~~ MY PRIDE FOR MYSELF ~~ วันนี้ฝนตกอีกแล้ว อีกครั้งที่ความคิดคำนึงของฉันลอยไปหาคนๆ นั้น กี่ครั้งแล้วที่เป็นแบบนี้ กี่หนแล้วที่ฉันเป็นแบบนี้ เพราะคนๆ นั้น ทุกครั้งที่เหงา ทุกครั้งที่ว่าง ก็ไม่พ้นเขา ที่ความคิดฉันจะล่องลอยไปหา บอกไม่ถูก ว่าทำไม จะเพราะเขาเป็นคนที่ใจรู้สึกดี หรือเพราะเขาเริ่มทำดีด้วยไม่ห่างหายเหมือนเคย แต่ฉันกลับรู้สึกไม่สบายใจ ถึงฉันจะมีความสุขกับการคิดถึงเขา กระนั้นฉันก็เริ่มอึดอัด และไม่มีความสุขกับตัวเอง ฉันเป็นอะไรไปแล้ว.... ทำไมฉันต้องคอยเอาตัวเองไปผูกติดกับเขา ทำไมจะทำอะไรก็ต้องรอเขา ไม่กี่วันมานี้ เพื่อนสนิทของฉันบอกกับฉันว่า “ฉันคนเดิม” หายไปไหนแล้ว ผู้หญิงคนนั้น คนที่เคยรักตัวเองยิ่งกว่าใคร ผู้หญิงคนที่รู้จักรักษาใจ รักษาระยะห่างของใจตัวเอง เธอคนนั้นหายไปไหน ..... เงียบงันคือคำตอบ ฉันหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ จะเป็นเพราะเขา หรือเป็นเพราะใจที่มันไม่เข้มแข็งพอ ลึกๆ แล้วฉันรู้คำตอบนั้นดี ฉันเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปเพราะความรู้สึกดีๆ ที่พอกพูนในใจทับทวีขึ้นมาเรื่อยๆ แต่ฉันไม่ชอบใจเลยสักนิด ฉันสูญเสียตัวตนของฉันไปทีละน้อย ตัวตนที่ฉันภูมิใจ ที่ถึงแม้จะไม่มากมาย ตัวตนภายในฉันเริ่มจางหายไป ฉันยังไม่อยากหายไปจนไม่เหลือตัวเองไว้ ถึงฉันจะไม่เหลืออะไร แต่ขอความภูมิใจของฉันไว้จะได้ไหม ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันคงไม่เหลืออะไร ฉันยินดีจะเสียใจ ดีกว่าต้องไม่เหลืออะไรไว้ให้ตัวเองเลย   Create Date : 01 กรกฎาคม 2549 18 comments Last Update : 1 กรกฎาคม 2549 14:53:24 น. Counter : 489 Pageviews. Share Tweet

"สูญเสียตัวตนไปทีละน้อย" เข้าใจค่ะ ความรู้สึกแบบนี้   โดย: ZAZaSassY 1 กรกฎาคม 2549 15:08:24 น.

แวะมาเยี่ยม จขบ จ้า ดีเนอะที่ฝนตกบ้างจะได้ไม่ร้อนจนเกินไปน่ะค่ะแต่ว่าที่นี่ฝนไม่ตกดีค่ะชอบๆๆ เพราะว่าอากาศจะได้ดีไม่เย็น แบบว่าเบื่อเย็นๆ น่ะ ข้างบนน่ะอ่านแล้วดูมันเศร้าๆ เนือยๆ ยังไงไม่รู้ มีความสุขกับวันหยุดนะคะ   โดย: Malee30 1 กรกฎาคม 2549 15:31:03 น.

I'm just the pieces of the man I used to be too many bitter tears are raining down on me. I'm far away from home and I' ve been facing this alone for much too long. I feel like no-one ever told the truth to me about growing up and what a struggle it would be. In my tangled state of mind I've been looking back to find where I went wrong. Too much love will kill you if you can't make up your mind. Torn between the lover and the love you leave behind. You're headed for disaster 'cause you never read the signs. Too much love will kill you every time. I'm just the shadow of the man I used to be and it seems like there's no way out of this for me. I used to bring you sunshine but now all I ever do is bring you down. How would it be if you were standing in my shoes can't you see that it's impossible to choose. No there's no making senses of it every way I go I'm bound to lose. Too much love will kill you. Just assure it's none at all. It will drain the power that's in you make you bleed and scream and crawl. And the pain will make you crazy you're the victim of you're crime. Too much love will kill you every time. Too much love will kill you. It will make your life a lie. Yes too much love will kill you and you won't understand why. It's in your life you'd sell you soul but here it comes again. Too much love will kill you in the end. word of wisdom: จะยึดมั่นถือมั่นอะไรกันนักหนา แน่ใจหรือว่าอันตัวเรา นั้นของเรา ไม่ใช่แค่ก้อนเนื้อที่จิตวิญญาณของเรามาอาศัยพักพิงชั่วคราว? ความรักความคิดถึง มันเป็นอารมณ์ที่เราสร้างขึ้นมา ถ้าเราเลือกที่จะตกเป็นทาสของมัน เราก็ต้องยอมเสียบางสิ่งบางอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่เราต้องการ ไม่มีรัก ก็ไม่มี ทุกข์ ไม่มีตุ๊ด ย่อมไม่มีกระเทย ฉันใดฉันนั้น   โดย: นู๊นู IP: 61.7.137.74 1 กรกฎาคม 2549 15:48:28 น.

(พยายามต่อยอด แต่งต่อ) ครั้งหนึ่ง ฉันเคยสูญเสียตัวของตัวเอง วิ่งไล่ตามสิ่งที่ฉันเชื่อว่าเป็นความรัก ฉันวิ่งไล่ตาม ฉันคว้าเงา นานแสนนาน จนฉันเริ่มสงสัย ฉันกำลังทำอะไร นั่นแหละ ฉันถึงได้เห็นและเข้าใจ ฉันกำลังพยายามมากไป ฉันกำลังสูญเสียตัวของตัวเอง และเงานั้น ก็ยังวิ่งหายไป ฉันตัดสินใจ ที่จะทอดทิ้งเงาความรักนั้น และกลับมาดูตัวเอง ถึงตอนนี้ ฉันไม่ได้เปลี่ยนแปลง ฉันไม่ต้องเปลี่ยนแปลง ฉันแค่ปรับปรุงวิธีคิด เพื่อให้ได้เป็นฉัน เป็นฉันและตัวของฉัน และมีความรักที่เหมาะสม ก็เท่านั้นเอง   โดย: หมาเลี้ยงแกะ 1 กรกฎาคม 2549 16:01:44 น.

หมาเลี้ยงแกะ=> ฟังการต่อยอดแล้ว..เหมือนนิทานอิสปยังไงยังงั้น ... กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วเจ้าสุนัขขโมยเนื้อในตลาดจากแผงของป้าเหงี่ยม... มันวิ่งข้ามสะพานไม้ที่พาดท้องร่องสวนทุเรียน.. ข้างล่างสะพานมีภาพสุนัขอีกตัวปรากฏขึ้นและคาบเนื้อเหมือนๆ กับมันแต่ชิ้นใหญ่กว่า... มันอยากได้เนื้อชิ้นที่ใหญ่กว่าของเจ้าสุนัขที่อยู่ด้านล่างสะพาน.. มันตัดสินใจวิ่งไปคาบห่วงยางที่วางอยู่ริมตลิ่ง... ณ ขณะนั้นมันรู้สึกหิวมาก จึงนั่งลงกินเนื้อชิ้นนั้นก่อน โดยคิดว่าเดี๋ยวค่อยใส่ห่วงยางแล้วว่ายน้ำไปแย่งเนื้อชิ้นโตอีกชิ้นมาจากเจ้าตัวใหญ่ที่อยู่ใต้สะพานนั้น... ขณะที่กำลังกินเนื้อชิ้นนั้นอยู่ได้มีเจ้ากระต่ายกระโดดออกมาจากพุ่มไม้แล้วพูดว่า เจ้าสุนัขอ้วนขี้ขโมย เจ้าคิดว่าระหว่างเจ้ากับข้าใครจะวิ่งเร็วกว่ากัน... เจ้าสุนัขได้ยินกระต่ายเอ่ยวาจาดังนั้นเลยท้าว่า ถ้าเช่นนั้นข้าแทงเยอรมัน 20 บาท ปป. ครึ่งควบลูก และถ้าข้าคิดว่าข้าวิ่งเร็วกว่าเจ้าล่ะเจ้ากระต่ายหน้าโง่? กระต่ายยิ้มโชว์ฟันจอบมีเศษแครอทติดที่ซอกฟันแล้วบอกว่า ถ้าเช่นนั้นใครวิ่งไปถึงตลาดก่อนคนนั้นชนะแล้วจะได้รางวัลเป็นรถยนต์ฮอนด้าแจ๊ส 1 รางวัล .. สุนัขรับคำท้าและเดินไปที่จุดสตาร์ทพร้อมเจ้ากระต่าย...ระวัง เตรียมตัว ไป๊... สุนัขวิ่งฉิวมุ่งหน้าตลาด ...ทิ้งเจ้ากระต่ายไม่เห็นฝุ่น... เมื่อเห็นว่าวิ่งแซงเจ้ากระต่ายมาไกลแล้วจึงคิดว่าถ้าจะนั่งพักย่อยเนื้อชิ้นนั้นสักหน่อยจะเป็นไรไป... เจ้าสุนัขนอนพักอยู่ใต้ต้นมะพร้าวใหญ่ หลับไหลไร้สติ... เจ้ากระต่ายวิ่งมาทันที่ใต้ต้นมะพร้าว อีก 200 เมตรก็จะถึงเส้นชัยที่ตลาดแล้วก็คิดว่าตัวเองชนะแน่ๆ.. เลยไปท้าเจ้าเต่าที่หาผักบุ้งกินอยู่บริเวณนั้นให้วิ่งแข่งกับมันอีกตัว... เจ้าเต่ารับคำท้าตามฟอร์ม...แล้วทั้งคู่ก็วิ่งแข่งกัน ไปจนเกิดนิทานอิสปเรื่องดังเรื่องนั้น ฝ่ายเจ้าสุนัขที่นอนอยู่ใต้ต้นมะพร้าวก็ต้องตกใจตื่นเมื่อลูกมะพร้าวแก่หล่นลงมาข้างๆตัว... มันสะดุ้งเฮือก...ชิหายแล้ววว...ฟ้าถล่มๆๆๆๆ เจ้าข้าเอ๊ยยย...ฟ้าถล่ม...เจ้าสุนัขวิ่งแหกปากไปอย่างลืมตาย...ผ่านหน้าเจ้าเด็กเลี้ยงแกะที่กำลังยืนฉี่อยู่ริมรั้วตลาด... เจ้าเด็กเลี้ยงแกะจึงตะโกนใส่เจ้าสุนัขว่า เว้ย...อย่ามาหลอกข้าเลย ข้าไม่มีวันเชื่อแกหรอกเจ้าสุนัขตื่นตูม...ไหนพาข้าไปดูสิว่าฟ้ามันถล่มตรงไหน? เจ้าสุนัขได้ยินเด็กเลี้ยงแกะพูดดังนั้นเลยเอ่ยถามว่า....แกะนี้ ท่านได้แต่ใดมา... เจ้าพิภพโลกีย์ท่านให้ เด็กเลี้ยงแกะตอบ.. ทำสิ่งใดชอบนาวานบอก...สุนัขเล่นตามบท ข้าชักเข้าชักออกท่านให้รางวัล...เด็กเลี้ยงแกะไม่รอช้า ตบมุกเด็ดหวังให้สุนัขขำ... ห่างไปไม่ไกลป้าเหงี่ยมเจ้าของแผงเนื้อที่ตลาดเห็นเจ้าสุนัขตัวที่ขโมยเนื้อของป้าแกกำลังยืนคุยกับเด็กเลี้ยงแกะ จึงร้องตะโกนออกไปว่า...หยุดนะเจ้าสุนัขขี้ขโมย...มาให้ข้าจับเสียดีๆ... ไม่พอฟ้าเหงี่ยมยังใช้ให้คนในตลาดวิ่งไล่ตามเจ้าสุนัขนั้นไป... เจ้าสุนัขวิ่งไปจนมุมจึงบอกชาวบ้านว่า... หยุดก่อน...แท้ที่จริงแล้วข้าเป็น รตต. ทวารสาก แห่งหน่วยปฏิบัติการพิเศษ นครบานปลอมตัวมา... ป้าเหงี่ยมแทรกตัวออกมาจากกลุ่มชาวบ้านแล้วพูดว่า จะให้ข้าเชื่อเจ้าได้อย่างไรเจ้าสุนัขขี้เรื้อน? เจ้าสุนัขที่อ้างตัวเป็นร้อยตำรวจเอกนั้น..ตอบว่า...แหม๋...ป้าก็...ป้าน่ะขายเนื้อบังหน้า แท้จริงแล้วบ้ายังแอบขายโรตีสายหมอนอีก...ถ้าไม่อยากโดนจับป้าต้องลืมเรื่องที่ผมไปเอาเนื้อป้ามาเสีย แล้วเราก็จะไม่รู้จักกันอีกต่อไป.. ป้าเหงี่ยมได้ยินดังนั้นจึงสำรากออกมาเป็นภาษาฝรั่งเศส บ่องจู๊ กะละมังตะเลวู้ กำเสี่ย หกสี่เอี่ยว ค้าวเป๋ .. มึงไม่ต้องมาอำป้า ไอ้ขี้เรื้อน...มึงตายยย...ว่าพลางเงื้อไม้หมายจะฟาดลงไปที่กบาลเจ้าสุนัข สุนัขตัดสินใจกระโดดงับเข้าที่น่องป้าเหงี่ยม..แล้ววิ่งหนีไป.. ป้าเหงี่ยมโดนสุนัขกัด...จึงต้องไปหาหมอเพื่อฉีดยากันโรคพิษสุนัขบ้า..หมดค่ารถไปหาหมอร่วม 100 บาท กับค่ารักษาอีกเล็กน้อย แต่ต้องไปฉีดทุกๆวันๆละเข็มเป็นเวลา 15 วัน เป็นเงินกี่บาทท่านลองคิดดู..แลกกับค่าเนื้อชิ้นที่สุนัขขโมยไปชิ้นละไม่กี่บาท นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...โลภมากมักลาบหาย โลภหลายๆ มักจะหายทั้งลาบทั้งข้าวเหนียว....   โดย: นู๊นู IP: 61.7.137.74 1 กรกฎาคม 2549 16:42:39 น.

หมาเลี้ยงแกะ=> นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า โลภมากมักลาบหาย โลภหลายๆ จะหายทั้งลาบทั้งข้าวเหนียวและส้มตำ...   โดย: นู๊นู IP: 61.7.137.74 1 กรกฎาคม 2549 16:47:10 น.

เข้ามาอ่านบทรำพึงค่ะ บล็อกสวยใสน่ารักดีนะคะ   โดย: สเลเต 1 กรกฎาคม 2549 18:43:25 น.

แวะมาให้กำลังใจเจ้าของค่ะ BG น่ารักจัง   โดย: Blomster_DK (Blomster_DK ) 1 กรกฎาคม 2549 19:29:02 น.

เจ๊เคยเป็นค่ะ....เลยค่อนข้างจะเข้าใจหนูดี เราไม่ได้เปลี่ยนหรอกค่ะ มันอาจจะเป็นความหวามไหวทางอารมณ์ แล้วเมื่อถึงจุดจุดหนึ่ง หนูจะรู้เองว่า หนูจะเลือกอะไร ควรจะเป็นข้อดีนะคะ ที่ตัวเราได้มีพัฒนาการน่ะค่ะ ม่ายงั้น เบื่อแย่เลย   โดย: นางกอแบกเป้ 1 กรกฎาคม 2549 21:14:18 น.

ไม่รู้ทำไม ฝนถึงทำให้ใครต่อใครคิดคำนึงถึงสิ่งต่าง ๆ กันได้มากมาย แต่เชื่อเถอะครับว่า ฝนไม่ได้ทำให้ตัวตนของเราเปลี่ยนไป ความรู้สึกข้างในต่างหากที่เปลี่ยน ฝนทำได้อย่างมากก็คือ ทำให้เราจากตัวแห้ง เปลี่ยนเป็นตัวเปียก   โดย: guzupp (guzupp ) 2 กรกฎาคม 2549 11:19:41 น.

.. เราไม่ได้สูญเสีย ' ตัวตน ' ของเราไปหรอกนะคะ เราแค่วูบไหว ไปตามอารมณ์เท่านั้น ถ้าทำแล้วสบายใจ ก็ทำเถอะค่ะ ' คิดถึงคุณแจงนะคะ ' .. ..   โดย: ทิ .. (Ka - Ti ) 2 กรกฎาคม 2549 15:09:49 น.

ยิงทิ้งเลยค่ะ จำคำแนะนำจากคนห้องสวนลุมมาตอบ เวลาเปลี่ยนคนเปลี่ยนเป็นธรรมดาค่ะ แต่แก่นแท้ของตัวตนคงจะไม่เปลี่ยนหรอกค่ะ เพียงแต่เราอาจจะยังหาไม่เจอ หรือมีสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกไขว้เขวไปบ้าง หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข อันนี้จำพี่แอ๊ดมาค่ะ ฝนตกเหมือนกันค่ะ ฝนตกตลอดเวลา   โดย: Chapter 1-17 2 กรกฎาคม 2549 22:22:19 น.

เอาน้องหมาตัวดำที่บ้านมาให้คุณ jengly ฟัดค่ะ เอ จะฟัดได้มั้ยหว่า เอามาฝากละกันนะคะ >   โดย: Blomster_DK IP: 83.88.93.39 3 กรกฎาคม 2549 2:24:17 น.

เอ ทำไมไม่ติดหว่า   โดย: Blomster_DK (Blomster_DK ) 3 กรกฎาคม 2549 2:41:53 น.

คิดถึงป้าคนน่ารักนะคะ.. มะไหร่จะว่างขึ้นมาหม่ำข้าวกันเอ่ย   โดย: ธูปหอมเทียนสว่าง 3 กรกฎาคม 2549 11:47:02 น.

....แวะมาสวัดดีคร๊าบ...   โดย: boybangplee 3 กรกฎาคม 2549 12:49:05 น.

โดย: "ใบตอง" 3 กรกฎาคม 2549 13:15:59 น.

ZAZaSassy - ทีละน้อยๆ จนบางทีก็ไม่เหลืออะไรเลยค่ะ Malee30 - ฝนมันเย็นก็จริงค่ะ แต่ไม่รู้ทำไมความเศร้ามักมากับสายฝนเสมอ ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมนะคะ เฮียนู๊นู - ไม่อยากกินลาบกินข้าวเหนียว เอ้ย ไม่อยากทุกข์เพราะรักนี่คะ เลยหนีก่อนจะรักดีฝ่า มลก ที่รัก - หนูจ๋า พี่หยุดกับที่มานานแล้วหนูก็รู้ หนูก็เห็น แต่เหมือนใจพี่บางทีมันไม่หยุดด้วยเลย รู้ว่าแบบไหนที่ดีกับตัว แต่บางทีมันก็ห้ามยาก ทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับพี่ คือเปลือกแล้วค่ะ เฮียนูอีกที - อดทั้งลาบทั้งส้มตำเลยเฮีย สเลเต - ขอบคุณนะคะ Blomster_DK - ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และรูปเจ้าตัวอวบๆ สีดำๆ นั่นนะคะ ไม่เห็นไม่เป็นไรค่ะเด๋วตามไปฟัดในบล็อกแทน อิอิ นางกอแบกเป้ - เจ๊ขา ขอบคุณมากๆ ที่เข้าใจ อารมณ์ของคนเรามันเป็นสิ่งที่เข้าใจได้ยากมากๆ ยิ่งใจเราก็ยิ่งแล้วค่ะ งื๊อ guzupp - จริงอย่างที่ว่า ตัวตนข้างในเราต่างหากที่เปลี่ยน ไม่อยากเปลี่ยนเลยค่ะ หนีดีกว่าเนอะ ปล.ฝนนอกจากจะทำให้ตัวเปียกแล้วยังทำให้ไม่สบายได้อีกด้วยค่ะ คุณทิจ๋า - คงจะจริงอย่างที่คุณทิว่า แค่วูบไหว แต่มันวูบนานหลายปีเหลือเกินค่ะ - -" Chapter1-17 - ยิงทิ้งได้ยิงไปนานหลายปีแล้วค่ะ ไม่เก็บไว้ให้รกใจเลยแบบนี้ กำลังพยายามดึงตัวเองกลับมาค่ะ ขอบคุณนะคะ ธูปหอมเทียนสว่าง - ป้าปูจ๋า อย๊าก อยากเข้ากรุงฯ ค่ะ ไม่ได้เข้ากรุงมาหลายเดือนแล้ว จะมีโอกาสไหมเนี่ย >_< boybangplee - ขอบคุณที่แวะเข้ามาค่า ใบตอง -   โดย: jengly 3 กรกฎาคม 2549 15:27:42 น.