เราคิดว่ามนุษย์ทำงานที่ชอบอ่านหนังสือหลายๆคนเป็นเหมือนกันนะคะ คือถ้าชอบอ่านหนังสือจะมีลิสต์รายการหนังสือที่อยากอ่านเยอะมากๆ หรือพอชอบติดตามผลงานนักเขียนคนไหน แค่เห็นชื่อหนังสือก็รีบซื้อเก็บไว้ แต่พอซื้อหนังสือมาส่วนมากเอามาเก็บไม่ค่อยได้มีเวลาอ่านกันเท่าไหร่

งานสัปดาห์หนังสือที่ผ่านมา เป็นอะไรที่ค่อนข้างรอคอยค่ะ เพราะเรามีลิสต์หนังสือที่อยากได้ จดไว้อยู่เป็นระยะๆ การได้ไปเดินดูหนังสือในงานหนังสือ นอกจากจะได้ความสุขท่ามกลางแหล่งหนังสือที่หลากหลายแล้ว  สิ่งสำคัญของเราอยู่ตรงนี้ค่ะ ราคาของหนังสือแต่ละเล่มแต่ละสำนักที่ถือโอกาสออกมาวางแผงกันในวันงาน จะมีราคาที่ลดเปอร์เซนต์จากราคาหน้าปกอยู่เยอะทีเดียว( จ้อดดด มันยอดตรงนี้ อิอิ)

ถ้าซื้อหลายๆเล่มนี่ก็ถือว่าคุ้มมาก แต่ถึงจะซื้อแค่เล่มสองเล่ม แคการที่ได้เดินเข้าไปเลือกหนังสือในงานเอง(เรียกว่าอยู่ในดงของสิ่งที่รัก) เราว่าคนที่รักหนังสือก็คงได้รับความสุขและความฟินกันไม่น้อยแล้วล่ะค่ะ

ถามว่าคุ้มมั้ย สำหรับเราคุ้มนะคะ

ไม่นับการที่นักอ่านจะมีโอกาสได้เจอบรรดาเหล่านักเขียน / และนักเขียนได้มีโอกาสพูดคุยและเห็นหน้าเพื่อนๆนักอ่านกันแบบตัวเป็นๆอีกด้วย หลายๆคนก็รอโอกาสนี้ และโนบุก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ

>> เราอยากเจอที่สุด คือ พี่จิก ประภาส ชลศรานนท์ค่ะ  แต่ปีนี้พี่จิกไม่มีคิวไปแจกลายเซนต์ ถามว่าลายเซนต์นักเขียน เราอยากได้มากขนาดนั้นเลยเหรอ ตอบเลยแบบไม่ลังเลเหมือนกันว่าสำหรับเรา(และคนที่ติดตามผลงาน)เราอยากได้นะ เราว่ามันมีค่าทางจิตใจอ่ะค่ะ การได้พบ ได้คุย ได้ลายเซนต์มาเป็นของที่ระลึกจากนักเขียนที่เราชื่นชมในวิสัยทัศน์ หรือในมุมมองความคิดความรุ้สึกเค้า นี่มันฟินเวอร์ พูดเลอ ว่ามันเลอค่า (ภาษาอะไรของแก55)

>> นักเขียนคนที่เรามีโอกาสได้เจอ คือคุณอาวินทร์ เลียววาริณค่ะ เพราะคุณอามาที่บูธทุกวัน ได้มีโอกาสเจอเป็นครั้งที่สองแล้วค่ะ ถึงกระนั้นตอนต่อแถวยืนรอก็มีใจเต้นตุ้บๆเหมือนกัน (อารมณ์คงประมาณต่อแถวไฮไฟว์กับดงบังชิงกิไรงี้นะคะ 55)

 จำได้ตอนเจอพี่จิก เรามีน้ำตาซึมนะ (อินมากมั้ย ก็น่าจะมาก มันดีใจ มากกว่าค่ะ เราดีใจจนนาทีนั้นเราคงตื้นตันน่ะค่ะ และพี่จิกก็ใจดีมากๆเลย ) มันเป็นโมเม้นท์ที่ดีมาก ที่จำมาจนถึงวันนี้เลยค่ะ^^

>> อีกสองคนที่อยากเจอค่ะ พี่เอ๋ นิ้วกลม และ พี่ก้อง ทรงกลด คนแรกนี่อยากเจอมาก เพราะเป็นติ่งตัวหนังสือของพี่เอ๋มานาน ส่วนตัวเราเรามีโอกาสก็ได้เจอพี่เอ๋อยู่หลายครั้งแล้วค่ะ หนังสือที่เป็นของนิ้วกลมและมีลายเซนต์นิ้วกลมประทับอยู่ในนั้น ถ้านับที่มีก็น่าจะถึงหลักสิบ (เพิ่งรู้เหมือนกันค่ะว่าเรามีขนาดนั้น ..นี่ชั้นติ่งสินะคะ55) 

ส่วนคนที่สองนี่อยากเจอเพราะอยู่ดีดี พี่ก้องก็อยู่ในวงโคจรของพี่เอ๋ค่ะ พี่ก้อง พี่เอ๋ อะเดย์  แล้วเราก็เลยมาอยู่ในวงโคจรเดียวกันค่ะ สองท่านนี้มีมุมมองที่มองโลกผ่านตัวหนังสือที่คล้ายกัน "คืออบอุ่นเหมือนกัน" และค่อนข้างมองโลกในมุมที่บวก ดังนั้นเวลาที่อ่านก็จะรู้สึกว่า เออ โลกมันก็ไม่ได้แย่นะ อะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ (แล้ววัยก็เหมือนพี่ชาย เราเลยติดตามโอปปาทั้งสองท่านนี้ค่ะ) 

มาดูหนังสือที่เราซื้อกันค่ะ

ทางรถไฟสายดาวตก : พี่ก้อง ทรงกลด บางยี่ขัน

การเดินทางไปญี่ปุ่นเพื่อตระเวนขึ้นรถไฟสายความฝัน หลายสิบขบวนของพี่ก้อง ค่ะ  (จ้อดดด มันยอด เราอิจฉาพี่ก้องมาก >.<)

คือหนึ่งด้วยความที่เป็นญี่ปุ่น เราว่าความมุ้งมิ้ง ความน่ารักของขบวนรถไฟ เนี้ยเราคิดว่ามันเป็นไม่น่าจะเป็นเรื่องที่แปลกใหม่สักเท่าไหร่สำหรับเรานะ  เพราะญี่ปุ่นมีอะไรที่เป็นฟีลแบบนี้อยู่แล้ว แต่พอได้ลองอ่านดู ปรากฎว่า โอ้โหวว .. มันมีดีเทลที่เยอะกว่านั้น นี่มันคือรถไฟนิ? (จ้อดดดด มันยอดสุดๆอ่ะค่ะ 55)

คือรถไฟทั้งยี่สิบขบวนเนี้ย ถูกออกแบบโดยคุณ เอจิ มิโตะโอกะ นักออกแบบรถไฟ ชื่อดังของญี่ปุ่นค่ะ แต่ละขบวนมีเรื่องราวกว่าจะมาเป็นขบวนรถไฟให้เราได้ตามไปขึ้นกัน (จ้อดดดด แบบว่า มันดูสเปเชียลลลมาก ต้องพูดแบบนี้เลย55)

 คือมันน่ารัก มันมีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ อยู่ในนั้น และความน่ารักมุ้งมิ้งที่ดูเหมือนจะเล็กน้อยและไร้สาระนี่ล่ะค่ะ ที่มันกลับเป็นจุดขาย ที่สำคัญของขบวนรถไฟที่มีอยู่ในญี่ปุ่นตอนนี้  ลองหามาอ่านกันดูนะคะ (ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งอวยนะ 55)

"แค่ก้าวเท้าขึ้นรถไฟก็ถึงปลายทางของผมแล้ว ..เพราะจุดหมายปลายทางของผมคือรถไฟ"

นี่คือ พี่ก้อง ทรงกลด บางยี่ขัน ล่ะค่ะ ^^

ลืมบอก ราคาหน้าปกอยู่ที่ 245 บาทค่ะ (น่าจะมีวางขายตามรานหนังสือ เร็วๆนี้นะคะ)

เดี๋ยวเราค่อยมาต่อเล่มต่อๆไปนะคะ (ตอนนี้หนังตาจะปิดแล้ว :  ) 

Create Date : 09 เมษายน 2557
Last Update : 14 เมษายน 2557 12:54:47 น.		4 comments
Counter : 881 Pageviews.
Share Tweet