จริงค่ะ มีช่วงที่เราต่างก็นั่งเล่นไลน์ของตัวเอง
แต่พอมาถึงจุดนึง ตอนไม่สบาย ไม่ได้เล่นเป็นสัปดาห์
ก็ทำให้รู้สึกว่า สิ่งสำคัญที่สุดคือคนรอบข้างมากกว่า
ทุกวันนี้ เวลากินข้าว หรือ นัดเจอเพื่อน ครอบครัว
โทรศัพท์จะอยู่ในกระเป๋า แล้วเรานั่งคุยกัน

แล้วจะอัพรูปหรืออะไรก็หลังจากแยกย้ายแล้ว
รู็สึกมีความสุขมากกว่าต่างคนต่างก้มมองจอจริงๆค่ะ

ขอบคุณที่มาแชร์ความคิดเห็นนะคะ
เห็นด้วยมากๆค่ะหากทุกคนสามารถแบ่งเวลาได้แบบนั้น
เราทุกคนน่าจะยิ้มได้กว้างขึ้น

แต่ด้วยความที่โลกเปลี่ยนแปลงไปแล้ว ปัจจุบัน
คนเรามองหน้ากันน้อยลง ขนาดดูตอนเสิร์ตบางทียังผ่านมือถือ
แต่เราส่งสติกเกอร์ทักทายกันบ่อยขึ้น ก็ถือว่าแบ่งข้อดี ข้อเสียกันไป

ปล. 1 จากคนยุค เพจเจอร์ เด็กสมัยนี้คงอาจจะไม่รู้จัก

ปล.2 `for someone who might concerned
ตอนนี้ ก็มองเป็นแแง่ดีไปแทน เพราะเค้าเป็นคนสำคัญของเรา
อย่างน้อยก็ขับรถมาเจอกัน ให้เล่นมือถือก็ได้