BlogGang.com : : HAMAJUNG : สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก สิ่งรักรักที่เรียกว่าปลวกตัวแม่

มานี่ๆ ดีกว่า สิ่งที่ครูพราวลี่พรีเซ้นต์ แต่นแตนแต๊น...
นี่คือห้องเรียนของครูค่า ในชั้นเรียนภาษาอังกฤษ ที่สุดแสนจะภาคภูมิใจกับลูกศิษย์คนเก่ง ชื่อน้ำ

เก่งแต่ภาษาอังกฤษวิชาเดียว ส่วนนอกนั้นก็โซแบดดดดดดดด

ไม่เอาครูเป็นเยี่ยงอย่าง ทั้งด้านความเก่งและความสวย โถ..ดำเอ๊ยย

วันนี้จะสอนเรื่อง ยู อาร์ ดิ อินสไปเรชั่น เธอคือแรงบันดาลใจ

นั่นๆ เชียร์นั่งเมาท์อะไรกันนะ คุยอะไรกัน
แน่ะ บอกว่าว่าไม่ใช่เรื่องของชั้นอีก
ก็ชั้นกำลังสอนอยู่ แสตนด์อัพ แล้วตอบมาซะดีดีว่า
ยู อาร์ ดิ อินสไปเรชั่น แปลว่าอะไร

รอดตัวไปนะเชียร์ที่ตอบได้
ใช่ เธอคือแรงบันดาลใจ

แล้วแรงบันดาลใจของครูก็เดินผ่านมา พร้อมส่งยิ้มหวานละลายใจ อร๊ายยยยยยยยยยย ครูชอบบบบบบบบบบ
(ครูคะ เก็บอาการหน่อยคะ นักเรียนมองตามแล้ว^^/หนูสน)

วันนี้มาดูแลเตรียมพร้อมกิจกรรมในงานกีฬาเขต
ทั้งนักกีฬา กองเชียร์ ทำงานขะมักเขม้น เสิร์ฟน้ำจ้า ชื่นใจๆ

นั่นครูพล (สุดที่รักของอินนนนนนนน) ยืนเก๊กหล่อมองมาทางนี้แล้ว ส่งจูบไปซะหน่อย จ๊วบบบบบบบบบ ฮิฮิฮิ

อ้าววววววว ชิชิ ครูอร มายืนข้างครูพล เชอะๆๆ ไปดีกว่า

(ครูๆๆๆอย่าเพิ่งไป อยู่ดูพี่โชนเตะบอลก่อนนนนนนนนน นั่นๆๆ ผู้หญิงที่ไหนมาเรียกหา
พี่โชนน่ะ ดูท่าทางสนิทสนมกันเชียว ฮึ-*-/หนูสน)

(อ๋อ น้องคนนั้นเป็นลูกพี่ลูกน้องกับโชนน่ะ ออกจะห้าวๆทอมบอยหน่อยๆ จะให้โชนสอนเตะบอลด้วย/เสียงพรายกระซิบ)

(ทำเป็นรู้ดีอีกหล่ะ ไปแอบดูดีลีทซีนมาใช่มั๊ยเนี่ย/หนูสน)
(ไม่รู้ไม่ชี้.../เสียงพรายกระซิบ)

วันนี้ต้องอบรมเรื่องการทิ้งขยะให้เป็นที่เป็นทางซักหน่อยแล้ว
รออยู่แถวนี้หล่ะ เดี๋ยวครูอบรมนักเรียนหน้าเสาธงเสร็จจะพาทัวร์ต่อ…

(ครูส่งเสียงเจื้อยแจ้ว ไม่สน ชะเง้อหาพี่โชนอย่างเดียว อิอิ

อุ๊ย พี่โชนโดนครูฝ่ายปกครองเรียก อ๋อ เรื่องที่ทะเลาะต่อยตีกันเมื่อวานนี่เอง

อูย พี่โชนโดนตีไปตั้งสองทีแน่ะ ทีพี่ดิ่งโดนตีทีเดียว

ดับเบิ้ลแสตนด์ดาร์ดค่า >*
(แล้วนั่นจะไปไหนนะ/เสียงพรายกระซิบ) (ไปหายามาให้พี่โชน/หนูสน)

(ไม่ต้องแล้ว ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของนางเอกซิ นู่น เดินถือกล่องปลาสเตอร์ยามาให้แล้ว/เสียงพรายกระซิบ)

(-*- ไปตามครูอินต่อดีกว่า/หนูสน)

อุ๊ย...ครูพลอะ มีของฝากมาให้ด้วย
แสดงว่าเวลาไปเที่ยวต้องนึกถึงอินแน่ๆเลย ขอบคุณนะคะ
อินจะรับประทานให้เกลี้ยงเลยคะ

(โปรยยิ้ม^^)

ลั้ลลา มีความสุขค่ะ ไข่พลครูเค็ม เอ๊ย ไข่ครูพลเค็ม เอ๊ย ไข่เค็มครูพล เอ๊ย ถูกแล้ว

(ครูคะ ขอแบ่งมั่ง นั่นไม่แบ่ง แถมถือกล่องโชว์ซะ
เล่นมุก ตบเองชงเอง เสร็จสรรพ เฮ้อ.../หนูสน)

(ลองเปิดประตูเข้าห้องไป แล้วจะอึ้ง อิอิ/เสียงพรายกระซิบ)

ว๋ายยยยยย เอ่อ ขอโทษนะคะ กล่องพวกนี้คือ?
อย่าบอกนะว่าเป็นไข่เค็มของฝากจากครูพล

ต๋ายแล้ววววว ขอโทษนะคะ กี่กล่องคะ มีตั้งสี่กล่องแนะ
ระวังกินไม่หมดนะคะ ชิชิ ฮึ ไอ้ไข่เค็ม

ทำไมครูพลถึงทำกับอินด้ายยยยยยยยTT

(ครูคะ เป็นอะไรหรือเปล่า อยากไปเจอพี่โชนจัง/หนูสน)

กรี๊ดดดดดดดดดในใจ อย่าแสดงออก
วันนี้ครูพลมาชวนไปกินข้าวที่บ้าน

แอบเล่นตัวอยู่หน่อย แต่พอดีนะคะ อย่าเยอะมากเกินไป
เดี๋ยวดูไม่งาม และอาจพลาดโอกาสไปได้

กำลังจิจ๊ะกันอยู่ ครูอรก็โผล่มาจากไหนไม่รู้
มาส่งยิ้มให้ แถมว่า แล้วเจอกัน

นี่มันยังไงคะ ครูพล (สะบัดเสียง) ไม่ใช่ดินเนอร์เหรอคะ
ครูพลตอบให้ได้แอบผิดหวังอยู่เล็กเล็ก ว่าเป็นปาร์ตี้ที่ชวนครูทุกคนไปฉลองปิดเทอม

ฮึ่มๆๆ อยากจะกรี๊ดๆ ศึกครั้งนี้ไม่จบลงง่ายๆหรอก

อ้าววว ปากระดาษคำตอบของน้ำไปซะนี่ ยกขึ้นสูงอีกนิดน้ำ เกือบหยิบได้แล้ว

ขอโทษนะน้ำที่ครูตัวสั้นไปหน่อย เอ๊ย..ไม่ใช่

ความรัก ครูทำได้ทุกสิ่ง

(เฮ้อ...กลุ้มใจ- -“/หนูสน)

มาวันนี้ดีกว่า วันที่รับสมัครนักเรียนเข้าชมรม ของครูประจำชมรมละครจ้า

(แอบเซ็ง...ยังไม่เจอหน้าพี่โชนเลย.../หนูสน)
เป็นอะไรคะ ฮาวดูยูดู๊ โอเคนะคะ ครูเล่าต่อนะคะ

เร่เข้ามานะค๊า ชมรมนี้ หม่ำเท่งโหน่ง ก็เคยผ่านชมรมนี้มานะคะ (เดินผ่านหรือคะ?ครู/หนูสน)

(ไม่สน...) คุณปัญญาแอทเวิร์คพอยท์ก็เคยอยู่ชมรมเรามาก่อนนะค๊า

(เอ่อ...ครูคะ หนูขอเดินไปดูแถวนู๊นนะคะ เห็นคนเยอะแยะเลย/หนูสน)

(o.O…พะพะพะพี่...โชนนนนนนนน ถือกล้องมาด้วย
บอกว่าจะเข้าชมรมถ่ายรูป
สนใจนางแบบมั๊ยคะ อ้าววว มีคนถามตัดหน้าซะแล้ว/หนูสน)

(5555+พี่ชอบถ่ายรูปวิว ไม่ชอบถ่ายคน5555+
นั่นปะไรอะ ยกกล้องถ่ายซะงั้น
ดูๆๆแต่ละคนแอคท่า ระวังถ่ายไม่ติดนะค๊า(เสียงสูงแบบอิจฉาเล็กๆ)

(จะเบียดกันไปอยู่ในรูปที่พี่โชนถ่าย
แต่เราขอเบียดพื้นที่กลางใจพี่โชนก็แล้วกัน อร๊ายยยยยยยยยยยย/หนูสน)
(อ๊วกกกกกกก/เสียงพรายกระซิบ)

(เป็นอะไรยะ-*-/หนูสน) (ไม่มีอาไร๊..เสียงสูง../เสียงพรายกระซิบ)

(อ้าววว ครูคะจะพาไปไหนต่อหล่ะเนี่ย ยังไม่ได้ให้พี่โชนถ่ายรูปเลยT0T/หนูสน)

(ครูจะพาหนูมาโรงอาหารทำไมคะ? หนูยังไม่หิว/หนูสน)
ไม่ใช่จะพามากินข้าว จะมาตามนักแสดงต่างหาก (อ้าววว..ก็ไม่เห็นมีใครมาสมัครเลยนี่คะ/หนุสน)

ครุเป็นคนที่ให้โอกาสนักเรียนในการแสดงความสามารถ อีกอย่างครูก็เลือกบทเด่นๆให้เล่นกันทุกคนนะคะ แล้วเจอกันที่สเตเดียม โอเค๊

เงียบๆไว้ ครูรับจำนวนจำกัดจ้า อุ๊ย น้ำโค้ก กำลังกระหายอยู่พอดีเลย ซ๊วบบบบบบ อุ๊บบส์

(ครูคะ ครูเป็นอะไรอะ? แล้วนั่น ผอ.มาทักครู เขย่าตัวด้วย
ครูอมอะไรไว้คะ ครูๆๆระวังพ่นใส่หน้า ผอ.นะคะ งานเข้าเลยนะนั่น
กลืนไปเลยค่ะครู น่าน..แบบนั้นแหละค่ะ
อ๋ออออออออ ผอ.แค่ทักทายเฉยๆ
แต่ทำไมครูตอบกลับว่า แอมไฟน์ แล้ว ผอ.ทำหน้าอย่างนั้นหละค่ะ/หนูสน)

(ครูอินอะอึกอะอัก..) (ครูคะ ครุเป็นไงบ้าง/หนูสน)

แอมไฟน์!!! (อื๊มมมมมมม กลิ่นหึ่ง รู้เลย— -“
โค้กผสมน้ำปลา ไม่น่าถามเล๊ยยยยยยยย/หนูสน)
(5555555555+/เสียงพรายกระซิบ)

วันนี้ เริ่มเตรียมพร้อมการแสดง กำลังยืนสั่งงานอยู่ แก๊งค์ปลวกของนางเอกก็เดินเข้ามา

มาพอดี เดี๋ยวครูจัดให้เล่นบทแจ่มๆเลย เอ๊ะ? ว่าอะไรนะ ลำๆ..อ๋อ ลำบากแค่ไหนก็จะทำ

แหม ครูตัดสินใจไม่ผิดจริงๆที่เลือกพวกเธอนะ
ไปๆ เดี๋ยวจะแจกแจงรายละเอียดกัน
ครูอินหันมาสะกิด แต่ไม่สน นี่ๆๆสนใจครูหน่อยได้มั๊ย

(ไม่สน..เอ๊ย สนค่ะ หนูสน..ตอบไปอย่างนั้น แต่ตามองไปที่พี่โชน ที่กำลังขะมักเขม้นในการเตรียมงาน อุ๊ย ได้สบตากันด้วย อร๊ายยยยยยย/หนูสน)

ถ้าสน ก็มองครูนี่ ไม่ใช่มองไปบนเวที นั่นพวกฝ่ายศิลป์ ขอแรงมาช่วยงานน่ะ

(เหรอคะครู หนูอยากไปช่วยมากเลยยยยยยยยย/หนูสน)

ไม่ต้อง มานี่เลย เอาล่ะ ครูจะแจกบทให้ทุกคนแล้วนะคะ เราจะแสดงเรื่อง สโนไวท์ แอนด์ เดอะ เซเว่น ดะวาฟึ

(ครูคะ น้ำลายกระเด็นซะ อะไรนะคะ ไอ้คำท้ายๆน่ะ ดะวาฟึ?)

เธอเนี่ยหล่ะน๊า ไม่ค่อยตั้งใจเรียนในชั่วโมงภาษาอังกฤษใช่มั๊ย
โอกาสหน้ามาเป็นลูกศิษย์ครูเอามั๊ย จะได้เก่งเหมือนน้ำ ลูกศิษย์ครู
ครูขอมอบบทสโนไวท์ให้ เพราะเก่งภาษาอังกฤษที่สุดแล้ว

(555+ครูคะ สโนไวท์คลุกโคลนหรือคะ ดำ เอ๊ย คล้ำซะขนาดนี้ แถมเหล็กดัดฟันนั่นอีก555+/หนูสน)

-*-เชอะ ครูอินซะอย่าง มีวิธีย่ะ คอยดูแล้วกัน
(ค่า จะรอดูอยู่เหมือนกัน/หนูสน)

ลองซ้อมกันก่อนนะ ผลุบ ว้ายยยยยยยยยยยยยยย แรบๆๆๆบิท

(>0<กรี๊ดดดดดดดดดดดดพี่โชน ไปทำอะไรในกล่องนะ
ใส่ฟันกระต่าย หูกระต่าย ถึงทำตัวเปิ่นๆ
แต่ก็น่าร้ากกกกกกกกอิอิ/หนูสน)

ถามคำถามเดียวกับครูเลย อ๋อ ซื้อสีทาภายในมา ก็เลยต้องมาทาภายในกล่อง อือ ถ้าไม่หล่อหน้าตาดี มุกนี้เล่นไม่ได้นะเนี่ย
(เห็นด้วยที่ซู้ดดดดดดดดดค่าครูขา>0
ไปๆๆไปจดเบอร์พวกฝ่ายศิลป์มาให้ครู
(ครูอะ มาใช้พี่โชนของหนูได้ไง
พี่โชนนนนนนนน หนูสนไปเป็นเพื่อน;)/หนูสน)

(อ๋อออออออออออออ รู้หล่ะ ทำไมน้ำถึงได้เบอร์พี่โชน
ที่แท้ก็มีตัวช่วยนี่เอง/หนูสน)

(แล้วทำไมน้ำถึงได้เบอร์พี่โชนอะ อยากรู้ บอกหน่อยน๊า/เสียงพรายกระซิบ)

(รู้แล้วเหยียบให้มิดเลยรู้ปะ/หนูสน) (เหยียบให้มิด เต็มคันเร่งเลยใช่ปะ/เสียงพรายกระซิบ)

(ครูค๊า หนูสนไปด้วยยยยยยยยยยย...ทำหน้าเซ็งสัตว์มีปีกบินไม่ได้อยู่พักใหญ่/หนูสน)

(อะ ล้อเล่งงงงงงงงง รู้แล้วจะไม่บอกใคร โอเคปะ/เสียงพรายกระซิบ)
(ฮื่อ...ทำเล่นตัวไปงั้น แต่ที่จริง อยากเล่าซะเต็มประดา ฮิฮิ/หนูสน)

(คืองี้ พอพี่โชนจดเบอร์พวกฝ่ายศิลป์แล้ว เชียร์ซึ่งแสดงเป็นต้นไม้ เอ่อ เหมาะมาก

ก็หาจังหวะเหมาะแอบไปเลียบๆมองๆดูเบอร์พี่โชนแล้วจดมาให้น้ำน่ะ/หนูสน)

(อ๋ออออออออออออออออออออ/เสียงพรายกระซิบ)

อุ๊ย...นั่นครุพลกับครูอร กรี๊ดดดดดดด ต้องรีบตามไปประกบ
(ครูคะ รอหนูด้วยยยยยยยยยย/หนูสน)

วะฮ่าฮ่า..(หัวเราะอย่างอารมณ์ดี) มีความสุขที่ได้เดินเคียงข้างกับครูพล ถึงแม้จะมีครูอรขนาบอีกข้างก็ตาม-*-

(เดินตามห่างๆอย่างห่วงๆ กลัวหลงด้วย/หนูสน)

เอ๊ะ แล้วทำไมครูพลจ้องเค้าอย่างนี้หล่ะ เค้าเขินนะ
สงสัยจะไม่ชินกับใบหน้าธรรมชาติๆของอินค่ะ

อินต่ออออออออให้ใครบางงงงคนค่ะ เชอะ แอบกัดจิกเล็กน้อย ตามนางเอกยุคใหม่ ไม่สวยใสไร้สมอง ต้องพร้อมที่จะตอบโต้
(เอ่อ..ครูคะ แน่ใจนะว่าเป็นนางเอกอะ?/หนูสน)

พาไปอวดความพร้อมของเด็กๆซะหน่อย
ว่าสวยแบบธรรมชาติเป็นอย่างไร

(หนูก็อยากเห็นนะคะว่า สวยแบบธรรมชาติ จะพิสดาร เอ๊ย แปลกประหลาด เอ๊ย...เอ่อ...ดู..ดี..มั๊ย/หนูสน)

ว๊ายยย...ตายแล้ว ละครลิงเหรอนั่น ดูซิ ครูอรหัวเราะเยาะว่าเป็นตลกคาเฟ่ซะนี่ เข้าใจความคิดสร้างสรรค์ของเด็กๆหน่อยซิคะ

(พ่างงงงงงง..ตีฉาบประกอบซะเลย อิอิ/หนูสน)

นี่..ไม่ต้องมีซาวน์เอฟเฟก ตกลงจะอยู่ข้างไหนกันเนี่ย
เดี๋ยวไม่พาทัวร์ต่อซะเลย-*-

(ขอโทษจ้าครูอินขา หนูก็อยู่ข้างครูนะแหละค่า สวยแบบธรรมชาติ หนูขอผ่าน!/หนูสน)

ขอแวะแอบดูพวกนางรำของครูอรหน่อยนะ เชอะ
แต่งหน้าแต่งตา สู้สวยแบบธรรมชาติอย่างครูก็ไม่ได้

(ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง นะคะครูขา นั่นครูพลเดินมาแล้ว หลบดีกว่า/หนูสน)

อุ๊ย มีน้ำใจยื่นแก้วน้ำให้อินด้วย ขอบคุณนะคะ แล้วหันกลับมาแอบดูพวกนางรำต่อ ซ๊วบซ๊วบ

อ้าว จะดูดลูกบอลของครูพลแทน หนีดีกว่า

(ครูขา ไปหาพี่โชนใช่มั๊ยคะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดเบาๆในใจก็พอ ตามมารยา เอ๊ย ลืม ท อีกตัว
ตามมารยาทหญิงไทย ต้องไม่กระโตกกระตาก ฮิฮิ/หนูสน)

ครูจะขอแนะนำให้รู้จักกับพี่ปิ่น รุ่นพี่มอห้าที่จะมาช่วยแต่งหน้าในวันนี้ เอ้า ปรบมือต้อนรับกันหน่อย

(ครูคะ พี่ปิ่นหน้าตาดีนะคะ พ่อแม่คงหล่อสวย พิมพ์เคาะออกมาซะเช้ง^^/หนูสน)

(บอกอย่างนี้ จะฝากลอยลมไปขอสองร้อยจากใครได้เนี่ย/เสียงพรายพระซิบ...อีกแล้ว)

(สัญญาว่านี่(น่าจะ)เป็นเสียงสุดท้าย เพราะหลอนกับเสียงเจ้าพรายกระซิบนี่เหลือเกิน เสียงมาทีไร มีแต่ชวนหาเรื่อง-*-/หนูสน)

เริ่มกันเลย ที่ครูก่อนเป็นไง อุ๊ย ลืมไป ครูสวยอยู่แล้ว แถมไม่ได้แสดงด้วย

งั้นเริ่มที่สโนไวท์นี่ก่อน แต่งหน้าแต่งตัวเสร็จ พร้อม แสตนด์บายนะค๊า
(รอดูฝีมือพี่ปิ่น ว่าจะเปลี่ยนนัง อุ๊ย ไม่สุภาพ คุณกุลาก้นครัว เป็นสโนไวท์ผู้เลอโฉมได้อย่างไร

จริงมั๊ยคะ ครู อ้าว หายไปไหนแล้ว อ๋อ ไปซื้อข้าวเกรียบว่าวนี่เอง กินของไฮโซนะคะ ครูขา/หนูสน)

(o.,O) คุณพระช่วย พางพางผ่างพาง สโนไวท์เดินขึ้นเวทีมาแล้ว

ทุกสายตาต่างจับจ้องมองตะลึงไปที่เธอ แล้วพี่โชนหล่ะคะ ว่าไง

คุณพระยันท่านเจ้าพระยาเถอะคะ พี่โชนบอกว่าเหมือนเดิม สโนไวท์ใส่เหล็กดัดฟัน

พูดไปงั้น เดี๋ยวน้องนางก็แล่นฉิวไปหาหมอฟันให้รื้อออกยกแผงซะหรอกคะ แต่ก็สวยจริงๆนะเนี่ย/หนูสน)

กลับมาแล้วจ้า อะนี่ เมดอินไทยแลนด์ สินค้าโอทอปเชียวนะ
(ข้าวเกรียบว่าวเนี่ยนะคะครู/หนูสน)

เอ้า พร้อมนะ น้ำ แสต๊นด์บายๆ แล้วเจ้าชายหายไปเนี่ย

อะไรนะ ท้องเสีย แล้วมาเลือกท้องเสียวันซ้อมใหญ่ นี่บ้าหรือเปล่า

(ครูคะ ท้องเสีย เลือกวันได้ด้วยเหรอคะ/หนูสน)

แล้วนั่นใครทาสีอยู่นะ เธอนั่นแหละ
มาช่วยซ้อมเป็นเจ้าชายแทนไปก่อน ให้ไวๆ พร้อมนะ แอ๊คชั่น

Oh you so beautiful. I has to kiss you

(ตื่นเต้นๆๆ ตัวเกรงไปหมดแล้ว อรึ๊ยยยยยย >w<
ว๊ายยยย สโนไวท์ตกใจ เมื่อเห็นเจ้าชายก๋อยแทนที่จะเป็นเจ้าชายพี่โชน ลุกหนีพรวดออกมา จะตกเวทีแล้ว

กรี๊ดดดดดด แกร่บบบบบบบบบบ มีเสียงร้องตกใจของเพื่อนๆที่ลุ้นกับเสียงข้าวเกรียบครูอิน- -“

(นั่นปะไรหล่ะ ได้รับบทพระเอก
ถ้าไม่ช่วยคว้านางเอกแล้วดึงกลับมาอยู่ในอ้อมแขน
แล้วจะเป็นทำไมค๊า ถึงแม้จะหน้าตาดีก็เหอะ/หนูสน)

นี่ๆๆ จ้องตากันนานแล้ว ไปๆๆกลับไปประจำที่ จะได้ซ้อมกันต่อ

อ้าว ข้าวเกรียบหาย ไม่เป็นไร
หยิบแผ่นใหม่แล้วก็ แอ๊คชั่น อ้าม กร่อบแกร่บ

และแล้วก็ถึงวันงานโรงเรียน

(ครูคะ ทำไมชมรมคนดูน้อยอย่างนี้หล่ะคะ
เมื่อกี๊หนูแอบไปดูที่การแสดงนางรำของครูอร คนงี๊ตรึมเชียวคะ
ครูพลก็ยืนดูอยู่กับครูอรค่ะ/หนูสน)

ช่างเขาเถอะ เชอะ มานี่ มาช่วยครูบันทึกภาพแห่งความทรงจำไว้เร็ว

อะ เธอถือกล้องถ่ายภาพนิ่งไว้ เดี๋ยวครูบันทึกวิดีโอการแสดงเอง

อ้าว นั่นพวกเธอจะลุกไปไหนหล่ะ ไปห้องน้ำเหรอ
รีบๆกลับมานะ แม่มดมาแล้วนะ ตอนเด็ดเลยนะ จะถึงไคลแมกซ์แล้วนะเนี่ย
นั่น กินแอ๊ปเปิ้ลแล้ว อุ๊ย ยังๆยังไม่ตายหรอก
เดี๋ยวเจ้าชายมาช่วย
(เอ๋...เหลียวซ้ายแลขวา พี่โชนไปไหนน๊า คิดแบบเดียวกับนางเอก อิอิ
อุ๊ย นั่นใครอะ หล๊อหล่อ มายืนเมียงมองอยู่แถวนี้
หน้าตาไม่คุ้น แต่ดีเข้าตา ฮา/หนูสน)

(คนนั้นเค้าชื่อท๊อป เป็นเพื่อนสนิทของพี่โชน
เรียนมาด้วยกันตั้งแต่อนุบาล พ่อเป็นข้าราชการ
ต้องย้ายไปที่โน่นที่นี่บ่อยๆ ตอนนี้ย้ายมาประจำที่นี่จนเกษียณนั่นแหละ พี่ท๊อปเลยได้มาเรียนที่นี่ เจ้าชู้นะ
ขนาดเด็กปอห้ายังเคยขอเบอร์มาแล้วเลย/เสียงพรายกระซิบ)

(-*-สปอยด์ทั้งเรื่องหล่ะค่ะ สงสัยแอบไปดูตอนต่อไปมา
เผลอๆไปมุดดูดีลีทซีนมาอีกชุดใหญ่ เก็บๆไว้บ้างก็ดีนะ ฮา/หนูสน)

เฮ้อ ละครจบ งานเสร็จสิ้นซะที ปรบมือๆๆๆๆๆๆๆ
วันนี้เดี๋ยวครูเลี้ยงหมูกระทะ ไม่อิ่ม ไม่กลับบ้าน เย้

(เห็นน้ำหยิบแอ๊ปเปิ้ลของพี่โชนที่แอบมาวางทิ้งไว้ให้
เลยไปบอกเจ้าชายก๋อยว่า สโนไวท์ชอบกินแอ๊ปเปิ้ล
ฮ่าๆๆเจ้าชายก๋อยเลยพรีเซนต์ซะ อี๋/หนูสน)

วันเวลาผ่านไปเร็วไวจัง ยัยน้ำหน้าปลวกของเพื่อนๆ
ก็หน้าตาขาวผ่องขึ้น เพราะมีครูเป็นแบบอย่าง
ฮิๆๆ(ยิ้มแบบเจ้าเล่ห์)

(ครูขา หนูไปแอบส่งสายตาปิ๊งๆให้พี่โชน
และปันใจเสี้ยวน้อยๆให้พี่ท๊อป

เจอสองสาวดรัมเมเยอร์โรงเรียนทะเลาะกันแย่งพี่ท๊อปค่ะ
ครูช่วยไปห้ามหน่อยซิคะ นู่นค่ะ
ที่พวกวงค์ดุริยางค์บรรเลงกันอยู่ข้างสนามคะ/หนูสน)

นี่พวกเธอ อะไรก๊านนนนนนนน หยุดๆๆๆๆๆๆ
ไม่ฟัง อย่างนี้ต้อง มุด!!!

อูย ผอ.เจอหน้าตากรรมการห้ามศึก ทำเอาสะดุ้ง
ดรัมเมเยอร์ทั้งสองก็เดี้ยงอย่างนี้ แล้วงานกีฬาเขตจะทำไงดี
อีกแค่สองอาทิตย์เท่านั้น

ถึงแม้ทั้งทีมนักกีฬา วงดุริยางค์ กองเชียร์เราจะซ้อม
และพร้อมแล้วก็ตาม จะขาดก็แต่ดรัมเมเยอร์ที่ถือเป็นหน้าเป็นตาของโรงเรียน
ผอ.จะไปขอความช่วยเหลือครูอร เชอะ ฆ่าได้หยามไม่ได้ อย่างนี้เรียกมาเหยียบกันเลยดีกว่าค่ะ ผอ.ขา

เหลือบไปเห็นความหวังของครูอยู่ลิบๆ เลยบอกผอ.ไปว่า
ไม่ต้องห่วงค่ะ เดี๋ยวอินจัดให้ ฮิๆๆ อูย แฮะๆๆ

อยู่นี่เองตามหาตั้งนานนะน้ำ ตั้งแต่ครูเกิดมาจนตัวโตเต็มวัย
เอ๊ย เป็นสาวเต็มตัว
ไม่เคยเห็นใครเลิศเลอเพอร์เฟคเอกซิเล้นท์
เท่าน้ำมาก่อนเลยนะเนี่ย

(โห..ครูอิน พูดยกยอซะ ลูกชิ้นคาเต็มปากอย่างนี้เหรอคะ/หนูสน)

คือครูอยากให้น้ำช่วยเป็นดรัมเมเยอร์ในงานกีฬาเขต
ไม่ต้องหาหรอก คนนี้แหล่ะ ใช่เลย

(ครูอินคะ เห็นสภาพไม้แบดบิดเบี้ยวอย่างงั้น แล้วให้มาโยนคทา จะไหวเหรอคะครูขา/หนูสน)

แม้จะแค่สองอาทิตย์ ครูเชื่อว่าเธอทำได้
เอางี้นะ ครูสัญญา ครูจะบวชให้ เอาซักสองพรรษาเป็นไง
หรือบวชไม่สึกเลย ครูทำได้นะน้ำ

(เอ่อ..ครูขา โนคอมเม้นท์เลยคะ ณ จุดๆนี้/หนูสน)

เดี๋ยวเธอก็ไปบวชเป็นเพื่อนครูนะ (แหงะ ไม่อ๊าวววววววววว หนูจะไปเชียร์พี่โชนซ้อมบอลค่ะครู/หนูสน)

เดี๋ยวก่อนๆ มาซ้อมโยนไม้คทาก่อน ตั้งไม้ไว้นะ มองบน
สายตาแน่วแน่ แล้วโยนสูงๆ มองๆๆ คว้ารับ แล้วก็เดินต่อไป

เห็นมั๊ย ว่าไม่ยากเล๊ย ไม่ต้องหรอก
ก็นั่นไม้ของเธอ ของครูอยู่นี่ ลองทำๆ ไม่ยากส์

(ครูอินของช้านนนนนนน ทำไปได้...ไม่เป็นไรนะน้ำ ให้กำลังใจ สู้ๆๆ...เริ่มเปลี่ยนจากตัวอิจฉา มาเป็นเพื่อนนางเอก(ก็ได้วะ)/หนูสน)

ผอ.ถามถึงความคืบหน้าของการเตรียมงานกีฬา
ต้องนำเสนอซะหน่อย เรียบร้อยเตรียมพร้อมทุกอย่างค่ะ
ยิ่งดรัมเมเยอร์ของโรงเรียน ทั้งสูงขาว เพอร์เฟคค่ะ ผอ.

ว๊ายยยยยยยยยอะไรนะ
วืดดดดดดดด ไม้คทาเหวี่ยงเป็นบูมเบอแรงอย่างนี้ โดน ผอ.ตำหนิแล้ว
แต่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะผอ.ขา ผิดพลาดเล็กๆน้อยค่ะ
รับรองว่าจะไม่เกิดขึ้นในวันงานแน่นอนค่ะ

เคร๊งๆๆๆ นั่นไง ไม่ทันขาดคำ ขลุกๆๆๆ
เห็นหัวไม้คทากลิ้งหลุนๆผ่านมา
เสียงผอ.สั่งเฉียบว่าให้เปลี่ยนตัว ไม่งั้นจะโดนเปลี่ยนซะเอง
โถ่ งานเข้าซะแล้ว

(เห็นน้ำแอบมอง น้ำตาคลอ เพื่อนคนนี้น้ำตาก็พาลจะไหลซะนี่ กระซิกๆ สู้ต่อไปนะน้ำ...

แอบคิดถึงพี่โชนเล็กน้อยถึงปานกลาง
กระจายเป็นหย่อมๆทั่วหัวใจ>0
(แว่บไปดูพี่โชนซ้อมบอลดีกว่า อุ๊ย นั่นพี่โชนจะยิงลูกโทษ
พี่โชนจะยิงลูกโทษ พี่โชนจะยิงลูกโทษ.../หนูสน)

(เพราะเสียงเธอนี่เอง ทำให้สองสาวดรัมเมเยอร์ได้ยิน
เลยพากันเดินไปดู นั่น น้ำก็มาแอบลุ้นและเป็นกำลังใจด้วย/เสียงพรายกระซิบ)

(กรี๊ดดดดดดดดดดพี่โชนยิงลูกโทษไม่เข้า ไม่เป็นไรค่ะ พี่โชนขา
แถวบ้านน้องชายลุงพี่เขยพ่อหนูก็เตะลูกโทษได้สองครั้งค่า อิอิ
พี่โชนสู้ๆอีกครั้ง เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพี่โชนยิงลูกโทษเข้าแล้ว
สบตาปิ๊งๆๆเอาใจช่วย/หนูสน)

นึกว่าหลงทางไปไหนซะแล้ว มาๆๆ จะพาไปดูน้ำซ้อมโยนคทา
อุ๊ยต๊ายยยยยยย เพอร์เฟคค่า ลูกสาว ฮิฮิ โยนสูงๆๆค่า

ครูพลยื่นมือมาตบมือกันด้วย ฮิฮิ
เอ่อ เอ๊กคิ้วซ์มีนะคะ ครูอรขา
นางรงนางรำครูเคยโยนชฎาแล้วรับได้อย่างนี้มั๊ยคะ ฮิๆๆๆ

และแล้ววันงานก็มาถึงค่ะ นู่นๆๆลูกสาวค่า
ลูกสาวชุดขาว สูงยาวขาวสวย

มือดรัมเมเยอร์ควงคทามานั่นแล้ว ภูมิใจค่า
(อืม ก็...สวย...จำใจต้องยอมรับว่า สวย จริงๆ
พี่โชนถึงตามเก็บภาพ วิ่งตามถ่ายรูปตลอด

ฮือๆๆไหนบอกว่าชอบถ่ายวิว ไม่ชอบถ่ายคนงะ พี่โชนนนนนนนนนนน/หนูสน)

(ปลีกตัวจากครูอิน มานั่งเล่นที่โต๊ะ แอบเปลี่ยนปฏิทินเล่น/หนูสน)
(มิน่าหล่ะ เดือนที่มีวันวาเลนไทน์ถึงเป็นสามสิบเอ็ดวัน รู้ตัวมือดีแล้ว/เสียงพรายกระซิบ)

(เงียบๆไปเลย ถ้ายังอยากตามมาด้วย ชอบพูดขัดอยู่เรื่อย/หนูสน)
(แล้วจริงปะหล่ะ/เสียงพรายกระซิบ)

(จริง เอ๊ย ปล่าวซะหน่อย ฮึ ไปดูพี่โชนซ้อมบอลกับครูอินดีกว่า ครูขา รอหนูด้วย/หนูสน)

วันนี้ครูพลชวนมาดูพวกเด็กๆซ้อมบอล เลยมาซะหน่อย
ทั้งๆที่จริงแค่อยากใกล้ชิดกับครูพลเท่านั้น
แต่ไหงมีครูอรพ่วงมาด้วยหล่ะเนี่ย

แล้วนั่นน้ำแสนสวย ลูกสาวควงมากับท๊อป
แต่เจ้าชายก๋อยนั่งจ้องตาเป็นมันเชียวนะยะ

กรี๊ดกร๊าดเชียร์กันใหญ่
(กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โอย เจ็บคอ ขอน้ำหน่อย/หนูสน) (อะ น้ำ/เสียงพรายกระซิบ)
(ขอบคุณนะ เพิ่งรู้ว่ามีประโยชน์ ฮ่าๆๆๆ/หนูสน)
((-*-)/เสียงพรายกระซิบ)

ปิดเทอมแล้ว ผ่านไปอีกช่วงเวลาแล้วนะ ใครเขียนบนกระดานน่ะ
“เธอคือดอกฟ้า เรามันแค่หมาแดกแฟ๊บ” ฮุฮุฮุ อารมณ์ดีค่ะ ปิดเทอมแล้วได้หยุดพัก แต่ไม่หยุดรักนะคะ อิอิ

(ครูขา ปิดเทอมแล้ว หนูขอไปเดินเล่น เก็บภาพบรรยากาศนะคะ/หนูสน)
(อยากไปหาพี่โชนมากกว่ามั๊ง/เสียงพรายกระซิบ)

(รู้ดี ถูกต้องนะคร๊าบบบบบบบบบ นั่นพี่โชนไปถ่ายรูปเพื่อนๆแล้ว เอ๊ะนั่นเจ้าชายก๋อยไปให้น้ำเซ็นชื่อบนเสื้อ ไปแอบดูดีกว่า อิอิ/หนูสน)

(รัก รัก เขียนทับเลย ก๊ากกกกกกกกก เขียนคำว่า ทับ ซะเต็มเหนี่ยว ฮ่าๆๆๆๆๆ สงสัยน้ำคงคิดถึงแต่เรื่องพี่โชนมาก/เสียงพรายกระซิบ)

(มัวแต่หัวเราะนอนกลิ้งอยู่นั่นแหล่ะ ไปๆๆพี่โชนเดินไปทางสระน้ำแล้ว เร็ว/หนูสน)

(ยังสงสัยอยู่เลยว่าทำไมเสื้อของพวกเชียร์ กี้ นิ่ม ไม่ได้เขียนเหมือนของน้ำเลยอะ/หนูสน)

(นี่มันใช่เวลามาสงสัยมั๊ย --* พวกเค้าคงมีเสื้อมาเปลี่ยนมั๊ง/เสียงพรายกระซิบ)

(หรือไม่ก็เรียนไม่จบ ฮ่าๆๆ/หนูสน)

(-*- ปล่อยให้ไปไขข้อข้องใจเถอะ งั้นขอรับหน้าที่บรรยายฉากสำคัญต่อไปนี้แทน /เสียงพรายกระซิบ)
V
V
V
ในสระว่ายน้ำโรงเรียน โชนกำลังถ่ายรูปทั่วไป พอหันกล้องมา
เจอน้ำเดินเข้ามาด้วยกิริยาเก้อเขิน จึงกดชัตเตอร์ถ่ายอีก แชะ
น้ำยิ้มเขิน

โชนเอ่ยทักขึ้น”น้ำ...ยังไม่ได้เซ็นต์เสื้อให้พี่เลย...”

น้ำรวบรวมความกล้า ก่อนเอ่ยขึ้น
“พี่โชนคะ น้ำมีเรื่องจะบอกพี่โชน
คือ... น้ำชอบพี่โชนมาก ชอบมาสามปีแล้ว

น้ำทำทุกอย่างเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างก็เพื่อพี่...น้ำตาคลอ...

น้ำไปคัดเลือกนางรำ น้ำเล่นละครเวที ก็เพื่อพี่
แต่ตอนนี้ น้ำรู้แล้วว่า
สิ่งที่น้ำควรจะทำมากที่สุดตอนนี้
และควรทำมาตั้งนานแล้วคือบอกกับพี่โชนตรงๆว่า
น้ำชอบพี่โชน...”

น้ำกล่าวจบ น้ำตาที่รินไหล
เป็นน้ำตาแห่งความปลอดโปร่งที่ได้ระบายความในใจ

พร้อมกับยื่นดอกกุหลาบสีขาวผูกโบว์ ที่ห้อยการ์ดติดกระดุม
มีข้อความ miss call แสดงความนัย

โชนรับดอกไม้วางแนบอก ด้วยความรู้สึกที่อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก

บนอกเสื้อมีข้อความ ปิ่นรักโชน..และคำว่าได้มั๊ยที่ถูกขีดทับ

ซึ่งทำให้น้ำตีความว่าพี่โชนกับพี่ปิ่นเป็นแฟนกัน
และแสดงสปิริตด้วยการแสดงความยินดีกับคนที่ตนรักทั้งคู่

คนหนึ่งก็เป็นผู้ชายที่แอบรัก และเป็นแรงบันดาลใจ
ให้ทำทุกวิถีทางในการเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น

กับอีกคนหนึ่งพี่สาวแสนใจดี ที่คอยอยู่เคียงข้าง
และช่วยเปลี่ยนจากปลวก กลายเป็นสโนไวท์ผู้เลอโฉม

ทั้งสองเหมาะสมกันดีแล้ว จึงจำต้องจากไป แม้จะเจ็บปวดก็ตาม...
V
V
v
(พอๆๆๆแล้ว ไปขุดวิญญาณนักประพันธ์ที่ไหนมาช่วยร่ายหล่ะคะ
ได้แค่เนี๊ยเหรออออออออ..เสียงนางอิจฉาเล็กๆ/หนูสน)

(ฮือๆๆสะอึกสะอื้น อินกับภาพที่เกิดขึ้น ขอตัวไปหาคนมาช่วยซับน้ำตาก่อน /เสียงพรายกระซิบ)

ปิดเทอมเสียที นั่นครูพลจะขนของไปไหนคะ
แหม น่าเสียดาย ถ้ารู้บ้างจะได้สอบชิงทุนไปกับครูพล

ไม่มีใครมาแทนครูพลได้ในจุดนี้ อินคอนเฟิร์มค่ะ
เอ่อ แต่ก่อนไป อินขออะไรบางอย่างไว้เป็นที่ระทึก เอ๊ย ที่ระลึกได้มั๊ยคะ >0<

(ตลกอย่างเดียวไม่ได้ ต้องสวยด้วยใช่มั๊ยคะครู ถึงจะเล่นมุกนี้ได้ ฮา/หนูสน)

ชี้ไปที่หัวใจ ขอหัวใจ ได้นกหวีดแทน …

o.O อุ๊ย นั่นเหรอครูพละคนใหม่ที่จะมาแทนครูพล
เอ่อ อินว่าครูพลไปเถอะค่ะ อินรู้สึกว่าจะไม่ว่างแล้วค่า

รีบๆไปเลยนะคะ

(--“ เอ่อ ขออภัยในบางลีลาของครูผู้สวยเลือกได้คนนี้ด้วยค่า ครูพล/หนูสน)
(นั่นปะไร มารยาร้อยเล่มเกวียนหญิง ทำท่าสะดุดขาพลิกขาแพลง เฮ้อ ดราม่าสุดๆ/เสียงพรายกระซิบ)

ปรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นั่นทำอะไรกันนะ แหมๆๆมาเร็วเคล็มไวเชียวนะคะครูอร

เอ่อ ใช่ครูพละคนใหม่ใช่มั๊ยคะ ชื่ออะไรเหรอคะ ครูโบ๊ท อุ๊ย อยากขี่เรือ ฮิๆๆๆ

(เฮ้อ/เฮ้อ...เสียงถอนหายใจ-ประสานเสียง/หนูสน+เสียงพรายกระซิบ)

และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ครูได้พบกับครูโบ๊ท สุดที่รักของครูค่า^0^(ยิ้มแก้มปริ)

และเป็นความประทับใจที่อยู่ในความทรงจำของ
กับคำว่าสิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก ค่ะ (ยิ้ม..)

(สุดท้ายนี้ครูอินมีอะไรจะกล่าวทิ้งท้ายบ้างไหมคะ.../หนูสน)

ความรักไม่ใช่สิ่งที่เสียหายนะคะ ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม
และเป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆ

จนกลายมาเป็น สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก อย่างทุกวันนี้ค่ะ^^

Understand?
(เงียบ...)

Understand?
v
v
v
อันเดอร์ แสต๊นท์?(เสียงสูง!)

(รีบๆตอบเถอะค่ะ เดี๋ยวครูไม่ยอมกลับ)

Yes!!! อย่างพร้อมเพรียง

OK! Good Bye. I Love You^0^

(เฮ้อ...เสียงถอนหายใจยาวครึ่งวิฯ...)
ในที่สุดการเดินทางที่แสนพิเศษก็สิ้นสุด เป็นความทรงจำที่ประทับใจ กับ สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่า รัก

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามรับชม
สวัสดีค่ะ