ก่อนอื่นต้องออกตัวก่อนเลย ว่าบล็อกวันนี้ รูปถ่ายทั้งหมด ได้แรงบันดาลใจมาจากบล็อกของพี่พู่ Jewnid เวลาที่น้องไปบล็อกพี่ทีไร ได้ความสุขความสดชื่นกลับมาด้วยทุกครั้ง เพราะภาพถ่ายที่บล็อกพี่ มีชีวิตชีวาเหลือเกิน ไม่รู้ว่ามันคือพรสรรค์หรือพรแสวง 555+ แซวหน่อย ไม่รู้กล้องดีหรือช่างภาพเก่ง สงสัยทั้งสองอย่างรวมกันบ่ายวันนี้พาเจ้าตัวเล็กออกไปเล่นที่สวนสาธารณะ เลยถือโอกาสหยิบกล้องติดมือไปด้วย ซึ่งก็เป็นกล้องดิจิตอลธรรมดาๆ ส่วนที่ไม่ธรรมดา ก็คือมันเก่ามากแล้ว ด้วยความไม่ระวัง ก็ดันไปทำฝาตรงที่ปิดแบตเตอร์รี่หัก เลยใช้ยางรัดผมรัดมันไว้ จะซื้อใหม่ก็เสียดาย ของยังดีอยู่เลย หยิบมาใช้ทีไรเพื่อนทักทุกที "แจงเอ๊ย ยังไม่ซื้อใหม่อีกเหรอ"...555+ ตรูบ้านจนว๊อย ต้องใช้ให้คุ้มเป้าหมายแรก สีแดงทิ่มตามากมาย ก็คือดอกเยอบีร่าหน้าประตูของเพื่อนบ้านนั่นแหล่ะค่ะ กดแชะ แชะ แชะไปสามแชะ...เป้าหมายต่อไป ก็ดอกไม้ริมทาง รายทาง เจอที่ไหน ก็แชะมันเรื่อยไป กลับมาถึงบ้าน ไม่น่าเชื่อ ถนนสายสั้นๆ แค่หกร้อยเมตร ทางที่เดินผ่านไปมาไม่รู้กี่ร้อยหน แต่ไม่เคยได้สนใจมองมาวันนี้ กลับเพิ่งสังเกตุเห็น ดอกไม้เล็กๆ ที่แทรกซอนอยู่ทั่วไป ทั้งที่ริมถนน ริมฟุตบาท ข้างรั้วหินติดกับโบสถ์เก่าแก่ สีสันจัดจ้านเจิดจ้าดีเหลือเกิน...หลายสิ่งหลายอย่างฉันเคยมองข้ามมองผ่านไป จะด้วยอะไรก็ตามแต่ ทั้งความไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ ความรีบร้อน แต่เมื่อได้มีโอกาสเดินทอดน่องอย่างช้าๆ ดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยเปื่อย และพิจารณาดูดีๆ มันก็สวยงามดีเหมือนกันนะ แม้กล้องเยินๆของฉัน จะเก็บรายละเอียดและมิติที่ลึกล้ำได้ไม่หมด แต่ผลงานที่อยู่ตรงหน้า ฉันพึงพอใจแล้ว สีม่วง สีแดง สีเหลือง สีขาว สีชมพู เรียงเป็นแถวมาให้ยลโฉม เบ่งบานชูช่อ ทั้งๆที่ลมร้อนยังไม่ทันมาเยือนอย่างเต็มที่ด้วยซ้ำ ...ขอบคุณสีสันของหมู่มวลดอกไม้ ที่แต่มเติมสีสัน ให้โลกเทาๆ ใบนี้งดงามกว่าความเป็นจริง......ขอบคุณ...ฤดูหนาวกำลังจะหมดไป ฤดูร้อนก็จะกลับมาเยือนอีกครั้ง วันเวลาผ่านไปรวดเร็วเสียจริงๆ ครั้งที่แล้วที่พูดถึงดอกไม้ วันเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่กันนะ เหมือนจะไม่นานเท่าไหร่ แต่ถ้ามานั่งนับเดือน นับวัน นับเวลา ชั่วโมง นาที วินาที มันก็ช่างเนินนานจนน่าใจหายทีเดียววันเวลาผันผ่าน ฤดูกาลก็ผ่านผัน ฤดูร้อน ฤดูฝน ฤดูหนาว ฤดูใบไม้ผลิ สับเปลี่ยนหมุนเวียนไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด ดอกไม้ดอกเดิม เริ่มต้นแตกยอด เบ่งบาน แล้วโรยรา กลับฟื้นขึ้นมาแตกยอดอีกครั้ง เบ่งบานอีกครา แล้วก็โรยราอีกเช่นเคย ไม่มีอะไร สิ่งใด อยู่คงทนถาวรและเป็นนิรันดร์ขอบคุณกล้องตัวเก่าตัวเดิมของฉัน ที่สามารถบันทึกภาพดอกไม้สีสันงดงามนั้นไว้ สีสันอันจัดจ้านประดุจได้รับการแต่งเติมสีด้วยพู่กันจากฝีมือจิตรกรเอกของโลก เจิดจ้าราวกับได้รับการแบ่งปันแสงสว่างจากดวงอาทิตย์และอย่างน้อยในยามนี้ ไม่ว่าวันพรุ่งนี้ วันข้างหน้า หรือวันไหนๆ แม้ดอกไม้ทั้งโลกจะร่วงหล่นและโรยราไป แต่ฉันจะยังมีภาพสวยๆ เหล่านี้ สดใสอยู่ในความคิดความทรงจำเสมอ ...ดอกไม้ในใจจะไม่มีวันแห้งเหี่ยวไป ไม่ว่าฤดูกาลใดก็ตาม...
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [
