ระหว่างเธอกับเขา..ใครกันหนอ? ที่ต้องเจ็บปวดกว่ากัน
. . . สิ่งที่ดึงดูดสายตาของฉัน ขณะที่ฉันจ้องมองไปเบื้องหน้า สิ่งที่ฉันมองเห็น..คือคนสองคนกำลังจูงมือกันเดินไป บนหิมะที่ขาวโพลน หิมะสีขาวใต้ฝ่าเท้าที่หนาวเหน็บ จนทำให้มือเท้าด้านชา แต่ความหวาดหวั่นที่เกาะกุมอยู่นั้น..เหน็บหนาวไปถึงขั้วหัวใจ พรหมลิขิต..ทำให้คนสองคนได้มาพบกัน รักกัน อุปสรรค..ทำให้คนสองคนที่ผูกพันธ์กัน ต้องเจ็บปวด ขมขื่น ความหวัง..ทำให้คนสองคนยังยิ้มอยู่ได้ และต่อสู้กับอุปสรรคนั้น แต่ตอนนี้ความตาย..กำลังจะพรากพวกเขาจากกัน..ชั่วนิรันดร์ มันคงเจ็บน่าดู..ที่จะต้องเฝ้ามองคนที่เรารัก คนที่เป็นดั่งดวงใจ กำลังทุกข์ทรมานด้วยความเจ็บปวด
. เธอกำลังจะตายลงอย่างช้าๆ ทุกครั้งที่เธอร้องไห้..เขาคงเจ็บที่ขั้วหัวใจ ทุกครั้งที่เธอร้อนรน..เขาคงยิ่งกว่าเหน็บหนาว ผมทุกเส้น..ที่ค่อยๆร่วงหล่นลงบนฝ่ามือ ขณะที่เขาบรรจงหวีให้เธออย่างอ่อนโยน มันคงจะทำให้เขาแอบร้องไห้ น้ำตาของเขาคงตกใน ราวกับใบไม้ที่ผลัดใบ..ในฤดูใบไม้ร่วง ฉันมองเห็นน้ำตาของเขา..ฉันเจ็บปวดเสียใจแทนเขา แต่เมื่อฉันมองไปที่เธอ
กลับทำให้ฉันเจ็บปวดยิ่งกว่า สายตาเธอที่ว่างเปล่า แต่หัวใจเธอรับรู้ว่า อีกไม่นาน เธอจะต้องจากเขาไป ณ ดินแดน อันไกลแสนไกล หัวใจคนสองคนกำลังร้องไห้ ขณะที่มีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า เพื่อปลอบโยนหัวใจกันและกัน เขา..ขอพระผู้เป็นเจ้า ช่วยมาเอาชีวิตของเขาไป เพื่อแลกกับชีวิตของเธอเถอะ เธอไม่รู้หรอกว่าเขาพูดอะไรกับพระเจ้า แต่ฉันรู้ ฉันเห็น ฉันได้ยิน ..ฉันทั้งเศร้าใจ และดีใจแทนเธอ ที่มีคนคนนึง..ที่รักเธออย่างมากมายอย่างนี้ แต่ฉันอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเธอรู้ เธอจะรู้สึกอย่างไร
ฉันเป็นคนนอก..ฉันมองเข้าไปในกรอบสี่เหลี่ยม ฉันยังเศร้าใจและเสียใจถึงเพียงนี้ แล้ว..เขาและเธอล่ะ จะต้องโศกเศร้าใจถึงเพียงไหน กับความรักที่มีการพลัดพรากรอคอยอยู่เบื้องหน้า ฉันเห็นฮันแตวุงร้องไห้ ฉันร้องไห้..ฉันเห็นคิมโบราเสียใจ..ฉันเจ็บปวด ฉันดูSnow Queen..ลิขิตรัก ละลายใจ มาสองรอบแล้ว ฉันเสียน้ำตาให้พวกเขา ฉันเหมือนจะมีความรู้สึกร่วมไปกับพวกเขา..ฉันเหมือนจะเข้าใจพวกเขาได้เป็นอย่างดี แต่ความจริงแล้ว..ฉันยังไม่เข้าใจเลย ว่าใครกันนะ จะต้องเจ็บปวดมากกว่ากัน ระหว่าง..ฮันแตวุง..ที่ต้องนั่งมองคนที่ตัวเองรัก ตายไปอย่างช้าๆพร้อมกับความทรงจำที่งดงาม กับ
คิมโบรา..ที่กำลังตายลงอย่างช้าๆ พร้อมกับความจริงที่ว่า คนที่เธอรัก จะต้องทนอยู่อย่างเดียวดาย กับความทรงจำที่แสนเจ็บปวด ไม่มีใครเลือกได้..เมื่อฟ้าลิขิตมาให้เป็นอย่างนั้น ภาพสุดท้าย..ที่ยังคงติดตรึงใจใครหลายคน
ฉากสุดท้ายที่อ้างว้าง ฮันแตวุง..ที่ยิ้มทั้งน้ำตา ให้กับคิมโบราที่กำลังส่งยิ้มหวานให้เขา แต่มันเป็นเพียงภาพลวงตาในใจเขา..เขารู้..เขาจึงยิ้มทั้งน้ำตา เขาสัญญา..เขาจะมีชีวิตอยู่เพื่อเธอ..เพราะเธอขอร้องไว้พวกเราไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่ด้วยกันตลอดไปหรอก แค่คิดถึงกัน ก็เพียงพอแล้ว วันนี้
คิมโบรา..ยังคงงดงามในหัวใจเขาเสมอ และซักวัน..พวกเขาคงจะได้พบกันที่แล็ปแลนด์..ดินแดนแห่งความฝัน
พี่คะ..ฉันเอง ตอนที่พี่ได้ยินข้อความของฉัน ตอนนั้น..ฉันจะอยู่ที่ไหนนะ ฉัน..ใช่..ฉันอาจจะอยู่ที่แล็ปแลนด์ เราเคยสัญญา..ว่าจะไปที่นั่นด้วยกัน แต่ฉันรักษาสัญญาไม่ได้..ฉันขอโทษ แต่ฉันจะไม่รู้สึกผิด เพราะซักวัน..เราจะได้พบกันอีก และก็ฉันอยากจะบอกพี่..ที่พี่เคยพูดกับฉัน "ถึงเธอจะหลบเลี่ยงแค่ไหน..ก็ห้ามหลับตา อย่าหนี..อย่ากลัว..และก็อยู่ต่อไป มีชีวิตอยู่น่ะ..ดีอยู่แล้ว"
เรื่องนี้
คนเค้าคงดูกันไปค่อนประเทศแล้ว และฉันก็ได้ดูจบไปนานแล้วด้วย ที่เขียนถึง ไม่ถือเป็นการรีวิวแนะนำหรอกค่ะ เพราะคงเป็นการเอามะพร้าวห้าวมาขายสวน แม้จะดูจบไปนานแล้ว..แต่ความทรงจำถึงเรื่องนี้ ยังคงสวยงามในใจฉัน ฉันหวังว่า..ซักวัน พวกเขาทั้งสองคน คงได้พบกันที่ดินแดนแห่งนั้น..ฉันเป็นกำลังใจให้Snow Queen..ลิขิตรัก ละลายใจ .เรื่องนี้ เนื้อเรื่องก็เป็นไปในแนวทางที่พอจะคาดเดาได้ ไม่หวือหวา ไม่มีอะไรแปลกใหม่..รู้สึกว่า คนเขียนบท พยายามจะยัดเยียดและกดดันให้มันเศร้าจนมากเกินไป แต่ประเด็นที่ฉันดูและติดใจ คือชอบอารมณ์ของตัวละครที่มันหดหู่เหลือเกิน บางครั้งอดคิดไม่ได้ว่า..คนเราถ้ามีชีวิตอย่างนี้จริงๆ มันจะเจ็บปวดซักแค่ไหนกันนะ เรื่องนี้..ถือว่าเศร้านะ แต่ถึงจะเสียน้ำตาเป็นระยะๆ แต่ก็ยังไม่มากพอ
อย่างที่ฉันคาดหวังไว้ก่อนที่จะได้ดู เอ..หรือฉันจะเป็นพวกนิยมความเจ็บปวด?????????? อย่างไรก็ตาม..ถือว่าเรื่องนี้ เป็นหนึ่งในซีรี่ย์ในดวงใจเหมือนกันค่ะ เรื่องราวโดยรวมของซีรี่ย์ไม่ได้ทำให้ฉันหวั่นไหว..แต่เบื้องหลังความคิดที่ว่า ใครกันนะ..จะต้องทนเจ็บปวดมากกว่ากันต่างหาก ที่ทำให้หัวใจของฉันสั่นคลอน
วันของการจากลา - เจมส์ เรืองศักดิ์ วันแต่ละวันเนิ่นนานเหลือเกิน คืนแต่ละคืนช่างดูเชี่องช้า สำหรับฉัน และไม่รู้ว่าทุกวันนั้นสิ้นสุดเมื่อไร เมื่อใจมันสับสนอย่างนี้ มองไปทางไหนก็ดูว่างเปล่า ราวกับชีวิตจะต้องปวดร้าวตลอดไป เมื่อวันนี้ฟ้ามืดลง น้ำตาก็รินไหล นี่ใช่ไหมคือการพลัดพรากที่ฉันต้องเจอ จะมีชีวิตอย่างไร จะมีพรุ่งนี้เพื่ออะไร เมื่อคนที่เป็นที่รักจะจากฉันไป นี่คือวันของการจากลา ด้วยหัวใจที่แตกสลาย ต้องมองภาพเธอจากไป มันปวดร้าวเหลือเกิน ลมที่มันพัดผ่านตัวฉันไป เธอจะได้รับ ได้รู้สึกเหมือนฉันบ้างไหม อยากบอกเธอ ฉันเสียใจ เสียใจมากแค่ไหน ที่ไม่สามารถที่จะดูแลเธอได้เลย จะมีชีวิตอย่างไร จะมีพรุ่งนี้เพื่ออะไร เมื่อคนที่เป็นที่รักจะจากฉันไป นี่คือวันของการจากลา ถึงเวลาต้องจากกันไกล เจ็บแค่ไหน ปวดแค่ไหนเธอคงไม่รู้ ภาพเธอเหล่านั้นมันตอกย้ำ ภาพความทรงจำมันยิ่งย้ำเตือน เหมือนมีใครมาเชือดมากรีดอยู่ในหัวใจ ขอเวลาอีกนิดได้ไหม ฉันมีถ้อยคำอีกตั้งมากมาย หันมามองอีกทีได้ไหม นี่คือฉันคือคนที่รักเธอ นี่คือวันของการจากลา ถึงเวลาต้องจากกันไกล เจ็บแค่ไหน ปวดแค่ไหนเธอคงไม่รู้ ภาพเธอคราวนั้นมันตอกย้ำ ภาพความทรงจำมันยิ่งย้ำเตือน เหมือนมีใครมาเชือดกรีดอยู่ในหัวใจ และมันคงจะเป็นอย่างนี้ ไปนานเท่านาน ตราบจนสิ้นใจ ขอแค่เพียงให้เธอรู้ไว้ ฉันรักเธอเหลือเกิน
Create Date : 07 กรกฎาคม 2551
Last Update : 8 กรกฎาคม 2551 2:44:42 น.
39 comments
Counter : 2183 Pageviews.