม่เสียดายตังค์เลย คิดแล้วคิดอีก แพงเหมือนกัน) คราวนี้มาถ่ายอีกที 10 โมงเช้าเลย สภาพอึใช้ได้ แต่ยังไงคงจะต้องแวะไปหาคุณหมออีกครั้ง ปรึกษาว่าควรจะวางใจได้หรือว่าทำอะไรต่อดี พอดีว่าคุณหมอเข้าวันศุกร์เย็น ก็อาทิตย์เช้า ตอนนี้ก็เลยให้โซ้ยโกรีบจัดการเอกสารประกันชีวิตให้ลัลลาก่อน เผื่อมีอะไรจะได้ไม่ลำบาก กันไว้ก่อน
แค่ลูกป่วยก็เครียดมากอยู่แล้ว ยังมาโดนคุณพ่อบ่นทุกวันน่าเบื่อมากเลย เลี้ยงก็ไม่ได้เลี้ยง บ่นอยู่ได้ ยิ่งทางด้านอากงอาม่า ยิ่งแล้วใหญ่ บ่นๆ ๆ
ใครจะอยากทำลูกป่วย ใครจะอยากเห็นลูกเจ็บ เหตุสุดวิสัยเข้าใจกันบ้าง
ถ่ายรูปลัลลาตอนนอนโรงบาลไว้ด้วย แต่ว่าอยู่บ้านคุณยาย แล้วว่างๆ จะเอามาลงอีกที ตอนนี้ลัลลานอนไป 2 ชั่วโมงได้แล้วยังไม่ตื่นเลย

Create Date : 16 ธันวาคม 2552		1 comments
Last Update : 13 ตุลาคม 2553 0:13:53 น.
Counter : 586 Pageviews.
Share Tweet