เมื่อน้ำผึ้งไปโรงเรียน

เรื่องเล่า "ลูกไปเรียนวันแรก"
ลูกเราจะร้องไห้กี่วันหน๋อ ต้องติดตาม
10 พ.ค. 2010

วันนี้แม่กับพ่อหยุดงาน เพราะน้องจะไปโรงเรียนวันแรกในชีวิต
แม่ก็นึกสงสารนู๋อยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าจะออกมาแบบไหน
น้ำผึ้งตื่นเต้นและดีใจที่จะได้ไปโรงเรียน แม่เห็นแล้วก็ดีใจ
ทุกคนในบ้านชอบใจกันใหญ่

และแล้วก็ถึงเวลาสำคัญ เด็กๆต่างก็เข้าห้องเรียน เพื่อทำความคุ้นเคยกัน
ทั้งคุณครูและเด็กๆ ส่งเสียงดัวเจี้ยวจ้าว น้ำผึ้งก็วิ่งเล่นไปมา
พ่อจ๋าบอกลูก : หนู พ่อกลับบ้านแล้วนะ
น้ำผึ้ง : ได้ เดียวหนูอยู่กับแม่

พ่อจ๋าบอกลูก : แม่ก็กลับด้วย

แม่ : หนูต้องอยู่กับคุณครูเอ็มนะลูก
น้ำผึ้ง : ไม่ฟังเสียงยังเล่นต่อ เราถ่ายรูปพ่อลูกเค้านิดหน่อย แล้วพ่อน้องก็ออกไป
ถึงเวลาที่เราต้องออกไปบ้างแล้ว(พ่อมันบังคับ)
แม่ : แม่สัญญา ตอนเที่ยงเดี๋ยวแม่มารับ

นำผึ้ง : ยังคงเล่น...

แม่ : หนูต้องอยู่กับคุณครูเอ็มนะลูก และก็เพื่อนๆ ตอนนี้น้ำผึ้งยังปีนป่าย
ยังไม่สนใจฟัง เราก็เดินออกไป พอพ้นประตู แอบดูลูกตัวน้อย เห็นร้องไห้จ้า

"แม่จ๋า แม่ไปไหน คอยนู๋ดด้วย "

เท่านั้นแหล่ะ น้ำตาแม่ก็พรางพลู ออกมา
ไม่รู้มันมาจากไหน ความรู้สึกมากมายหลายอย่างก็เข้ามาในใจ
(ตอนนั้นไม่นึกถึงคนเล็กในท้องเลย..จะร้องตามแม่หรือเปล่าไม่รู้)
เหมือนเราเอาลูกมาทิ้ง เหมือนเราจะให้ลูกมาเร็วเกินไป (2.6 เตรียม อนุบาล)
จนพ่อเค้าบอกว่าพอแล้ว มาเลยไม่ต้องไปแอบมองแล้ว

"ถ้ายังงั้นก็ออกจากงานมาเลี้ยงลูกเลย" แหมช่างทำร้ายจิตใจแม่ขนาดนี้
หลังจากนั้นแม่ก็ไปปฐมนิเทศ ประมาณชั้วโมงครึ่ง ได้มั้ง
แล้วก็ลงมาดูเด็กๆ เด็กบางตนเค้าก็ยังร้องไห้ไม่หยุด เด็กบางคนก็เล่นกะเพื่อนได้แล้ว

ตอนนี้ น้ำผึ้งก็หยุดร้องแล้ว แต่ยื่นตรงประตู รอจะออกมา หรือ รอพ่อกับแม่ ไม่แน่ใจ
เราแบบดูลูกพักนึ่ง แล้วก็เดินไปหาเอาเอกสารมาให้พ่อน้อง แล้วก็เข้าไปหาลูก
(มันอดไม่ได้) พอเห็นแม่เท่านั้นแหล่ะ

น้ำผึ้ง : แม่จ๋า ไปไหนมา น้องหาแม่ไม่เจอเลย (ไม่ร้องนะถามเฉยๆ แม่นี่ซิจะร้องซะเอง)
ทำไมแม่ไม่มัดผมดีๆ แล้วแม่ร้องไห้หรอ (แทบไม่อยากฟังลูกพูด มันแน่นหน้าออกไปหมด)

แม่ : ก็แม่บอกน้องแล้วงัยว่าตอนเที่ยงแม่จะมารับ แม่สัญญาแล้วงัย
น้ำผึ้ง : นู๋ไม่ได้สัญญากับแม่เลย แม่อย่าไปไหนนะ
แล้วน้องก็เล่นต่อ เลยถาคุณครูเอ็ม

แม่ : คูรเอ็มค่ะ น้องเป็นงัยบ้าง
ครูเอ็ม : น้องร้องนานเหมือนกันคะ แล้วไม่เอาอะไรเลย ไม่กินข้าวน้ำก็ไม่กิน ไม่เล่น
เราก็เลย ชงนมให้น้องกิน เด็กอื่นก็กินนมบ้าง ร้องไห้บ้าง นอนบ้าง
11 พ.ค. 2010

วันนี้คุณย่าไปส่ง เฝ้าน้องจนถึงบ่ายโมง
น้องเลยไม่ร้อง เล่นอย่างเมามัน

12 พ.ค. 2010

ฮ่าๆ วันนี้คุฯย่าไปส่ง แล้วก็กลับบ้านเลย
แม่โทรไปหาคุณย่า คุณย่าบอกน้ำผึ้งร้อง จะกลับบ้านด้วย
แต่ย่าไม่สนจ้า....ย่ากลับบ้านทันที แอบดูนิดหน่อย
ปรากฎว่า หลานสาว ร้องดังกว่าใครเค้าเลย"
ครูเอ็มเอานมให้ ปัดมือเลยล่ะ ไม่ยอมเอางัย ประมาณว่า "นู๋ไม่มีอารมณ์กิน"
แม่ก็เลยโทรไปหาครู ตอน 9 โมงเนี้ย ถามลูกสาวดูซิเป็นงัยบ้าง
ครูบอกเลิกร้องแล้ว เล่นอยู่กับเพื่อนๆได้แล้ว แต่แม่ยังนึกอยู่
ลูกสาวตูจะกินข้าว จะนอนไหมหน๋อ
"แม่ขอให้น้องเข้ากับเพื่อนๆ ได้เร็วๆนะลูก" จะได้ไม่ต้องร้องไห้ให้เสีย
สุขภาพอีก สาธุ
ตอนเย็นถามคุณย่า ย่าบอกยังไม่ได้ถามครูเลย
วันนี้ที่บ้านฝนตกด้วย ยังโชคดีที่ฝนหยุดตอน ย่าไปรับน้องพอดี
วันนี้ เลิกเรียน 14.00 น. คุณย่ายืนรอหน้าห้องธุรการ


13 พ.ค. 2010
แม่โทรหาพ่อหนู๋ตอนเช้า พ่อบอกหนู๋ไม่อยากไปโรงเรียน ไม่ยอมทานข้าว
คุณย่าแต่งตัวเสร็จ เหมือนจะร้องไห้ก็ต้องปรอบกันนิดหน่อย แล้วก็ไปทำบุญก่อนไปเรียน
วันนี้วันพระจ้า
ตอน 09.45 แม่โทรหาย่า บอกว่าร้องไห้อย่างดังกว่าเค้าเลย แล้วนู๋บอกย่าว่า
"ย่า อย่าออกไปนะเดี๋ยวหมามันกัด" ย่าถามครูเอ็ม
ย่า : เมื่อว่านเป็นงัยบ้าง
ครูเอ็ม : ร้องตลอดเลยค่ะ นึกได้ก็ร้อง ไม่ยอมทานข้าว ทานนม นอนดูดนิ้วอย่างเดี๋ยว
แล้วย่า ก็ออกมา แอบดูอยู่พัก น้องก็ร้อง แต่คุณครูอีกคนให้นั่งตัก น้องก็หยุดร้องนะ แต่ยังมีสะอื้น

วันนี้ก่อนออกมาย่าบอกกับคุณครูว่า "นมหน่ะชงไว้ให้เค้าเลย ไม่กิไม่เป็นไร เอาไว้คู่กับน้ำนั้นแหล่ะ"

ย่าก็นึกเหมือนแม่เลย ถ้านู๋หิวหนูก็ต้องยิบกินเองเป็นแน่ นี่ไปโรงเรียนน้อ.. น้องไม่กินครูเค้าก็ไม่ให้หรอก
ตอนอยู่บ้านย่าเค้ายังหลอกกว่าจะกินได้ แต่ครูเค้าก็นึกดีนะ เค้าบอกถ้าน้องไม่กินก็เสียดายของเปล่าๆ
ไม่เป็นไรหรอก ทิ้งก็ได้ แต่ถ้าลูกหิวแล้วไม่กล้าขอกินนี่ซิ มันแย่มากยิ่งกว่า
วันนี้หนู๋เลิกเรียน 15.45 น.โนน่ จะเป็นงัยบ้างหน้อ.....
"แม่นึกไม่ออกเลยว่า คนที่เค้าทิ้งงลูกได้ลงคอเนี้ย เค้าคิดกันยังงัย ทำได้ยังงัย"
ขนาดแม่รู้ว่าหนู๋ร้องไห้ ใจแม่ก็แทบขาด แม่ไม่อยากให้นู๋ ไปเรียนแล้วตอนเนี้ย...เฮ้ยยยยยย.....

Create Date : 13 พฤษภาคม 2553		0 comments
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2553 14:27:05 น.
Counter : 534 Pageviews.
Share Tweet