|
|
|
ฝ้าฝนในหัวใจ...
ความรักผลักไสให้มุ่งหน้า
เหม่อหาขอบฟ้าอันแสนกำสรด
เคลื่อนร่างซึ่งไม่รู้สึกรู้สา
แต่ไม่ละลด...
ก้าวย่ำในลำธารถวิลที่ตัดไม่ขาด
ไต่ขอบเขตเขาปรารถนาที่ไม่อาจข้าม
เพียงแต่เดินไป...
ก้าวไป...
ปล่อยให้ความทรงจำคอยจูงวิญญาณ
ชีวิตกลายเป็นจอกแหนของกาลเวลา
มิใช่เพราะความรักหรือ...
จึงตระเวนตรากตรำ
ตกระกำในป่าทึบไพรเถื่อน
ห้องหับที่เปลี่ยวร้าง
อึงอลด้วยความว่างเปล่า
หยากไย่ไกวลมอยู่แผ่วเบา
บานหน้าต่างที่ไร้ขอสับ
คอยหุบฟาดอยู่กราดเกรี้ยว
โครมคราม...
คือบ้านที่ควรกลับไปหาหรือ...
โดย..ละไมมาด คำฉวี
| Create Date : 23 กันยายน 2551 |
|
0 comments |
| Last Update : 23 กันยายน 2551 7:53:15 น. |
| Counter : 331 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
|
เพื่อนบ้านที่กำลังชมบล็อก
จำนวนผู้มาเยี่ยมบ้าน
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [