น้องนู 8 เดือนกว่าๆ

Tue. 17/8/2010 นู 7 เดือน 25 วัน ยิ้มหวานให้แม่กับพ่อ

วันหยุดวันแม่ 4 วันที่ผ่านมาได้อยู่กับนูตลอด 4 วัน 24 ช.ม.
นูซุกซนใส่กางเกงใส่เสื้อยากที่สุด ใส่ขาข้างนึงได้ ก็คลาน
พอใส่อีกข้าง ข้างแรกก็หลุด นูชอบเดินในรถเข็นถ่อไปที่เบาะ
นอนพี่แง๊วฟ์แล้วก็ดึงผ้ารองนอนพี่แง๊วฟ์มาโบกสะบัด พี่แง๊วฟ์ตกใจ
เจ้าเด็กนี่จะทำอะไรฉัน วิ่งหนีไปแต่ก็ยังหันมามองแบบงุนงง
กลางวันนูก็นอนหลับดี 1-2 ช.ม. ถ้านอนบนเบาะหนังเพราะเย็น
สบายเหงื่อไม่เปียก แต่ก่อนจะนอนต้องเล่นบทโศกร้องไห้ให้
อุ้มเอกันก่อน น้อยครั้งมากที่จะสามารถหลับลงไปได้เอง
ตอนนี้ก้นนูเป็นผดทั้งๆ ที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หรือเป็นเพราะแม่
เปลี่ยนมาใช้โป๊ะโกะแพนท์ มันค่อนข้างกระชับรูปร่าง ไม่มีช่อง
ให้ลมผ่าน นูเป็นผดเฉพาะง่ามก้น แม่ทานิปปี้ ฮิปโป้ แล้วก็
เปลี่ยนแพมเพอร์สใหม่เป็นฮักกี้แบบเทปไซส์ L ตอนแรกแม่
ก็ว่าดูดีขึ้น แต่เมื่อคืนก่อนนอนแม่เปลี่ยนชุดให้พบว่า ผดลุกลาม
มาตรงแก้มก้นด้วย แม่เลยประโคมครีมที่ก้นนูอย่างเยอะ และทา
ทุกรอบที่เปลี่ยนแพมเพอร์ส เมื่อคืนนี้เปลี่ยนตั้ง 3 รอบแน่ะ
และบอกคุณยายว่ากลางวันอยู่บ้านให้นูใส่กางเกงขาสั้นหรือ
ผ้าอ้อมก็ได้แล้วให้นอนให้เล่นตรงเบาะหนัง ถ้าเปียกก็เช็ดทำความ
สะอาดง่าย แล้วผดที่ก้นนูจะได้หายเร็วขึ้น เมื่อเช้ายายเลยใส่
กางเกงขาสั้นให้นู แต่ถ้าไปเล่น Around We Go หรือ พวกรถเข็นถ่อทั้งหลาย
แล้วฉี่ราด คงต้องซักล้างกันยกใหญ่ เดี๋ยวนี้แดดก็ไม่ค่อยมีแห้งยาก
แม่คงต้องซักแล้วเป่าพัดลมเอาถ้า Around We Go เปื้อน

พัฒนาการนูสามารถือของไปคลานไปได้ เวลาคลานแล้วเอียงจะล้ม
รู้จักเอามือยันพื้นไม่ให้ล้มได้ แต่ก็ต้องคอยระวังเผื่อเผลอลืมหัวจะ
โขกพื้นเอา แม่ลงชื่อเราไปร่วมงานปาร์ตี้บ้านเสือที่จัดเดือนหน้า
ด้วยนะ เห็นว่าจัดที่ร้านวิเศษไก่ย่าง แถวบ้านป้าของ dad ยังนึกไม่
ออกเลยว่าจะคลานกันยังไง บนเบาะ หรือคลานกับพื้นร้าน ที่นูได้
แข็งคลานเพราะโตสุดในรุ่นคือเกิดเดือนธ.ค. ส่วนคนอื่นที่เกิด
เดือน ม.ค. เป็นต้นมา ก็ได้แข่งคืบ แข่งคว่ำ แข่งร้องไห้กันไป น่าสนุกดี

Thu. 19/8/2010 นู 7 เดือน 27 วัน คลานไปเกาะยืนได้

เมื่อคืนนูคลานอย่างเร็วจากที่นอนไปที่กล่องพลาสติก และใช้มือ
จับขอบกล่องพลาสติก ขึ้นยืนได้เอง แล้วทำท่าตีกลอง (ตีฝา
กล่องพลาสติก) อย่างแรง กำลังแขนและขาของลูกแข็งแรงดีมาก
ถึงจะทำท่านี้ได้

พ่อชอบว่าแม่ไม่ดัดขานู นูขาโก่ง แม่ละกลุ้มใจ ก็มันดัดได้แค่นี้
นี้นา พ่อขู่ว่าคอยดูนะเดี๋ยวลูกต้องไปตัดรองเท้าดัดขาเป็นหมื่น
ตอนโต เป็นความผิดของแม่ คอยดูๆ เล่นพูดคาดโทษกันไว้ล่วงหน้า
อย่างนี้ แม่จะเหลือเหรอเพราะนูขาโก่งแน่ๆ
คุณหมอบอกโก่งนิดหน่อย พอสองขวบจะค่อยๆ ตรงไปเอง
ถ้าไม่ตรงเวลานั้นค่อยว่าอีกที พ่อก็ฟังอยู่ด้วย
แต่พ่อก็โจมตีว่าแม่น่ะเชื่อหมอมากเกินไป บลาๆๆ วันก่อนแม่เลย
บอกว่า ยก project ดัดขาเป็นหน้าที่พ่อละกันนะ ให้พ่อเป็นคนดัด
พ่อก็ไม่เอาอีกบอกไม่ค่อยมีเวลา แม่มาอยู่กับนูทั้งคืนมัวทำอะไรอยู่
ทำไมไม่ดัด บลาๆๆ จริงๆ แม่ไม่มายด์เรื่องขาโก่งนิดๆ หน่อยๆ
หรอกนะ แต่กลุ้มคำพูดมากกว่า บางคนก็บอกว่า ดึงจมูกซะมั่งๆ
พูดซ้ำๆ บ่อยๆ อยากให้คนที่พูดมาทำเองจัง ขอบ่น

Sat. 21/8/2010 นู 7 เดือน 29 วัน จัดห้องนอนให้นูใหม่

เนื่องจากแม่ให้นูนอนที่นอน สามฟุตครึ่ง วางบนพื้นแล้วเอา
ชิดผนังด้านนึง แล้วเอาที่กั้นเตียงมากั้น ถัดจากที่นอนจะเป็น
ที่นอนปิคนิคของคุณยาย นูจะเกาะที่กั้นเตียงชะโงกดูคุณยายเรื่อย
จนกว่าจะหลับ บางทีเกาะยืนแล้วร้องเรียก แม่ต้องคอยจับเอวไว้
มีครั้งนึงแม่นั่งบนที่นอนปิคนิค พ่ออยู่บนที่นอนสามฟุตครึ่งกับนู
นูเกาะที่กั้นเตียงเสร็จ กระโจนหาแม่ หัวพุ่งลงมาอีกฟากนึง
ขาอยู่อีกฟางนึง ห้อยต่องแต่งอเป็นรูปตัววี อยู่บนที่กั้นเตียง
ดีที่หัวยังไม่ถึงพื้น เพราะพ่อดึงขาไว้ทัน แม่เลยคิดว่าที่นอนสาม
ฟุตครึ่งเล็กไปสำหรับนูซะแล้ว และนูชอบให้ทุกคนมาอยู่รวมกัน
จะได้โผไปหาคนนั้นทีคนนี้ที เมื่อเช้าแม่เลยจัดให้ เอาที่นอนปิคนิค
วางชิดผนัง เอาเบาะฟองน้ำวางบนปิคนิคอีกทีจะได้หนา ถัดมา
ก็วางที่นอนสามฟุตครึ่งแล้วค่อยกั้นเตียง คราวนี้ล่ะนูได้โผไป
โผมาสนุกแน่เลย

ช่วงนี้ฝนตกยุงเยอะ ยุงมากัดตรงซอกคอนู ตอนแรกก็รอยเดียว
อีกวันเพิ่มอีก 3 รอยน่าสงสารจัง แม่ย้ำให้คุณยายครอบมุ้งเล็ก
เวลานอน เพราะบางทีเราก็มองไม่เห็นตัวยุงนะ บางทียุงกัดตรง
ผมยิ่งมองไม่เห็นเพราะสีดำเหมือนกัน เอาไม้แบดตียุงแกว่งไกว
ก็ไม่เห็นโดน แต่ก็ยังมียุงเล็ดลอดมากัดน้องนูจนได้ ตั้งแต่เป็น
แม่คน แม่ต้องใจร้ายกับยุง แมลงต่างๆ ที่เขาพูดว่า ยุงไม่ให้ไต่
ไรไม่ให้ตอมเป็นงี้นี่เอง กลัวยุงมากัดลูกแม่ เวลายุงบินมาก็พูดว่า
อย่ามากัดลูกฉันน่ะ นี่แน่ะ แล้วก็ตียุง ราวกับตัวเองเป็นซุปเปอร์ฮีโร่
คอยปกปักพิทักษ์นู

Mon. 23/8/2010 นูครบ 8 เดือน ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา aunt ไปรับยายกลับบ้าน แล้วจู่ๆ นูก็จำ
Aunt ไม่ได้ซะงั้น เห็นหน้า aunt ก็ร้องไห้ ซบหน้าหาแม่ ทั้งๆ
ที่พฤหัสถึงอาทิตย์ที่ผ่านมา aunt เพิ่งพานูไปเที่ยว มาหานูทุกวัน
ผ่านมาแค่หกวัน นูลืม aunt ซะแล้ว aunt กลายเป็นคนแปลกหน้า
เพราะไม่ได้อยู่บ้านเดียวกัน ยังงี้ aunt น้อยใจแย่เลย แต่ aunt
ก็เข้าใจและไม่ท้อถอย ถึงแม้นูจะกลัวยังไง aunt ก็พยายามอุ้ม
จนนูหลับ และวันรุ่งขึ้น aunt ก็รีบมาแต่เช้า นูก็ทำเป็นซบหน้า
หาแม่ กลัว aunt อีก aunt พยายามอุ้มนูให้คุ้นเคยให้ได้ แม่ก็บอก
Aunt ว่าเด็กเป็นกันทุกคนในช่วงวัยนี้เริ่มกลัวคนแปลกหน้า
แม่เคยอ่านในหนังสือ เป็นมากหรือน้อย ขึ้นอยู่กับอุปนิสัยเด็ก
แต่ละคน

ตกเย็นวันอาทิตย์ก็พากันไปรับยายที่ห้าง สักเย็นๆ aunt กลับไป
ยังไปแวะซื้อขวดนม avent ให้นูเพิ่ม เพราะแม่เล่าให้ฟังว่า
เวลานูดูดขวด พีเจ้นท์ ดูดเท่าไหร่ก็ไม่หมดสักทีเหมือนนมออกน้อย
บางทีหลับไปซะก่อนนมยังไม่หมด พอตื่นขึ้นมาจะอารมณ์ไม่ดี
เพราะยังไม่อิ่ม ถ้าเป็นขวด avent นูดูดแป๊บเดียวหมด ที่แม่ใช้
ปนกันเพราะ พีเจ้นท์ เป็นของที่ได้มาตอนคลอด ส่วน avent ซื้อเองมี
4 ขวดไม่พอ เย็นวันนั้น aunt เลยไปซื้อเพิ่ม avent มาให้อีก 3 ขวด

ดูสินูว่า aunt รักนูมากแค่ไหน นูอย่าทำแปลกหน้าใส่ aunt สิลูก
นี่เราคิดกันขนาดว่าจะขายบ้านนี้ แล้วไปซื้อบ้านหลังใหญ่ หรือซื้อ
สองหลังติดกัน อยู่รวมกันกับ aunt เลยนะ เพื่อให้นูได้ใกล้ชิดกับ
aunt มากขึ้น และแม่จะได้มีคนผลัดเวรดูแลนูด้วย
แต่ก็ต้องดูก่อนว่าขายบ้านนี้ให้ย่าได้หรือเปล่า
การอยู่คนละบ้านแบบครอบครัวเดี่ยว มันเหนื่อยจริงๆ นะ
แล้วก็สิ้นเปลืองด้วย ในความเห็นของแม่ โอเคอยู่บ้านเดียวกันคงมี
กระทบกันบ้างเหมือนลิ้นกับฟัน แต่ยังไงเราก็คือครอบครัว มีอะไร
ก็โกรธกันได้ไม่นาน สุดท้ายแก่เฒ่ากันไป ก็ต้องกลับมาอยู่รวมกัน
เพื่อดูแลฝากผีฝากไข้ด้วยกันอยู่ดี แล้วนูก็เป็นหลานคนเดียว
คนแรกของตระกูล เหมือนเป็นสายใยเชื่อมทุกคนให้ใกล้ชิดกัน
มากขึ้นจริงๆ นะ

Tue. 24/8/2010 นู 8 เดือน 1 วัน แล้วก็เมินใส่แม่

เมื่อวานนี้ แม่กลับถึงบ้านทุ่มครึ่ง เลทไปครึ่งช.ม.เพราะไปแบงค์ให้พ่อ
กลับมารีบอาบน้ำ ยอมอดข้าว เพื่อจะได้อุ้มนู เปลี่ยนแพมเพอร์ส
เปลี่ยนชุดนอน เช็ดสะดือ เช็ดฟัน ทาตุ่มยุงกัด ตอนแรกพ่ออุ้มนูไว้
รอแม่อาบน้ำแต่งตัวก่อน (ถ้าแม่ยังไม่อาบน้ำแม่จะไม่อุ้มนู กลัวมีเชื้อโรค)
นูดูแม่แต่งตัวก็ทำกรี๊ดกร๊าดคลานจะหาแม่ พ่อต้องจับไว้เดี๋ยวตกเตียง
พอแม่แต่งตัวเสร็จรีบอุ้มนูไปห้องนู เปลี่ยนเพอร์สยังไม่ทันเสร็จ
นูถือแปรงสีฟันของตัวเอง อยู่ดีๆ ก็ร้องไห้ น้ำตาไหลพราก เหมือน
เสียใจอะไรมากๆ แม่ก็คิดว่าหรือดึกไปแล้ว นูง่วงนอน แต่ยังแต่งตัว
ไม่เสร็จก็เบรคก่อน อุ้มโอ๋ชวนดูนั่นนี่ เขย่ากรุ๊งกริ๊ง นูนิ่งไปแป๊บนึง
ก็ร้องต่อครวญครางลั่นบ้าน เอานมให้ก็ไม่กินแล้ว แม่ก็อุ้มไปตรงโน้น
ตรงนี้ หยุดเป็นพักๆ ก็ร้องต่อ จนกระทั่งยายมา พอยายอุ้มเท่านั้นแหละ
เงียบกริบ หันมาค้อนแม่ แม่ไม่เข้าใจเลยจริงจริ๊ง ว่าทำอะไรผิดสเต็ป
ตรงไหนหว่า นูเพิ่งเป็นครั้งแรกวันเสาร์ทำกับ aunt วันนี้มาทำกับแม่ซะแล้ว
แต่แม่ไม่ยอมแพ้หรอกนะ สุดท้ายแม่ก็อุ้มเอนูจนหลับคามือแม่จนได้
แล้วแม่ถึงยอมไปทานข้าว ไม่รู้ว่าคืนนี้นูจะแผลงฤทธิ์อีกหรือเปล่า
แม่จะตั้งรับยังไงดี อาจต้องแต่งตัวนูจากข้างล่างไปเลย พอขึ้นบน
ไม่ต้องแต่งแล้ว เล่นๆๆๆ กันอย่างเดียว พอขยี้ตาก็อุ้มเอ ไม่รู้แผนนี้
จะได้ผลหรือเปล่านะ

Wed. 25/8/2010 นู 8 เดือน 2 วัน หายงอแงก่อนนอนแล้ว

เนื่องจากเมื่อวานนูทำเมินไม่เอาแม่แล้วร้องงอแง แม่เลย
ลองมาเปลี่ยนชุดนอนให้นูที่ข้างล่างซะเลย มีหลายคนอยู่
ทั้งยาย ย่า พ่อ นูก็ร้องนิดหน่อย เวลายายเดินไปในครัว
พอยายเดินกลับมาก็หยุดร้อง การเปลี่ยนชุดนอนเช็ดสะดือ
เช็ดหน้าเช็ดตาเช็ดมือ ใส่ถุงเท้าให้นูก็ผ่านไปได้ด้วยดี
หลังจากนั้น แม่ก็พานูขึ้นห้องไปอยู่กันสองคน
คุณยายอยู่ข้างล่างเพราะต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง
แม่ก็เริ่มเล่นฟัดพุง เล่นเอาหมอนข้างเล็กๆ ตีกัน ส่วนใหญ่แม่ตีฝ่ายเดียว 55
เพราะนูยังเล่นไม่ค่อยเป็น เล่นจนนูนอนฟุบหน้ากับที่นอนแล้วนอนยิ้ม
เลยทีเดียว ส่วนแม่เองก็เหนื่อยเหมือนกัน หอบแฮ่กๆ เลย
พอแม่หมดแรงแต่นูยังไม่หมด คลานต่อไปที่ประตู ไปเกาะประตูยืน
คงเห็นใครต่อใครออกไปทางนี้เลยอยากออกมั่ง แล้วก็คลานต่อไป
ที่สายไฟพัดลม แม่ต้องห้าม คลานต่อไปที่ขวดน้ำดื่มสิงห์ อันนี้เล่นได้
คลานต่อไปที่กล่องพลาสติกเก็บสมบัติ เกาะกล่องยืน ทุบๆ ฝากล่อง
แบบตีกลอง เหลียวมาเห็นขวดน้ำสิงห์อยู่ใกล้ๆ กล่อง ย่อเข่าลงมา
จะหยิบขวด มือก็เกาะกล่องไว้ หยิบไม่ถึงก็ปล่อยมือมาเล่นขวดน้ำ
เล่นสักพักเกาะกล่องยืน เกาะยืนสักพักย่อตัวลงนั่งเล่นขวดน้ำ ทำสลับไป
สลับมาสัก 3-4 รอบ แม่ต้องคอยระวังหลังให้ เพราะพื้นตรงนั้นไม่ได้
ปูแผ่นรองคลานเป็นพื้นกระเบื้อง พอนูอยู่ในท่านั่ง แม่ก็เลยเอาขวด
น้ำสิงห์มาล่อให้นูคลานมาหาแม่บนที่นอน แทนที่นูจะคลานมา
ดันลุกขึ้นยืนเฉยเลย ไม่เกาะอะไรด้วย ทำมืองอๆ อยู่กลางอากาศ
แม่ต้องรีบถลาไปจับมือไว้เพราะยังยืนไม่แข็งแถมไม่มีเบาะ แล้วงี้
แม่พาไปแข่งคลานนูจะโดนจับฟาวล์ไหมเนี่ย ไหนๆ ก็ยืนแล้ว แม่เลย
พาเดิน แม่เดินถอยหลัง จับมือนูให้เดินตาม สามสี่ก้าวก็ล้มลง
พ่อเปิดประตูเข้ามาลองชุดที่จะใส่ไปข้างนอกให้แม่ดู แล้วก็ออกไป
นูเห็นพ่อร้องตาม แม่ต้องพาตามไปห้องใหญ่ ไปเล่นบนที่นอน
เห็นพี่แง๊วฟ์นอนอยู่บนเก้าอี้ข้างที่นอน คลานปรู๊ดไปหาพี่แง๊วฟ์
แม่ต้องรั้งไว้กลัวพี่แง๊วฟ์ตะปบ พี่แง๊วฟ์หันมามอง จะทำไรตรู
แม่เลยแกล้งทำมือเหมือนจะเขกพี่แง๊วฟ์ นูหัวเราะชอบใจใหญ่
ทำซ้ำไปซ้ำมากี่ทีก็หัวเราะ นูยังไม่ง่วงสักที แม่เลยพาไปไหว้พระที่ห้องพระด้วยกัน
พี่แง๊วฟ์ตามมาด้วย เลยนั่งตักแม่ไหว้พระนั่งมองพี่แง๊วฟ์ไป พอสวดมนต์
ชักนานเริ่มแอ๊ะๆ จะร้อง รีบพาออกมาหาพ่อ ยังลองชุดไม่เสร็จ
(พ่อชักจะสำอางเกินไปแล้ว) อุ้มส่องกระจกสักพัก พ่อลองชุดเสร็จ
อุ้มนูเล่นโยกเยกไปมา พอนูหาว แม่รีบอุ้มไปห้องนอน ทำไฟหรี่
เอานมให้กิน ดูดนมแล้วนอนหลับไปเลย โดยไม่ร้องงอแง เย้ๆ คืนนี้ทำสำเร็จแล้ว
หลักการคือทำให้นูเหนื่อยจนงอมนั่นเอง แม่อยากถ่ายรูปทุกกิจกรรมที่
เราทำด้วยกันก่อนนอนนะ แต่ก็กลัวว่ามัวแต่ถ่ายรูปเดี๋ยวจับนูไม่ทันมี
หัวทิ่มหัวตำกันบ้าง ก็เลยยังไม่เคยถ่ายสักที ไว้โปรก่อนแล้วจะถ่ายไว้บ้างนะ
เผื่อนูถามตอนโตที่แม่บรรยายยาวๆ ไม่เห็นมีภาพประกอบเลย

Fri. 27/8/2010 น้องนู 8 เดือน 4 วัน ไม่ชอบอยู่ในห้องพระนานๆ

ก่อนนอนแม่เริ่มให้นูมีกิจกรรมมากขึ้น พอเหนื่อยแล้วก็หลับง่ายเลย
ไหว้พระก็เป็นส่วนนึง นูยังพนมมือไม่เป็น แม่ก็ให้นั่งตักและแม่ก็สวดมนต์
ออกเสียง เป็นบทสั้นๆ เพราะสังเกตว่านูจะเริ่มร้องถ้านั่งในห้องพระนานๆ
ไม่รู้ว่ากลัวหรือเปล่าเพราะเงียบ ไม่มีใคร

พอเที่ยงคืนแม่จะปิดแอร์เปิดหน้าต่างเพราะรู้สึกว่าอากาศข้างนอก
เย็นสบาย อยากให้นูสัมผัสธรรมชาติมากกว่าแอร์ ปรากฏว่านอนเหงื่อ
ออกหัวจนที่นอนเปียกเช่นเคยแล้วก็ดิ้นกระสับกระส่าย จนตอนหลัง
แม่ต้องให้นูนอนกลับหัวกลับหาง หัวจะได้ใกล้พัดลมหน่อย เหงื่อไม่ออก
แม่เคยได้ยินภาษิตจีน นอนหลับสบายสุขภาพดีต้อง หัวเย็นเท้าอุ่น
อันนี้อาจจะจริงกับเคสของนูนะ

Wed. 1/9/2010 น้องนู 8 เดือน 9 days

แม่ไม่ได้มาอัพหลายวันเลย กลัวลืมจัง หยุดเสาร์ แม่กับ aunt พาน้องนู
ไป fashion island ตอนนี้นั่งรถเข็นก้านร่มแล้ว เวลาหลับบนรถขาน้องนู
เลยรถเข็นออกมาอย่างกับเด็กยัง เวลานอนก็ห่อๆ ไหล่ เหมือนนั่งเครื่องบิน
ชั้น economy เลย แต่ว่ารถเข็นเบาดี กระชับกับรูปร่าง แม่ก็ไปซื้อแพมเพอร์ส
กับโดโซะให้นู แล้วรอ dad มารับ แล้วก็กลับบ้านกัน นูมีร้องง่วงนอนนิดหน่อย
ในร้านยาโยอิ แม่ต้องอุ้มมาเอข้างนอกร้าน พอรับก็เอาไปนอนในรถเข็น

วันอาทิตย์ อามด อาเจนมาบ้าน เลยไปบิ๊กซีซื้อของ และทานข้าวกันที่
Black canyon เหมือนเดิม กรี๊ดลั่นร้าน แม่ต้องพาไปอุ้มเอนอกร้าน
พอหลับก็กลับมานอนรถเข็น สิ่งนึงที่นูทำให้แม่เปลี่ยนไปคือ แม่จิตใจ
เข้มแข็งหนักแน่นขึ้นมาก เมื่อก่อนเวลานูร้องแม่จะลนลาน คิ้วขมวดแบบ
จัดการอะไรไม่ถูก เกรงใจคนอื่น รู้สึกว่าคนมองเราเยอะ ฯลฯ แต่ปัจจุบันนี้
แม้นูจะลองลั่นกว่าเดิม กรี๊ดไปด้วย ดิ้นไปด้วยขณะแม่อุ้ม ม้วนตัวไปด้วย
แม่ก็ชิวๆ ขำๆ ไม่ได้หวั่นวิตกหรือทุกข์ร้อนใดๆ เลย แม่มั่นใจว่าจะจัดการ
น้องนูได้ด้วยตัวของแม่เอง แล้วก็ไม่หวั่นว่าคนมอง เพราะใครๆ ก็เข้าใจ
ได้เรื่องเด็กร้องเป็นเรื่องธรรมชาติ

วันอาทิตย์ที่ 5/9/2010 น้องนูมีมีทติ้งกับเพื่อนธ.ค. 52 ด้วยล่ะ เป็นไงบ้าน
เดี๋ยวแม่มาเล่าอีกทีนะ


Fri 3/9/2010 น้องนู 8 เดือน 11 วัน ขี้ปล่อยมือจริงเรา

ตอนนี้น้องนูซ่ามาก แม่เรียกอาการนี้ว่า ขี้ปล่อยมือ แม่กำลังหากล้อง
ที่ถ่ายกลางคืนแบบไม่มีแฟลชเข้าตามาถ่ายอาการ ขี้ปล่อยมือ ของลูกอยู่
ก่อนนอนทุกวัน ฟิตมาก ในห้องนอน คลานๆๆ มาที่ลังพลาสติก เกาะยืน
หันมายิ้ม ปล่อยมือ ยิ้ม แม่นับได้ หนึ่งถึงสิบ กับอีกจุดนึง คลานๆๆ มา
ปลายที่นอน เกาะยืน ยิ้ม ปล่อยมือ แต่แอบขี้โกง เอาหน้าแข้งดันกับ
ที่นอนไว้ อันนี้เลยยืนได้นาน แม่นับได้หนึ่งถึงยี่สิบหรือมากกว่า
ยิ่งคุณยายกับแม่ปรบมือเชียร์ เหมือนบ้ายอ ทำใหญ่เลย ไม่ต่ำกว่าห้ารอบ
จนแม่ต้องบอกพรุ่งนี้ค่อยทำต่อนะลูกคืนนี้นอนก่อน ทำไฟหรี่ ก็ยังฟิตจัด
จะยืนปล่อยมือตลอดเวลา จนง่วงนอนก็อุ้มเอหลับไป

กับความสามารถพิเศษอีกอย่างที่แงะ แกะ ของขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็น
อะไรก็ตามที่มันแกะได้ เช่น ตรงซิงค์ แม่อุ้มล้างมือ นูก็แกะจุกอะไรซักอย่าง
ขึ้นมาถือ แม่เห็นแล้วงงเลย แม่ไม่เคยสังเกตว่าตรงนั้นมันมีจุกเหล็กวงกลม
อันนี้มาก่อน แต่น้องนูเห็น แล้วแงะมันออกมาถือ เด็กๆ นี่เขามองอะไร
ละเอียดอ่อนกว่าเราจริงๆ มดเล็กๆ เศษอะไรเล็กๆ สังเกตหมด
โต๊ะวางขวดนมในห้องนอน มีรูให้สายไฟรอด แล้วมีชิ้นไม้ล็อครูนั้นไว้
เกาะโต๊ะยืนปุ๊บตรงไปที่รูหยิบชิ้นไม้นั้นขึ้นมาทุบ โป๊กๆๆ รู้ด้วยว่ามันหยิบ
ออกมาจากรูได้ ต่างกับพื้นผิวบนโต๊ะทั่วไป แม่เลยคิดว่านูคงชอบพวก
บล็อคหยอดเป็นรูปต่างๆ สามเหลี่ยม สี่เหลี่ยม วงกลม เดี๋ยวไปหาซื้อมา
ให้ลองเล่นดู แต่ตอนนี้กลัวอย่างเดียว หยิบได้ปุ๊บเอามาอม กับเอามาเคาะ
เคาะไปเคาะมากลัวเจ็บมือเพราะเคาะโต๊ะแรงมากแล้วก็กำของไว้ซะแน่น
กลัวพลาดแทนที่จะหยิบอะไรเคาะ อันเอามือตัวเองไปเคาะซะแรง
กับอีกอย่าง ที่จะอันตรายให้ถือกรุ๊งกริ๊งมีเสียง ทำเป็นแล้ว เอามาเขย่าๆ
แล้วมีเสียงกรุ๊งกริ๊บ ก็กลัวจะเขย่าอย่างแรงจนโดนหัวตัวเองหัวแตก
ทำอะไรต้องทำซะแรงเลยน้องนูเอ๊ย

Create Date : 03 กันยายน 2553		8 comments
Last Update : 3 กันยายน 2553 13:30:33 น.
Counter : 835 Pageviews.
Share Tweet