...Cast
Lee Dong Wook as Seol Gong Chan
Lee Da Hae as Joo Yoo Rin
Lee Joon Ki as Seo Jung Woo
Park Si Yeon as Kim Seo Hyun

...เรื่องย่อ...

จูยูริน เด็กสาวยากจนที่มีความสามารถพิเศษในการเอาตัวรอดเป็นเลิศ เพราะต้องหนีเจ้าหนี้ของพ่อที่ไล่ตามทวงเงินจนจับพลัดจับผลูได้รู้จักกับ โซลกองชาน เศรษฐีหนุ่มเจ้าของโรงแรมผู้ชาญฉลาดที่เกาะเชจู ในตอนนั้นยูรินไม่มีที่ไปและต้องการหนีเจ้าหนี้ของพ่อ จึงแอบเข้าไปอาศัยอยู่ในบ้านพักร้อนของกองชาน เมื่อถูกกองชานจับได้ก็พยายามใช้วิชาแต่งเรื่องเพื่อเอาตัวรอด แต่ไม่สามารถหลอกกองชานได้

ระหว่างนั้นยูรินก็ได้บังเอิญรู้จักกับ โชจองวู เศรษฐีเพลย์บอยที่บังเอิญเป็นเพื่อนสนิทของกองชาน จองวูประทับใจในความตรงไปตรงมาและความร่าเริงของจูยูรินตั้งแต่แรกพบ ในขณะเดียวกันคุณปู่ที่กำลังป่วยหนักของโซลกองชานต้องการพบกับหลานสาวที่หายไปในเหตุการณ์แผ่นดินไหวในญี่ปุ่นก่อนตาย กองชานจึงต้องพยายามสืบหาน้องสาวที่หายไปแต่ก็ยังหาไม่เจอ สุดท้ายจึงวางแผนให้ยูรินปลอมตัวมาเป็นญาติผู้น้องในระหว่างที่ยังหาหลานสาวตัวจริงไม่พบ

ถึงแม้กองชานจะเกลียดการโกหกเป็นที่สุด แต่เพื่อคุณปู่เขาก็ต้องยอมทำ ตอนแรกยูรินก็ปฏิเสธแต่เมื่อได้เห็นสภาพของคุณปู่จึงใจอ่อน ยูรินเข้าไปอยู่ในบ้านของกองชานในเมืองโซล ในฐานะหลานสาวของคุณปู่ประธานกลุ่มโรงแรมชื่อดัง ด้วยความใกล้ชิดยูรินจึงตกหลุมรักกองชานในที่สุด แต่แล้ว คิมแซยูน คนรักเก่าของโซลกองชานที่เป็นนักเทนนิสสาวชื่อดังก็กลับมาจากต่างประเทศ หลังจากที่ทิ้งกองชานไป 2 ปีเพื่อทำตามฝันของตน

แซยูนยังไม่สามารถลืมโซลกองชานได้จึงกลับมาตามง้อกองชาน และกลับไปคบกันในที่สุด การตามหาหลานสาวตัวจริงยังคงดำเนินต่อไประหว่างนั้น หลักฐานชิ้นเดียวที่จะตามหาหลานสาวตัวจริงได้ก็คือรูปถ่ายของเธอกับครอบครัว และพ่อลูกชาวเกาหลีที่อาศัยอยู่ด้วยในญี่ปุ่นเมื่อ 10 กว่าปีก่อน ซึ่งก็คือพ่อของยูรินและตัวเธอนั่นเอง หลังจากที่ยูรินได้เข้าไปอยู่ในบ้านของกองชานก็เข้ากับครอบครัวของโซลกองชานได้เป็นอย่างดี

และเป็นน้องสาวที่ดีของกองชาน ความน่ารักและเสน่ห์ของยูรินก็ทำให้กองชานก็เริ่มรักยูรินขึ้นมาเหมือนกัน แต่เขาก็ยังปฏิเสธตัวเองอยู่เพราะฐานะพี่น้อง และเพราะกำลังคบกับแซยูนอยู่ จองวูที่ประทับใจยูรินตั้งแต่แรกพบก็ยังคงมาหายูรินเสมอ แล้วเขาก็รู้เรื่องที่กองชานจ้างยูรินมาเป็นหลานสาวตัวปลอมเข้าโดยบังเอิญ แต่เขาก็ไม่บอกกับกองชานเพราะต้องการถือไพ่เหนือกองชานในการจีบยูริน ทั้งๆ ที่ตัวเขาเองก็ทราบดีว่ายูรินรักกองชาน

เมื่อความรักประดังเข้ามาจนมิอาจหักห้ามใจตัวเองได้กองชานจึงยุติความสัมพันธ์กับแซยูน และยอมรับว่าตัวเองก็รักยูรินเช่นกัน แต่แล้วเมื่อพบหลักฐานว่าน้องสาวที่ตามหาอยู่ได้ตายไปแล้วในเหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งนั้น นั่นก็หมายความว่ายูรินอาจจะต้องรับบทญาติผู้น้องของเขาตลอดไป แต่ต่อมาเมื่อทั้งสองเปิดใจต่อกันจึงตกลงกันว่าให้ยูรินไปรอกองชานที่ที่เกาะเชจู และกองชานจะเป็นผู้สารภาพเรื่องทั้งหมดกับทุกคน

รอเวลาที่ทุกคนให้อภัยทั้งคู่แล้วกองชานก็จะตามไปหายูริน แต่แผนการสารภาพผิดของทั้งสองก็ไม่สามารถลุล่วงไปได้ เพราะพ่อของยูรินผู้ชายคนเดียวในภาพที่รู้ว่าหลานสาวตัวจริงยังมีชีวิตอยู่ รู้ข่าวที่เศรษฐีเจ้าของโรงแรมชื่อดังกำลังตามหาญาติผู้น้องที่หายไป จึงตั้งใจที่จะพาหลานสาวกลับมาพบกับคุณปู่และรับรางวัล แต่ดันบอกเรื่องนี้ให้กับแซยูนด้วยเข้าใจว่าเป็นคนรักของกองชาน

แซยูนไม่พอใจที่กองชานทิ้งตนไปหาผู้หญิงจอมหลอกลวงอย่างยูริน จึงนำเรื่องนี้ไปบอกคุณปู่เมื่อคุณปู่รู้เข้าก็โกรธมาก ยูรินที่รู้สึกผิดเพราะโกหกอยู่แล้วก็เสียใจอย่างมากจึงยอมรับคำสั่งของคุณปู่แต่โดยดี และหายตัวไปจากชีวิตของกองชาน เรื่องราวต่อไปจะเป็นเช่นไร คุณปู่จะยอมให้อภัยทั้งคู่หรือไม่ และทั้งสองจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันหรือไม่ ต้องไปติดตามชมในละครซีรี่ส์ “My Girl”



....ขอบคุณเรื่องย่อจากอินเตอร์เนทค่ะ ขออภัยที่หยิบยกมาทั้งหมดโดยไม่ได้ใช้ความสามารถของตัวเองเลย คือเราไม่ถนัด"ย่อความ"ค่ะ...ถนัดแต่"ยืดความ"...









....ความเห็นส่วนตัว ( สปอยล์ )....

...ชื่อตัวละครสำหรับเรา คือ...ซอกงซาล,จูยูริน, คิมเซยอน, ซอจองวู....



ซีรี่ย์ my girl เป็นซีรี่ย์ที่เราไม่ได้คาดหวังอะไรตั้งแต่แรก คิดว่าเรื่องนี้คงจะขายหน้าตาดาราที่หล่อและสวย กับพล็อตเรื่องง่ายๆที่โดนใจคนทั่วไป คือ พล็อตสาวยากจนปลอมตัวไปอยู่กับเศรษฐีเพื่อเงิน แล้วสุดท้ายก็ได้แต่งงานกับผู้ชายรวยๆ ซักคน ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นแหล่ะ ง่ายๆ แต่ในความง่ายๆนั้น มันผสมผสานกันอย่างตัวมาก ไม่ว่าจะเป็นความตลก ความโรแมนติก ความเศร้า ไม่หัวเราะจนหัวทิ่มหัวตำ ไม่หวานจนเลี่ยน ไม่เศร้าเคล้าน้ำตาจนต้องปวดใจ แต่มันลงตัวสมบูรณ์แบบ รายละเอียดในทุกบททุกตอนน่าติดตาม ตรึงให้คนดูอินกับเรื่องราว สุข เศร้า เหงา รัก ได้เป็นอย่างดี


...สิ่งที่ชอบ...ชอบบทพูด...ชอบสัญลักษณ์ในเรื่อง ซึ่งมีมากมาย โผล่มาเรื่อยๆในแต่ละตอน แต่มันก็เชื่อมโยงกันอย่างต่อเนื่อง เรื่องราวดำเนินไป ผู้เขียนก็ยังไม่ลืมที่จะผูกกัน ไม่ลืมสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปเสียเฉยๆ ...อย่างแรก ลิฟท์ปิดและเปิดแทนความรู้สึกของตัวละคร...ไม่ใหม่..แต่เราชอบค่ะ



-ชอบฉากที่ลิฟท์ของพระเอกและพระรองสวนกัน รู้สึกว่ามันเป็นสัญลักษณ์ที่แสดงให้เห็นว่า..ใครคือผู้ชนะในเกมส์รักและได้กุมหัวใจนางเอก...จริงๆก็รู้อยู่แล้วแหล่ะ แต่เหมือนฉากนั้นมันเป็นการตอกย้ำอีกครั้ง และถ้าใครได้ดูเรื่องนี้ ฉากนี้แล้ว คิดว่าน่าจะคิดเหมือนกัน มุมของฉากนี้สวยมากค่ะ ลิฟท์พระรองเลื่อนลงมาจากด้านบน พร้อมกับหัวใจที่แตกสลาย และลิฟท์ของพระเอกเลื่อนขึ้นไปด้านบน ซึ่งมีจุดหมายปลายทางของหัวใจรออยู่



-ชอบสัญลักษณ์วันหิมะตกคือวันเกิดที่นางเอกบอกพระเอก ซึ่งเราก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก แล้วพระเอกก็ยึดเอาสิ่งนี้เป็นจริงเป็นจัง และเฝ้ารอให้ถึงวันหิมะตก เพื่อที่จะได้แสดงความรู้สึก ความห่วงใยและความปรารถนาดีต่อนางเอกได้อย่างเต็มที่ ไม่ต้องแอบเก็บไว้ในใจ



-ชอบสัญลักษณ์ที่นางเอกหลอกพระเอกว่า ให้กั้นหายใจลงลิฟล์แล้วอธิษฐานจะสมหวัง และชอบที่นางเอกหลอกพระเอกว่าให้นับหนึ่งถึงห้า เมื่อลืมตาขึ้นมาแล้วเจอใคร คนคนนั้นคือเนื้อคู่ของเรา แล้วก็มีฉากหนึ่ง ที่พระเอกตามหานางเอกไม่เจอ จึงหลับตาลงแล้วนับถึงห้า เมื่อลืมตาขึ้นมาเจอนางเอก ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พระเอกก็เริ่มสับสนในใจ แถมสัญลักษณ์นี้ยังต่อเนื่องไปถึงนางเอกที่พูดไปโดยไม่คิดจริงจัง แต่เมื่อครั้งหนึ่งที่เธอหลับตาในลิฟท์ แล้วนับหนึ่งถึงห้าเล่นๆ แต่ดันลืมตาขึ้นมาเจอพระเอกซึ่งรอลิฟท์อยู่ด้านนอกอย่างบังเอิญ

...จากเรื่องที่กุขึ้นมาเล่นๆ ด้วยความปากพล่อยสนุกสนาน มันกลับกลายเป็นโชคชะตาที่รัดรึงคนทั้งสองไว้....



-ชอบที่คนเขียนบท ที่หยิบเอาความจุดเล็กๆ คือตรงข้ามกันสุดขั้ว ของความเป็นจริงกับการโกหก มาผสมผสมกับความรักได้อย่างลงตัว...ความตรงข้ามที่ว่าก็คือนางเอก ผู้หญิงที่ใช้ชีวิตกับการโกหกเพื่อให้ตัวเองอยู่รอด โกหกแล้วโกหกเล่า จนกลายเป็นนิสัยติดตัว คือเพื่อให้ตัวรอดแล้ว เธอพร้อมจะโกหกทุกอย่างโดยไม่แคร์อะไรทั้งนั้น แต่เมื่อได้มาพบกับพระเอก เธอกลับไม่สามารถโกหกตัวเองและคนรอบข้างได้อีกต่อไป ขณะที่พระเอก ซึ่งเป็นคนที่จริงจังกับชีวิตมาก ไม่เคยโกหกเลยซักครั้ง แต่เมื่อได้รู้จักและรักนางเอก พระเอกก็เริ่มโกหกในตอนแรกด้วยความไม่ตั้งใจ และรู้จักโกหกเรื่อยๆ เพื่อที่จะปกป้องคนที่เขารัก



-ชอบนิทานเรื่องพระราชา กับลา (หรือเปล่า) ที่พระรองเอามาเล่าให้นางเอกฟัง เรื่องราวง่ายๆที่เขียนบทให้เขาหยิลยกเอานิทานเรื่องนี้มาเล่า อย่างกลับผิดเป็นถูก กลับถูกเป็นผิด เพื่อให้นางเอกลังเลหัวใจ แต่แล้วสุดท้าย เมื่อนางเอกตัดใจจากพระเอกไม่ได้จริงๆ เขาจึงยอมรับกับตัวเอง แล้วเล่าตอนจบของนิทานจริงๆให้นางเอกฟัง...ซึ่งก็ซึ้งไปอีกแบบ กับความรักที่มีแต่การทุ่มเท



-ความรักของนางรอง ที่เปราะบางเหมือนแก้วที่ร้าว รอวันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ และไม่มีวันหวนกลับคืนได้ ไม่ว่าเธอจะพยายามซักเท่าไหร่ รอคอยนานแค่ไหน แต่สายน้ำไม่มีทางไหลกลับอย่างไร ความรักของเธอไม่มีวันย้อนกลับเช่นนั้น..การยอมรับความเป็นจริงนั่นแหล่ะ คือหนทางที่ดีทีสุดที่จะเยียวยาหัวใจได้...ลึกๆ ลงไป ในเรื่องราวของความรัก มันไม่ใช่ว่าใครผิดหรือใครถูก แค่เวลาเผลี่ยน หัวใจของคนเราก็เปลี่ยน...เท่านั้นเอง



-สุดท้าย ชอบเพลงประกอบ...ที่ใส่ลงมาในแต่ละฉากได้อย่างลงตัว เพลงเพราะมากทั้งอัลบั้เลยม ฟังแล้วติดหูมากมาย เปิดฟังบ่อยจนแทบจะนึกภาพตามได้เลย ว่าเพลงไหนมันประกอบช่วงไหนของซีรี่ย์










อีกฉากที่โดนใจ ประทับใจ..ขอยกมาเล่านิดนึงนะคะ คือฉากที่ธรรมดามากๆ คือฉากที่นางรองนัดพระเอก,พระรองและนางเอกมาทานข้าวพร้อมหน้ากัน แต่นางเอกขอตัวกลับก่อน เพราะทนเห็นภาพบาดตาไม่ได้ พระเอกอยากไปส่งแต่พระรองตัดหน้าอาสาไปส่งก่อน...สองฉากนี้ซึ้งมาก เห็นน้ำตาของลีจุนกิไหลมาหยดแหม่ะ พร้อมกับประโยคที่ว่า "ผมยกให้คุณหมดทั้งใจ" หัวใจคนดูอย่างเราแทบสลาย(เว่อร์ไปนิ๊ด)...


เซยอน :: ที่จริง ฉันเองเป็นคนนัดให้เรามาทานกัน4คน แต่มันกลับแย่กว่าเดิมซะอีกนะ

กงซาล :: ไม่หรอก..มีอะไรก็พูดมาซิ?

เซยอน :: คงจะงานยุ่งสินะคะ..ไม่เห็นโทรหาฉันเลย ฉันเองเข้าใจนะ ฉันก็งานยุ่งสุดๆไปเลยเหมือนกันน่ะ

กงซาล :: (เงียบ)ที่ไม่ได้โทรหา ไม่ใช่เพราะงานยุ่งหรอก แต่ผม...ไม่ได้คิดถึงคุณเลย

เซยอน :: (อึ้ง)..กงซาลคะ?...

กงซาล :: ขอโทษนะ เซยอน(เงียบไปนาน)ผมคงรักคุณไม่ได้...ผมขอโทษ
(รู้สึกผิด แต่ไม่อยากโกหก)

เซยอน:: (อึ้งสุดๆ)...ที่ใจคุณ ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ ฉันเข้าใจค่ะ..แต่คุณอย่างผลักไสฉันเลยนะ(ข้อร้อง)

กงซาล :: (ตัดเยื่อใย)...ผมไม่อยากให้คุณ..ต้องมาเสียเวลากับผม...

เซยอน :: ฉันไม่สนหรอกค่ะ (ดื้อดึงเล็กน้อย)

กงซาล :: และสุดท้าย ผมก็จะไม่สนแม้จะมีคุณอยู่ใกล้ๆ มันอาจจะโหดร้ายก็จริงนะ แต่การบอกให้คุณไปซะ คือสิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำให้คุณได้



ส่วนฉากนี้ของพระเอกกับนางรองนี่แหล่ะค่ะที่โดนใจอย่างแรง อึ้งค่ะ...อึ้ง....แต่นี่แหล่ะค่ะคือผู้ชายที่อยากเจอในละครและซีรี่ย์ซักเรื่อง (ปกติ พระเอกมักจะหาเหตุผลดีๆ มาบอกเลิกกับนางรองหรือนางร้ายเสมอ) แต่พระเอกเรื่องนี้สร้างความแตกต่าง

ประทับใจซอกงซาลจากฉากนี้เหลือเกิน ชอบจังผู้ชายอย่างนี้ที่จริงใจกับความรู้สึกตัวเอง ไม่รัก..ไม่คิดถึง..ก็บอกกันตามตรง ไม่ต้องชักแม่น้ำทั้งห้ามารักษาความรู้สึกกัน "ที่ไม่โทรหา...เพราะผมไม่ได้คิดถึงคุณเลย" อืม...ถ้าผู้ชายทุกคนปากตรงกับใจอย่างนี้คงดีเนาะ


เห็นนางรองฉากนี้แล้ว รู้สึกว่าเธอก็เหมือนผู้หญิงหลายๆคน ที่บางทีรู้ๆอยู่เต็มอกว่าผู้ชายได้เปลี่ยนไปแล้ว แต่ก็ยังถามคำถามที่แอบงี่เง่า"งานยุ่งใช่ไหมคะ คุณถึงไม่โทรหาฉันเลย" คือไม่กล้าที่จะยอมรับความจริง...อยากได้ยินชัดๆ และก็ยังแอบหวังว่าคำตอบคงไม่เป็นเช่นนั้น หรือการได้ยินคำนั้นตรงๆ คงดีกว่าการรอคอยอย่างไร้ความหวัง









....ประโยคที่ได้ดูกี่ที ก็ยังซึ้ง...


ยูริน :: คุณซอกงซาล เค้ารู้ค่ะ ว่าที่ฉันพูดมันเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ เมื่อก่อนฉันเคยโกหกได้เป็นไฟ แต่พอฉันได้มาเจอคุณซอกงซาล ฉันเลยไม่กล้าโกหกอีกแล้ว ยิ่งฉันซื่อสัตย์กับเรื่องความรักมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้เค้าต้องลำบากใจ ฉันเลยต้องปกป้องคุณซอกงซาลด้วยการโกหก เพราะความรักของฉัน..มันไม่ใช่เรื่องโกหกนี่คะ


กงซาล :: จูยูริน เค้ารู้ดี ว่าฉันไม่เชื่อเรื่องที่เค้าพูดหรอก ตั้งแต่เกิดมา ฉันไม่เคยโกหกเลย พอฉันได้มารักยูริน ฉันกลับเริ่มโกหกได้หน้าตาเฉย ที่ฉันตามเซ้าซี้ก็เพราะฉันโกหกไม่เป็น นั่นแหล่ะที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวด ฉันจะแกล้งเชื่อไปซักพัก ...ให้เธอได้มีเวลารักษาเเผลใจ


เซยอน :: ฉันเคยคิดว่าที่ฉันต้องเสียกงซาลไปเพราะจูยูริน แต่ว่าฉันแพ้ความรักของเธอต่างหาก




...ข้อคิดที่ได้...(สำหรับเรานะ)...

สิ่งที่พระเอกและนางเอกทำนั้น แม้จะทำไปด้วยความปรารถนาดี เพื่อที่จะให้คุณปู่สบายใจ และหายป่วย แต่มันก็เหมือนกับการเอาสีดำ(การโกหก) มาผสมกับสีขาว(ความปรารถนาดี) ซึ่งไม่ว่าจะผสมกันด้วยปริมาณสีที่มากน้อยแค่ไหน ผลลัพท์ที่ได้มันก็ยังคงเป็นสีเทาอยู่ดี

...สีเทาที่ยังคงมีความเป็นสีดำเสมอ มันไม่มีวันกลับกลายมาเป็นสีขาวได้...

...ก็เหมือนกับการโกหก....อย่างไรเสียการโกหกก็คือการโกหก...ไม่ว่าจะโกหกเพื่ออะไร การโกหกก็คือการโกหกไม่เปลี่ยนแปลง...

...ดังนั้น...การที่พระเอกกับนางเอกต้องจากนั้น ก็คือการลงโทษ สำหรับการโกหกและหลอกลวง...


ปล. จริงๆ หยิบรีวิวเก่ามาเล่าใหม่ค่ะ เคยเขียนรีวิวไปแล้ว เมื่อครั้งแรกที่ได้มีโอกาสดู แนวหลักยังเหมือนเดิม แต่การดูครั้งที่สอง,ที่สาม มันได้รายละเอียด และความคิดอะไรอีกเยอะเชียว

Create Date : 11 ตุลาคม 2553
Last Update : 11 ตุลาคม 2553 4:53:39 น.		4 comments
Counter : 5132 Pageviews.
Share Tweet