นั่นแน่คุณแจง..มาแอบแต่งกลอนเพราะๆ ให้อ่านกันอีกแล้ว

มาสวัสดีทักทายครับ ไม่ได้คุยกันนาน
พี่หนูหล่อไม่ได้อัพบล็อกหรอกครับ
มาแอบอ่านเรื่องราวความรักของน้องๆ
น่ะครับ

มาโอ๋หลานนางฟ้าน้อยด้วย ขอให้มี
ความสุขทั้งครอบครัวนะครับ

ราตรีสวัสดิ์

ลืมฉันไม่ว่า ขออย่าลืมใจตัวเอง...ประโยคนี้เด็ดค่ะ...คุณแจง...

คุณแจง....หายไปนาน กลับมาพร้อมกับกลอนเปล่ากินใจเชียวนะ

...เลิกอิจฉาคนกรุงเทพ แล้วมาสมน้ำหน้าแทนก็ได้ค่ะ ...
มีงานหนังสือบ่อยๆ ก็ช้อปกันบ่อยๆ ...

คราวนี้จบจริงๆ แล้วล่ะ ....อาทิตย์หน้างานยุ่ง ไม่มีเวลาไปเถลไถลค่ะ

เพลงเพราะดีจัง...

กลอนเปล่าบทนี้ เศร้าเหลือเกินครับ เคยใช้เทียนเยอะเหมือนกัน และภาพของไขเทียน (หรือน้ำตาเทียน) ที่กองอยู่ตรงโคน แต่ไม่มีไส้พอจะจุดให้มีแสงได้เนี่ย มันช่าง... นะ

เพลงก็เพราะง่ะ เศร้าด้วย

คุณแจงสบายดีหรือเปล่าเอ่ย รักษาตัวและหัวใจนะครับ เป็นห่วงนะ

ป.ล. วันนี้เรียกถูกแล้วนะ งิๆๆ
ป.ล.สอง ไฟฟอกเม้นต์ไม่ได้อีกแล้ว

วู้ววว เย่ โว้ววว อัพบลอคแว้ววว ดีจาย ๆ ๆๆ

เดี๋ยวอ่านก่องน้า

เฮ้ออออ อ่านแล้วมันเศร้า ๆ โหวง ๆ ยังไงไม่รู้นะคะ

ขอเม้าท์อะไรที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อหาสักนิดนะคะ
เวลาอ่านกลอนหรือว่าเนื้อหาอะไรเศร้า ๆ เกี่ยวกับคนเขียน
ก็มักจะเอางานของเขามาปนกับความเป็นจริงเรื่อยเลยนะคะ
อย่างเช่นวันนี้ ก็อดคิด อดห่วงไม่ได้ ว่าคุณแจงเป็นไรไหมหนอ
เศร้าอะไรหรือเปล่า ทำไมเขียนกลอนเปล่าระบายออกมา
ได้เหงาและเศร้าจับใจขนาดนี้นะ? ถ้าใจไม่เศร้า จะเขียนอะไรเศร้า ๆ ได้หรือ

แต่ก็อีกนั่นแหละค่ะ มีคนเคยบอกว่า เราควรแยกศิลปินออกจากงานของเขา
จริงหรือเปล่าไม่รู้นะคะ อย่าเอามาปนกัน อย่าเอามาคิดว่าเป็นเรื่องเดียวกัน
อย่าเอาความที่รู้จักกับตัวตนคนนั้นมาปะปนกับผลงาน
และอย่าเอาความรู้สึกกับผลงานมาตัดสินกับความเป็นตัวตนค่ะ
ร่ายมาเสียยาว จะถามแค่ว่า จริงหรือเปล่าคะ? เศร้าหรือไม่เศร้ากัน
ถ้าเศร้า แสดงว่าสมมติฐานผิด ถ้าไม่เศร้าแสดงว่าคิดถูกทางแล้ว
จะได้คิดต่อไป และไม่เอางานเขียนมาตัดสินคนเขียนไงคะ
อ่านแล้วงงไหมเอ่ย คุณปอยยังไม่ได้นอน ชอบแวะมาบ้านนี้ก่อนนอนทุกทีเลย
สงสัยต้องรอเพ้อ ๆ แล้วค่อยมาพร่ำเพ้อนะคะเนี่ย กร๊ากกก

คุณแจงเขียนนิดเดียว คุณปอยต่อซะยาวอีกแล้วค่ะ สามารถไหมคะ
เหอะ ๆ ๆ

เดี๋ยวกลับกรุงเทพฯคราวนี้ ปอยจะส่งหนังสือไปให้นะคะคุณแจงที่รัก
แต่จะส่งไปที่บ้านเลย ไม่ผ่านพี่สาวหรอกจะบอกให้ จะได้อ่านไวไว
แล้วก็มาบอกด้วยนะ ว่าชอบอ๊ะป่าวอ่ะ...เค๊? ประมาณว่าใจร้อนไงคะ
อยากให้คุณแจงอ่านไวไว เห็นบ่นไว้หลายบ้านแล้วค่ะ อิอิ

คุณปอยสบายดีนะ คิดมากหลายเรื่องหน่อย เลยไม่ได้ตอบเมล์ด้วย
ขอโทษนะตัวเอง แล้วคุณแจงบายดีใช่ไหมคะ น้องนางฟ้าก็สบายดีเนอะ
คิดถึง ๆ ค่ะ ไว้มาคุยใหม่น้า

^
^
^
ขอต่อความจากความเห็นข้างบน......

รู้สึกเหมือนกันว่า งานเขียนใดใดก็ตามที่เขียนออกมาจากศิลปิน เราก็มักคิดว่าเป็นตัวตนตอนนั้นทุกครั้งไป

และก็พลอยเป็นห่วงเป็นใย อาจจะรู้สึกอินท์กับข้อความที่ถ่ายทอดออกมากระมัง.....

ที่คิดเช่นนั้น เพราะตัวเราเองก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน รู้สึกอย่างไรตอนไหน ก็อยากจะบรรยายแบบนั้นจริงๆ....

คิดถึงคุณแจงและนางฟ้าตัวน้อยด้วยนะคะ

ก่อนเพลงจะขึ้น..ตุ๊กกะจะแวะมาบอกว่า..คิดถึง
แล้วพอเพลงขึ้น ตุ๊กถึงกับชะงักเลยเชียว
เพลงนี้เคยำให้ร้องไห้มาแล้ว ...ไม่คิดว่ากลอนเปล่านี้
กับเพลงนี้ จะทำให้ refresh หน้านี้ หลาย ๆ รอบ

...
ตุ๊กเคยคิดว่าบางอย่างที่ตุ๊กรู้สึกแต่เขียนมันไม่เป็น
ตุ๊กมาแอบเอาจากบทความของความรู้สึกได้ที่บ้านคุณแจง

ขอบคุณนะคะ คิดถึงเสมอ

แวะมาเยี่ยมค่ะ
ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ
แจงแต่งกลอนเพราะนะ
มันเศร้า....ได้ใจดี

คุณแจงที่รัก

แสงเทียนก่อนจะมอดดับ ยังทิ้งควันไฟเอาไว้ให้แสบตา
น้ำตาเทียนที่กองพอกพูน ทำให้รู้ว่าเวลาที่ผ่านมา
เราได้ผูกพันกันมานานแค่ไหน

สุดท้าย แสงเทียนได้ดับไปแล้ว
แต่ความสว่างยังวาบในใจ ...บ่อยครั้งที่คิดถึงกัน

คิดถึงคุณแจงนะคะ ^^

ดีจ้า ...

กลอนเปล่าแบบนี้พีว่าอ่านแล้วอินจัง ..
ขนาดไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องราว
แต่ก็ทำให้คิดไปไกลซะได้ ...

โชคดีว่าอ่านบล็อกวันนี้แล้วได้อ่านข้อความ
ของหลายๆ คนต่อเติม อย่างของน้องปอย
แล้วก็ของคุณเอ๊กซ์ .. มันก็ให้มุมที่แตกต่างกันดีจัง

แต่ว่าพี่ว่าเป็นบางอารมณ์ บางครั้งเรื่องราวเกิดขึ้น
อาจจะไม่ได้เกิดกับเราแต่ว่าเกิดกับคนรอบข้าง
เลยเป็นแรงบันดาลใจได้ดีเหมือนกันกับการสร้างสรรค์
ผลงานอ่ะค่ะ

คุณแจง

แวะมาทักทายยามบ่ายค่ะ
กลอนเศร้าจัง.....

จนอดคิดไม่ได้ว่า คุณแจงไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าหนอ...
เพราะทุกครั้งที่เขียนกลอน
อารมณ์ของเดหลีก็เป็นแบบนั้นน่ะค่ะ แหะๆ
เลยอดคิดเป็นตุเป็นตะไปเองว่าอาจจะเหมือนกัน

ยังไงก็สู้ๆ นะคะ
ความเศร้ามันจะผ่านไปในที่สุด

ฝากหอบแก้มนางฟ้าตัวน้อย (ตอนนี้คงตัวโตน่าดู) ด้วยนะคะ

ปล. "หอมแก้ม" ค่ะ ไม่ใช่ "หอบแก้ม" แหะๆ

เพลงปวดร้าวมั่กๆเลยค่ะ

"แม้ความผิดจะเป็นครูได้ดีก็จริง
แต่การนำความผิดพลาดของผู้อื่นมาสอนตัวเอง
โดยไม่ต้องทดลองทำผิดด้วยตัวเองนั้นนับเป็นความฉลาดกว่า"

นั่นสิเหมือนเคยได้ยินประโยคนี้จากไหนน๊อ คิดไม่ออกแฮะ

แวะมาทักทายค่ะ