|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ทริปเมืองกาญจน์-น้ำตกเอราวัณ-เขื่อนศรีนครินทร์ ตอนที่ 1
เย้ ๆ และแล้วในที่สุดก็ได้พักผ่อน ไปเที่ยวกันซะทีค่ะ หลังจากที่ทำงานมานาน ทริปนี้ไปกับครอบครัวค่ะ (แม่ พี่-น้อง และญาติ ๆ) ออกเดินทางวันที่ 6 เมษายน ค้าง 1 คืน ที่อุทยานแห่งชาติเอราวัณ พักบ้านพักของอุทยานค่ะ ที่พักอยู่ในระดับพอใช้ แค่ห้องน้ำไฟเปิดไม่ติด ห้องนอนพัดลมไม่ส่าย ส่วนอีกห้องนึง ห้องน้ำล็อคไม่ได้ - _ -
ออกเดินทางจากบ้านเวลา 8.00 น. ถึงที่พักประมาณ 11.30 น. เมื่อทานอาหารกลางวันเรียบร้อยแล้ว ฝนตกลงมานิดหน่อย แต่ไม่เป็นปัญหาค่ะ พร้อมลุย ที่พักอยู่ห่างจากน้ำตกเอราวัณไม่มาก จึงเดินไปน้ำตกกันค่ะ
ที่อุทยานแห่งชาติเอราวัณนี้ มีรถกอล์ฟไว้บริการนักท่องเที่ยวสำหรับไปน้ำตกชั้นที่ 1 ด้วยค่ะ ค่าบริการคนละ 20 บาท ถ้าไม่อยากเดินก็เป็นทางเลือกที่ดีค่ะ แต่ข้าเจ้าและพี่-น้องยังฟิตอยู่ค่ะ เลยขอเดินไป
ป้ายด้านหน้าบอกว่าน้ำตกเอราวัณมีทั้งหมด 7 ชั้น ระยะทางทั้งหมดประมาณ 2,200 เมตร เอาหล่ะ เริ่มกันได้ เดินจากบ้านพักมาถึงน้ำตกชั้นที่ 1 จากชั้นที่ 1 ไปสู่ชั้นที่ 2 ระยะทางไม่ห่างกันมาก เดินสบาย ๆ
ผ่านชั้นที่ 2 ทางอุทยานไม่อนุญาตให้นำอาหารเข้าไปค่ะ เดินไปเรื่อย ๆ ทางเดินยังเป็นหินเดินได้สะดวก มาเที่ยวในช่วงนี้น้ำตกจึงค่อนข้างน้อย แต่ก็ยังถือว่าสวยงามอยู่ค่ะ เดินไปอีกนิดมีทางแยกให้เลือกว่าจะไปชั้น 3 หรือชั้น 4 กลุ่มของข้าเจ้าเลือกไปทางชั้น 4 แต่ก็สามารถเห็นน้ำตกชั้นที่ 3 ได้ เดินไปอีกสักพักก็ถึงชั้นที่ 4 ค่ะ ครึ่งทางแล้ว น้ำตกก็สวยมากขึ้น แต่คนก็ยังมีคนเล่นเยอะอยู่
ตั้งใจว่าจะเดินกันไปให้ถึงชั้น 7 ค่ะ ช่วงทีเดินผ่านมาอากาศร้อนมาก ๆ บางช่วงของทางเดิน ไม่มีต้นไม้บังแดดเลย แต่บางช่งก็ร่มรื่นดีค่ะ ทางเดินในชั้นนี้เริ่มมีบันไดชันมากขึ้น มีสะพานไม้ พอมาถึงชั้นที่ 5 ชั้นนี้สวยมาก ๆ ค่ะ คนเล่นน้ำตกที่ชั้นนี้กันเยอะ
ผ่านชั้น 5 มาทางเดินเริ่มวิบากขึ้นเรื่อย ๆ เดินไปอีกสักพักก็เจอป้ายทางแยก ขาวมือไปชั้นที่ 6 ซ้ายมือไปชั้นที่ 7 ค่ะ หยุดพักหายใจหายคอสักครู่ ได้ยินคนที่เดินอยู่ข้างหน้าพูดขึ้นมาว่า ขอเลือกทางซ้ายมือไปชั้นที่ 7 เลย จะได้กลับไปบอกคนอื่น ๆ ว่ามาถึงชั้นที่ 7 แล้ว ได้ยินดังนั้นกลุ่มของข้าเจ้าก็เห็นด้วยค่ะ เดินตามไปทางด้านซ้ายมือโดยไม่ลังเลเลย เพราะตอนนั้นเรี่ยวแรงเริ่มจะหมดแล้ว ไม่มีน้ำดื่ม ไม่มีอาหารเลย อากาศก็ร้อนค่ะ
แยกนี้ไม่สามารถมองเห็นน้ำตกชั้นที่ 6 ได้เลยค่ะ สงสัยคงเดินเข้าไปอีกไกลพอควร แต่ก็ต้องตัดใจ เดินไม่ไหวแล้วค่ะขอผ่านไปชั้นที่ 7 เลย ทางเดินจากนี้ไปทรหดมาก ๆ ค่ะ มีทั้งสะพานไป ทางเลียบเหว และยังมีบันไดที่ชันมาก ๆ เรียกว่าต้องปีนกันเลยค่ะ
ระหว่างทางมีแอ่งน้ำ สวยใสน่าเล่นมาก ๆ แต่ต้องขอผ่านไปก่อนค่ะ จ้องไว้ จุดนี้ไม่มีคน พอปีนบันไดผ่านขึ้นไปได้ หัวหน้าแถวซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ตะโกนบอกมาว่าถึงชั้น 7 แล้ว ข้าเจ้าและคนอื่น ๆ ไม่ค่อยจะเชื่อค่ะ เพราะเค้าบอกมาหลายรอบแล้ว แต่คราวนี้ต้องเชื่อค่ะ เพราะพอเลี้ยวขวาก็ถึงแล้วค่ะ
ตัวข้าเจ้าเองเหนื่อยมาก ๆ ไม่มีแรงจะทำอะไรแล้วพอถึงชั้นที่ 7 ก็ต้องหาที่นั่งพักเลย ไม่ค่อยได้สนใจสภาพแวดล้อม หรือชื่นชมน้ำตกมากนัก แบบว่าลิ้นห้อยแล้วค่ะ ที่ชั้นนี้มีป้ายปักบอกไว้ว่า คุณคือผู้พิชิต น้ำตกเอราวัณ
แต่เมื่อเหลือบไปเห็นคนที่เล่นน้ำกันอยู่ที่ชั้น 7 นี้ ก็ต้องถอดใจค่ะ ขนาดชั้นสูงที่สุดคนยังขึ้นมาเล่นกันเยอะแยะเลยค่ะ ข้าเจ้าและพวกพ้อง ลงความเห็นกันว่าเดินย้อนกลับไปเล่นกันตรงแอ่งที่เดินผ่านมาเมื่อสักครู่ดีกว่า ไม่มีคนด้วย
กลับมาเล่นน้ำตรงแอ่งที่เล็งไว้แต่แรก (โดยเรียกกันเองว่าเป็นชั้นที่ 6.75 เพราะใกล้ชั้น 7) ได้ประมาณ 30 นาที น้ำเย็นหายเหนื่อยค่ะ ได้ยินเสียงคนเป่านกหวีด หันไปเห็นเป็นเจ้าหน้าที่อุทยานนั่นเองค่ะ มาไล่นักท่องเที่ยวลงจากน้ำตกชั้นสูงที่สุด ไล่ลงมาเรื่อย ๆ ค่ะ พวกเราก็งงไปเลย เพิ่งเล่นได้เดี๋ยวเดียวเอง และก็เพิ่งจะบ่ายสามโมงครึ่งเท่านั้นเองค่ะ
แต่พอขึ้นมาแล้วสอบถาม เค้าก็บอกว่าเป็นหน้าที่ ที่จะต้องดูแลให้นักท่องเที่ยวลงจากน้ำตกชั้นสูง ๆ ในเวลาไม่เกินนี้ค่ะ เพราะกว่าจะลงไปถึงชั้นล่าง เดี๋ยวฟ้าจะมืดและมองทางไม่เห็น อนุญาตให้ไปเล่นได้แค่ชั้นที่ 2 เท่านั้น
พวกเราก็เสียดายค่ะ แต่ก็ต้องเคารพกฏของอุทยาน เดินกลับลงมา ผ่านชั้น 5 เห็นคนยังเล่นน้ำกันอยู่มาก ด้วยความที่กลัวว่าทางเดินจะลื่น และคนเยอะจะเดินลงลำบาก ก็เลยเร่งฝีเท้ากันน่าดู ปรากฎว่าเค้ายังไม่ไล่ตรงชั้นนี้ค่ะ แต่ก็ดีเพราะจะได้เดินกันสะดวก
จากชั้น 5 ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงกันอีกแล้ว ตั้งหน้าตั้งตาเดินลงกันอย่างเดียวเลยค่ะ เพราะว่าแต่ละคนหมดแรงกันแล้ว หิวน้ำมาก ๆ คอแห้งไปหมด ลงมาถึงชั้นที่ 2 พอจะมีร้านค้าอยู่บ้าง แต่ก็ซื้อน้ำดื่มไม่ได้ เพราะในจำนวนทั้งหมด 7 คน 7 สาว ที่มาด้วยกันนั้น ไม่มีใครพกตังค์มากันเลยค่ะ ก็ต้องก้มหน้าก้มตาเดินกันต่อไป
ถึงชั้นล่างสุด ทุก ๆ คนหมดสภาพกันแล้ว เดินแทบจะไม่ไหว ก็เลยเกิดไอเดียไปเจรจากับคนขับรถกอล์ฟ ขอให้ไปส่งที่บ้านพัก จะได้มีตังค์จ่าย แต่ด้วยความที่คนขับเป็นเด็ก เค้าไม่ตกลงค่ะ เลยต้องฝืนเดินไปอีกประมาณ 400 เมตรถึงจะถึงบ้านพัก
เมื่อมาถึงบ้านพัก อย่างแรกที่ทำคือดื่มน้ำค่ะ ไม่สนใจตอบคำถามคนอื่น ๆ เลย พอทานอาหารเย็นและอาบน้ำเรียบร้อย ก็สลบกันเป็นแถวค่ะ แบบว่าหมดแรงแล้ว แต่ก็ตั้งใจกันไว้ว่าเช้าวันรุ่งขึ้นจะไปเล่นที่ชั้น 1 กันอีกค่ะ วันนี้เล่นกันไม่จุใจ ขอแก้ตัวใหม่พรุ่งนี้
การลุยน้ำตกเอราวัณ 7 ชั้นในวันนี้ ไม่ได้นำกล้องถ่ายรูปติดมือไปด้วย เพราะว่าทุกคนตั้งใจจะไปเล่นน้ำกัน ไม่มีใครดูแลของค่ะ แม้กระทั่งเงินสักบาทยังไม่ได้พกติดตัวกันเลยค่ะ จึงไม่มีภาพความประทับใจมาฝากกัน
ตอนหน้า มาต่อวันที่ 2 และไปเที่ยวเขื่อนศรีนครินทร์กันค่ะ
Create Date : 19 เมษายน 2550 |
|
19 comments |
Last Update : 19 เมษายน 2550 13:45:55 น. |
Counter : 821 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ณ มน 19 เมษายน 2550 16:56:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: loverose 19 เมษายน 2550 17:04:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: Andra 19 เมษายน 2550 18:53:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: หอมกร 19 เมษายน 2550 20:43:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดวงตะวัน (Doungtawan ) 19 เมษายน 2550 21:52:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: นภชล 20 เมษายน 2550 9:27:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุรัสยา 21 เมษายน 2550 13:37:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: รักกี้ฮะเจ๊ IP: 61.19.54.164 26 ตุลาคม 2550 13:31:32 น. |
|
|
|
|
|
|
|