เพราะความรักและความใส่ใจของคน 2 คนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อและแม่ของชีวิตน้อย ๆ ในพุง ทำให้อุปสรรคต่าง ๆ มากมายที่เกิดขึ้น ดูเล็กน้อยนัก

หลังจากที่แม่ตั้งท้องครั้งใหม่แล้ว แม่บอกกับตัวเองว่า จะไม่ยอมสูญเสียหนูไปอีกเป็นอันขาด แม่เลิกทำงาน กลับมาพักอยู่ที่บ้านเฉย ๆ ไปตรวจท้องตามที่คุณหมอนัดอย่างเคร่งครัด ตอนที่หนูอยู่ในท้องแม่ได้ 2 เดือน แม่ก็เริ่มแพ้ท้องอย่างหนัก กินอะไรไม่ได้เลย จนลุงหมอต้องขอให้แม่ admit เพื่อให้น้ำเกลือใน รพ. ถึง 2 ครั้ง แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคหรือปัญหาอะไรสำหรับแม่เลย เพราะแม่คิดว่า นี่คงเป็นบททดสอบความเป็นแม่บทแรก ว่าต่อไปนี้ เราต้องลำบากเพื่อลูกแล้วนะ ...สู้ตายค่ะ...

ตอนท้องได้ 6 เดือน แม่กลับไปช่วยป๊ะป๊าหนูทำงาน เพราะเบื่อเหลือเกินที่ต้องนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่บ้านเฉย ๆ แต่ด้วยความประมาทของแม่ ทำให้แม่เดินลื่นหกล้ม แม้จะไม่รู้สึกเจ็บอะไร แต่แม่ก็ร้องไห้เสียใจอย่างหนัก เพราะแม่กลัวเหลือเกินที่จะต้องสูญเสียหนูไปอีก  แต่ครั้งนี้แม่โชคดีที่ลูกของแม่แข็งแรง สามารถฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ จนมาเกิดเป็นลูกของแม่ได้

จนอายุครรภ์ได้ 38 สัปดาห์ ลุงหมอก็นัดแม่ผ่าท้องคลอด อาเน่ของหนูก็เที่ยวไปหาฤกษ์หายามที่ดีที่สุด ตามความเชื่อของเค้า แล้วก็ให้แม่ไปนัดแนะกับลุงหมอเพื่อกำหนดวันคลอด คือ วันที่ 21 มกราคม 2552 (แม่ถูกใจวันนี้มาก เพราะเป็นวันครบรอบแต่งงานของป๊ะป๊ากับมามี๊ของหนูด้วย) แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้น.....

วันที่ 19 มกราคม 2552

แม่ไปช่วยป๊ะป๊าหนูทำงานเหมือนทุกวัน ใจจริง แม่ตั้งใจจะทำงานวันนี้วันสุดท้าย แล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น แม่เริ่มมีอาการท้องแข็ง และปวดหน่วงตอนประมาณ 6 โมงเย็น แต่แม่ก็ยังใจเย็น ด้วยคิดว่า แม่คงคิดกังวลไปเอง จนเวลาประมาณ 3 ทุ่ม แม่เริ่มปวดท้องมากขึ้น เลยตัดสินใจโทรหาลุงหมอ แล้วเล่าอาการให้ลุงหมอฟัง  ....

ลุงหมอบอกว่า แม่ต้องรีบไป รพ.แล้ว เพื่อผ่าคลอด ลุงหมอจะไป รพ. ทันที แม่ตกใจมาก เพราะยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจอะไรเลย แม่รีบโทรหาอากง, อาเน่ ของหนู แล้วคณะกองเชียร์หย่อม ๆ ก็เดินทางมารวมตัวกันที่ รพ.วิชัยยุทธ ... แล้วแม่ก็ถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัดทันที  

เวลา 23.08 น.

แง.....แง.... นี่เป็นครั้งแรกที่แม่ได้ยินเสียงหนู ลูกแม่ร้องไห้เสียงดังมาก ลุงหมอเดินมาบอกแม่ว่า "แม่ได้ลูกสาวนะ ลูกแม่ออกมาครบถ้วน สมบูรณ์ดี" น้ำตาแม่ไหลพราก ๆๆๆๆ เฮ้อ...มามี๊หนูนี่ขี้แยจังเลยเนอะ ^^ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมแม่ต้องร้องไห้หนักอย่างนั้นด้วย แต่แม่รู้ว่า แม่ดีใจ..ดีใจมากที่ลูกแม่แข็งแรง แล้ววันนี้นางฟ้าตัวน้อยของแม่ ก็ออกจากพุงแม่ มาให้แม่ได้อุ้ม ได้กอด ได้ทำหน้าที่แม่อย่างเต็มที่แล้ว

@@ ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวของเรานะ นางฟ้าตัวน้อยของแม่ @@