วันของน้าเล็ก
กำลังนั่งเล่นเพลินๆ น้าเล็กโทรเข้ามา บอกว่า ลูกหนู น้าเล็กได้ดุษฎีบัณฑิตกิติมศักดิ์ อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกอะไรนะค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาามหาวิทยาลัยศิลปากร เขาให้ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดโห น้าเล็ก... น้าเล็กน่าจะได้ มานานนักหนา แล้ว ใครจะรู้ เบื้องหลังชีวิตของลูกหนู นอกจากคุณยิ๋งแม่ แล้วก็ มี น้าเล็ก คนนี้แหละ ที่เปรียบเสมือนแม่ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เบ่งคลอดเราออกมาก็เถอะ................กาลครั้งหนึ่ง ไม่นานมานี้ เกือบ 20 ปี มาแล้ว บ้านน้าเล็กจากราชวัตร โดนไล่ที่ เพราะไปอาศัยในเขตทหาร เราอพยพจากราชวัตร ไป นนทบุรี ต้องไปอาศัยบ้านน้าแจ๋ ที่ไม่มีใครอยู่ที่แจ้งวัฒนะ ระหว่างรอสร้างบ้าน ที่ นน...คุณยิ๋งแม่ บอกว่า ลูกหนู ไปอยู่กับน้าเล็กไป๊บ้านน้าเล็กมี จ๋า กับยายแถม และ อิเหลิม (อดีตน้องชาย ปัจจุบันเป็นน้องสาวเอิ้ก เอิ้ก) ตอนนั้น มีเราคนเดียวที่ขับรถได้และมีรถเก่าๆที่น้าฑูรยกให้มาคันนึง เกียร์กระปุก น้าเล็กทำงานที่หอสมุดแห่งชาติท่าวาสุกรี ตรู เรียนป.โท ที่ศิลปากร คุณยิ๋ง ยกลูกสาวคนโตให้ไปดูแลน้าเล็ก ตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์เช้าวันเสาร์กลับมาบ้าน ค้างบ้านคืนนึง เช้าวันอาทิตย์หอบคุณนายแม่ไปดูๆ น้าเล็กกับจ๋า มาส่งคุณยิ๋งที่บ้าน ตีรถกลับไปค้างกับน้าเล็กเพื่อที่จะมาส่งน้าเล็กทำงาน ออกจากแจ้งวัฒนะกัน ตีห้าครึ่งชีวิต สบายแสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดบ้านที่ไปอยู่ชั่วคราว ห้องน้ำเล็กมากๆ ห้องน้ำข้างบนใช้ไม่ได้ รั่ว ข้างล่างอาบน้ำไม่ได้ ต้องออกมาอาบข้างนอก 555อยู่กันอย่างนั้นเกือบปี กว่าบ้านเมืองนนท์ จะสร้า้งเสร็จ....สิ่งที่ได้รับ คือ ความเห็นใจกัน น้าเล็กหญิงมั่นแห่งชาติ ผู้ไม่เคยแต่งงานแต่มีหน้าที่ดูแล น้องสาว(โสด)ของพ่อ และเมียพ่อ (ตาเรานี่แหละ) 3 คน ลูกพ่อ (น้องชาย น้องสาว) เป็น 10 ชีวิต ตอนที่ตกระกำลำบากกัน เราต้องส่งน้าๆที่มีครอบครัว ไปมีครอบครัวข้างนอกก่อน น้าเต้าหู้ ที่ช่วงนั้นพบมรสุมชีวิต เมียคนแรก ไล่ออกจากบ้าน ก็มาอยู่ด้วยพอบ้านเสร็จ น้าเล็กก็ส่งตัวเราคืน 555 จากนั้นเราก็ไปอินเดีย กลับจากอินเดียสักพัก ก็มีเด็ก เอ๊ย หนุ่มตามมาจากอินเดียหูยยยยย กว่าจะได้ แต่งงานกับเด็ก เอ๊ยยย หนุ่ม ก็น้าเล็กนี่แหละ ที่ยื่นคำขาดกับคุณยิ๋งแม่ ว่า ถ้าคุณไม่แต่งให้ ชั้นจะแต่งให้... เด็กมันรักกัน ให้มันแต่งกัน หรือจะให้มันหอบผ้าไปอยู่ด้วยกันเฉยๆ แฮ่....เรื่องนี้ ยาว ทีเดียว ไว้ว่างๆจะลองเขียนสักตั้ง น่าจะเป็นนิยายรักข้ามชาติ กั๊กๆๆๆแล้วเราก็ได้แต่งงาน แบบงดงาม และทุกวันนี้เราก็กลายเป็นหมาหัวเน่าประจำบ้านไปเรียบร้อย ฮือๆๆๆ แม่ยายรักลูกเขยโก้ดคนไม่เคยแต่งงาน แต่สนับสนุนการแต่งงาน ไม่เคยขัดขวางน้าเล็กเข้าใจความรักได้ไงคะ หืม....ยังขำ ตอนที่น้าเล็กดูฤกษ์วันแต่งงานให้ เป็นวันที่ความลับเปิดเผยจริงๆเจ้าบ่าวอ่อนกว่าเจ้าสาว 10 ปี อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกคุณยิ๋งแม่สลบสามตลบ แต่ น้าเล็ก หัวเราะ หึหึหึเอาน่า.... ช่างมันเถอะ....เมื่อก่อนนี้ ศูนย์รวมจิตใจของน้าเล็กจะพุ่งไปที่ จ๋า... อาของน้าเล็ก ยาย ของเรา จ๋า คือ ผู้หญิงอีกคน ที่ก้มหน้าก้มตาเลี้ยงลูกให้พี่ชายทุกคน พอจ๋าเริ่มสบาย นั่นหมายถึงเด็กๆที่จ๋าเลี้ยง มีครอบครัวกันหมด จ๋าก็ปาเข้าไป 60 กว่าแล้ว 555 พี่น้องของคุณแม่ รักกันมากๆ ทั้งๆที่มาจากคนละแม่กัน เรารักน้าเราทุกคน และน้าๆ ก็รักเราทุกคน น้าที่อ่อนที่สุดของเรา แก่กว่าเรา 4 ปีเอง 555ยายแท้ๆของเรา แปะข้างฝาเร็วมั่กมาก ก ก ก มากจนน้าเล็กพึมพำทุกครั้งว่าไม่ได้อยู่จนเห็นความรุ่งเรืองของลูกเลยแต่ไม่เป็นไร น้าเล็กมีจ๋า...มีกันและกันมา 65 ปี... จ๋าแปะข้างฝาไปเมื่อตอนจ๋าย่าง 92 ปีไม่มีใครกล้าปลอบน้าเล็กหรอก หึหึหึ ชี มั่น ซ้ะขนาดนั้นทุกคนผลักภาระมาให้เรา ให้ดูน้าเล็ก ให้โทรหา ให้ไปหา ผ่านความห่วงใยไป ป้าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จะมีใครรู้ไหม ตรูกลัวเป็นเหมือนกันนาเว้ย วิธีปลอบของเราง่ายๆ ไปนั่งข้างๆ แล้วบอกว่า ลูกหนูอยู่กับจ๋ามา 40 ปีลูกหนู ยังรักจ๋ามากขนาดนี้น้าเล็กอยู่กับจ๋ามา 65 ปี น้าเล็ก จะรักจ๋ามากขนาดไหน....น้าเล็กพยักหน้า แล้ว ยิ้ม พูดเบาๆว่า นับแต่นี้ น้าก็ไม่มีใครให้ดุ อีกแล้วเนอะ.....บางครั้ง ไม่ต้องร้องไห้ เราก็ รู้ ว่ามันสูญเสีย...กับน้าเล็ก อย่าพูดมาก อย่าเซ้าซี้ คำเดียวพอเจตันก็ใช้วิธีนี้ เดินไปหา ยกมือไหว้ แล้วอยู่ข้างๆ น้าเล็ก ก็จะยิ้ม พยักหน้า แล้วก็อยู่กันอย่างนั้นไปสักพัก กำลังใจมันมาเอง...............น้าเล็กมี โทรศัพท์มือถือ โนเกีย 3310 ใช้มา นานมาก แก่กว่ามะอึ่ดอีก 555แบตเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก โทรหาคุยกัน 3 คำ แบตหมด ใครสั่งเปลี่ยน ก็ไม่ยอม จะใช้มันอยู่อย่างนั้นแหละ จนวันหนึ่ง เจตันถึงที่สุด เมื่อเราโทรหาน้าเล็กกันไม่เจอ และจำต้องหาตัวให้เจอเพราะไปรับกันไม่ถูก...โมโหแสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดวันรุ่งขึ้น เจตัน ไปซื้อ โนเกีย 2310 การใช้เหมือนกันทุกอย่างมาให้น้าเล็ก นิ่งไปสักพัก ด้วยวิสัย ไม่มีใครกล้าตอแยน้าเล็ก ไม่มีใครกล้าทำอะไรโดยที่น้าเล็กไม่เอ่ยปากแต่กับ ลูกหนูและเจตัน เราทำได้ หน้านิ่งมาก 555 (แต่ในใจกลัวชิ้กหัยยย)เจตัน ทำไม่รู้ไม่ชี้ยกกล่องไปให้ อธิบายการใช้งาน ถามหาซิมน้าเล็กอึ้ง ไปพักใหญ่ ก่อนจะรู้ตัว เจตันก็เปลี่ยนเครื่องให้เรียบร้อย วิธีใช้เหมือนเดิม กร๊ากกกกกกกกกกกกก ฮามากๆ ยังจำหน้าน้าเล็กได้ดีเพราะตลอดชีวิต มีแต่ให้ชาวบ้าน ไม่ยอมให้ชาวบ้านมาเดือดร้อนกับตัวเองนี่เป็นสัญญาณที่ทุกคนในบ้านรับรู้ว่า ถึงเวลาที่เราจะดูแล "น้าเล็ก" กันได้แล้วเจตัน ทำได้ .....พอรับรู้ว่าวันที่ 21 กรกฎา น้าเล็กต้องไปรับปริญญา ฮู้ยยยยย พี่ๆน้องๆหลานๆคิดการณ์กันใหญ่โต หึหึหึโดนเบรกหมด น้าเล็กบอกว่า วันนั้น หมายกำหนดการเสด็จพระราชดำเนิน และกำหนดการของมหาวิทยาลัย ไม่มีคิวแทรกให้ใครทั้งสิ้น ไม่ใช่นักศึกษานี่ยะ ที่จะได้ไปยืนโห่ฮิ้วโห่ คณะอาจารย์จะมาดูแลน้าเล็กเอง มารับมาส่ง เรียบร้อย แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตรูอดเสนอหน้า ฮ้าไฮ้ แต่...หิด หิด ยอมง่ายๆ ย่อมไม่ใช่ แม่มะอึ่ด นิถามเจตันสุดที่รัก วันจันทร์ทำอะไรให้หน่อยได้ไหม เจตัน หน้าถอดสี กร๊ากกกกกกกกกกกกก คงนึกในใจ ตรูตัยแน่ๆกร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกออกจากที่ทำงานให้มุ่งตรงไปที่บ้านน้าเล็กไปรอรับกัน นะเจตัน ถอนหายใจ ไอเหนื่อยเออ รู้ว่าเหนื่อย แต่ น้าเล็กไม่ได้รับปริญญาทุกวันนี่ ไม่ได้มีวันพิเศษทุกปีด้วยซ้ำ ป้าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเจตันพยักหน้า คงไม่อยากมีเรื่องแหละ อิเมียอ้วน ท่าทางมานเอาจริงลูกละ ทำไง ไม่ทำไง ไปรับมาจาก รร แล้วก็ป้อนข้าว แล้วก็เอาไปบ้านน้าเล็ก มานนอนดึกสักวัน ไม่ตายหรอก แล้วจะมีใครบ้างไม่มีหรอก เอาแค่ครัวเราก็พอ ครัวน้องสาวไอ ทำไม่ได้ ถึงแม้ ที่ทำงานและ รร ลูกมันจะอยู่แค่แจ้งวัฒนะ แต่ความเรื่องมากของซ้ะมีมานมีมากเกินกว่าเราจะทนไหว ฮี่ ฮี่ รักมากนนะ แต่ไม่อยากกวนใจ...วันอาทิตย์ ก่อนถึงวันรับปริญญา ไปบ้านน้าเล็กนั่นแหละ แอบๆเม้าท์กับน้านิดถา .. ตอนน้าเล็กเข้าครัวไปดูกับข้าวให้มะอึ่ด น้านิดถาบอกว่า วันนั้น น้าลางาน ไปหาหมอ จะกลับบ้านมาเร็วหน่อย มากินข้าวกันไหม ไม่ละ ไม่กวน จะกินมาให้เสร็จเลย.....น้าเต้าหู้ โทรมา แหม๊....ตานี่ สุดยอดจริงๆ ไม่เคยตกซีน.......สุดท้าย มี 3 ครัว 555 ไปนั่งรอน้าเล็กกันนิ....วันของน้าเล็กเราวิ่งไปรับลูกแล้ว กลับมาผัดข้าว ให้ จต แต่ก็เผื่อๆให้น้าญาณะ (เต้าหู้)หน่อย น้าญาณะขาน ว่าจะซื้อเป็ดไปตัวนึง น้านิดถา จะหุงข้าวไว้ให้6 โมงเย็น สามีโทรมาครวญว่าไม่อยากขับรถไปคนเดียว แหงะ ... ต้องรอสินี่ไม่เป็นไร คิวน้าเล็กถึงบ้าน 2 ทุ่ม เราไปรอเฮฮาปาจิงโกะได้อยุ่แล้ว.....น้าญาณะโทรมาตอน 1 ทุ่ม กำลังเดินทางจากที่ทำงาน 7.15 สามีเดิ้ด เลี้ยวรถมาจอด อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกจับเค้ก จับข้าวผัด จับมะอึ่ดพร้อมยายจ๋า ยัดเข้ารถ ขอขับเอง7.25 อยู่แคราย ยายจ๋า สวดมนต์ พร้อมบอกว่า ให้มันช้าหน่อยก็ได้โทรเชคน้าญาณะ จวนแล้ว7.30 น... น้าเล็กโทรเข้า มา โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆบอกสามี เรียบร้อย น้าเล็กถึงบ้านแล้วแน่นอนอร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกงือ...หมดกัน จะไป เซอร์ไพรซ์ เขา ซ้ะหน่อยโทรหาน้าญาณะ ขานั้น บอกว่า น้าจอดรถหน้าบ้านแล้วลูกไม่ต้องห่วงไม่ห่วงหรอก.. เจ้าของงาน อยู่ในบ้านแล้ว 555.....เป็นดังที่คาด น้าเล็ก บ่นงึมงำเรื่องมากันทำไม บลา บลา บลา แต่ ลุกมาถ่ายรูปเป็นสามารถ มาทานข้าว แล้วนั่งดู ข่าว ดักข่าวกันเป็นที่ครื้นเครง ญาติๆทยอยกันโทรมาหลังเห็นข่าวพอรู้ว่าอยู่กันพร้อมหน้า ก็ บ่นว่าทำไมไม่บอกป้าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดไม่บอกคะ เพราะกะจะมาแค่ แป๊บเดียว แล้ว น้าเล็กก็เหนื่อยมากๆ อยู่กันแค่ 8.30 น ก็ลากลับแล้ว เพราะวันรุ่งขึ้นทุกคนต้องไปทำงาน มะอึ่ดก็หงอดจะนอนเอาแค่นี้คะ พอน่ารัก น่าชื่นใจ เฮ้อออออออออออออออออออออออน้าเล็กนัดจัดงานทำบุญ วันที่ 10 สิงหาที่ผ่านมาเดี๋ยวมาอัพรูปต่อวันงาน ฮามั่กมาก
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
มีทั้ง เค้ก ข้าวผัด มะอึ่ด เข้าใจตั้งชื่อกัน
แต่ญาติๆ ของพี่หนู นู๋ยังสับสนอยู่