Bloggang.com : nu-lanla : ขวบปีที่ 2

ขวบปีที่ 2

เดือนที่ 13
ตอนนี้นู๋โต รู้ภาษาหมดแล้ว ไม่ใช่เด็กแบเบาะอีกต่อไป ยิ่งหนูโต คุณแม่ก็รู้สึกว่าตัวเองแก่ลงทุกวัน กว่าจะผ่านไปแต่ละวัน หอบขึ้นคอเหมือนกัน ไม่คิดเลยว่าการเลี้ยงเด็กตัวเล็กๆ มันจะเหนื่อยขนาดนี้ แต่ถึงเหนื่อย แค่ไหน แต่พัฒนาการของนู๋แต่ละวันก็ทำให้คุณแม่ชื่นใจ หายเหนื่อย วันเกิดปีแรกวันนี้ หนูฉลองวันเกิดที่บ้านคุณยาย มีพี่มาวิน แล้วก็น้าตั๊ก ร่วมเป่าเค้กวันเกิดกับลัลลา เสียนิดเดียวแทนที่คุณพ่อจะให้น้องเป่าเค้ก ดันเป่าเค้กซะเอง ลัลลาเลยอดเป่าเลย คุณพ่อเนี่ย อะไรก็ช่วยไปทุกอย่าง แม้แต่เป่าเค้กยังคิดว่าลูกจะทำไม่ได้ คุณพ่อเนี่ยจริงๆ เลย
พอลัลลาได้ขวบ คุณตาทวดก็เสีย ลัลลาก็เลยไปงานศพเป็นเพื่อนคุณแม่แล้วก็คุณยาย น่าเสียดาย ลัลลาไปเยี่ยมคุณตาทวดเมื่อเดือนก่อน กลับมาไม่กี่วันคุณตาทวดก็เสีย ดีนะถ่ายรูปไว้บ้าง ลัลลาจะได้เอาไว้ดู ตอนแรกว่าจะอัดไปให้คุณตาทวดดูซะหน่อย
พัฒนาการทางด้านร่างกาย ช่วงนี้จากที่คลานตลอด ก็พยายามจะตั้งไข่ให้ได้ ก่อนหน้านี้ก็ทำได้แต่ว่าไม่ได้จะสนใจทำเท่าไหร่ แต่ช่วงวันที่ 11 พค เป็นต้นมา ลัลลาวันๆ ก็ไม่ทำอะไรพยายามแต่จะลุกขึ้นตั้งไข่ให้ได้อย่างเดียว สองสามวันเท่านั้นเอง ลัลลาก็ตั้งไข่ได้ แต่เรื่องการกินยังเหมือนเดิม ไม่รู้จะสรรหาอะไรมาให้แล้ว ดีหน่อยที่กินนมกล่องได้แล้ว ไม่งั้นแย่เลย
พัฒนาการทางด้านภาษา เข้าใจเกือบทุกอย่าง สอนคำว่าขอบคุณ ก็จะไหว้หลังจากให้สิ่งของ พอจะมาจะไปก็รู้จัก ยกมือไหว้เอง แต่เวลาที่จะไปนี่ก็คือจะโบกมือส่งจูบ และก็มาชวนบอกว่าปะ ปะ ปะ โอย พอได้ยินคำนี้ทีไร รู้สึกเหนื่อยทันที
เดือนนี้พี่มาวินแปลกๆ แกล้งน้องประจำเลย น้องร้องไปหลายครั้ง ผลักบ้าง โยนของใส่บ้าง บางทีหยิกแต่น้องก็คงไม่รู้ ก็ยังหัวเราะ แล้วก็ส่งมือไปให้พี่เค้าหยิกอีกเหมือนเดิม ดูแล้วก็ตลกดี
เดือนที่ 14
เหนื่อย ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ลัลลาไม่อยากอยู่บ้าน นับวันก็มากขึ้นทุกที ถ้าเป็นตอนเย็น แดดร่ม ลมตกก็ว่าไปอย่าง นี่แดดเปรี้ยงๆ จะให้พาออกนอกบ้าน คุณพ่อเลยสั่งให้ซื้อครีมกันแดดสำหรับเด็กด่วน แบบว่าห่วงสวยแทนลูก กลัวโตขึ้นจะไม่ขาว ตานี่เว่อร์สุดๆ บางวันก็พาออกไปนั่งเล่นกับอาม่าที่อู่บ้าง แต่บ่อยๆก็ไม่ไหว ร้อนสุดๆ แต่เด็กนี่ก็แปลก ไม่รู้จักร้อนรู้จักหนาว ช่วงนี้คุณแม่เป็นหวัดมีน้ำมูก ลัลลาก็เลยติดคุณแม่ไป แต่โชคดีที่ไม่เป็นไข้ เลยรอดตัวคุณแม่ไป ไม่งั้นโดนสวดอีกนาน เดือนที่แล้วตั้งไข่ได้ พอเดือนนี้ ช่วงวันที่ 11 เป็นต้นมา ลัลลาก็พยายามก้าวขาเดินได้สองสามก้าว ตอนนี้พัฒนาเดินได้มากขึ้น พยายามกันทั้งวัน แต่ยิ่งโตก็ยิ่งดื้อ จากเคยยอมใส่ถุงขากันเข่าด้านเวลาคลาน อันนี้ก็คำสั่งคุณพ่อเหมือนกัน กลัวลูกคลานเข่าเจ็บ ตอนนี้เริ่มไม่ยอมใส่ พอจะใส่มีขัดขืน เอาล่ะในเมื่อไม่ยอมใส่ถุงขางั้นก็ต้องใส่กางเกงขายาว อันนี้ก็ไม่ยอมอีก เรื่องมาก จะใส่กันทีไร มีปัญหาทุกที ถุงเท้าก็ไม่ชอบใส่ ใส่แล้วก็พยายามดึงออก สายสิญจน์ที่ข้อมือ ที่อาม่าคอยมาใส่ให้ก็ชอบดึง สรุปอะไรๆ ยัยคนนี้ก็ไม่เอาไม่เอาทั้งนั้น พอจะให้อาบน้ำไม่ยอมอาบ พอให้อาบกลับไม่ยอมขึ้น ไม่เข้าใจเด็กวัยนี้เลยจริงๆ แต่ก็โชคดีอย่างเข้าใจคำว่า ไม่ no ถ้าอะไรที่ไม่ให้ทำ พูดว่า no ก็จะเข้าใจว่าไม่ไม่ไม่ อย่างจะเอาอะไรเข้าปาก พูดคำนี้แปลว่าเข้าตรงกันว่าไม่ แต่ก็ยังมีเล็ดลอดเหมือนกัน อย่างลูกกะสุนปืนลมเม็ดเล็กๆ สีชมพู ไม่รู้ยัยนี่แอบกันไปตอนไหน ดีนะที่มันออกมากะอึ ถึงได้เห็น ดีนะไม่ไปอุดอะไรเข้า อีกครั้งก็เม็ดมะขาม สองสามเม็ด ตอนแรกที่อึออกมาก็มองอะไรนะมันแปลกๆ ดูใกล้ ชัดๆ อ้าวมะขาม มันอืดแบบว่าเปลือกหลุดแล้วเหลือแต่ขาวๆ อันนี้ก็เลยต้องระวังมากขึ้น แต่ก็แปลกชอบเล่นข้าวสาร วันนึงคุณพ่อทำโทรศัพท์โดนฝนเลยเอามาแช่ข้าวสารใส่โหลไว้ ยัยนี่เจอ จะเอาจะเอาให้ได้ เลยเทออกให้เล่น เล่นมันเลย เล่นไปเล่นมากินข้าวสารไปด้วย อะไรที่ให้กินไม่กิน อะไรไม่ให้กิน กินนัก พวกลูกปัด คริสตัล ที่ซื้อมาร้อยแหวน ร้อยเล่นยายนี่เจอ ร้องจะเอาให้ได้ สรุปเลยใส่กล่องไว้ให้เล่นเป็นของเล่น แต่ก็ต้องนั่งดูตลอด ไม่ให้แอบเอาไปกินอีก แต่ช่วงหลังดีขึ้นไม่อมสิ่งของ กินอะไรแปลกๆแล้ว ดีไปอย่าง แต่ที่รู้สึกอีกอย่างก็คือเด็กเค้าเป็นวัยแห่งการเลียนแบบ ก่อนหน้านี้พี่มาวินจะทำเค้าตลอด ประมาณว่าขวางทางก็คือจะผลัก โมโหก็หยิก แต่พี่มาวินคงไม่ได้คิดอะไรมากประมาณว่าเค้าก็เด็กเหมือนกัน แต่ก็ชอบแกล้ง บางทีปาของมาใส่หัวน้อง น้องก็ร้องประจำ แต่ว่าเดือนนี้เค้าเปลี่ยนไป วันนั้นเค้าตบหน้าพี่มาวิน พี่มาวินก็งงเลย ว่าน้องทำอะไร แบบว่าคงไม่เคยโดนมาก่อน แต่ก็สอนน้องไปเหมือนกันว่าทำแบบนี้ไม่ได้ แต่ที่รู้ๆ คือต่อไปนี้เค้าจะสู้พี่แล้ว ถ้าพี่ทำเค้า เค้าก็จะทำพี่แต่เค้าก็รักกันนะ อย่างตอนที่ไม่ได้เจอกันหลายวัน พอเจอกันปุ๊บเค้าก็จะตาเป็นประกายพี่มาวินก็จะวิ่งมาหา แล้วก็มองตากันวิ๊งๆ แล้วก็หอมแก้มกันเอง แบบประมาณว่าคิดถึงกันมาก แต่เล่นกันไปเล่นกันมาก็แย่งของเล่นกันเหมือนเดิม เด็ก นะ เด็ก ช่วงนี้ลัลลาตะลอนไปทั่ว ดีอย่าง แต่ก่อนเวลาพาเข้าไปกินร้านอาหารจะไม่ยอมท่าเดียว แต่เดือนนี้เริ่มดีขึ้น ชอบเล่นกับพนักงาน แล้วก็ข้างโต๊ะ เวลากินก็เอาโน่นเอานี้ตักใส่ให้เริ่มไปได้สักพัก พอว่าคุณพ่อ คุณแม่ได้อิ่มสักหน่อย แต่ก่อนนี้จะงอแงร้องจะออก ไม่ยอมรอเลย พาไปข้าวกับ น้าส้ม น้าปูมา แล้วก็น้าไผ่ ยายนี่ก็ไม่งี่เง่าที่ร้านเลย ทุกคนก็เลย แฮ๊ปปี้ ดีนะไม่ไปออกฤทธิ์ ช่วงนี้เริ่มสังเกตุดู ยายคนนี้ชอบกินผัก ยิ่งถั่วงอก กะ ผักคะน้า ยายนี่เคี้ยวไม่หยุด แต่อย่างอื่นไม่มีทางหรอกที่จะได้เข้าปากยายนี่ง่ายๆ ส่วนนมก็ชอบกินรสช็อกโกแลต รสอื่นไม่กิน ที่สำคัญชอบกินข้าวนอกบ้าน เอ๊ะ ยายนี่อายุขวบจริงป่าวเนี่ย ทำไมเรื่องมากจัง วันก่อนพาไปผ่านร้านหนังสือ ร้องชี้อยู่นั่นแหละ ตอนแรกก็ไม่เข้าใจ ไป ไป มา มา ออ เค้าอยากเข้าร้านหนังสือ ไม่รู้เข้าใจอะไรผิด คือจะเข้าร้านหนังสือทุกครั้งที่มาห้าง ไม่ใช่ไปอ่านหนังสือ หรือว่าสนใจหนังสืออะไร แต่อยากเข้าไปคลานในร้านหนังสือ เฮ้อ เดินได้ก็ว่าไปอย่าง แต่นี่เล่นคลาน ไม่ไหวๆ ยิ่งโตแกก็อยากจะมีเพื่อน เห็นคนแปลกๆ ไม่ได้ จะรีบยิ้มเข้าใส่ อยากเข้าไปหา อยากเล่นด้วย จากแต่ก่อนตอนแรกที่พาออกบ้านตอน หกเดือน ตอนนั้นคนแปลกหน้ามองก็ไม่ได้ ร้องซะ นี่อะไรอยากแต่จะเล่นกับคนอื่น
พัฒนาการทางด้านร่างกาย เริ่มเดินได้สองสามก้าว
พัฒนาการทางด้านภาษา พอพูดว่า turn off the air ก็กดปิดแอร์ได้ถูกช่อง พอบอกให้ปิดไฟturn off the light ก็ทำได้ ของเล่นถ่านหมดก็ยื่นของเล่นให้กงบอกประมาณว่าถ่านหมด เปลี่ยนถ่านให้หน่อย เพราะทุกครั้งกงทำให้
ส่วนเรื่องการนอน ไม่ต้องพูดถึง หาเวลาแน่นอนไม่ได้ แต่ส่วนมาก็ ห้าทุ่มอัพ ต่อไปต้องจัดระเบียบการนอนซะแล้ว กลัวต่อไปจะไปเรียนไม่ไหว

เดือนที่15
เดือนนี้ถือว่าเป็นเดือนที่รู้สึกเหมือนกับว่า ลัลลาไม่ใช่เด็กทารกอีกแล้ว มีความคิด มีความรู้สึก แล้วก็มีความต้องการเหมือนกับผู้ใหญ่คนนึง ทำในสิ่งที่อยากทำ อันไหนไม่ชอบก็ไม่ยอมทำ รู้ภาษา เพียงแต่พูดยังไม่ได้เท่านั้นเอง ลัลลาเป็นเด็กหัวไว สอนอะไรรอบเดียวก็จะจำ และทำได้หมด ชอบเลียนแบบคุณแม่ ว่าทำอะไร ลัลลาก็จะทำตาม แต่งหน้า เล่นคอม เก็บกวาดห้อง ทำความสะอาด ชอบกวาด คุณแม่เลยไปซื้อไม้กวาดอันเล็กมาให้ เพื่อให้สมกับตัว แต่สรุปก็มาเล่นอันใหญ่เหมือนเดิม รักสวยรักงาม ชอบใส่สร้อย จะไปเลือกใส่ทุกวัน ถอดก็ไม่ได้ ต้องเผลอจริงๆ ถึงจะยอม ต้องติดกิ๊บ เสื้อผ้าอันไหนตัวใหม่ ก็จะเห่อ สังเกตุทุกอย่าง บางทีรื้อตะกร้าอยู่ได้ คุณแม่ก็ว่าอะไรนะ ทำอะไร รี้อจะใส่ชุดใหม่ เอามาให้จะใส่ บางทีซื้อของให้ใหม่ นี่จะถอดของเก่าเลย จะใส่ของใหม่ทันที ยิ่งชุดว่ายน้ำนี่เห็นไม่ได้ ไม่ยอมถอด บางทีเอาไปเล่นจนเปียก ต้องเปลี่ยนก็ไม่ยอม ร้องจะเป็นจะตาย บทบาทเยอะยัยนี่ รู้จักแกล้งร้อง ชอบสวมรอยร้องออกนอกบ้าน คุณแม่ภูมิใจในตัวหนูมากเลย หนูเป็นเด็กที่ทำอะไรเหมือนผู้ใหญ่ น้ำเลอะก็เอาผ้ามาเช็ด ของหกก็เอาไม้กวาดมากวาด สั่งอะไรได้หมด ไปเอากางเกงมาเปลี่ยนก็ไปหยิบในลิ้นชักมา ขยะก็เอาไปใส่ถังขยะ ที่สำคัญหนูไหว้ เก่งมากเลย ไม่ต้องบอก รู้ว่าการไป การมาต้องไหว้ ก่อนไป กลับมาก็ต้องไหว้ เจอพระก็ไหว้ไม่หยุด กราบ ก้มหัวงกๆๆๆๆ เดือนนี้มีเพื่อนมาใหม่ คือพี่หมี ลัลลาจะรักมาก ยิ่งตอนได้มาใหม่ ตื่นขึ้นมาก็จะหามากอดก่อน แต่ก็งกกลับพี่หมีเหมือนกัน ถ้าเอานมป้อนพี่หมี ลัลลาก็จะกิน แต่บางทีก็ไม่หวง บางทีป้อนอาหาร ชี้บอกให้ไปป้อนพี่หมีก่อน ยัยคนนี้เท่าที่รู้สึก จะไม่งกสิ่งของมาก ยกเว้นมาใหม่ แต่จะงกทางด้านความรู้สึกมากกว่า ถ้าคุณแม่อุ้มเด็กคนอื่น หรือว่าพีเนเน่ น้องจะร้องทันที ไม่ยอมไม่ยอม
แต่นิสัยเด่นอีกอันก็คือ ขี้แกล้ง นิสัยอันนี้เหมือนคุณพ่อ ชอบเอาจระเข้มาหลอกคนอื่น พาทำท่ากลัว เค้าก็จะดีใจ หัวเราะชอบใจ ชอบกัด ชอบจิก ชอบเล่นแรงๆ คึกเกินยัยคนนี้
พัฒนาการทางด้านร่างกาย
ผมยาวแล้ว แต่ความสูงประมาณ 75 หนักก็ 9.3 เลี้ยงเท่าไหร่ก็ไม่ถึง สิบสักที กินน้อย ทั้งนมแล้วก็ข้าว แต่โชคดีหน่อยเดือนนี้กลับมากินนมชงแล้ว ค่อยสบายใจหน่อย เป็นเด็กไม่ชอบกิน ขนมหรือว่าของกินเล่นอื่น ถึงชอบอยากร้องกิน ก็กินไม่กี่คำ เพราะฉะนั้น ไม่ต้องกังวลเรื่องกินขนมจนอ้วน ฟันถึงไม่ค่อยยอมแปรงแต่ก็ไม่ผุ อาจเป็นเพราะว่าไม่ได้กินขนม ตอนนี้มีฟันแปดซี่ แล้ว ส่วนเรื่องการเดิน ก็ไม่ล้มแล้ว ต่อไปคงจะเริ่มพัฒนาเป็นการวิ่ง
เดือนที่16
เดือนนี้หนูรู้ภาษาสุดๆ แบบว่ารู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนที่ไหน ต้องทำอะไรบ้าง ทำอย่างไร ลัลลาเป็นเด็กมีระเบียบ ทำอะไรต้องเนี้ยบ สมบูรณ์แบบ ของอยู่อย่างไร ใช้เสร็จก็เก็บเข้าที่ ขยะก็เอาไปทิ้งถัง แบบว่าไม่ต้องบอกเลย ลูกโป่งแตกก็เดินดุ่มๆไปทิ้งเลย บางทีก็เอาของใช้ทิ้งบ้าง แบบว่าในสายตาเค้าเห็นว่าไม่จำเป็นแล้ว ประมาณนั้น ถ้าเห็นทำอะไรก็จะเลียนแบบทุกอย่าง ถ่มน้ำลาย เก็บใบตำลึง ตาตุ่มยุงกัด เอามหาหิงค์มาให้ทาตอนปวดท้อง คันก็เอาหยกเทพ น้ำมันมะรุม ยาหม่อง เท่าที่หาเจอตอนนั้นมาให้ทา รู้จักไหว้ ขอบคุณ ไหว้สวัสดีเองแบบว่าไม่ต้องบอก ที่สำคัญเรียกชื่อพี่เนเน่ได้แล้ว ชื่อยายก็เรียกได้ ไม่ชอบความสกปรก ของแปลกๆ แหยะๆ นี่ไม่เอาเลย หยิบอะไรเสร็จก็จะเช็ดไม้เช็ดมือ จับก็เบาๆ ประมาณว่ารังเกียจ พื้นแข็งนี่ไม่เอาเลย ร้องให้ใส่รองเท้าให้ ทรายก็ไม่ชอบเหยียบ ได้กลิ่นเหม็นก็จะปิดจมูกทันที นี่แหล่ะ ลูกด็อกเตอร์ป๊อกจริงๆ อนามัยสุดๆ ยิ่งเดือนที่แล้ว ถ้าใครเป่าของก่อนแล้วส่งมาให้ ก็จะไม่ยอมเป่าต่อเช็ดๆ เอากระโปรงขึ้นมาเช็ดอยู่นั่นแหล่ะ ทำยังไงก็ไม่ยอม เดือนนี้เริ่มทำอาหารให้กินเองเพราะว่ากลัวสารพิษ แต่ก็ยังดี กินนม ไม่งั้นแย่แน่ๆ เริ่มเดินแข็ง เกือบจะวิ่งแต่วิ่งไม่ได้เพราะว่าหนักตูด ลัลลาเล่นแรง ยิ่งเวลาคึก หยิกกัด จนเป็นรอยไปหมดน่าตีจริงๆ

Create Date : 21 มิถุนายน 2553

Last Update : 13 ตุลาคม 2553 0:12:52 น.

0 comments

Counter : 2232 Pageviews.