...รู้ใช่ไหม?
ความรักก็เป็นแบบนี้แหล่ะ
กอดเก็บยึดมันไว้ ก็เจ็บแขน
แต่ถ้าปล่อยมันไป ก็ปวดหัวใจ


ถึงรู้ว่าความรักมันจะทำให้เจ็บ
...แต่ฉันก็ปล่อยมันไปไม่ได้


นั่นคือคำสารภาพของเขาและเธอ
เพราะรักนี้มันเกินห้ามใจ...(Loveholic)

อัพบล็อกต้อบรับปีใหม่หน่อยค่ะ หลังจากเงียบหายไปหลายวัน เพราะไปซุ่มดูซีรี่ย์เรื่องนึงอยู่ มองข้ามไปหลายทีแล้วสำหรับซีรี่ย์เรื่องนี้ เพราะไม่ชอบหน้าตาของทั้งพระเอก,นางเอก...ตัวนางเอก เคยเห็นเป็นตัวประกอบอยู่ประปราย (คิดว่าเธอไม่ค่อยสวยถูกตาถูกใจ)

ส่วนตัวพระเอก (สารภาพหน่อย) ว่าเราไม่รู้จัก Kang Ta ค่ะท่านผู้ชม เห็นเขาว่ากันว่า เป็นอดีตนักร้องบอยแบรนด์ที่โด่งดัง ข้าพเจ้าเงยหน้าออกมาจากเหลี่ยมเขา (บ้านน๊อก บ้านนอก) ไม่รู้จักอยู่ดีนั่นแหล่ะ

แต่ก็ดีค่ะ มันเป็นข้อดี ไม่รู้จักดารา ก็จะได้ไม่คาดหวังในการดูมากนัก แต่เห็นพล็อตคร่าวๆ มันน้ำเน่าโดนใจดี พล็อตไม่ใหม่เท่าไหร่ ความรักต่างวัย ของครูสาวกับนักเรียนหนุ่ม พล็อตนี้เคยดูมาหลายเรื่องแล้วในซีรี่ย์เกาหลี แต่ยังไม่เบื่อนะ ชอบพล็อตแบบนี้ รักต่างวัย รักต่างสถานะ มักเล่นกับความรู้สึกของคนได้ดี



...ความรู้สึกหลังดู...

ดูแล้วก็ต้องชื่นชมค่ะว่าผู้สร้างเขาเก่ง ไล่ไปตั้งแต่คนเขียนบทว่าทำไมถึงทำพล็อตน้ำเน่าให้มันสนุก และเศร้าได้ขนาดนี้ ผู้กำกับก็เก่ง ที่ดึงเสน่ห์ของนักแสดงออกมาได้ นักแสดงก็แสดงเก่งค่ะ ที่ว่าหน้าเห่ยๆ ผ่านฉลุยหมด ดูดีขึ้นมาทันตา

เรื่องนี้อาจจะไม่ถึงขนาดจี๊ดปวดใจ ไม่ใช่ซีรี่ย์มาสเตอร์พีชของเกาหลี แต่ว่าก็ทำให้น้ำตาซึมได้เป็นระยะๆ เหมือนกัน ดูจบต้องจัดซีรี่ย์นี้ เข้าหมวดพระเอกรันทดไปอีกคน ชีวิตอะไรมันจะเศร้ารันทดป่านนั้น แอบรักคุณครูสาวที่มีคู่หมั้นอยู่แล้ว พอความรักก่อตัวขึ้น ก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้นางเอกพลั้งมือฆ่าคนตาย (โดยที่นางเอกไม่รู้ตัว เพราะเธอเป็นโรคๆ หนึ่ง คือเวลาต๊กใจจะเป็นลมและหลับไป ตื่นขึ้นมาความทรงจำชั่วงนั้นจะหายไปด้วย)

พระเอกเลยรับสมอ้างว่าเป็นฆาตกรเสียเอง เข้าไปอยู่ในคุกแทนนางเอกซะห้าปี เพราะไม่อยากให้นางเอกต้องมีชีวิตที่ด่างพร้อย เพราะนางเอกเคยบอกพระเอกว่ามีความฝัน ว่าอยากจะเป็นคุณครูที่ดี แต่เหตุการณ์นี้ก็กลายมาเป็นจุดเปลี่ยนของทั้งสองคน คือไม่มีใครไปถึงฝันซักคน

พอพระเอกออกจากคุกมา โลกก็กล๊ม กลม วนมาเจอกันอีกครั้ง โดยพระเอกไม่มีงานทำ จึงมาทำงานเป็นกุ๊กในร้านที่นางเอกผันตัวเองมาเป็นผู้จัดการ นางเอกนั่นแหล่ะให้โอกาส ปากบอกว่า ต่างคนก็ต่างไม่คิดอะไร จะลืมเรื่องในอดีตไปให้หมดแล้วต่างคนต่างเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่ลึกๆ ในใจก็เป็นข้ออ้าง ที่อยากจะอยู่ใกล้ๆ กันนั่นแหล่ะ

...ไม่ได้รักกันไม่เป็นไร ขอแค่ให้ได้เห็นว่ายังสุขสบายดีก็พอ...

แล้วรักสามเส้าสี่เส้าก็มารุมเร้าอิรุงตุงนัง ตามสไตล์ซีรี่ย์เกาหลี เพราะความรักมันเกินห้ามใจ คนรักกันอ่ะนะ แทบทุกเรื่องจะเป็นแบบนี้อยู่แล้ว แต่ว่าสนุกค่ะ ชั้นเชิงในการนำเสนอ ถือว่าดีทีเดียว แต่ละฉาก แต่ละตอน มันรันทด ปวดใจ สงสารตัวละคร ตั้งแต่พระเอก,นางเอก,พระรอง,นางรอง น่าสงสารไปหมด ดูแล้วเข้าใจหัวอกหัวใจของพวกเขาแต่ละคน

เหมือนกับประโยคที่โปรยไปข้างต้นนั่นแหล่ะค่ะ ประโยคที่นางรองเป็นคนพูดกับพระเอกตั้งแต่ตอนต้นเรื่องว่า ความรักก็เป็นแบบนี้แหล่ะ กอดเก็บยึดมันไว้ ก็เจ็บแขน แต่ถ้าปล่อยมันไปก็ปวดหัวใจ รู้ทั้งรู้ แต่ก็ฝืน เพราะคำว่ารักเพียงคำเดียว


จุดที่ดูแล้วปลื้ม แม้จะรู้สึกว่าไม่สมจริงเท่าไหร่ คือจุดที่พระเอกยอมติดคุกแทนนางเอกค่ะ ในชีวิตจริง จะมีใครซักคนยอมทำแบบนั้นเพื่อคนที่ตัวเอกรักหรือเปล่า ไม่รู้อ่ะ ไม่เคยเห็น แต่ดูในซีรี่ย์แล้วแล้วมันแบบ ...อื้ม..ม..ความรักช่างยิ่งใหญ่...

ปล. ฝากถึงละครไทยด้วยนะคะ ว่าบางครั้งความรักมันสามารถแสดงออกเป็นอย่างอื่นบ้างก็ได้ ช่วงนี้ (และช่วงที่ผ่านๆ มาตลอด) เปิดดูละครไทยทีไร เรื่องไหนเรื่องนั้น นางเอกต้องโดนจับตัวไป ไปเพื่อฆ่า เพื่อข่มขืน เพื่อเป็นตัวประกัน เพื่อแบล็คเมล์ หรืออะไรก็ตามแต่ แล้วสุดท้ายพระเอกก็จะตามไปช่วยแล้วก็เอาตัวบังกระสุนแทนนางเอกทู๊ก..ก..ก..ก..ทีไป อารมณ์ประมาณว่า ฉากนี้มันต้องมีนะ มันคือจุดพีคที่แสดงให้เห็นว่า พระเอกรักนางเอกมีขนาดไหน ยอมตายแทนกันได้

...ถามว่าชอบไหม ก็ชอบนะ แต่มันเบื่ออ่ะ เปลี่ยนมุกบ้างนะคะ ท่านผู้เขียนบททั้งหลาย...

Create Date : 04 มกราคม 2554
Last Update : 4 มกราคม 2554 17:55:25 น.		7 comments
Counter : 7784 Pageviews.
Share Tweet