พญาไม้ (ชิมไปบ่นไป) สูงเสียดฟ้าตระหง่านตาพญาไม้ สมด้วยวัยยิ่งใหญ่ยิ่งแก่กล้า สงบเย็นที่เร้นกายหมู่นกกา ร่ายมนตราสะกดมวลมนุษย์ชน กว่าจะได้สายสะพายสไบแก้ว สายลมแผ่วผ่านลากี่หน้าฝน หยัดยืนสู้ หมู่มาร ทุรชน เหลือรอดพ้นพร้ามีดกรีดเฉือนคม กลับหลังมองมวลมิตรไม่เหลือซาก สู้ลำบากอยู่ได้ไม่เคยล้ม เล่าตำนานผืนป่าท้าทุกข์ตรม เข่นขื่นขม โดดเดี่ยว โดยลำพัง ................. สาธุ ปูชนียา พญาไม้ โปรดอภัยให้ เหล่าข้า ถ้าพลาดพลั้ง ย่ำลูกท่าน สุมไหม้ ให้พลัง ประโยชน์ยัง พอแค่ ประคองตน ศานติ เพียงใจ กันยายน ๕๑   Create Date : 16 กันยายน 2551 5 comments Last Update : 16 กันยายน 2551 14:52:17 น. Counter : 1712 Pageviews. Share Tweet

ลำต้นของต้นไม้ ย่อมแสดงประวัติศาสตร์ของการผ่านร้อนผ่านหนาวมาอย่างโชกโชน มนุษย์บางชั่วอายุของมันเพียงแต่เข้ามาทักทาย แต่มนุษย์บางคนในปัจจุบันอาจโลภถือเอาต้นไม้ (ที่เติมโตมาหลายชั่วอายุคน)เป็นสมบัติของตนเอง   โดย: Insignia_Museum 17 กันยายน 2551 23:03:16 น.

....รู้จักหยุด รู้จักยอม รู้จักเย็น เห็นจะเข้าที ..ดีหนอ   โดย: มะนาว (manow_noi ) 20 กันยายน 2551 20:30:27 น.

มาเยี่ยมค่ะ สบายดีนะคะ   โดย: teansri 20 กันยายน 2551 21:55:46 น.

วันนี้ชวนไปนั่งรถเมล์ฟรีชมกรุงกันครับ ถ้าว่างขอเชิญครับ   โดย: Insignia_Museum 21 กันยายน 2551 10:28:06 น.

มาหาด้วยคิดถึง เธอจะซึ้งคำฉันไหม ถ้อยฝากจากคนไกล ส่งมาให้จากใจจริง   โดย: teansri 24 กันยายน 2551 0:59:18 น.