แวะมาอ่านกลอนค่ะ

เพราะจัง

แวะมาอ่านกลอนเพราะๆ
กับข้อคิดดีๆค่ะ

ใบไม้ ใบไม้ ใบไม้
งือๆ

หากชีวิตเปรียเป็นเหมือนใบไม่ คงรอวันที่จะหลุดร่วงหล่นจากต้น

แค่ ใบไม้ร่วง..........

แต่ใครเลยจะนึกว่า...ใบเล็กๆ

จะสังเคราะห์แสง เลี้ยงลำต้นอย่างซื่อสัตย์

จนวินาทีสุดท้ายแห่งการร่วงโรย.......

ใบไม้เพียงหนึ่งใบ ที่ร่วงหล่น
เปรียบดั่งคน ผลัดวัย จากเดียงสา
เข้าสู่ห้วง แห่งวัย เฒ่า-ชรา
ทรงคุณค่า น่าถนอมไว้ ไม่ดูแคลน

ใบไม้เอย ใบไม้ร่วง
เจ้าจะร่วงกันไปถึงไหน
ทำไมไม่เหลือเอาไว้สักใบ
แล้วต่อไปจะเหลืออะไรให้เชยชม

เมื่อก่อนนี้เจ้าชูช่อสไว
ทั้งดอกทั้งใบเจ้าก็สดสวย
มาวันนี้เจ้าระทดระทวย
แล้วเจ้าก็ ม้วย ลงกับดิน

ใบไม้เพียงหนึ่งใบ ที่หล่นร่วง

อย่าได้ห่วง เพราะเป็นเพียงแค่ใบไม้

สิ่งสำคัญ อยู่ที่ "แก่น" หาใช่ใบ

หากวางใจ ให้ "เข้าถึง" จึง "เข้าทาง"

บทนี้มีการผิดฉัฯทลักษณ์ด้านข้อบังคับวรรณยุกต์นะครับ..แต่ผมก็ชอบมาก