“รุ้งงาม” ปลายทางหนอ...ขอเสรี อิ่มละอองอายชื้น ยิ้มระรื่นเต็มดวงหน้า รอยรักในแววตา ฉาบฉายทา ทุกผู้คน พริ้งเพริดบรรเจิดยิ่ง โอบทุกสิ่งไม่เคยบ่น ซึมสาย ได้เย็นยล ฟ้าหลังฝนด้วยรุ้งงาม อุ่นในอ้อมแขนกอด สุขสุดยอดมีค่าล้ำ เกินใด ใคร่จดจำ เกินถ้อยคำพร่ำบรรยาย ม่วง คราม ที่ถามถึง ฟ้า เขียว ตรึงตรงใจหมาย เหลือง แสด แผดแสงใส แดง เด่นได้ ใต้ม่วง คราม วูบวับพะยับพะโยม ได้ยลโฉม ชั่วคราวข้าม ขอบเขตเกินติดตาม เสรีงาม เฝ้าคอยรอ .......................... ไหว หวาม วาบ นฤมิต กับชีวิต ไร้รอยต่อ ชะตากรรม กำมะลอ ปลายทางหนอ...ขอเสรี ศานติ เพียงใจ กันยายน ๒๕๕๑   Create Date : 25 กันยายน 2551 4 comments Last Update : 25 กันยายน 2551 13:07:24 น. Counter : 1234 Pageviews. Share Tweet

เก่งจังเลยค่ะ เคยอยากลองแต่งกลอนที่มีสัมผัสเพราะๆแบบนี้ แต่พยายามเท่าไหร่ก็ทำไม่ได้เสียที ^_^ ผ่านเข้ามาอ่านค่ะ วันหลังจะขอผ่านเข้ามาใหม่นะคะ   โดย: พรายน้ำฟ้า 25 กันยายน 2551 13:44:28 น.

รุ้งสวยจังค่ะ เคยถ่ายรุ้งแต่สีสันไม่สดใสเท่านี้เลย กลอนก็เพราะ เก่งจัง ยินดีรู้จักค่ะ   โดย: จันทร์ไพลิน 25 กันยายน 2551 18:21:51 น.

แหม ช่างเปรียบหนอ ...รุ้งงาม กับ เสรี มาเยี่ยม ชม ด้วยคิดถึง คำคมๆ ไปล่ะ แล้วจะแวะมาอีก อ๋อ อยากรู้เรื่องการเมืองใหม่อีก อ่ะ มีอะไรเขียนมาเล่า บ้างหนอ   โดย: มะนาว (manow_noi ) 26 กันยายน 2551 15:35:17 น.

อ่านบทกลอนแล้ว ยิ่งทำให้รุ้งดูงามขึ้นอีก หากมีความทรงจำเกี่ยวกับการไปเที่ยวในวัยเด็ก ขอเชิญครับ   โดย: Insignia_Museum 27 กันยายน 2551 21:20:03 น.