Bloggang.com : [NostalgiA] : จ๋าวไหมไม่ฉะบายยยยยย

จ๋าวไหมไม่ฉะบายยยยยย

ตั้งแต่วันเสาร์ที่ผ่านมา เป็นวันเริ่มต้นความเหน็ดเหนื่อยอีกอาทิตย์หนึ่งของแม่ สาวไหมมีไข้ต่ำๆ ตั้งแต่คืนวันศุกร์ แม่ให้ยาและเช็ดตัวสาวไหม พอถึงเช้าวันเสาร์ ไข้ก็ลดลง แต่ตัวยังรุมๆอยู่ แต่แม่ก็กระเตงหนูไปศูนย์เชฟฯ ด้วยกัน กลับมาถึงบ้านก็ไม่เป็นอะไร จนถึงสองทุ่ม ไข้ขึ้นอีกก็ให้กินยาอีก

พอวันอาทิตย์ ก็เลยพาไปคลีนิกหมอคนใหม่ที่ป้าๆ น้าๆ บ้านเด็กเหนือชอบไปกัน แต่แม่กับพ่อไม่ประทับใจเท่าไหร่แฮะ กะว่าวันจันทร์ก็จะพาไปหาป้าหมอวัชรีอีกรอบ เพราะความจริงก็มีนัดกันอยู่แล้ว วันจันทร์แม่ก็พาหนูไปที่ทำงานด้วย เพราะไม่อยากให้หนูเอาหวัดไปแพร่ที่เนิส ตอนเย็นก็จะได้ไปคลีนิกป้าหมอวัชรีด้วย

หนูก็ดูไม่มีปัญหา พ่อบังคับป้อนยาหนูตอนเช้าแล้ว แต่พอตอนเที่ยง หนูก็ตัวร้อนขึ้นมาจนคิดว่ารอถึงเย็นไม่ไหวแล้ว ก็พาหนูไปที่โรงพยาบาลเชียงใหม่ราม วัดไข้ได้ 40.42 องศา เอ๋า ตายๆ ทำไมไข้ขึ้นเร็วจัง

หนูตรวจกับคุณยายหมอสายพิณ คุณหมอบอกว่าให้ admit เลยเพราะจะได้ให้น้ำเกลือ เพราะหนูกินนมน้อยลง กินข้าวน้อยลง ตกลงคืนวันจันทร์ เราก็ได้นอนโรงพยาบาลเป็นวันแรก

หนูซึมและจ๋อยมากเลย ตาแดงก่ำไปหมดเพราะพิษไข้ พอได้ห้อง คุณพี่พยาบาลก็พาหนูไปอาบน้ำแล้วก็เจาะเข็มน้ำเกลือ เหอๆๆ...

จริงๆจะให้แม่อยู่ในห้องด้วยก็ได้นะ แต่คุณพยาบาลบอกว่าคุณแม่ออกไปอยู่ข้างนอกดีกว่าค่ะ แม่ก็ออกไปยืนนอกห้อง ได้ยินเสียงหนูร้องจ๊ากเป็นพักๆ ก็สงสารน้า แต่ทำไงได้ล่ะ มันเป็นขั้นตอนการรักษานะลูกนะ ทนเอาหน่อย แต่ซักพักหนูก็เงียบจนผิดปกติ แม่ก็ย่องไปดูตรงประตู ก็ปรากฏว่าหนูถูกพันผ้านอนตะแคง มือหนึ่งก็เหยียดออกไปให้พี่พยาบาลเจาะเข็ม หนูทำหน้าเฉยๆ แต่ซักพักก็คงจะนึกได้ว่าเจ็บก็ร้องมาทีหนึ่งแล้วก็เงียบ ทำหน้าเฉยๆ อีก แม่ล่ะขำ แต่พอหนูเหลือบตาเห็นแม่ หนูก็ร้องจ๊ากยาวเลย ประมาณว่าฟ้องแม่ แต่หนูก็ถูกเจาะเข็มเรียบร้อยแล้วล่ะ พี่ๆ พยาบาลเอาเลือดไปตรวจหลายหลอดเลย แล้วแปะถุงเก็บฉี่ไว้ด้วย

พอมาที่ห้อง หนูก็จ๋อยๆๆๆ ซึมๆๆๆ พยาบาลก็ให้ยาลดไข้ ไข้ก็เริ่มลด หนูก็เริ่มซ่าได้ละ แม่ให้พ่อกลับไปเก็บเสื้อผ้าที่บ้านมา พอหนูเห็นพ่อเปิดประตูเข้ามาหนูก็ลุกขึ้นยืนแล้วชี้ที่พ่อพร้อมกับอุทาน "อู๋ยยย อู๋ยยยย" ขำมากเลย

เดี๋ยวนี้สาวไหมเริ่มพูดได้หลายคำแล้ว เวลาเห็นอะไรก็จะชี้แล้วก็พูด "อู๋ยยย อู๋ยยยย" ก็ประมาณว่า "อุ๊ย อุ๊ย ดูซิ" นั่นแหละ สงสัยเป็นเนื้อคู่กับพี่โคม ดูจิ๊ แฮะ ..

วันอังคาร ยายพิณกับตาโรจน์ พ่อแม่น้าเอะมาเยี่ยม สาวไหมร่าเริงขึ้นแล้วก็ไปนั่งใกล้ๆ ยายพิณ แล้วก็ตะโกนเรียกตาโรจน์ให้มาอุ้ม พอตามาอุ้ม ก็ซบหน้ากับบ่าตา ทำเอาแม่และทุกคนๆ ทึ่ง เพราะสาวไหมไม่ค่อยได้เจอตาโรจน์กับยายพิณเท่าไหร่เลยน้าเนี่ย แต่ทำไมทำท่าคุ้นเคยจริงเชียว พอตากับยายจะกลับมีการร้องไห้ตามอีกต่างหาก

ที่โรงพยาบาลมีที่ไว้ให้เด็กเล่นด้วยแหละ พอสาวไหมไข้ลด พ่อก็พาออกไปเที่ยว สาวไหมซ่ามาก เข็นเสาแขวนน้ำเกลือเองเลย แต่พ่อก็ต้องประคองด้วย เดี๋ยวเสาล้อ พอแม่เดินตามออกไปแล้วจะไปช่วยหนูเข็น หนูก็มีการร้องด้วยความไม่พอใจ ประมาณว่า "อย่ามายุ่งกับเสาของหนูนะ"

ดูท่าที่หนูเข็นนี่สิ ซ่าซะไม่มีอ่ะ หนูไปยืนดูพี่ๆ เล่นของเล่นแล้วรำๆจะวิ่งเข้าไปเล่นด้วยแล้ว แต่ต้องฉุดไว้ก่อน เพราะติดสายน้ำเกลือ เดี๋ยวเข็มหลุดแล้วจะเจ็บตัวซ้ำจะหาว่าแม่ไม่เตือนเน้อ

แต่สาวไหมก็ซนจังอ่ะ ขนาดว่าวันๆ จับนั่งอยู่บนเตียงนะ ยังกลิ้งไปกลิ้งมาจนสายน้ำเกลือพันตัวยังเงี้ยะ

สาวไหมได้น้ำเกลือแล้วพาลไม่ยอมกินอะไรเลย กินนมก็น้อยมาก ทั้งวันน่าจะไม่เกิน 10 ออนซ์ ข้าวนี่ มากสุดแต่ละมื้อคือ 4 คำเล็กๆ เฮ้ออออ

ไหมเอ๊ย...สงสารก็สงสารนะ แต่อยากจะบีบปากกรอกข้าวเธอซะจริงๆ เล้ย

วันที่พ่อพาหนูไปดูพี่ๆ เล่นของเล่นน่ะ ก็มีพี่คนหนึ่ง นั่งรถคันนี้มา สาวไหมเล็งตาเป็นมันเลยแหละ แล้วพอดึกๆ พ่อก็เข็นเข้ามาในห้อง ไม่รู้ว่าไปสอยมาได้ยังไง สาวไหมก็ฉลองซ้า หลับเสีย 5 ทุ่ม

จริงๆ แล้ว ยาแก้ไอนี่ก็มีฤทธิ์ทำให้ง่วงนี่นา ทำไมสาวไหมกินแล้วถึงยังคึกคักล่ะหว่า

พ่อไปทำงานที่เทศบาล มาถึงโรงพยาบาลก็เกือบห้าทุ่ม หรือห้าทุ่มกว่าๆ พ่อก็จะนอนตรงโซฟา ส่วนแม่ก็นอนบนเตียงกับสาวไหม เตียงโรงพยาบาลนี่ทำไมเขาไม่ทำแบบคิงส์ไซส์ฟะ นอนเบียดกะหนูนี่เมื่อยซะไม่มีอ่ะ เพราะต้องเสียพื้นที่วางหมอนรอบเตียงอีก กลัวหนูกลิ้งตก

วันแรกที่อยู่โรงพยาบาลนี่ คงเป็นวันคืนที่น่าเบื่อมากๆ สำหรับสาวไหม เพราะแม่ยังเบื่อเลย คืนแรก พอพ่อมาถึงโรงพยาบาลตอนห้าทุ่มกว่าๆ แม่ก็เลยออกไปร้านเช่าหนังสือที่หลังมอ เช่าหนังสือมาอ่านดีกว่า

ส่วนสาวไหมก็ได้แต่นั่งๆ นอนๆ แล้วก็หลับ แต่จะมีช่วงเวลาหฤหรรษ์อยู่ 3 เวลาคือเวลากินยา 555

ถ้าใครเข้ามาในห้อง สาวไหมก็จะชะโงกมองแล้วดี๊ด๊า ประมาณว่า ดีใจจังมีคนหน้าแปลกๆ มาหา แต่ถ้าเห็นพี่พยาบาลถือแก้วยามีไซริงค์ใส่ยามาด้วย ก็จะถอยกรูดไปลี้ภัยอยู่แถวๆ หัวเตียงมั่งล่ะ ไม่ก็หนีไปส่ายหัวไป เพราะรู้ว่าเดี๋ยวจะต้องถูกกรอกยา

เห็นสาวไหมตัวเล็กๆยังงี้เหอะ แต่แรงมากๆ โดยเฉพาะเวลาต้องป้อนยา หนูจะดิ้นสุดแรงเกิด ขนิดที่แม่และพี่พยาบาลจับไม่อยู่ ต้องเอาผ้าอ้อมผืนใหญ่ๆ มาห่อตัวไว้แต่หนูก็สะบัดหน้าหนี หรือไม่ก็พ่นยาออกมา จะมีอยู่หนสองหนที่ป้อนเสร็จแล้ว แต่หนูร้องๆๆๆ จนอ้วกออกมา แม่ก็ต้องเอาตัวแม่นี่แหละ เป็นกระโถนรองอ้วกของหนู

แต่วันหลังๆนี่ มีพัฒนาการดีขึ้น พอเห็นพี่พยาบาลเอายาเข้ามาก็จะคว้าไซริงค์มาอมเลย พี่พยาบาลก็มือไวซ้า กดปรี๊ดเข้าปาก สาวไหมก็จะทำหน้าตกใจแล้วทำท่าขนลุกๆ แล้วก็ต้องหลอกล่อกันอีกซักพักกว่าจะหนูจะยอมอมไซริงค์แล้วพี่พยาบาลก็จะกดยาเข้าไปอีก

แม่อุตสาห์ดีใจว่าหนูยอมกินยาแล้ว แต่ที่ไหนได้ อีกมื้อต่อไปก็โวยวายอีกเหมือนเดิม ต้องปล้ำกันยกใหญ่ กว่าจะได้กินยาเคล้าน้ำตา เค็มดีไหมล่ะ แหม...เขาอุตสาห์ทำยารสหวานๆ ออกมา แต่สาวไหมต้องกินยารสปะแล่มๆ

รูปข้างบนนี่ยิ้มจ๋อยๆ น่าสงสารชะมัดเลย เออ...พักหลังมาเนี่ย แม่แอบยืมมุขของน้าเจี๊ยบ ไปเห็นน้าเจี๊ยบกับน้ารังชวนพี่พราวด์ร้องเพลง "หากว่าเรากำลังสบายจง.....พลัน" แม่ก็เลยเอามั่ง สอนร้องตั้งแต่...
...จงตบมือพลัน ก็จะตบมือ
...จงยิ้มหวานพลัน หนูก็จะเอานิ้วชี้จิ้มแก้มพร้อมกับเอียงคอ 45 องศามายิ้มหวาน
...จงปิ๊งปิ๊งพลัน หนูก็จะหลับตา
...จงกอดกันพลัน หนูก็โถมตัวเข้ามากอดแม่
...จงหอมแก้มพลัน หนูก็เอียงหน้าเอาแก้มมาให้หอม
...เอามือจับหัวพลัน หนูก็จะเอามือไปแปะหัว

มาเข้าโรงพยาบาลยังงี้ ถ้าหนูไม่ไข้ขึ้นจริงๆ หนูก็ยังอุตสาห์มีแก่ใจทำท่าด้วยนะ แต่ขำมากๆ พอบอกว่า จงตบมือพลัน มือข้างหนึ่งที่เจาะเข็มน้ำเกลือมันพันเป็นก้อนกลมๆ เวลาตบมือก็จะดังปุๆ

พอบอกว่าจงยิ้มหวานพลัน ก็จะเอามือกลมปุ๊กลุกที่พันผ้าไปจิ้มแก้ม บางทีหนูก็คงลืมตัวพอบอกว่า "เอามือจับหัวพลัน" หนูก็เอามือข้างที่พันผ้าไปทุบหัวตัวเอง พอเจ็บหนูก็โอดครวญ "อู๋ยยยย อู๋ยยยย"

เวลาคุณหมอมาตรวจตอนเช้าและตอนเย็น สาวไหมก็จะกระตือรือล้นที่จะแย่งหูฟังของคุณหมอมาถือ แต่พอคุณหมอจะเอามาจิ้มๆ หน้าอกกับหลัง หนูก็จะถอยร่นจนสุดเขตแดน(เตียง)ทุกที พอคุณหมอเอาหูฟังมาจิ้มที่อกจนได้ หนูก็จะแหกปาก แม่ยังสงสัยว่าคุณหมอจะขี้หูร่วงไหมเนี่ย

สาวไหมเริ่มรู้เรื่องมากขึ้นนะ (ยกเว้นเรื่องกินยา) เวลาพี่พยาบาลมาวัดไข้ หรือมาป้อนยา พอป้อนเสร็จ แม้ว่าน้ำตาจะนองหน้าแค่ไหน แต่พอแม่บอกว่า "ขอบคุณพี่หรือยัง สาวไหม" หนูก็จะก้มหัวแล้วยกมือไหว้เกือบทุกครั้ง

เวลาหนูเบื่อๆ ก็จะลุกขึ้นอ้าแขนเหมือนจะให้อุ้มแล้วก็พูดว่า "เตี้ยว เตี้ยว" สงสัยเบื่อจัด อยากออกไปเที่ยว แต่ถ้าอารมณ์ไม่ดี ใครไปอยู่ใกล้นี่ หนูก็จะเอามือปัดแขน ปัดตัวแล้วไล่ "ไป ไป"

^
^
รูปนี้ก็ได้เที่ยวนะ แต่เที่ยวตรงระเบียงหลังห้อง 555

อ้อ วันหนึ่งพาหนูไปเล่นที่ลานของเล่นหน้าเคาท์เตอร์พยาบาลนั่นแหละ มีน้องที่ป่วยเหมือนกันมาจับรถแขวนน้ำเกลือของสาวไหม สาวไหมเงื้อมือจะตีแขนน้อง โห แม่ใจหายวูบเลย ทำไมมันเลียนแบบพฤติกรรมเร็วยังงี้ เพราะแม่จะทำยังงี้กับหนูเวลาที่หนูขว้างของ บางทีกินข้าวอยู่ก็จะปาช้อนทิ้ง แม่ก็จะบอกว่า "ไหนๆ มือไหนที่ขว้างช้อน มานี่ เดี๋ยวตีป๊าบๆ นะ" แล้วแม่ก็จะจับมือหนูไว้แล้วทำท่าตีมือ แต่นี่หนูจะจำแล้วเอาไปทำนี่ ไม่ได้ละ ต้องพิจารณาพฤติกรรมตัวเองโดยด่วน

หลังจากนอนโรงพยาบาล 3 คืน และได้น้ำเกลือมา 2 ถุง ก็ได้เวลาถอดเครื่องพันธนาการออกจากมือสาวไหมเสียที แต่ก็ยังทิ้งปลั๊กไว้ เผื่อว่าจะฉีดยาน่ะ หนูก็ซ่าทันที บอกแม่ เตี้ยว เตี้ยว ทันทีเลย แม่ก็บอกว่า ไปใส่รองเท้าก่อน ด้วยความที่อยากไปเที่ยวมาก หนูก็รีบไปหยิบรองเท้าของตัวเองมาใส่เองเลย ใส่ได้ด้วย แต่ติดตีนตุ๊กแกยังไม่ตรง แม่ก็ติดให้แล้วหนูก็รีบวิ่งตูดบิดไปที่ประตูเลย

หนูคงเล็งบ้านนี่ไว้หลายวันแล้วล่ะ พอเดินเข้าไปในลานของเล่นก็รี่เข้าไปในบ้านก่อนเลย แล้วก็โผล่หัวออกมาหัวเราะแหะๆ

รูปข้างบนนี้ ถ่ายกับพี่ปิ๊ง เช้านี้นี่เอง ตอนที่รอพี่พยาบาลจัดการเคลมประกันให้ แม่ก็ว่าเด็กคนนี้หน้าตาน่ารักจัง ก็เห็นพ่อเขามานั่งดูนะ แต่ไม่ได้ดูหน้าพ่อชัดๆ จนกระทั่งเห็นชัดๆ ถึงรู้ว่าเป็นเพื่อนที่ทำงานอยู่สำนักส่งเสริมศิลปวัฒนธรรม พี่ปิ๊งเพิ่งมาแอดมิทตอนตีห้าวันนี้นี่เอง คุณหมอมาตรวจบอกว่า หวัดลงปอดเสียแล้ว เป็นนิวมอเนีย

รูปนี้ที่เห็นเอามือกุมหัว ก็เพราะสาวไหมรีบยืน แล้วหัวเลยโขกโป๊กกับช่องหน้าต่างบ้าน พอหัวโขกปุ๊บ สาวไหมก็ร้อง "อู๋ยยยย" แต่เป็นเสียงอู๋ยยยยที่ไม่แสดงอารมณ์เลย เลยขำมากๆ

ของเล่นน่าเล่นม้า....ก็สมกะราคาค่าโรงพยาบาลละน้อ

สรุป...สาวไหมเป็นไข้หวัด มีไข้สูง เลยโดนจิ้ม นอนโรงพยาบาล 3 คืน กับข้าวโรงพยาบาลอร่อยดี โดยเฉพาะมื้อก่อนออกโรงพยาบาล เป็นข้าวมันไก่ รสชาติดีทีเดียว ยังสงสัยว่าตอนต้มไก่เขาใส่ตะใคร้ด้วยหรือเปล่าเนี่ย อร่อยมั่กๆ แม่เลยอาจหาญคิดจะทำกินเอง 555

ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมแม่รู้ว่ามันอร่อย ก็เพราะสาวไหมไม่ยอมแตะเลย แม่ก็เลยต้องเป็นเทศบาลจัดการเสียเรียบ อิอิ

รอเจ้าหน้าที่จัดการเคลมประกันอยู่ประมาณ 2-3 ชั่วโมงก็เอาใบแจ้งค่าใช้จ่ายมาให้ ค่าใช้จ่ายทั้งหมด 12,xxx บาท มีส่วนลดจากโรงพยาบาล (เอาส่วนลดจากไหนฟะ) คิดแล้วเหลือ 11,xxx บาท แต่แม่ไม่ต้องจ่าย ประกันจ่าย

เสียค่าส่วนเกิน 25 บาท ค่าโทรศัพท์

และสิ่งที่สาวไหมชอบที่สุดในโรงพยาบาลก็คือการได้หมุนเตียงให้ขึ้นๆลงๆ นี่แหละ ทำหน้าเหวอแล้วหัวเราะก๊ากได้ทุกทีเลย

แต่...ถึงชอบแค่ไหนก็ไม่เอาแล้วนะ ไม่ไปนอนโรงพยาบาลอีกแล้วนะ สาวไหม....

Create Date : 12 ตุลาคม 2549

Last Update : 12 ตุลาคม 2549 23:43:17 น.

15 comments

Counter : 2166 Pageviews.

สาวไหมของน้า หายไวๆนะจ๊ะ โอมเพี้ยงๆๆๆ

โดย: อป IP: 58.9.156.225 วันที่: 12 ตุลาคม 2549 เวลา:23:53:27 น.

พันหายโวยๆ จะได้กลับมาซ่าอย่างเก่า
ขนาดว่าเจ็บยังซ่าได้ขนาดนี้ แข็งแรงแต๊ๆ ลู่...

Sao Mai GO GO!!

โดย: nookie IP: 124.121.113.21 วันที่: 13 ตุลาคม 2549 เวลา:0:47:35 น.

ขอให้สาวไหมสุขภาพแข็งแรง ๆ กินได้เยอะ ๆ นะจ๊ะ

ของเล่น รพ. น่าเล่นจังเลย

โดย: iamlek IP: 58.136.117.20 วันที่: 13 ตุลาคม 2549 เวลา:9:32:17 น.

พยาบาลมาเตือนป่าวพี่ ว่า

ตอนนอน ระวังคุณแม่ทับลูกแบนนะคะ

โดย: เอะ IP: 64.104.9.211 วันที่: 13 ตุลาคม 2549 เวลา:9:41:01 น.

สาวไหมจ๋า หายไว ๆ นะจ๊ะ จะได้ยิ้มร่าเริงได้อีก แม่นัดกะพ่อแสบ จะได้วิ่งไล่จับนู๋อีกไง

โดย: นด IP: 58.147.88.113 วันที่: 13 ตุลาคม 2549 เวลา:10:10:56 น.

หายแล้วนะ สาวไหมเอ้ย
มิน่าไม่เห็นนัดอัพ Blog ซักที
ไว้ว่างๆ พี่จะพามะเหมี่ยวเข้าบ้านนะ
ฝากความคิดถึงๆสมาชิกในบ้านเด็กเหนือด้วยนะจ๊ะ
ขอจุ๊บสาวไหมทีนะ

โดย: พี่เหมียว IP: 203.155.133.72 วันที่: 13 ตุลาคม 2549 เวลา:10:31:25 น.

หายเร็ว ๆ นะคะ แข็งแรง แล้วมาเล่นกับพี่การนะ

โดย: เก๋ (ขวดเขียว

) วันที่: 13 ตุลาคม 2549 เวลา:11:54:43 น.

หายไวไวนะพี่สาวไหมคนสวย

โดย: น้องฟ่าน (ประมุขขวัญ

) วันที่: 13 ตุลาคม 2549 เวลา:12:08:16 น.

หายไวๆ แล้วต้องกินข้าวเยอะๆด้วยน้า ถึงจะเป็นเด็กดี

โดย: นันจัง IP: 58.8.180.130 วันที่: 13 ตุลาคม 2549 เวลา:17:06:20 น.

หายไวไวนะคนเก่ง

โดย: ส้ม IP: 222.123.84.91 วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:11:27:04 น.

ป้าว่าจะไปเยี่ยม แต่ก็มัวไปทำอะไรต่อมิอะไร
จนหนูกลับบ้านเรียบร้อยแล้ว เอาไว้เจอกัน
ตอนหนูแข็งแรงๆ ดีกว่า แล้วป้าจะทดสอบพลัง
ว่าหนูกับพี่ภูไท ใครจะ "แฮงตึง" มากกว่ากัน
5555

โดย: ป้านกยูง IP: 202.28.24.125 วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:16:32:58 น.

แวะมาเยี่ยมครับจาก colorado-club.net
สวัสดีครับ

โดย: ชินจัง IP: 202.250.232.254 วันที่: 25 ตุลาคม 2549 เวลา:1:46:11 น.

เพิ่งรู้ข่าวว่าสาวน้อยเข้าโรงบาล น่าสงสารจังเลย หายแล้วเนอะ แข็งแรง แข็งแรง นะจ๊ะ

อั่งเปาก็เพิ่งหายจากอาหารเป็นพิษเหมือนกันค่ะ เด็กป่วยกันเยอะเลยช่วงนี้ รักษาสุขภาพนะจ๊ะ

โดย: มอป IP: 58.147.93.162 วันที่: 26 ตุลาคม 2549 เวลา:23:38:48 น.

น่ารักจังเลยตอนนี้หายหรือยังหายไวไวนะจะ

โดย: ชินจัง IP: 118.172.70.151 วันที่: 11 มีนาคม 2551 เวลา:10:56:09 น.

ชื่อสาวไหมเหรอน่ารักจังเลย

โดย: ชินจัง IP: 118.172.70.151 วันที่: 11 มีนาคม 2551 เวลา:10:59:11 น.