พอดีด้วยไม่มีเรื่องราวใหม่ ๆ มาลงครับ เลยถือโอกาสเอาเรื่องราวเก่า ๆ มาลง แต่มันก็ไม่เก่ามากเท่าไหร่หรอกครับ...เป็นเรื่องราวการตะลอนไปหาแหล่งดูนกใหม่ ๆ ซะบ้าง จำเจ ๆ ...กับที่ดูนกเดิม ๆ ไม่ได้ว่า ๆ แหล่งดูนกเก่า ๆ มันไม่ดีนะครับหรือว่าน่าเบื่อแต่ผมว่าผืนป่าและแหล่งหากินและถิ่นอาศัยของนกยังถูกปิดบังและหลบซ่อน อยู่ตามมุมใด มุมหนึ่งของประเทศอันกว้างใหญ่ไพศาลนี้....ถ้ามีโอกาสอยากให้ ท่านทั้งหลายลองแว้บมาดูซิครับว่า ยังมีที่ใดในประเทศที่เรายังไม่เคยไป และไม่เคยสัมผัส โดยเฉพาะนักดูนก...ซึ่งมีชีวิตควบคู่ไปกับการเดินทางแบบแยกกันไม่ขาด....

วันนี้ผมขอแนะนำแหล่งดูนกใหม่อีกแห่งครับ..." เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าแม่จริม บ้านหลังใหญ่ของนกยูงสายพันธุ์ไทย..แห่งล้านนาตะวันออก "

เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าแม่จริมชื่อนี้ได้แต่ใดมาก็ไม่ทราบได้ แต่ชื่อกับไปเหมือนกับอุทยานแห่งชาติแม่จริม ในท้องที่ของ อ.แม่จริม จังหวัดน่าน ซึ่งเป็นที่โด่งดังในด้านการล่องแก่งลำน้ำว้านั่นเอง...ถ้ายังนึกไม่ออกว่าเขต ฯ แม่จริม อยู่ตรงไหน ลองกางแผนที่ครับ..เริ่มแรกหาจังหวัดอุตรดิตถ์ให้เจอก่อนแล้วก็ไล่ไปตามทางหลวงที่มุ่งสู่อ.ฟากท่าและอ.บ้านโคก ก่อนถึงบ้านโคกประมาณ ๒๕ กิโลเมตรตามระยะการบอกในแผนที่ทางหลวง มองขึ้นไปทางเหนือเฉียงตะวันตกหน่อย ๆ นั่นแหละครับ ผืนป่าแม่จริมใต้....หรือถ้ายังนึกไม่ออกอีกก็นึกถึงถนนเส้นเดียวกับผาชู้ ดอยเสมอดาว อช.ศรีน่าน อ.นาน้อย จ.น่าน แต่ที่นี่อยู่ฝั่งตรงข้ามเลยครับก่อนสุดทางสายนี้ ๕ กิโลก็จะถึงที่ทำการเขต ฯ...

จุดเริ่มต้นที่ผมคิดว่าอยากจะมาดูนกที่นี่เพราะสาเหตุหลายประการ..
- ประการแรกคือ เราดูนกแถวภูสวนทรายแถว ๆ นาแห้ว แล้วขึ้นมาทางภูสอยดาว แต่กลับข้ามไปดูนกที่แม่จริมเหนือและดอยภูคา แต่กลับมองข้ามป่าแถบนี้
- ประการที่สอง ผืนป่าติดชายแดน
- ประการที่สาม มีนกยูงไทยให้ดู( เจอไม่เจออีกเรื่องนึง )

ผมวางแผนการที่จะมาที่นี่นานมากกว่าครึ่งปี สุดท้ายก็มาได้เบอร์หัวหน้าเขต ฯ คือหัวหน้าเกียรติพงศ์ ปัญญาธรรม ติดต่อนัดวันเวลากันดิบดี สอบถามข้อมูลที่ผมมีติดตัวเป็น ๐ แต่ท่านยินดีมากที่เราจะมาที่นี่ อย่างน้อย ๆ ก็จะได้นำข้อมูลนกต่าง ๆ มาเผยแพร่ให้คนดูนกและผู้สนใจภายนอกได้รับทราบบ้าง และอาจทำให้ป่าแม่จริมใต้แห่งนี้เด่นชัดมาในแผนที่บ้าง....เมื่อมีการประสานงานทุกอย่าง โอเค.แล้วการเดินทางจึงเริ่มขึ้น....

วันที่ ๕ พ.ค.๕๐ ออกเดินทางแต่เช้ามืดเวลาประมาณ ตี ๔ เห็นจะได้ท่ามกลางสายฝนปรอย ๆ ...ใช้เส้นทางม.นเรศวร - พิษณุโลก - อุตรดิตถ์ - ทองแสนขัน - ฟากท่า - ปางไฮ - ที่ทำการเขต ฯ...ระยะทางประมาณ ๒๓๐ กิโล ( จากพิษณุโลก )...เมื่อมาถึงได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากเจ้าหน้าที่เขต ฯ คงเพราะผมเป็นนักท่องเที่ยวเพียงคนเดียวในวันนั้นมั้ง...ทางเขต ฯ ได้จัดที่หลับที่นอนให้เป็นอย่างดีมาก ๆ เสริฟกาแฟร้อน ๆ นั่งคุยกันท่ามกลางสายฝนโปรยลงมาเป็นละออง...นั่งมองชาวบ้านขึ้นเขาไปหาเห็ดเผาะ( ภาษาถิ่นพื้นเมือง )ที่ออกเต็มเขาช่วงนี้ ด้านหน้าเขตมีกรงเลี้ยงนกยูงไทยอยู่ ๒ ตัวซึ่งยืนยันได้แน่ชัดว่ามีอยู่จริงที่นี่...แต่วันนี้ขอนอนเอาแรงก่อนนะ

วันที่ ๖ พ.ค.๕๐....เช้าวันใหม่ท้องฟ้าปลอดโปร่งผมกับเจ้าหน้าที่เขต ฯ ก็ออกเดินทางดูนกตามทางหลวงลาดยางอย่างดี..นกสีชมพูสวน นกกินปลีอกเหลือง และนกเฉี่ยวบุ้งกลางเป็นนก ๓ ชนิดแรกที่ออกมาต้อนรับ...ตามมาด้วยเจ้าของเสียงแหบ ดังอย่างนกปีกลายสก๊อตที่มีชุกชุมมาก ๆ...ถนนบริเวณด้านหน้าที่ทำการเขต ฯ สามารถดูนกได้อย่างสบายมาก ๆ ครับ ที่พบแถว ๆนี้มี นกแซงแซวหางบ่วงใหญ่ เยอะมาก ๆ นกแซงแซวหงอนขน ก็เยอะเช่นกัน นกขี้เถ้าใหญ่ ๒ ตัว เหยี่ยวปีกแดงเกาะบนยอดไม้แห้ง ๓ ตัว ผึ่งปีกอยู่ครับ เพราะก่อนหน้าฝนตกนิดหน่อย ใกล้ ๆ กันก็มีเหยี่ยวหน้าเทา ๑ ตัว เราเดินตัดวกเข้าป่า จากการนำทางของเจ้าหน้าที่เจอชาวบ้านออกหาเห็ดเผาะรายทางเป็นระยะ ๆ คุยกันเสียงดังน่าดูแบบทักทายกันแต่ก็สร้างความรู้สึกอบอุ่นที่เขาเป็นกันเองกับเรา....รายทางช่วงนี้นกเงียบไปหน่อยแต่ก็ยังมีพืชพรรณตามพื้นดินออกดอกแข่งกันเต็มไปหมด...

....เมื่อเดินมาถึงบริเวณที่โล่ง มองลงไปในหุบพบนกหัวขวานเขียวตะโพกแดง ๓ ตัว ไล่กันบนต้นไม้ นกหัวขวานใหญ่หงอนเหลือง นกหัวขวานจิ๋วคิ้วขาว นกหัวขวานสามนิ้วหลังทอง เหยี่ยวนกเขาพันธุ์จีน นกกระเต็นน้อยหลังสีน้ำเงิน เหยี่ยวรุ้งบินร่อนร้องอยู่บนฟ้า นกปรอดทอง ปรอดโอ่งเมืองเหนืออีกฝูงใหญ่ ฯลฯ

เมื่อเดินมาไกลแล้วร่วม ๓ กิโล เจ้าหน้าที่ก็แนะนำให้เดินตัดลงหุบด้านล่าง....ซึ่งได้ยินเสียงนกมาแต่ไกลว่าเซ็งแซ่ไปหมด....แต่ปัญหาตอนนี้คือ...ผมจะเดินลงไปยังไง เพราะหนทางลงมันช่างชันเหลือหลาย...ขณะก้ม ๆ เงย ๆ เพื่อเกาะต้นไม้ลงหุบ เจ้าหน้าก็กระซิบดัง ๆ ว่าหมู หมู เหลือบไปดูด้านล่างเห็นหมูป่าตัวนึงจ้องมองมาทางเรา แต่อย่าว่าแต่จะถ่ายรูปหรือมองให้ชัด ๆ ผ่านกล้องไบนอคเลยครับ...ตัวเองยังเอาไม่รอดเลยตอนนี้ แต่ไม่นานเจ้าหมูน้อย ก็วิ่งฉิวเข้าป่าไปแว้ว...
แต่เมื่อเอาชีวิตรอด....ลงมาถึงลำธาร ในหุบได้สำเร็จตลอดระยะทางซึ่งเจ้าหน้าที่บอกว่าน่าจะประมาณ ๖ กิโลได้กว่าจะเลาะลำธารวนกลับถึงเขต ฯ ( ในใจก็บอกมาถึงขนาดนี้แล้วเอายังไงก็เอากัน ) แต่เดินไปได้ซักระยะนึงก็เริ่มคิดว่าหนทางมันช่างใกล้เกินไปหรือป่าวเนี่ย....เพราะว่ามีนกให้ดูตลอดทางเลยทั้งนกภูหงอนท้องขาว นกเขาเขียว ไก่ป่าตุ้มหูแดง นกกระจ้อยคอขาว นกจับแมลงจุกดำ นกกะรางหัวหงอกอีก ๑ ฝูง นกจาบดินอกลาย นกขมิ้นท้ายทอยดำกว่า ๑๐ ตัว สาละวนอยู่กับต้นไม้ที่ออกผล ประมาณ ๓ - ๔ ต้น แต่สังเกตุเห็นว่ามีนกอยู่ ๓ ตัวที่ดูแปลกแตกต่าง เพราะหลังมันหม่น ๆ ดำ ๆ มันคือนกขมิ้นปากเรียวอย่างแน่นอนทีเดียวเชียว ( คิดในใจอีก ) แต่ก็เห็นว่านกอพยพหลายตัวยังไม่กลับบ้านกันเลย...

หลังจากที่ตัดผ่านลำธารมาได้ก็มาถึงที่เขต ฯ ดูนกต่ออีกสักพักใหญ่หน้าบ้านหัวหน้าเขต ฯ มีนกแขกเต้าคู่นึงทำรังอยู่ และนกตะขาบทุ่งอีกคู่ก็คงทำรังเช่นกัน เพราะเจ้านกทั้ง ๒ คู่ ตั้งแต่มาก็อยู่อย่างนี้ตลอดทั้งวัน ขณะเดียวกันมีนกแขกเต้าบินผ่านตัดป่าไปทางทิศใต้ ๑๐ ตัว นกหกเล็กปากแดงอีก ๕ ตัว และนกขุนทองอีกอย่างน้อย ๒๐ ตัว

วันนี้ดูนกมาเกือบทั้งวันขอพักก่อน...ช่วงเที่ยงต้องเดินทางไปดูนกต่อที่หน่วยห้วยขามครับ.....

หลังจากพักผ่อนตอนเที่ยงจากบล็อกที่แล้ว เจ้าหน้าที่ก็มาปลุกว่าไปได้แล้วครับ ห้วยขามเดี๋ยวฝนจะตก( ก็ตกลงมาจริง ๆ นั่นแหละ ) ระยะทาง ๑๔ กม.ตามทางหลวง ๑๐๘๓ ไปทางดอยเสมอดาว อช.ศรีน่าน จากหน้าที่ทำการเขต ฯ สู่หน่วยพิทักษ์ป่าห้วยขาม..ที่ทำการหน่วย ฯ อยู่ติดทางหลวงด้านซ้ายมือ มีบ้านพักอยู่ ๑-๒-๓-๔ หลังเห็นจะได้ ( ได้นอนบ้านอีกแล้ว อันนี้คิดในใจ ) อย่างน้อยคืนนี้ก็ไม่เปียกฝน...
ก่อนที่ฝนจะหยุดตกก็ต้องนั่งรอ ใต้ชายคาบ้านพัก นั่งมองต้นตะขบหน้าบ้านที่มีนกสีชมพูสวนกว่า ๒๐ ตัวบินเข้า บินออก..ให้ดูเพลิน ๆ ทั้งลูก ตัวเมียหรือตัวผู้..ใกล้ ๆ ก็นกเขียวก้านตองปีกสีฟ้าบนต้นขนุนที่เจ้าหน้าที่นำมาปลูกไว้...
สภาพป่าบริเวณหน่วยแน่นขนัดไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ สามารถดูนกได้บริเวณถนนที่ตัดผ่านหน้าหน่วย ฯ ส่วนหลังหน่วยก็ประกบด้วยป่าแน่นทึบ...บนฟ้ามีนกแอ่นฟ้าหงอน ชายป่าด้านหน้าหน่วย ฯ มีนกคัดคูพันธุ์อินเดียออกมาโชว์ตัว นกหัวขวานเขียวหัวดำบินข้ามหัวไปก่อนจะลงเกาะบนต้นไม้ใกล้ ๆ นกแซงแซวหางบ่วงใหญ่ก็มากมายเช่นเดิม เหยี่ยวนกเขาชิคราก็มีมากใช่เล่น นกโพระดกธรรมดา และนกขุนทอง

วันนี้ดูแค่นี้ก่อนเพราะฟ้ามืดแล้ว

วันที่ ๗ พ.ค.๕๐ เช้าวันนี้เป็นวันแรกที่ท้องฟ้าใส แบบคิดในใจว่านกนกมันส์แน่เลยเรา...พี่ท่านคนเดิมก็ออกมาจากครัวแต่เช้าพร้อมเสริฟกาแฟ( เกรงใจมาก ๆ )แต่เมื่อพี่เจ้าหน้าที่บอกว่าหัวหน้าไม่อยู่แต่ก็ฝากให้ดูแลให้ดีที่สุดก็รู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างสูง..ต้องขอบคุณมาก ๆ ครับ
เช้านี้ออกดูนกตามถนนหน้าหน่วยไปเรื่อย ๆ จอดดูนานหน่อยแถว ๆ สะพานเผื่อมีนกอะไรแถว ๆ ลำธารให้ดูบ้าง...แต่ก็เงียบ เลยหันไปดูแถว ๆ ชายป่า พบนกกะเต็นอกขาว ๑ ตัว เหยี่ยวกิ้งก่าสีดำ ๑ ตัว นกเขาเปล้าธรรมดา ๑ ตัวและเจ้าเดิมนกปีกลายสก๊อต...นกโพระดกคอสีฟ้าสาละวนอยู่กับการกินลูกไทรโดยไม่สนใจพวกเรานัก...แต่เช้านี้ดูได้ไม่นานเพราะต้องรีบกลับ เลยต้องขอฝากไว้ช่วงหน้าหนาวจะมาเก็บนกอพยพบ้าง...และก็คงเป็นช่วงหมดฝนสำหรับการตามหานกยูงไทย ที่เหมาะสมอย่างยิ่ง...

คราวนี้จบทริปจริง ๆ แล้วครับ โอกาสหน้าจะมารับใช้ใหม่ครับ...บ๊าย บาย....

Create Date : 03 ตุลาคม 2550
Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 19:05:48 น.		4 comments
Counter : 2510 Pageviews.
Share Tweet