ครั้งสุดท้ายของโอ๊ตกับผม หวัดดีครับ ห่างหายไปนานเลยครับ ขอโทษด้วยครับสำหรับบางคนที่รออ่านอยู่ ช่วงนี้ว่างๆก็เลยมาอัพให้อ่านกันครับ วันนี้จะเล่าถึงช่วงสุดท้ายที่โอ๊ตกับผมได้ใช้เวลาด้วยกัน ++++++++++++++++++++++++ อย่างที่ผมเคยเล่าไปแล้ว ผมจะได้ใช้เวลากับครอบครัวก็ต่อเมื่อกลับมาเยี่ยมบ้านตอนปีใหม่กับสงกรานต์ นั่นจึงเป็นช่วงเวลาเพียง 7-10 วันที่ผมกับครอบครัวจะได้อยู่ด้วยกัน สมัยที่ยังเรียนอยู่ธรรมศาสตร์ ถ้าไม่เรียนซัมเม่อร์ ช่วงปิดเทอมใหญ่ก็จะกลับมากินนอนอยู่ที่บ้าน แต่ผมว่าหลังจากที่ผมเรียนจบแล้วมากกว่าที่ผมได้ใช้เวลาที่มีคุณภาพกับครอบครัว มากกว่าตอนที่ยังเรียนอยู่ อาจเพราะโตขึ้น เริ่มเห็นความต้องการของครอบครัวมากขึ้น ห่วงใยมากขึ้น อาจเพราะน้องๆโตเป็นวัยรุ่น กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย ก็เลยอยากดูแลพวกเค้าให้ใกล้ชิดมากขึ้น คอยให้คำปรึกษาแนะนำและดูแลเรื่องการเรียน เรื่องอนาคต แทนพ่อแม่ ดังนั้นเมื่อผมทำงานและมีเวลาให้ครอบครัวน้อยลง คือกลับบ้านได้เฉพาะปีใหม่และสงกรานต์ ผมจึงพยายามใช้เวลากับครอบครัวให้ดีที่สุด บางครั้งแอบกลับไปเงียบๆไม่บอกให้เพื่อนฝูงที่หาดใหญ่รู้ กลัวจะโดนชวนเที่ยว ผมชอบจัดปาร์ตี้ที่บ้าน ชวนญาติๆมากันเต็มบ้าน ทำโน่นทำนี่กินกันหนุกหนาน เม้าท์กระจาย พอเอกเรียนราม เราพ่อแม่และลูก 4 คนก็มักอยู่กันไม่ครบ เพราะเวลาปิดเทอมของเอกไม่ตรงกับเวลาของคนอื่นเท่าไหร่ บางทีก็เฉียดๆเจอกันวันสองวัน ผมกลับกรุงเทพ เอกกลับหาดใหญ่ ส่วนโอ๊ต พอเอ็นท์ติดที่สงขลานครินทร์ ทีแรกเราก็สบายใจที่โอ๊ตไม่ต้องไปกรุงเทพ แต่โอ๊ตก็ไปอยู่หอ แล้วก็กลับบ้านน้อยลง โอ๊ตชอบทำกิจกรรม และติดเพื่อน ดังนั้นโอกาสที่พ่อแม่และลูกชาย 4 คนจะได้อยู่ด้วยกันนั้นยิ่งน้อยลงไปอีก ผมกลับไปทีไรจึงพยายามให้พวกเราได้อยู่ด้วยกันมากที่สุด ดูเหมือนโอ๊ตเองจะอยู่บ้านมากขึ้นเองโดยอัตโนมัติ คงเพราะรู้ว่าผมชอบชวนไปโน่นมานี่ ทำโน่นทำนี่ โอ๊ตชอบกินอาหารที่ผมทำ เพราะผมทำอาหารที่ที่บ้านไม่ค่อยทำ สปาเก็ตตี้ หมูสับปั้นเป็นก้อนแล้วทอด ขาหมูอบใบชะมวง ฯลฯ ที่บ้านไม่ค่อยทำเพราะมันเรื่องมาก ใช้เวลาทำนาน แต่ด้วยความเก็บกดที่อยู่กรุงเทพไม่ค่อยได้ทำอาหาร กลับบ้านทีไรผมก็จะลงครัวทุกที เอามันส์ โอ๊ตก็จะเอนจอยมาก กินเอากินเอา แม่ยังบอกบ่อยๆว่า บางทีโอ๊ตชอบขอให้แม่ทำอาหารที่ผมเคยทำ แต่ก็ไม่ใช่ทุกครั้งที่แม่ยอมทำให้ ผมชอบชวนโอ๊ตไปเดินห้าง เดินตลาดสันติสุข (ใครเคยไปหาดใหญ่คงรู้จัก) ซื้อโน่นซื้อนี่ เกือบทุกเย็น เราสองคนต้องออกไปซื้อข้าวเหนียวไก่ทอด น้ำเต้าหู้ เต้าทึง และบัวลอยน้ำขิงเจ้าที่โอ๊ตเป็นคนแนะนำ เจ้าอื่นเราไม่กิน ช่วงเวลาสุดท้ายที่ผมกับโอ๊ตได้เจอกัน เราก็ยังทำแบบนั้น เหมือนเดิม ผมกลับไปถึงบ้านเมื่อวันจันทร์ที่ 27 ธันวาคม หลังสึนามิ 1 วัน และอยู่ที่บ้านอาทิตย์กว่าๆ ไม่คิดเลยว่าเป็นช่วงสุดท้ายของผมกับโอ๊ต (ไม่มีใครเคยคิดหรอก) อาหารจานสุดท้ายที่ทำให้โอ๊ตกินคือ ผัดมะระหวานใส่หมูสับกับไข่ โอ๊ตหยิบกินจากกระทะก่อนที่ผมจะตักใส่จานซะอีก ที่สุดท้ายที่พาโอ๊ตไปคือ โรบินสัน สิ่งสุดท้ายที่โอ๊ตไปซื้อกับผมคือ รองเท้าแตะ สิ่งสุดท้ายที่โอ๊ตบอกอยากได้คือ กีต้าร์ ผมกลับมาถึงกรุงเทพวันพุธที่ 5 มกราคม คืนวันอาทิตย์ที่ 9 มกราคม พี่โอโทร.มาหาผมประมาณสามทุ่มครึ่ง บอกว่าโอ๊ตไปแถวๆกระบี่หรือพังงา สองวันแล้วยังไม่กลับ ให้ผมช่วยโทร.ไปหาโอ๊ตหน่อย ผมกะว่าหลังสี่ทุ่มค่อยโทร. พี่โอไม่เคยทำแบบนี้เลย ไม่เคยโทร.หาผมให้โทร.ตามโอ๊ต ผมนั่งงงอยู่พักใหญ่เลย สี่ทุ่มนิดๆ ผมโทร.หาโอ๊ต โอ๊ตกลับมาถึงหาดใหญ่แล้วและอยู่กับพี่โอแล้ว ผมก็เลยด่าไปนิดหน่อยว่าทำไมไม่โทร.บอกแม่ ปล่อยให้แม่เป็นห่วง บอกโอ๊ตว่าทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก ที่บ้านเป็นห่วง จะไปไหนมาไหนให้พยายามติดต่อกับที่บ้านไว้ โอ๊ตดูจะจ๋อยๆตามระเบียบ ส่วนผมรู้สึกแปลกๆ เหมือนจะร้องไห้ ไม่รู้ทำไม ไม่นึกเลยว่า 5 ชั่วโมงหลังจากนั้นโอ๊ตจะจากไปตลอดกาล นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้คุยกับโอ๊ต ++++++++++++++++++++++++ ผมรู้สึกผิดนิดๆที่ด่าโอ๊ตไปตอนนั้น ที่ว่านิดๆก็เพราะโอ๊ตสมควรโดนด่าบ้างจริงๆ แต่โอ๊ตก็รู้ว่าที่ด่านั้นมีเหตุผล และรู้ว่าทุกคนที่บ้านห่วงเค้าจริงๆ ถ้าโอ๊ตยังอยู่ ผมก็คงยังด่าเค้าเหมือนเดิม ตราบใดที่ผมรู้สึกว่าการด่าของผมทำให้โอ๊ตมีชีวิตที่ดีขึ้น ตราบใดที่โอ๊ตยังรับรู้ได้ว่าที่คนในบ้านด่าเค้าเพราะรักเค้า อาจไม่ใช่วิธีที่นุ่มนวลนัก แต่บางครั้งก็จำเป็น +++++++++++++++++++++++++ อ่านแล้วรู้สึกไงกันบ้างครับ มีใครไหมครับที่คุณรู้สึกว่า เค้าช่างขี้บ่นและจู้จี้กับชีวิตของคุณมากซะเหลือเกิน คนที่พูดอะไรก็ไม่รู้ให้คุณรำคาญหูอยู่ทุกวี่วัน เค้าอาจเป็นคนที่รักคุณมากที่สุดก็ได้ อาจห่วงคุณมากที่สุดก็ได้ แม้บางครั้งเค้าอาจแสดงออกมาในแบบที่คุณไม่ต้องการหรือไม่คาดหวัง แต่ถ้าเทียบกับเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวของคุณ เทียบกับคนนอกบ้านที่คุณชอบไปไหนมาไหนด้วย มันอาจเทียบกันไม่ติดเลย หันกลับไปมองเค้าซักนิดเหอะ พยายามมองให้เห็นเนื้อแท้ของเค้า ไม่ใช่แค่สิ่งที่เค้าแสดงออกมา มองเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการกระทำของเค้า มันอาจทำให้คุณยอมทนเค้าได้มากขึ้นอีกนิด อาจทำให้คุณรักเค้ามากขึ้นอีกหน่อยก็ได้ รักๆกันไว้นะครับ (สุขสันต์วันครอบครัวด้วยนะครับ) ++++++++++++++++++++++++++++ แล้วเจอกันใหม่นะครับ   Create Date : 15 เมษายน 2548 14 comments Last Update : 15 เมษายน 2548 0:39:00 น. Counter : 276 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วแอบน้ำตาซึมเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้น๊า ตามอ่านตลอดค่ะ   โดย: yadegari 15 เมษายน 2548 3:27:27 น.

จะอย่างไร ก็จะอยู่ในหัวใจตลอดไป ... มาสาดน้ำวันสงกรานต์ค่ะ ปะแป้งด้วย ^^ ...   โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 15 เมษายน 2548 11:05:17 น.

มาตามอ่านด้วยคนก้า อ่านแล้วทำให้รักเพื่อนๆมากขึ้นจ้า หวาดดีปีใหม่ด้วยจ้า   โดย: กี่วี่สีฟ้า IP: 213.114.231.222 15 เมษายน 2548 12:25:56 น.

อ่า แวะมางับ   โดย: idexying 15 เมษายน 2548 16:11:31 น.

แวะมาเยี่ยมค๊า   โดย: yadegari 15 เมษายน 2548 16:23:21 น.

แวะมาอ่านอ่ะคับ เราเองก็โดนด่าบ่อยอยู่อ่ะคับ อืมม ซึ้งดี อยากมีพี่คอยมาด่าบ้าง > <   โดย: neanderthal 16 เมษายน 2548 0:22:01 น.

อ่านแล้วคับ แต่บอกไม่ค่อยชัดโอ๊ตไม่อยู่แล้วหรือคับ ขอโทดด้วยที่โพล่งถาม   โดย: yyswim 16 เมษายน 2548 14:44:50 น.

ผมได้ย้อนอ่าน คิดถึงโอ๊ตตอน1-3แล้วคับ ผมเสียใจด้วยนะคับ   โดย: yyswim 16 เมษายน 2548 14:50:49 น.

แวะมาเยี่ยมจ้า   โดย: BlueMargarita 16 เมษายน 2548 15:29:57 น.

เยี่ยมบ้างดีก่าๆ ฮิๆ   โดย: shevap 16 เมษายน 2548 16:37:16 น.

หง่า   โดย: idexying 17 เมษายน 2548 16:27:27 น.

//board.dek-d.com/board/view.php?id=352873 ไปดูคนเขาทะเลาะกันเร็ว เผื่อว่าจะสงบศึกกันได้   โดย: พรเทพ IP: 210.86.128.34 18 เมษายน 2548 16:49:46 น.

เวลาอ่านเรื่องที่เขียนถึงโอ๊ตทีไร เราน้ำตาซึมไปด้วยทุกทีเลย T.T   โดย: ~ONe PeAcH~ 18 เมษายน 2548 21:13:41 น.

ได้ทบทวน ได้ย้อนคิดอะไรหลายๆอย่าง ขอบคุณ นิเค ที่แชร์อะไรดีๆให้ได้อ่านครับ   โดย: หอย IP: 202.149.114.164 7 กุมภาพันธ์ 2551 16:48:57 น.