ภีมตกบ่อเลี้ยงปลาง่ะ T-T

บล๊อกนี้เป็นเรื่องค่อนข้างน่าตกใจม๊าก แม่งี้ใจไม่รู้หายไปไหนเลย อยากบันทึกไว้เป็นบทเรียนจะได้ระวังมากกว่านี้

เรื่องของเรื่องคือ วันจันทร์ที่ 12 ธันวาคม เป็นวันหยุดชดเชยวันรัฐธรรมนูญ เราเพิ่งกลับจากพัทยามาเมื่อวันอาทิตย์ วันนี้ตอนเย็นๆพ่อเลยชวนไปรดน้ำต้นไม้บ้านย่ากัน

ย่ากับอาโจไปอเมริกา 3 เดือนแล้ว ปู่ก็อยู่เพชรบูรณ์ บ้านไม่มีคนดูแล พ่อเลยต้องแวะมาดูบ้าง

เย็นนั้นไปถึงบ้านย่าปุ๊บ พ่อก็เอาของไปให้เพื่อนบ้านใกล้ๆ ภีมก็อยากให้อาหารปลาที่โอ่งหน้าบ้าน ซึ่งทำบ่อย ลักษณะเป็นเหมือนโอ่งที่ไม่ใหญ่มากมาย สูงเกือบถึงหน้าอกภีม กว้างก็ประมาณภีมกางแขน 2 ข้าง

ในโอ่งมีพวกบัว แล้วก็ปลาหลายตัว ทั้งปลาเล็ก ถึงปลาดูดตัวเบ้อเร่อ แน่นอนว่าน้ำสกปรกเพราะมีแต่โคลนและขี้ปลา

แม่ผิดเองแหล่ะ บอกภีมว่าให้กลางๆบ่อนะลูก ให้ริมๆอาหารปลามันจะอยู่บนบัวปลากินไม่ได้ ภีมก็เอื้อมไป ทีนี้เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ภีมคงเอื้อมสุดตัวไปหน่อย หน้าภีมก็จิ้มลงไปในบ่อ คือหน้าจุ่มลงไปในน้ำแล้ว ตัวด้วยช่วงบน ดีที่แม่อยู่ใกล้ๆเลยคว้าภีมขึ้นมาทัน

แม่งี้ตกใจมาก ใจหายแว๊บ ตะโกนเรียกพ่อใหญ่ ถึงแม้ว่าจะดึงมาทัน แต่หน้าก็จุ่มน้ำไปแล้ว น้ำเข้าจมูกหรือกินน้ำเข้าไปบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ไม่มีอาการสำลักน้ำ น้ำก็สกปรกมาก แต่ภีมไม่มีอาการตกใจอะไรเลยนะ จะให้อาหารปลาต่ออีก

แม่รีบเช็ดหน้า เช็ดตัว พาไปอาบน้ำ แม่เครียดมากอ่ะ กลัวเป็นแบบบิ๊กดีทูบี (นักร้องที่ขับรถตกคลอง แล้วเป็นเชื้อราในสมองเนื่องจากน้ำในคลองที่สกปรกเข้าไป เป็นอัมพาตอยู่ สุดท้ายก็ตายทั้งยังอายุน้อย) แม่กังวลมาก เครียดสุดๆ

ตอนแรกลังเลว่าจะเล่าให้ตาฟังดีมั๊ย เพราะคิดว่าตาต้องว่าแม่แน่ แต่สุดท้ายก็เล่า เพราะอยากให้ทุกคนระวังมากๆ อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้แค่แวบเดียวจริงๆ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าแม่อยู่ไกลไปหน่อยภีมจะเป็นไง เพราะหัวภีมทิ่มลงไปแล้ว ถ้าแม่ไม่ดึงไว้ขาภีมชี้แน่ แล้วภีมก็คงไม่สามารถช่วยตัวเองได้ ช้าแค่ไม่กี่นาทีก็ขาดอากาศหายใจได้แล้ว บ้านตาก็มีบ่อปลาด้วย

โชคดีพระคุ้มครอง เจ้าที่ช่วยนะลูกนะ

หลังจากวันนั้นแม่ก็กังวล คอยเฝ้าจับตาสังเกตอาการภีมใกล้ชิดว่ามีอะไรผิดปกติรึเปล่า ผ่านไป 2 วันปรากฎว่าภีมน้ำมูกไหล แม่ก็ไปหาข้อมูลจากเนตว่าพวกเชื้อราในสมองมีอาการยังไง หาไปหามาก็ไปเจอว่า มันมีโรคที่เกิดจากอมีบาในน้ำจืดที่สกปรกเข้าสมองด้วย ซึ่งจะเฉียบพลันกว่าเชื้อรา

อาการเริ่มแรกคือเหมือนหวัดทั่วไป น้ำมูกไหล ปวดหัวมาก ผ่านไป 3 วันจะไข้ขึ้นสูง ผ่านไป 5 วันตายเลยง่ะ ไอ๋หย๋า ภีมดันมีน้ำมูกด้วย (ไม่รู้ว่าจากน้ำทะเลหรือน้ำบ่อปลา )

วันแรกที่น้ำมูกไหลรอดูอาการ พอซักวันที่ 3 น้ำมูกก็ยังไหลเหมือนเดิม คือไหลเล็กน้อย ไม่มากและไม่มีอาการอื่น อย่ากระนั้นเลยไปหาหมอดีกว่า หมอตรวจแล้วบอกว่าน่าจะเป็นแค่ภูมิแพ้ ไม่ถึงกับหวัดด้วยซ้ำ ให้ยาแก้ภูมิแพ้มากินก่อนนอน หมอว่าเรื่องตกน้ำไม่น่าเป็นห่วงเพราะแค่ไม่กี่วินาที ไม่สำลักน้ำด้วย อาการก็ไม่มีอะไร เฮ้อโล่งอกไปเปราะนึง

ขณะที่สังเกตอาการช่วง 3 วันแรก พวกเราก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ ตาไปเก็บตัวอย่างน้ำที่บ้านปู่มา พ่อเอามาให้ป้าแก้วส่องกล้องดูให้ว่ามีอมีบารึเปล่า ป้าแก้วดูแล้วเทียบรูปในกล้องกับรูปอมีบา พบว่าไม่มี โล่งอกอีกเปราะ

หลังจากหาหมอมา กินยาแก้แพ้ น้ำมูกก็หายไป ตลอดเวลาภีมก็ร่าเริงไม่มีอาการซึม เป็นอันว่าปลอดภัย ทีนี้โล่งอกจริงๆ

ลูกรักถ้าลูกเป็นอะไรไป แม่ไม่รู้จะอยู่ยังไงเลยนะ โดยเฉพาะตอนเกิดเรื่องภีมอยู่กับแม่ ถ้าแม่ปกป้องภีมไม่ได้ แม่ก็ไม่รู้จะเป็นแม่ได้ยังไง ลูกสำคัญกับแม่ที่สุดในชีวิตเลย

ตั้งกะเกิดเรื่อง เรียกได้ว่าเย็นวันนั้นเลย ภีมก็สามารถเล่าเหตุการณ์ให้คนอื่นฟังได้แล้ว (แล้วแม่จะปิดเป็นความลับยังง้าย มันฟ้องได้แล้ว ) เล่าให้ตาฟังว่า ภีมตกน้ำตู้ม แม่จุฑารัตน์ช่วยขึ้นมา ฮ่าฮ่าฮ่า เล่าตลกดี เจอลุงแมนก็เล่าให้ลุงแมนฟังด้วย เล่าให้คนโน้นคนนี้ฟังไปทั่ว

เฮ้อ...กว่าจะโต แม่จะใจหายใจคว่ำไปอีกกี่ครั้งนะ สาธุ พระคุ้มครองนะลูก บุญกุศลใดที่แม่มี แม่ยกให้ภีม ขอให้ปกป้องภีมนะครับ

บล๊อกนี้ไม่มีรูปนะ แม่เครียด

รักลูกสุดหัวใจ
แม่อ้อ

Create Date : 11 มกราคม 2555 Last Update : 11 มกราคม 2555 16:20:17 น. Counter : 1698 Pageviews.		1 comments
Share Tweet