Bloggang.com : โซเดะโนะชิรายูกิ : เพื่อนใหม่ ^^ (ภาค 3 ) ตอนจบ

เ รื่ อ ง มั น เ ศ ร้ า . . . เ ห ล้ า มั น ข ม . . . (T_T)!!

น้องหมา [มหาประลัย]

พฤศจิกายน 2552

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

12 พฤศจิกายน 2552

เพื่อนใหม่ ^^ (ภาค 3 ) ตอนจบ

มาถึงภาคที่ 3 แล้ว (เยอะไปหรือเปล่าเนี่ย ทน ๆ อ่านกันหน่อยนะ)

มาที่แพร่งที่ 5 เลยแล้วกัน ได้มาเมื่อเดือน ก.ย. 2552 ที่ผ่านมานี่เอง

แพร่งที่ 5 นี้ ท่านได้แต่ใดมา ?? คำตอบคือ......

ไปทำบุญที่เกาะสุนัข (พุทธมณฑล) มาน่ะ เห็นแล้วอดสงสารมิได้

แล้วกลุ่ม เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ อยากได้กันเหลือเกิน แต่เกี่ยงกันน่าดู

จะมีใครใจถึงเท่าเรา หุหุ ไม่มีอีกแล้ว....

แพร่งที่ 5 ชื่อ "เกรส" เป็นสุนัขเพศเมีย สีน้ำตาลอ่อน ตาโต หูใหญ่ๆ

ที่ให้ชื่อ "เกรส" เพราะอยากเลี้ยงให้เป็นน้องของ "กั๊ช" (ในภาคที่ 1)

"เกรส" เป็นน้องหมาที่ยิ่ง ยโส โอหัง ไม่แคร์สื่อ ฯลฯ และที่สำคัญ

She มีโรคติดตัวมาชนิดหนึ่ง คือ "พาโวไวรัส" หรือที่เรียกกันว่า

"โรคลำไส้อักเสบ" นั่นเอง คิดดูสิว่าน้องมหาตัวเล็กนิดเดียว

ต้องมีสายน้ำเกลือระโยงระยางเต็มไปหมด น่าสงสารมากมาย

แต่ "เกรส" ฝ่าวิกฤตและเอาชีวิตรอดมาได้ แต่เรานี่สิแทบแย่

ไม่ได้หลับได้นอนต้องเฝ้าตลอด เฝ้าไปพราง ร้องไห้ไปพราง

คิดในใจว่าถ้าเราไม่ตัดสินใจเอามาเลี้ยงวันนั้นป่านนี้คงตายไปแล้ว

ทำให้เรามีกำลังใจต่อไป

ตอนนี้ "เกรส" เข้ากับทุกตัวในบ้านได้ดี และก็พากันซนตามเคย

หลังจากเกรสหายป่วยได้ไม่นาน อยู่ในช่วงเวลาฟื้นฟู กลับมีอีกชีวิตหนึ่ง

ต้องจากไปแทน

ในคือ "โทร่า" น้องหมาตัวโปรด ที่ฮาที่สุดในบ้านนั่นเอง

"โทร่า" ป่วยเป็น "พยาธิเม็ดเลือด" เคยเป็นมาครั้งนึงแล้วแต่โชคดี

ที่รอดมาได้ แต่ครั้งนี้ไม่รอด "โทร่า" เป็นน้องหมาผู้ชาย ที่ตัวใหญ่ที่สุด

ในบ้าน และใคร ๆ ก็จะเอ็นดู "โทร่า" มากกว่าใคร เพราะหน้าตาซื่อบื้อ ๆ

และนิสัยกวน ๆ ที่ไม่เหมือนใคร อากากำเริบเพียงคืนเดียวที่ไม่ทานข้าว

พอเช้าเราก็พาไปหาหมอเลย (ลงทุนโดดงาน)

พอกลับมาบ้าน เหมือนทุกอย่างจะดีขึ้น แต่ทุกอย่างกลับเลวร้าย

เราลุกไปไหนไม่ได้เลยเพราะต้องเฝ้า(น้ำเกลือ) พอบ่าย ๆ

"โทร่า" ถ่ายออกมาเป็นเลือดจนนิ่งไป ตลอดเวลาจากกลับบ้านมา

เราโทรคุยกับหมอตลอดเวลา เพราะกลัว" โทร่า" จะทนไม่ไหว

แล้วก็ทนไม่ไหวจริง ๆ ให้พี่ที่ทำงานเรียกสามล้อมาให้

ทั้ง ๆ ที่ "โทร่า" ถ่ายเป็นเลือดตลอดเวลา และกำลังจะหมดสติ

ในความที่ "โทร่า" ตัวใหญ่มาก กว่าจะพาไปหาหมอก็ทุลักทุเลเอาการ

พอไปถึงหมอบอกว่า "โทร่า" ไข้สูง จนช็อกไป ร่างกายเริ่มเป็นจ้ำ ๆ สีม่วง

ใช้เครื่องช่วยหายใจ ทำ CTR พยามเอาน้ำแข็งและผ้าชุบน้ำเย็นมา

ประคบให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ และพยามเรียก "โทร่า" ตลอดเวลา

"โทร่า" ก็แสดงถึงความรับรู้โดยการกระพริบตา ทุกคนพยามช่วยกันอย่าง

เต็มที่ พอเลิกงานพี่ ๆที่ ทำงานก็มาดูใจ "โทร่า" เป็นครั้งสุดท้าย

เหมือนมาเฝ้าคนเลย ยืนร้องไห้ไปตาม ๆ กัน ในตอนนั้นเราไม่รู้สติตัวเอง

ร้องไห้จนจะเป็นลม และเฮือกสุดท้ายของ "โทร่า" ก็มาถึง

เราไปนั่งมองหน้า "โทร่า" บอกให้พยายามเข้าไว้นะลูก

แต่ "โทร่า" มองหน้าเราพร้อมกับสำลักออกมาเป็นเลือด

และหยุดหายใจไปในที่สุด

พยายามปั๊มหัวใจกันอยู่นาน และหัวใจของ "โทร่า" ก็ไม่กลับมาเต้นอีก

หมอเห็นเราร้องไห้ซะมากมาย ก็พยามปั๊ม ๆๆๆๆ (ทั้งๆ ที่รู้)

แต่คงสงสารเราน่ะ จนเราบอกว่าพอแล้วค่ะหมอ ไม่เป็นไร

เย็นวันนั้นเป็นอะไรที่เลวร้ายสำหรับเรามากจริง ๆ

ร้องไห้ตลอดเวลา รู้สึกเหมือน "โทร่า" ทรมานก่อนจะจากไปน่ะ

พอไปฝังเสร็จเรียบร้อย ก็กลับบ้าน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน พี่ ที่สนิทๆ กัน

ทุกคนไม่อยากให้เราอยู่คนเดียว มานอนด้วยกันหมดเลย