คำเตือน

รีวิวครั้งนี้ มีความยาวมากกว่าปกติเล็กน้อยถึงปานกลาง และเขียนขึ้นเพื่อสนองความทรงจำของเจ้าของบล็อกล้วนๆ เนื่องจากบางท่านอาจไม่มีรสนิยมความชอบการ์ตูนแนวนี้ หรือไม่อินกับความรักแนว"รักซ้อนซ่อนรัก"หากใครเข้ามาแล้วไม่ชอบ หรือไม่ต้องการอ่าน ก็ขอเชิญผ่านไปได้เลยค่ะ...ด้วยความเคารพ

บล็อกวันนี้ ได้แรงบันดาลใจมาจากบล็อกของคุณ BeCoffee ที่รีวิวการ์ตูนตาหวานเรื่อง Vergin Blue..หัวใจเพรียกหา..อ่านจบแล้วทำให้ความทรงจำที่เคยลางเลือนไปว่า ครั้งนึงเมื่อสมัยเรียนมัธยมปลาย ก็เคยชอบการ์ตูนตาหวานอย่างเป็นบ้าเป็นหลังเหมือนกัน จำได้ว่าเกือบทุกวันจะต้องมีการ์ตูนตาหวานซักเล่ม ใส่กระเป๋าไปแลกกันอ่านกับเพื่อนๆเป็นประจำ ช่วงนี้โตขึ้น กลับมาอ่านอีกที แม้มันจะไม่ค่อยอินซักเท่าไหร่ แต่ครั้งนึงเมื่อยังเป็นเด็กวัยรุ่น อารมณ์อ่อนไหว ก็เคยเสียน้ำตาให้กับมันนับครั้งไม่ถ้วน วันนี้ขอหยิบเอาความทรงจำเก่าๆมาเล่าหน่อยแล้วกัน เรื่องนี้เพิ่งเคยอ่านเมื่อ4ปีก่อนนี้เองค่ะ บ้าบอขนาดไหนคิดดู ว่าฉันต้องหอบหนังสือการ์ตูนราคาแค่35บาท ข้ามน้ำข้ามทะเลมาอิตาลีด้วย เรื่องนี้หน้าปกชื่อว่า...Sweet 18...ค่ะ มีเรื่องสั้นด้านในทั้งหมด..ดังนี้-หนุ่มใสๆมีไว้กิ๊ก,รอยรักแห่งฤดูร้อน,ลูกปัดฝากรัก,ดวงใจไว้รักเธอ,รักล้นหัวใจ
เมื่อสมัยก่อน ตอนหยิบมาอ่าน ก็รู้สึกว่าหนังสือการ์ตูนแบบนี้เล่มกำลังพอดีเลย พอเดี๋ยวนี้หยิบมาอ่านอีกที รู้สึกว่าเนื้อหามันน้อยนิดจัง อ่านๆไป หายใจยังไม่ทันทั่วท้องเลย...จบซะแล้ว


จะเริ่มรีวิว การ์ตูนเศร้าเคล้าน้ำตาแล้วนะ ลองอ่านกันดูค่ะ ส่วนใครแอนตี้"รักซ้อนซ่อนรัก"ทำนองนี้ ก็ขออภัยไว้ด้วย

ลูกปัดฝากรัก...ย่อเอง ย่อละเอียดยิบ สปอยล์แหลก เพราะเนื้อหามีแค่ร้อยกว่าหน้าเอง

ลูกปัดฝากรัก...เริ่มต้นบทที่หนึ่งด้วยความฝันที่แสนหวาบหวิวของสาวน้อยนามว่าซาวาโกะ ถึงชายหนุ่มแปลกหน้าและจุมพิตที่แสนเร่าร้อนในงานปาร์ตี้แห่งหนึ่ง ฝันที่เหมือนจริงจนเธออดหวั่นไหวไม่ได้ ซาวาโกะมีเพื่อนรักอยู่หนึ่งคนชื่อว่ามาริกะ สองสาวที่ต่างกันสุดขั้ว

ซาวาโกะ...ที่อ่อนหวาน อ่อนโยน เงียบ ติดจะเย็นชานิดๆ เป็นคนที่เพื่อนน้อย เธอยึดติดว่า มาริกะคือเพื่อน คือทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ

มาริกะ...สาวน้อยแสนสวย ร่าเริง แจ่มใสอยู่เป็นนิจ เป็นลูกสาวที่แสนร่ำรวยของประธานบริษัท มีเพื่อนมากมายหลากหลาย แต่ซาวาโกะคือที่สุดของเพื่อนรัก

สิ่งที่ทำให้ทั้งสองมารู้จักและเป็นเพื่อนรักกันก็คือความชื่นชอบในเครื่องประดับลูกปัด ซาวาโกะใฝ่ฝันที่อยากจะทำงานออกแบบเครื่องประดับ มาริกะจึงชวนเธอมาเปิดร้านด้วยกันในอนาคต เมื่อทั้งสองสัญญาจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป สร้อยลูกปัดก็ถูกร้อยขึ้นมาสองอันให้พวกเธอสวมใส่ เป็นตัวแทนของมิตรภาพตลอดกาล


แล้วทุกสิ่งก็เริ่มต้น...เมื่อวันหนึ่ง มาริกะพานายแบบที่แสนหล่อเหลามาแนะนำให้ซาวาโกะรู้จักในฐานะแฟนใหม่ของตน ซาวาโกะเมื่อเห็นฮิจิริ ที่เป็นนายแบบที่โด่งดัง เธอทั้งตื่นเต้นและประหม่า รู้สึกว่าตนเองช่างแตกต่างจากคู่รักทั้งสองคนนี้เหลือเกิน มาริกะขอยืมกุญแจห้องของซาวาโกะเพื่อจู๋จี๋กับแฟน ซาวาโกะตอบตกลงทันที ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองจะไปที่ไหน ก่อนออกไป เธอเอาน้ำชาไปให้ฮิจิริ ขณะที่มาริกะกำลังโทรศัพท์หาพ่อของเธออยู่ด้านนอก

บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความอึดอัดเมื่ออยู่กันเพียงสองคน อยู่ๆฮิจิริก็คว้าตัวซาวาโกะเข้าไปจูบอย่างเร่าร้อน ซาวาโกะทั้งมึนงงและสับสน แต่สิ่งที่หวนกลับมาในความทรงจำก็คือ เขาคือผู้ชายคนนั้น คนที่อยู่ในความฝันของเธอ และมันคือเรื่องจริง ผู้ชายคนนี้จูบเธอมาก่อนในงานปาร์ตี้วันเกิดของเพื่อนรักของเธอนั่นเอง

ก่อนหน้านั้น..ในงานวันเกิดของมาริกะ ฮิจิริเห็นซาวาโกะและเริ่มตกหลุมรักเธอ เขาจูบเธอในขณะที่เธอมึนเมาไม่ได้สติ แต่หลังจากงานเลี้ยงผ่านไป มาริกะที่ชื่นชอบฮิจิริมานาน ก็ขอคบกับฮิจิริ ซึ่งเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ ความจริงที่ว่าฮิจิริชอบซาวาโกะมาก่อน ทำให้เธอสับสนและพยายามปลีกตัวออกห่าง และบอกฮิจิริว่า เขาเป็นแฟนของเพื่อนเธอ เขาจะต้องดูแลเพื่อนเธอให้ดี

แต่เรื่องไม่ราบรื่นอย่างนั้น เมื่อมาริกะที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว ก็คอยไหว้วานให้ฮิจิริคอยดูแลซาวาโกะเป็นครั้งคราว(ฮิจิริจึงใช้ข้ออ้างนี้ มาหาซาวาโกะ ตามที่หัวใจเรียกร้อง โดยไม่รู้ตัว)ยิ่งใกล้กัน ก็เหมือนน้ำมันกับไฟ ซาวาโกะเริ่มหลงรักแฟนเพื่อนขึ้นเรื่อยๆ ฮิจิริที่เอาแต่ใจและเย็นชากับทุกคน กลับดูแล ใส่ใจซาวาโกะเป็นอย่างดี ซาวาโกะมองนายแบบที่แสนหยิ่งเปลี่ยนไป ฮิจิริก็มองเห็นความน่ารัก ไร้เดียงสาของซาวาโกะ เขาเฝ้ามองอย่างไม่ค่อยชอบใจนัก ที่ซาวาโกะยอมทำทุกอย่างเพื่อมาริกะ เพียงเพราะคำว่าเพื่อน ในขณะที่มาริกะก็คอยชะฉกฉวยประโยชน์จากความความใจดีของซาวาโกะอยู่เสมอ (มาริกะทำไปโดยไม่รู้ตัว เช่นการเอาเปรียบเล็กๆน้อยๆ เพราะซาวาโกะเป็นฝ่ายยอมเสมอมา)

ส่วนความปลื้มที่ซาวาโกะมีต่อฮิจิริ เธอก็พยายามเก็บกดไว้ในใจภายใต้คำว่าแฟนเพื่อน ยิ่งใกล้ชิด ยิ่งหวั่นไหว เธอเริ่มก้าวล้ำเข้าไปในปมปัญหาของฮิจิริ เบื้องหลังความเย็นชาของเขาที่มีต่อพ่อบังเกิดเกล้า เรื่องราวที่เขาไม่เคยบอกใคร ความเศร้าและโดดเดี่ยวของเขา ทำให้หัวใจของเธอร้องไห้ เธอเริ่มเจ็บปวดแทนเขา

"รักซึมลึก"เริ่มก้าวเข้ามาในหัวใจของเธอมากขึ้น เมื่อวันนึงเธอป่วยไม่สบายอยู่บ้าน เธอโทรหามาริกะและบอกว่าเธอไม่สบาย ไม่สามารถไปตามนัดได้ มาริกะรับรู้และขอให้เธอหายไวๆเธอมีนัดกับเพื่อนๆอีกมากมายของเธอ ....ซาวาโกะวางสายด้วยความโดดเดี่ยว เธอคิดอย่างเศร้าใจ เธอมีมาริกะเท่านั้น แต่นอกจากเธอแล้ว มาริกะยังมีใครๆอีกมากมายรายล้อม ..เธอรู้มานานแล้ว แต่ก็อดเศร้าใจไม่ได้ ..เวลาที่เธอต้องโดดเดี่ยวอย่างนี้..เธอไม่เคยมีใคร

ฮิจิริ(แอบ)ได้ยินโทรศัพท์ของมาริกะ และรู้ว่าซาวาโกะไม่สบาย เขามาหาเธอทันทีด้วยกุญแจสำรองของมาริกะที่ถูกวางทิ้งไว้ เมื่อเห็นซาวาโกะที่นอนซมอยู่บนเตียงคนเดียวอย่างอ่อนแอ หัวใจของเขาอ่อนยวบด้วยความสงสารและความรัก เขาก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากของเธออย่างแผ่วเบา..โดยที่เธอไม่รู้ตัว(ฉากนี้..มีแต่ภาพ ไม่มีคำบรรยาย หากใครอ่านแล้ว คิดไม่เหมือนกัน ก็อย่าว่ากันเน้อ..ฉันก็เขียนจินตนาการความรู้สึกไปตาม ที่เห็นสีหน้าและการกระทำของตัวการ์ตูน..แฮะ แฮะ)



วันรุ่งขึ้น..ซาวาโกะตื่นขึ้นมาอย่างมึนงงจากพิษไข้ ที่หัวเตียงมีข้าวต้มแลยาวางไว้ เธอไม่กล้าจะคิด ว่าเป็นใครที่มาหาเธอ ชีวิตเธอมีเพียงมาริกะและฮิจิริ เมื่อมาริกะมาไม่ได้ ย่อมไม่ใช่ใครอื่น..ริมฝีปากของเธอยังรับรู้ถึงสัมผัส และหัวใจก็เต้นแรง

ต่อมา..ที่หน้าคอนโดของฮิจิริ ซาวาโกะมายืนรอเพื่อขอบคุณ แต่ฮิจิริชวนขึ้นไปข้างบนที่ห้องพักของเขา เขาบอกซาวาโกะว่า

ฮิจิริ.........."วันก่อนพูดว่า ถ้ามีคนที่มีส่วนร่วมในเวลาเดียวกัน จะมีความสุข"

ซาวาโกะ...."ฮิจิริ"

ฮิจิริ..........."ผมไม่ค่อยแน่ใจนัก พิสูจน์ทีสิ"

ฮิจิริเริ่มกอดซาวาโกะ ขณะที่เธอยังลังเล และฮิจิริก็เริ่มจูบเธอ.......

ฮิจิริ..........."ผมอยากมีส่วนร่วมกับซาวาโกะ"

ซาวาโกะ......"เดี๋ยว..ไม่ได้นะ ..มาริกะล่ะ..ฉันได้เสียใจทีหลังแน่

ฮิจิริ............."จะทำไหม..ถ้าจำทำ...ผมก็เอาด้วย"

ซาวาโกะ......."...."(ไม่มีคำตอบ)

ตอนนี้..ขอแค่นี้ก็พอ ตอนนี้ อยากรู้สึกถึงแค่คุณเท่านั้น..ซาวาโกะคิด และสร้อยมิตรภาพก็โดนเกี่ยวขาดลงโดยไม่ได้ตั้งใจ และเธอไม่รู้ตัว(ที่เหลือจิ้นกันไป..XXXXX ติดเรท)




บทที่สอง.ลูกปัดฝากรัก....มาริกะมาหาซาวาโกะด้วยความสดใส ในขณะที่ซาวาโกะมองหน้ามาริกะได้ไม่เต็มตานัก มาริกะมองไม่เห็นสร้อยข้อมือ จึงถามหา ยิ่งทำให้ซาวาโกะละอายแก่ใจ จึงบอกไปว่าเอ็นร้อยสร้อยขาด

ความสัมพันธ์ของทั้งสองยังคงดำเนินต่อไปอย่างลับๆ ฮิจิริต้องการที่จะบอกความจริงให้มาริกะรู้ ว่าหัวใจของเขารักใคร แต่ซาวาโกะห้ามไว้ เธอไม่กล้าพอที่จะบอกความจริง เธอกลัวว่าเพื่อนของเธอจะต้องเสียใจกับความจริงข้อนี้ เธอไม่กล้าทำร้ายน้ำใจเพื่อนอีก (ความจริงก็ทำร้ายไปแล้วล่ะ แต่ต้องยอมรับว่าการบอกความจริงไปจะทำร้ายหัวใจยิ่งกว่า...เธอคิดอย่างนี้ ในเวลานั้น)

แล้ววันนึง มาริกะก็พาซาวาโกะไปเที่ยวบ้านของฮิจิริ เมื่อเข้าไปถึงในลิฟล์ ซาวาโกะกดชั้นเจ็ด ที่เป็นห้องพักของฮิจิริด้วยเคยชิน มาริกะเริ่มสงสัยว่าทำไมซาวาโกะจึงรู้ว่าห้องของฮิจิริอยู่ชั้นไหน

การพบกันทั้งสามคนอย่างนี้ ทำให้ซาวาโกะอึดอัด ฮิจิริไม่สบายใจ และมาริกะก็มีความเคลือบแคลงใจ มาริกะขอตัวเข้าไปในห้องนอนของฮิจิริ และพบกับลูกปัดเม็ดเล็กๆที่เป็นสัญลักษณ์ของมิตรภาพของเธอและซาวาโกะตกอยู่ นึกถึงคำพูดของเพื่อนรัก เมื่อเธอถามถึงสร้อยเส้นนั้น หัวใจเธอเจ็บปวดจากการถูกทรยศ เมื่อกลับออกมาอีกครั้ง เธอแกล้งถามถึงคนรักของซาวาโกะ

มาริกะ....."ซาวาโกะ เธอไม่มีคนรักจริงๆเหรอ"

ซาวาโกะ..."เอ๋..."(แปลกใจ)

ฮิจิริ.........."..?.."

มาริกะ......."มันสนุกดีออกถ้ามีแฟน แบบพวกฉันไง"(ว่าแล้วเธอก็จูบฮิจิริโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว)

ซาวาโกะทนไม่ได้อีกต่อไป หัวใจของเธอเจ็บปวด น้ำตาของเธอไหลริน

ฮิจิริผลักมาริกะออกทันที.."พอที มาริกะ" ทั้งสองคนหันมามองซาวาโกะ ทั้งสามคนได้แต่อึ้ง มองหน้ากันเงียบๆ ในที่สุดซาวาก็ฝืนยิ้มและเช็ดน้ำตาอย่างเงียบๆ บอกทั้งสองคนไปว่า

"ขอโทษนะ..แค่ตกใจน่ะ ..ฉันกลับดีกว่า"

วันต่อมา..มาริกะเอาลูกปัดที่เก็บได้ มาคืนซาวาโกะ และบอกเธอว่าหลังจากคืนนั้น ฮิจิริขอเลิกกับเธออย่างเป็นทางการ เธอถามซาวาโกะว่า

มาริกะ......."พูดมาให้ชัดๆเลย เธอคงไม่ได้หักหลังฉันนะ สาเหตุคือซาวาโกะรึเปล่า?"

ซาวาโกะ.....(น้ำตาไหล).."ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจทำให้มาริกะต้องเจ็บปวด แต่พอรู้ตัวก็รักฮิจิริเข้าแล้ว..ฉันห้ามความรู้สึกไม่ได้"

มาริกะ........"ไม่ได้ตั้งใจทำให้เจ็บเหรอ?..แย่งแฟนคนอื่น ยังกล้าพูดอย่างนี้อีก"(คนอ่านอึ้งค่ะ)

ซาวาโกะดึงแขนมาริกะไว้ อ้อนวอนด้วยน้ำตานองหน้า"มาริ..ขอโทษ ยกโทษให้ด้วยนะ"มาริกะสลัดแขนออกอย่างไม่ไยดี แล้วจากไปด้วยความเจ็บใจ


ในห้องเล็กๆ..ซาวาโกะที่โดดเดี่ยว เพื่อนคนสุดท้ายที่เธอมีและรักที่สุด..จากเธอไปแล้ว...มาริกะ ขณะที่ก้มลงมองสร้อยลูกปัดอีกเส้น ที่เธอทำขึ้นเพื่อฮิจิริ เธอน่าจะรู้ ว่าทุกสิ่งไม่มีทางเก็บเป็นความลับไปได้ตลอด เพียวแค่คิดว่า มันมีทางไปของมันได้ ...เธอมันโง่..ฮื่อ..อ..อ เสียงสะอื้นที่แสนเจ็บปวด มือนึงกุมหน้าผาก อีกมือนึงกุมสร้อยไว้มั่น

...........
...............................

หลังจากวันนั้น ฮิจิริมาหาเธออีกครั้ง เขาบอกซาวาโกะว่า เขาเลิกกับมาริกะแล้ว...แต่ซาวาโกะกลับไม่รับความจริงข้อนั้น

ซาวาโกะ..."เลิกกับฉันเถอะ..นะ"

ฮิจิริ........."ซาวาโกะ โดนมาริกะ ว่าอะไร บอกมา"

ซาวาโกะ..."ฉันรักฮิจิริจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว..ฮื่อ..เห็นสองคนจูบกัน ตัวเองก็หึงจนแทบคลั่ง เลยรู้ว่าปิดบังอีกไม่ได้แน่ แต่กลัวจะสูญเสียมาริกะ...เลือกฝ่ายไม่ถูกแล้ว"

ฮิจิริกอดซาวาโกะด้วยความอ่อนโยน"เคยบอกแล้วไง ถ้าจะทำฉันก็เอาด้วย" ก้มลงจูบแผ่วเบาพร้อมกระซิบ"บอกซาวาโกะว่า"เลือกฉันเถอะ"

(ประมาณว่า..ได้เพื่อนก็ต้องเสียแฟน ได้แฟนก็ต้องเสียเพื่อน..คิดแล้วเศร้าแทน)

ขณะที่ซาวาโกะอยู่กับฮิจิริ มาริกะก็ปรากฏตัวขึ้น...

มาริกะ..."หลบๆซ่อนๆ เหมือนแมวขโมยเลยนะ"

ซาวาโกะ.."มาริกะ"

ผลัวะ..ปิ้ว..มาริกะตบหน้าซาวาโกะสุดแรงเกิด ตามด้วยการขว้างสร้อยลูกปัดแห่งมิตรภาพใส่หน้า"เธอจะหน้าด้านไปถึงไหน"

ฮิจิริมาดึงมาริกะไว้"พอที อย่าให้เกินไปนัก"ลูกปัดหล่นกระจาย"ไม่เป็นไรนะ..ซาวาโกะ"

มาริกะทั้งโมโห ทั้งน้อยใจ..."ซาวาโกะมีอะไรดีตรงไหน? ถ้าเป็นฉัน ก็ทำฝันของเซจังให้เป็นจริงได้นะ ลืมแล้วเหรอ ฉันเป็นลูกสาวท่านประธาน ถ้าฉันแค่ร้องไห้ ขอร้องพ่อ ชีวิตของเซจัง คงได้พลิกแน่"

ฮิจิริหันมามอง"นั่นมัน ข่มขู่รึไง"

มาริกะย้ำ.."ถ้าเลือกซาวาโกะ ก็จะไม่มีงาน"

"พอแล้ว..ขอโทษ ฉันจะไปเอง"พูดจบซาวาโกะก็ร้องไห้ วิ่งจากไปทั้งน้ำตา

"ซาวาโกะ"..ฮิจิริเรียก จะตามไป หากมาริกะดึงแขนฮิจิริไว้"ถ้าตามไป..จะไม่ให้อภัยเลย"

ฮิจิริหันมามองมาริกะแล้วบอก.."ปล่อย"..

เมื่อเขาตามออกไป ไม่มีซาวาโกะอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว




+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +



บทที่สาม..ลูกปัดฝากรัก....จากวันนั้นเป็นต้นมา ซาวาโกะก็หายไปจากชีวิตของฮิจิริเป็นการถาวร โปรดิวเซอร์ระดับท็อปของอเมริกาก็ได้ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางความไม่แยแสของลูกชาย ความบาดหมางที่ฮิจิริยังทำใจไม่ได้


ฝ่ายมาริกะ ยังคงเฝ้าง้องอนฮิจิริ หากแต่เขาเฉยชา ชีวิตที่ไร้ซาวาโกะของเขา คือชีวิตที่ไร้ความหมาย เขาตามหาซาวาโกะทุกที่ และวันนึงเขาก็ได้เธอ วันที่พวกเขาได้พบกัน น้ำตาของคนทั้งสองไหลริน ฮิจิริอ้อนวอนให้ซาวาโกะกลับมาหาเขา หากแต่เธอปฏิเสธ มันยากเกินกว่าที่จะกลับไปและเผชิญหน้ากับคนทั้งสอง หนึ่งคนที่เธอรัก..และอีกหนึ่งคน คือเพื่อนรักของเธอ คำปฏิเสธของซาวาโกะ ทำให้หัวใจของฮิจิริมืดมน เค้าตัดสินใจไปอเมริกากับพ่อของเขา การต้องเสียซาวาโกะไป ทำให้เขาเรียนรู้ที่จะใช้เวลากับคนที่รักให้มากที่สุด

ข้ามๆหน่อยนะ...รวบรัดตัดตอนซักหน่อย..ยาวเกินไปแล้ว..วันนึงซาวาโกะกลับมาและได้เจอมาริกะอีกครั้ง ที่ข้างๆคอนโดของฮิจิริ เมื่อมาริกะเห็นหน้าซาวาโกะ เธอเดินหนีทันที

ซาวาโกะ...."เดี๋ยว..รู้ว่าไม่ควรเสนอหน้า แต่ไม่อยากเห็นมาริกะนั่งซึมแบบนี้ จะเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่"(ความเห็นส่วนตัวคนรีวิว..เธอก็ถามได้สิ..เธอไม่ใช่คนถูกแย่งแฟนนี่)

มาริกะ....."งั้นก็คืนเซจังมาซิ ทำให้พวกฉัน กลับไปเหมือนเดิม"(ความคิดเห็นส่วนตัวคนรีวิว..นี่ก็อีกคน..เค้าไม่รัก ก็ยังไม่ยอมรับความจริงซักที)

ซาวาโกะ..."ฉัน..ทำไม่ได้ คิดจะตัดใจหลายครั้ง แต่ก็ทำไม่ได้..เพราะรักเขา"

เพี๊ยะ..มาริกะตบหน้าซาวาโกะ..."โอ๊ะ"

มาริกะ..."เธอนี่..มันน่าโมโหจริงๆ ทิ้งเขาไปแล้วแท้ๆ"

ซาวาโกะ....."มาริกะนั่นแหล่ะ ถ้ารักเค้าจริง..ก็ควรให้อิสระ"

มาริกะ....."มากไป..ถ้าไม่มีฉัน เธอก็เป็นพวกบ้านนอก ทำอะไรไม่เป็น"

ซาวาโกะ...."มาริกะ..ก็อวดดี เอาแต่ใจ"

จากนั้นทั้งสองก็ยื้อยุด ฉุดกระชากกันจนเหนื่อย ต่างนั่งลงอย่างหมดแรง

มาริกะ..."ฉันก็รู้ ว่าใจของเขาไม่มีทางหวนกลับมา แต่คนที่แย่งไปคือเพื่อนสนิท...มันอภัยไม่ได้"

ซาวาโกะ...(อึ้งไป..ด้วยความเสียใจและสำนึกผิด).."จะไม่โผล่มาให้เห็นอีกแล้ว..ขอโทษนะ"จากนั้นจึงเดินจากไปทั้งน้ำตา

มาริกะ....ยังคงนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น.."ซาวาโกะบ้า..เธอเองก็โดนทิ้งเหมือนกัน"(เพราะฮิจิริกำลังจะไปอเมริกา)

ซาวาโกะเมื่อรู้ว่าฮิจิริกำลังจะไปอเมริกา จึงอยากพบหน้าอีกซักครั้ง เธอเสียใจที่ทำให้เพื่อนของเธอเจ็บปวด และเสียใจที่ปฏิเสธฮิจิริด้วย ถ้าเธอไปไม่ทันเที่ยวบินนี้ เธอจะไม่ได้เจอเขาอีกเลย "กรรมสนองแล้ว"..เธอคิด..ขณะที่วิ่งตามหาฮิจิริในสนามบิน (เหมือนหนังซีรี่ย์เกาหลีเลยวุ้ย)แต่..แต่เขายังนั่งอยู่ตรงนั้น ยังไม่ได้ขึ้นเครื่อง

"ไหนว่าไปอเมริกา"ซาวาโกะถาม

"พ่อไปคนเดียว..จากลากันแบบนั้น เลยไม่อยากไป"ฮิจิริตอบ

ซาวาโกะโถมตัวเข้าไปในอ้อมกอดของฮิจิริ"ขอโทษนะ..ที่จริง อยากอยู่ข้างๆตลอดไป ฮิจิริคือสิ่งจำเป็น"

ฮิจิริกอดซาวาโกะแนบอก....."จะไม่จากไป...อีกแล้ว"



ฉากสุดท้าย...นิวยอร์ค

คนสองคนกำลังจะเริ่มชีวิตใหม่..โดยวางความเจ็บปวดไว้เบื้องหลัง

ฮิจิริ...."เธอเคยพูดไว้ว่า ถ้ามีส่วนร่วมในเวลาเดียวกันกับใครซักคน ก็จะมีความสุข ถ้าไม่มีคำพูดของซาวาโกะ ฉันคงไม่ได้พบพ่อ"

ซาวาโกะ..."แล้วดีไหม"

ฮิจิริ....."ดียิ่งกว่าอะไรซะอีก แล้วก็..เพราะฉันได้มีส่วนร่วมกับซาวาโกะ ...ขอบใจที่เลือกฉัน ถึงขนาดยอมเสียเพื่อนรัก....จะทำให้มีความสุขแน่นอน"(นั่นคือคำสัญญาของฮิจิริแก่ซาวาโกะ)

ซาวาโกะ...."ฉันก็...."..(พูดไม่ออก)

ก้มลงมองลูกปัดแห่งมิตรภาพเม็ดนึงของมาริกะ ที่เธอยังคงเก็บไว้เสมอมา

"ฉันจะดูแลความสุขนี้ให้ดี...ส่วนที่ทำให้คนสำคัญต้องเจ็บปวด..จะจารึกไว้ในใจ"

.............................................จบ.............................................



ไม่รู้ว่าสนุกหรือเศร้ากันบ้างไหม การ์ตูนภาพเยอะและก็มีแค่บทสนทนา พอเอามาเขียนเล่าเป็นเรื่องราวด้วยการบรรยายอย่างนี้ก็เลยยาวไปหน่อย ทั้งที่ความจริงการ์ตูนเรื่องนี้ มีความยาวแค่ร้อยสิบหน้าเอง บางฉากฉันก็เขียนบรรยายเองตามที่เห็นภาพ (หวังว่าเจ้าของผลงานคงไม่ว่ากันนะคะ หากคนอ่านคนนี้ อาจจะตีความรู้สึกของตัวละครไม่ถูกต้องนัก) เรื่องนี้เป็นการ์ตูนจบในเล่มที่มีรายละเอียดเยอะพอสมควร ความจริงน่าจะเป็นเรื่องยาวด้วยซ้ำ

ความรู้สึกเมื่ออ่านจบ..เศร้าอ่ะ..มันเป็นความรักที่ผิด ในฐานะที่ไม่เหมาะสม แต่อ่านจบแล้วสงสารนางเอกมากกว่าเพื่อนนางเอกนะ ทั้งที่มาริกะต่างหากที่ถูกแย่งคนรัก อาจเป็นเพราะว่า เรื่องสั้นๆมันไม่ได้ปูให้คนอ่านรู้สึกถึงความรักที่ลึกซึ้งของฮิจิริกับมาริกะ ก็แค่ตนโสดสองคน มาลองคนหาดูใจกัน แล้ววันนึงหนึ่งคนในนี้ ก็ได้พบกับรักแท้..เพียงแต่ว่าคนคนนั้น..เป็นเพื่อนของอีกฝ่ายเท่านั้นเอง แต่เนื้อเรื่อง...นำเสนอความรักที่ฮิจิริมีให้กับซาวาโกะ และมิครภาพของซาวาโกะกับมาริกะซะมากกว่า

ฉากที่ชอบ..ก็อย่างเช่น..ฉากที่ซาวาโกะหนีไปอยู่กับพี่สาว และพี่สาวเธอบอกว่า

พี่สาว..."นี่ คงเสียใจที่หนีมาล่ะสิ"

นางเอก.."เปล่า..ตอนนั้น มันสุดๆแล้ว"

พี่สาว..."แต่ว่าลืมเข้าไม่ได้สินะ..ใจที่รักคนอื่น ใครก็ห้ามไม่ได้หรอก มันไม่ใช่เรื่องเสียหายนะ"

นางเอก..."แต่ทำให้คนรอบข้างเจ็บปวด..มันจะดีเหรอ?"

พี่สาว...."ซาวาโกะรู้ไหม..พี่กับแฟน หนีตามกันมา แหกกฏทำให้คนรอบข้างเจ็บปวดมากมาย"

นาวเอก..."เสียใจทีหลังเหรอ?"

พี่สาว...."ไม่เลยถ้าสะกัดกั้นความรู้สึกของตัวเองได้ คงไม่มีตัวเองในวันนี้ แต่กับคนรอบข้างน่ะ ซาวาโกะ..การหนีมันง่ายนะ สิ่งสำคัญก็คือ..เราจะเผชิญหน้าอย่างไร กับคนที่มีใจต่อเรา และคนที่เราทำให้เจ็บปวด"

นางเอก..(คิด)..แต่ว่าพี่คะ..ถ้าเจอสองคนนั้น จะทำยังไงดี ถ้าเจอคนทั้งสอง อาจยิ่งเจ็บปวดก็ได้ ..จะพาลเกลียดตัวเองยิ่งขึ้น..(แต่สุดท้าย เธอก็กลับมาเผชิญความจริงในที่สุด)


ตอนจบ..ซาวาโกะก็ใช้ชีวิตกับฮิจิริอย่างมีความสุขและรอยแผลเป็นเล็กๆก็ยังอยู่ในใจ ยังไม่ได้รับการให้อภัยจากมาริกะ ส่วนมาริกะ ฉันเดาว่าตอนนี้เธอก็คงมีความสุข คงให้อภัยซาวาโกะและเรียนรู้ว่า การอยู่กับคนที่เขาไม่รักเราน่ะ มันไม่มีความสุขหรอก ตอนนี้ เธออาจกำลังขอบใจซาวาโกะอยู่ก็ได้ ที่ทำให้ในวันข้างหน้า ..เธอจะได้พบใครซักคนที่รักเธอจริง..(คนรีวิว คิดเอาเองค่ะ..แฮะ แฮะ)


ตั้งใจจะย่อเรื่องสั้นให้อ่านกัน กลายเป็นการยืดเรื่องสั้นให้อ่านกันซะอย่างนั้น เรื่องนี้..อ่านในการ์ตูน สนุกดีนะคะ แต่มันสั้นไปซักหน่อย แต่ก็เป็นการ์ตูนสั้นๆที่มีความเป็นดราม่าพอสมควร ตัวละครก็มีมิติดี ทุกตัวละครเป็นคนดี แต่ก็มีมิติที่เห็นแก่ตัวด้วยกันทั้งนั้น

อย่างฮิจิริ..พระเอกของเรื่อง เขาก็เป็นคนดีนะคะ การที่เขารักซาวาโกะ ไม่ใช่ว่าเพราะเขาโลเล เพียงแต่ว่าเมื่อก่อนนั้นเขายังไม่เคยรักใครจริงๆซักที เขาก็คบไปเรื่อยๆ แต่เมื่อเขาแน่ใจตัวเองว่าเขารักใคร เขาก็ต้องการจะบอกความจริงนั้นแก่มาริกะ มุมที่เห็นแก่ตัวของเขาก็คือตอนที่ซาวาโกะสับสนระหว่างเพื่อนกับคนรัก เขาก็บอกกับซาวาโกะว่า..เลือกเขาเถอะ อยู่ข้างเขา แม้ว่าซาวาโกะจะต้องเสียเพื่อน แต่อย่าไปจากเขา

ส่วนซาวาโกะเอง..แม้จะเป็นคนดี รักเพื่อน ยอมเพื่อนแค่ไหน แต่เรื่องของหัวใจ สุดท้ายเธอก็เห็นแก่ตัว ขอเพียงช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น ขอให้เธอได้อยู่กับเขา เธอไม่คิดจะแย่งใคร เธอจะเก็บมันไว้เป็นความลับ แต่สุดท้าย ความลับก็ไม่มีในโลก เมื่อถึงเวลาที่ความลับแตก เธอต้องเลือก..เธอก็ไม่สามารถเลือกได้ เธอไม่อยากจะเสียทั้งเพื่อนที่รักและคนที่เธอรัก..เรื่องบานปลายเพียงเพราะเธอไม่อยากเสียคนใดคนหนึ่งไป แต่เธอก็ไม่อาจห้ามหัวใจตัวเองไว้ได้

ตัวมาริกะ..สงสัยว่าคนเขียนเรื่องนี้ กลัวว่าเธอจะเป็นคนดีเกินไป และน่าสงสารเกินไปที่ถูกเพื่อนแย่งคนรัก เลยอุตส่าห์ยัดเยียดความเป็นนางร้ายเข้าไปในนิสัยใจคอซักหน่อย อย่างเช่นการที่ชอบเอาเปรียบเพื่อน แคร์เพื่อนน้อยไปซักนิด เพราะเธอมีเพื่อนมากมาย ส่วนตัวเข้าใจนะคะ ว่าถูกเพื่อนรักแย่งของรัก ย่อมเจ็บเป็นธรรมดา จากเริ่มต้นสาวน้อยที่ร่าเริงก็กลายเป็นคนเคียดแค้น แม้แต่ตอนจบของเรื่องนี้ ปัญหาของเพื่อนสองคนนี้ก็ไม่คลี่คลาย คนอ่านก็ไปขบคิดกันต่อไปว่าความสัมพันธ์ของสองคนนี้จะกลับมาเหมือนเดิมอีกหรือไม่

Create Date : 30 พฤษภาคม 2551
Last Update : 6 เมษายน 2552 17:23:43 น.		25 comments
Counter : 1816 Pageviews.
Share Tweet