ศิลปิน ศิลปะ ศิลเปรอะ 1
วันอาทิตย์ที่ 14 พฤศจิกายน พุทธศักราช 2553ต้องรีบมาทะยอยเล่าย้อนหลังให้น้องไทได้เก็บไว้อ่านตอนโตนะจ๊ะ เดี๋ยวจะนานเกินเป็นดินพอกหางแม่หมูไป รูปมีเป็นพันๆ รูป แต่ไม่ได้จัดการอะไรเลย เฮ้อ แม่เบื่อตัวเองเหมือนกัน ไม่รู้เอาเวลาไปไหนหมด ตอนนี้ยิ่งแย่เหมือนจะขี้ลืม+ความจำสั้นลงยังไงไม่รู้ หรือว่าจะเริ่มสูงวัยแล้ว ฮือ ฮือ อย่างเพิ่งน้าแม่เล่าเลยก็แล้วกันนะจ๊ะน้องไทเมื่อวันอาทิตย์ที่ 14 พ.ย.53 แม่เห็นพี่เอมเอาสีชอล์คแท่งโตมาขีดๆ เขียนๆ ที่พื้นซีเมนต์ในบ้านป้าแอ้ม แม่อยากน้องไทได้เรียนรู้ศิลปะการวาดรูปกะเค้าบ้าง เลยแอบเลียบค่ายถามป้าแอ้ม ป้าแอ้มบอกว่าเป็นสี Non-Toxic น้องไทเล่นได้ แม่เลยทำเนียนให้พี่เอมปีนข้ามรั้วเข้ามาเล่นกะน้องไท ทั้งคู่ได้ละเลงสีบนกำแพงบ้านดำๆ ของเรา หนูยังเขียนไม่เป็น รูปที่หนูวาดออกมาก็เลยเป็นขีดๆ กะจุดๆ กำแพงบ้านเราสีดำจากการตากแดดตากฝนมานาน เลยดูเหมือนกระดานดำอันยาวใหญ่ยักษ์เลยขำรูปนี้ น้องไทยิ้มเหมือนโชว์ผลงานตัวเอง ช่วงนี้หนูเห็นกล้องแล้วยิ้มแป้นเป็นอาตี๋น้อยทุกที ไม่รู้ใครสอนแล้วเจ้าของผลงานส่วนใหญ่ก็มาโชว์บ้าง พี่เอมนั่นเอง กำแพงบ้านกลายเป็นกระดานดำย้าว ยาวฝีมือหนูอยู่ตรงนี้ลูก ส่วนบ้านกะกระถางดอกไม่ฝีมือแม่เอง ก็เห็นแล้วอยากเล่นบ้างอ่ะนี่งัยสีชอล์คอันเบิ้มของพี่เอม ขอบคุณนะคับที่ให้น้องไทได้เล่นด้วยแม่อยากให้น้องไทชอบศิลปะนะจ๊ะ เพราะแม่คิดว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างจินตนาการ **รักน้องไทเย้อเยอะเลยจ้า**แม่หมูหวีดระหว่างแม่ up blog นี้ หนูก็นั่งตักแม่ดูพี่ Barney ไปด้วย เลยต้องเปิดสองหน้าต่าง ดีที่จอคอมพ์น้าอ้วนกว้างนะเนี่ย ไม่งั้นก็ไม่ได้ up อีกแน่เลย