หลังจากที่น้ำนั่งคิดและทบทวนอยู่กับเหตุการวันนั้นที่พูดกับเขา เป็นครังสุดท้าย  แล้วก็แอะใจในคำถามของเขาขึ้นมา "ทำไมเขาจึงถามอย่างนั้นน้ำคิดทวบทวน " เขาถามว่าเธอรักไอ้หนึ่งเหรอ" ไม่มีเหตุผลเลยที่ถามเรื่องของเด็กผู้ชายชื่อหนึ่ง  ว่าน้ำรักหรือเปล่า เพราะน้ำไม่เคยมองหนึ่งเลย ในสายตาของน้ำมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น  คุยก็ยังไม่คุยเลยกับเด็กผู้ชายชื่อหนึ่งเลย ไม่มีความรู้สึกอะไรกับหนึ่งเลยมันว่างเปล่ามาก  และน้ำก็คิดออก  น้ำรีบไปรื้อค้นของที่เก็บไว้มอง

หาอัลบั้มภาพถ่าย น้ำต้องการหาภาพถ่ายรูปหมู่ตอนป.6ก่อนจบ  "หาเจอแล้ว"น้ำรีบหยิบรูปถ่ายออกมาดูแล้วพลิกไปด้านหลัง มีข้อความเขียนไว้เล็กๆว่า "รักคนนี้  คนที่2" ก็น้ำเขียนเอง มีเพื่อนอีกคนที่รู้ความหมายว่าน้ำหมายถึงใคร  น้ำบอกเพื่อนว่าอายไม่กล้าเขียนชื่อเขา ความคิดของเด็กขี้อาย คุณผู้อ่านลองนึกภาพนะคะว่ารูปถ่ายหมู่คนเยอะก็จะตัวเล็กๆนั่งเรียงติดกัน  น้ำก็เลยเขียนได้แค่ให้ตรงตัวเขาข้างหลังภาพ "รักคนนี้"บรรทัด1เพราะถ้าเขียนยาวอีกมันจะเลยตัวเขาไป แล้วเขียนคำว่า"คนที่2"อีกเป็นบรรทัดที่2เพื่อจะไม่ให้เลยตัวเขาเป็นแนวตัวเขาที่ข้างหลังภาพ  คุณผู้อ่านคงจะงงนะคะว่าแล้วมันเกี่ยวกันยังงัย  ก็เพราะน้ำเขียนเอาเองตัวเองเข้าใจคนเดียว  แต่ถ้าคนอื่นเห็นก็จะเข้าใจว่าน้ำรักเด็กผู้ช่ายชื่อหนึ่ง  เพราะหนึ่งเขานั่งคนที่2แถวล่าง  " แต่ก็ไม่มีใครเห็นนี่น้ำคิด" คิดออกแล้ว ช่องัยละเพื่อนที่น้ำคิดมาตลอดเลยว่าดี เธอเห็นข้อความและรูปถ่ายที่น้ำเขียนและรู้ว่าน้ำเก็บไว้ในหนังสือ และช่อคนเดียวที่รู้ว่าคนที่2นี้คือใคร เพราะคนที่น้ำรักนั่ง คนที่2 แถวบน และข้อความข้างหลังภาพก็ตรงตัวเขาเลยเล็กๆ2บรรทัดไม่เกิน  ช่อเธอคงไปเล่าให้เพื่อนคนอื่นๆฟังไม่รู้ใครบ้าง  วันเวลาผ่านไปเป็นเดือนน้ำลืมเรื่องรูปไปแล้ว   วันหนึ่งน้ำมาเรียนตามปกติแล้วก็มีเด็กห้อง2มาขอยืมหนังสือของน้ำบอกว่าของตัวเองลืมเอามา  น้ำไม่ได้แอะใจเลย  หยิบให้ไป  ลืมไปแล้วว่ามีรูปอยู่ในหนังสือวิชนั้น   โธ่เอยน้ำเธอนี่มันซื่อจนโง่เลยจริงๆ  เขาคงเห็นรูปและข้อความนั้น  ก็เลยมาถามเรา   แต่คำตอบเราไม่เคลียร์  เพราะตอนนั้น ความรู้สึกนั้นพูดอะไรไม่ออกจริงๆ  เขาคงเข้าใจผิดคิดว่าเราหมายถึงเด็กผู้ชายชื่อหนึ่ง  ถ้าคุณผู้อ่าน  คิดภาพตอนนั้นออกวันที่เขาถามน้ำ  "แขนสองข้างของเขาขวางไว้ ดันตัวน้ำติดกำแพง น้ำอยู่ระหว่างสองแขนเขาหน้าเราทั้งคู่อยู่ไม่ห่างกันมาก แล้วเด็กผู้หญิงเรียบร้อยขี้อายจะสึกยังงัย   ก็เหมือนต้องมนต์ " พูดได้เพียงรักคนที่พูดนี่แหละ"  ความคิดในใจของน้ำคือเขา คนที่อยู่ตรงหน้าน้ำนี่แหละคงที่กำลังพูดกับน้า อยู่นี่งัยละ สายตาของน้ำได้แต่จ้องเขาพูดความคิดนั้นออกไปไม่ได้จริงๆ  ตอบไปได้แค่นั้นแล้วก็รีบหลบสายตาเขาก้มหน้าไม่กล้ามองเขาอีกเลย แล้วเขาก็ไป  นี่งัยละสาเหตุ ของการเข้าใจผิดกันเพราะรูปใบนี้  เพราะความโง่ของเราให้เด็กห้อง2มาหลอกเอาหนังสือไปได้ โง่จริงๆทำไมไม่คิดว่าเธอต้องมายืมหนังสือเราทำไมทั้งที่ ไม่สนิทกันเลยแถมเธอคน นั้นก็มีข่าวว่าชอบเขามานานแล้ว  น้ำด่าตัวเอง โง่ๆๆๆมากและฉีกรูปถ่ายที่เป็นต้นเหตุแผ่นนั้นจนละเอียดไปเลย  จนปัจจุบันนี้รวมเวลาผ่านมาแล้ว30ปี  น้ำออกยังนอนฝันถึงเข้าอยู่เป็นบางครั้งนานทีปีหน เพราะการจากกันแบบเข้าใจผิดกัน  มันฝังอยู่ในใจของน้ำตลอดไม่เคยลืมรักครั้งแรกอันแสนสั้นนั้นเลย. เป็นการเขียนครั้งแรกเรียบเรียงไม่ดี ต้องขออภัยด้วยนะคะอาจมีตกหล่นบางคำ