นโปเลียน โบนาปาร์ต เคยกล่าวไว้ “A picture is worth a thousand words.”

หลายภาพมาจากกล้องมือถือของพี่แจส..................

ทำให้ดิฉันได้เห็นมุมมองเมืองไทยของสามีได้ชัดเจนขึ้นอีกนิด

เวลาพี่แจสไปไหน กลับหอดึก ๆ นี่คือสภาพที่เห็นจนชิน แรก ๆ ที่เห็น ผู้ชายก็ผู้ชายเหอะ มีกรี๊ดได้เหมือนกัน ก็ซากหนูตายเกลื่อนซะขนาดนั้น ฝรั่งไม่ค่อยได้เห็นเท่าไหร่ เพราะเรื่องหนูอาละวาด เป็นเรื่องใหญ่สำหรับเขาทีเดียว พอมาเจอสภาพนี้ ที่เมืองไทย ทำเอารับประทานอะไรไม่ลงไปเลย.....

ซากหนูตายกับน้องหมา ที่พี่แจสถ่ายมายืนยันให้เราดูว่า “ดูสิ...............มันน่ากัวขนาดไหน”



สภาพหน้าร้าน 7/11 แถว ๆ ที่ทำงานพี่แจส ยามค่ำคืน เห็นแล้วรู้สึกถึงความแตกต่างเลย ในร้านหรูสะอาด ข้างหน้าร้าน ดูน่ากัว (อีกแล้ว)



กำลังจะบึ่งรถไปทานอาหารที่ร้านบ้านน้ำเคียงดิน ที่ต้องขับรถผ่านถนนอักษะ หรือถนนอุทยาน ถนนที่ได้ชื่อว่าสวยที่สุดในประเทศไทย

พระอาทิตย์ตกได้ใจดีจริง




รถกระบะคันนี้ จอดอยู่แถวบ้าน เป็นรถขนขวดน้ำพลาสติก ที่พี่แจสถามเราเสมอ ทุกครั้งที่เห็นว่า “เราปล่อยให้รถแบบนี้แล่นตามถนนได้อย่างไร เพราะมันอันตราย”

ดิฉันก็ได้แต่อึ้ง พูดไม่ออก บอกไม่ถูก ตีหน้าแปลก ๆ




กรุงเทพฯ มีตึกหน้าตาเหมือนรัฐสภาของเยอรมันด้วยนะเนี่ย

นี่คือ อาคาร King’s Power ที่เก๋ซะไม่มี




วันหนึ่งพ่อได้บัตรไปชมไร่องุ่นแถวปากช่อง

มาชวนดิฉันกับพี่แจส คราวนั้น ดิฉันติดงานด่วน ไปด้วยไม่ได้

พ่อตากะลูกเขยเลยเกี่ยวก้อยกันไปสองคน พี่แจสบอกว่า ที่วังน้ำเย็นสวยมาก อากาศก็สดชื่น

ได้ไวน์ฟรีติดมือมาขวดหนึ่ง ก็เลยชมไม่หยุดว่า ไวน์ไทยก็รสดีเหมือนกัน



เพื่อนรักในวัยเด็กมาเยี่ยมทั้งที พี่แจสเตรียมพาเที่ยวกรุงเทพฯ หลายแห่งในฐานะโฮสต์ที่แสนดี

แต่เพื่อนอยากไปเยาวราชค่ะ พี่แจสเคยไปที่ไหนเล่า

กว่าจะไปถึงเยาวราชก็ค่ำมากแล้ว เพราะบ้านเราอยู่ตั้งบางบัวทองไกลจะตาย



อาหารจีนที่เยาวราชอร่อยมาก แถมค่ำแค่ไหน บรรยากาศก็ยังจ้อกแจ้กจอแจ

อ้าว ภาพหมดซะแล้ว เอาไว้คราวหน้า จะแอบจิ๊กรูปพี่แจสมาโพสต์อีก